Week4

Dag 22, donderdag 11 april, Newberry Springs > Lancaster.

De wind viel vannacht wel het was wel een stuk frisser geworden, we hebben de extra fleece dekens dan ook weer op bed gelegd.
Vanmorgen om 08:00 am uit bed en na het ontbijt om 09:15 am beginnen we aan de rit van vandaag.
Nog maar net onderweg zien we een aantal plekken die goed als boondock plek kunnen dienen, dat zal je altijd zien, hebben we ook met postkantoren en winkels als je ze niet meer nodig hebt kom je de ene na de andere tegen.
In het plaatsje Newberry Springs stoppen we bij wat ooit een zwembad had moeten worden wat gevoed zou worden door de aan de voet van de berg gelegen bron, het is nooit afgemaakt en ondertussen gedeeltelijk gesloopt.
Het voormalige Whiting Bros Gas Station aka Dry Creek Station zou bewaard en opgeknapt  zijn maar hebben we niet kunnen vinden, is of weg sinds 2008 of we hebben het gemist.
Wat we niet missen is het Bagdad Café niet het originele want dat stond vlak bij Amboy Crater en daarvan zijn alleen de funderingen nog over, dit is het cafe waar de gelijknamige film is opgenomen daarvoor was eigenlijke naam Sidewinder Cafe, het trekt nog steeds veel publiek.
Volgende stop is Daggett eerst passeren we een voormalig CA Inspection Station wat er nog compleet staat, een aantal nieuwe ramen in het kantoortje en men kan het zo weer gebruiken, wel eerst even alle onkruid van tussen de betonplaten halen, in het plaatsje zelf gaan we het spoor over voor de oude Desert Market wat nog steeds geopend is met daarnaast een voormalig hotel en langs het spoor een oude garage die aan de buitenkant geheel uit ijzeren platen bestaat.
Aan de andere kant van het spoor staat een leuk gebouwtje met een dak tot aan de grond dat is het voormalige Daggett Cafe met daarnaast een oude garage met de vreemde naam “Mugwumps”.
We gaan weer verder en moeten even later de I-40 op omdat de oude route over de Marine Corps Logistics Base gaat en die willen geen hordes toeristen over hun terrein bij de exit naar E. Mainstreet  weer naar de oude route en eerst naar de Walmart voor wat voorraden.
Barstow In en daar op verschillende plekken geparkeerd en een rondje door het oude centrum gelopen, hier zijn we al meer geweest dus een deel is dubbel maar toch ook weer een aantal nieuwe dienen gezien.
Een zij trip naar het voormalige Harvey House was verloren moeite want het Route 66 Museum wat daar inzit is alleen op vrijdag, zaterdag en zondag geopend.
Barstow is bekend om zijn vele schitterende murals maar ook hier vind men personen die graag werk van andere vernielen, bij het El Rancho motel is een schitterende mural over verschillende panelen verdeeld aan een van de terrein muren en daar  heeft iemand waarschijnlijk met een spuitbus een grote streep over de gehele mural getrokken.
We gaan weer verder en onze volgende stop is de “Bottle Tree Ranch” waar Elmer Long een groot aantal stalen bomen heeft gecreëerd en op alle takken gekleurde flessen heeft gezet de toppen van de bomen zijn dan weer versierd met allerhande spullen zoals naaimachines, delen van auto’s, geweren,  enzovoort.
Leuk om even een half uurtje tussendoor te lopen.
Als we Oro Grande naderen zien we al van verre de enorm cementfabriek van de Riverside Cement Plant, gezien de omvang wordt hier voor het halve land cement gemaakt.
Oro Grande is een verzameling van winkeltjes waar men alles verkoopt wat een ander met het grof vuil meegeeft alleen noemen ze het dan antiek, leuk om even rond te kijken en dan vooral voor de grappige murals en andere versieringen.
Victorville is voor ons voorlopig het eind van Route 66 we zullen nog een stukje doen als we naar onze laatste campground van deze reis gaan maar voor nu buigen we af en gaan naar Lancaster.
In Victorville bezoeken we het California Route 66 Museum, hier gebruiken we eerst de lunch op het parkeerterrein voor we naar binnen gaan, daar worden we welkom geheten door een van de vrijwilligers die wat uitleg geeft over het museum en ons daarna zelf rond laat kijken.
Aan het eind hebben we nog een leuk gesprek met een van de andere vrijwilligers die graag even tijd voor ons maakt als hij merkt dat we uit Nederland komen, hij heeft voor de luchtmacht een flink aantal jaren in Europa gezeten en vind het gezellig om met Europeanen te kletsen.
Daarna gaan we op weg naar Lancaster, via de SR-18, SR-138 en SR-14 gaan we via Palmdale  op weg, een ruige rit vanwege de weg die erg slecht is en de weer zeer harde wind daar komt nog bij dat dit een erg drukke route is wat alle aandacht vraagt.
We zoeken de Walmart op maar die heeft borden hangen dat men niet mag overnachten, op naar de volgende want er zijn er twee in Lancaster, daar geen borden dus een plekje gezocht.
In de loop van de avond klopt de security op de deur en verteld dat men ook hier niet mag overnachten, hij heeft er geen problemen mee dat we hier een aantal uren staan maar niet de hele nacht, hier hangen geen verbodsborden maar volgens de meneer is het een nieuw beleid van Walmart, hier gaan we maar niet over in discussie we zullen wel een ander plekje zoeken.
Via de poi’s van garmin een Lowe’s opgezocht die was maar een kleine 4 mijl verder daar staan we nu en er staat nog een camper en een aantal auto’s waar duidelijk in geslapen wordt, we wachten wel af of we hier ook weer weg moeten.
Vandaag gereden: 136,1 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Lowe’s, kosten $ 0,00 drycamp.

Dag 23, vrijdag 12 april, Antelope Valley Poppy Reserve > Saddleback Butte SP.

We moesten hier niet weg wel zijn we nog een stukje verhuist omdat er erg veel lawaai van af en aan rijdende auto’s was die naar de naast gelegen supermarkt reden.
Rustig geslapen en iets voor 08:00 am waren we uit bed, dan doe je de gordijnen open en staan er ineens een heleboel personen auto’s voor je terwijl we aan het eind van het parkeerterrein staan dat zijn dus geen klanten voor Lowe’s maar mensen die hier bij een collega instappen om naar het werk te gaan.
Nu zijn de parkeerterreinen bij de winkels hier groot genoeg om ook dat op te vangen anders zouden ze wel maatregelen treffen om dat tegen te gaan.
We rijden eerst even terug naar de Walmart waar we gisteren stonden niet voor boodschappen maar om te tanken de brandstof is hier minimaal $0,10 goedkoper dan bij de andere pompen in de omgeving.
Volgende stop is het Antelope Valley California Poppy Reserve, onderweg daar naar toe zien we op een gegeven moment de berghellingen al oranje kleuren, hopelijk is dat in het Reserve ook zo.
Vlakbij het Reserve in ieder geval wel en er staan op de laatste 2 mijl naar het park dan ook al heel wat auto’s in de berm en lopen de mensen het veld in om foto’s te maken.
Als we de toegangsweg naar de ingang opdraaien komen we gelijk in een file terecht er zijn hier meer mensen die naar het park willen.
Het zicht op het park is van hieruit al fantastisch, wel vrezen we even dat er geen plek zal zijn voor de camper maar men heeft sinds ons vorige bezoek een groot nieuw parkeerterrein aangelegd wel van gravel in plaats van asfalt maar dat is geen probleem en er is een deel gereserveerd voor bussen en campers en dat is nog leeg.
We betalen de toegang $ 8,00 met $ 2,00 seniorenkorting, later krijgen we het idee dat het eigenlijk parkeergeld is wat men betaald, want we zien, als we weg gaan, heel veel mensen langs de weg parkeren en dan de ¾ mijl naar het park lopen en die moeten niet langs de betaalpost.
Als we geparkeerd hebben kleden we eerst om, lange broek, lange mouwen en een windjack zijn hier nodig, het waait weer flink en de temperatuur is mede door die wind niet al te hoog.
We gaan op pad en kijken even welke trail we zullen doen, we kiezen in eerst instantie voor de Poppy Trail South Loop, dan loop je langs de voet van de heuvel en dan heb je een mooi zicht op de vol in bloei staande helling.
We vieren hier een vroege Koningsdag in Nederland vind je geen een plek die zo oranje gekleurd is als hier.
Niet alleen oranje maar ook geel, blauw, paars en wit bloeiende planten kom je tegen sommige stukken zijn helemaal geel voornamelijk van de Goldfields ( Lasthenia californica) maar ook de Bigelow Coreopsis (Leptosyne bigelovii) en Slender Keel Fruit (Tropidocarpum gracile) met hier en daar wat Acton Daisy (Encelia Virginensis) ook wel Brittlebush genoemd.
De ook geel bloeiende Fiddleneck (Amsinckia tessellata) is een heel eind uitgebloeid.
Als we aan de wandeling beginnen zijn de meeste Poppy bloemen nog gesloten maar met het zonnetje er bij gaan ze al vlug open en kleuren de heuvels steeds meer oranje.
Het blauw komt van de Lacy Phacelia (Phacelia cryptantha) en de Pygmy-Leaved Lupine (Lupinus bicolor) met hier en daar nog een grotere Lupine soort die ik niet kon thuisbrengen ende Blue Dicks (Dichelostemma capitatum) een bolletje en volgens mij is het familie van de ui.
Het wit komt van de Cream Cups (Platystemon Californicus) die kan soms wat geel vlekjes op de bloembladjes hebben en de Douglas Locoweed (Austagalus Doudlasii) is familie van de wikke.
Het paars en roze komt van de Owl’s Clover (Castilleje exserta) paars, Red Stem Filaree (Erodium cicutarium) en Red Maids (Calandrinia menziesii) bloeien roze.
Het is werkelijk een grote bloemenzee en de fototoestellen maken dan ook overuren, door de harde wind zijn het alleen maar overzichts foto’s want van de individuele planten of bloemen foto’s maken gaat niet lukken.
Na de South Loop vervolgen we over de North loop en zo hebben we een trail van 2 mijl te pakken waar we zo’n tweeënhalf uur over gedaan hebben.
In het visitor center hebben we nog wat foldertjes verzameld van andere bezienswaardigheden in de omgeving de meeste hiervan vallen af wegens te ver weg of geen interesse in.
Wat overblijft is het Saddleback Butte State Park aan de andere kant van Lancaster, daar zijn we al eens geweest en toen was daar ook leuk wat wildflower te vinden en er is een campground.
We gaan op weg en een goed half uur later zijn we er al, de wildflower is hier al uitgebloeid, het park ligt wat lager dan de Poppy Reserve dus rijden we naar de campground.
Het is een first come, first served en er is maar 1 plek bezet als we aankomen, later zullen er nog een stuk of 4 bijkomen.
We nemen een envelop mee en doen een rondje om een leuk plekje te vinden we kiezen voor plek 9 maar verhuizen als een airstream die gelijk met ons aankwam naar een andere plek gaat naar plek 11 want die heeft een mooier uitzicht.
De rest van de middag ontspannen we lekker in het zonnetje en uit de wind dan is het best vol te houden.
Vandaag gereden: 59,9 mijl
Getankt: Lancaster, 32,06 gallon a’ 3,899
Campground: Saddleback Butte SP, $ 18,00 met seniorenkorting ($ 20,00 normaal) drycamp wel een paar watertappunten, restroom met water en een dump station tegen betaling.

Dag 24, zaterdag 13 april, Saddleback Butte SP > Anaheim Hills.

Het was weer een koude nacht, temperatuur in de camper bij het opstaan was maar 7C.
We rijden gelijk weg van de campground want de generator mag hier pas om 10:00 am gebruikt worden, garmin krijgt opdracht om ons naar de Walmart in Palmdale te brengen want we hebben niets meer voor bij de koffie, ja we zijn luxe kampeerders.
Onderweg kijken we uit naar een plekje om het ontbijt te maken, dat is al vlug gevonden en de generator gaat aan.
Na het ontbijt gaat het dwars door de polder naar Palmdale, een deel van de grond is in gebruik voornamelijk voor hooiteelt we zien de bekende cirkel vormige bewateringsystemen en een paar andere waar de waterleiding gewoon recht vooruit rijd.
De Walmart is vlug gevonden en er zit ook een Hobby Lobby op hetzelfde terrein, hier wippen we ook even binnen en kopen een paar dingen voor het thuisfront, een servies met cactus opdruk laten we staan wegens te zwaar en te breekbaar om in de koffer te doen.
We overleggen even wat te doen, we hebben eigenlijk nog een dag/nacht over maar geen idee wat we dan kunnen doen en besluiten om dan maar vandaag naar de laatste campground van deze reis te rijden.
Garmin krijgt het adres en zet een route uit, de ene zou dwars door Los Angeles gaan wat gaan we echt niet doen, de andere gaat bij San Bernardino naar beneden dat is aantrekkelijker en zo kunnen we nog een stukje Route 66 meepakken.
We volgen de SR-138 zuidwest en komen zo op de I-15 zuid uit net na de Cajon Summit maar een exit verder zien we al het bekende bruine bord wat aangeeft dat de Historic Route 66 bij de volgende afslag weer van de interstate afgaat, wij dus ook.
Zo rijden we door het stroomdal van de Cajon Creek en waar men vroeger nog een stukje I-15 en I-215 moest nemen is er tegenwoordig een nieuw stukje weg wat de twee oude stukken met elkaar verbindt.
Helaas heeft garmin weer een iets kortere route gevonden en omdat ik even niet oplette missen we een klein stukje en komen in Rialto net na het Wigwam Motel weer op de route, snel een stukje de ander kant op en een parkeerplekje gevonden naast het Wigwam Motel bij een leegstaand kantoor.
Het terrein van het motel opgelopen en wat foto’s gemaakt, de wigwams hier zijn recentelijk gerenoveerd en zien er  beter uit dan die in Holbrook maar de opzet van het terrein is minder leuk er staan wel een paar oude auto’s maar die staan zomaar op een rijtje aan de achterkant van het terrein.
We rijden verder en gaan dwars door Riverside richting de campground, we volgen de Magnolia Avenue tot we de SR-91 west op moeten en daar komen we gelijk in de file terecht de laatste 14 mijl kunnen wel eens lang gaan duren.
Het valt gelukkig mee de files ontstaan vooral als er een belangrijke oprit bijkomt daarna lost het redelijk snel weer op.
De SR-91 is geen interstate maar een freeway het enige verschil is volgens mij wie er voor betaalt, interstate is landelijk (DC) en freeway is State (CA) ook de weg heeft 6 rijbanen met daarnaast nog twee expres banen waar men voor moet betalen.
Bij exit 41 eraf en dan rijden we zo de ingang van de campground op, voor de slagboom geparkeerd en naar de office om te vragen of men een plek heeft voor twee nachten, de dame geeft aan dat men vol zit als ik vraag of ze voor morgen nacht wel een plek heeft kijkt ze in het systeem en daarna in een kaartsysteem van reserveringen en ze zegt dat er al iemand heeft uitgecheckt die nog langer zou blijven en dat ze dus plek heeft voor beide nachten.
Verder wil ze weten of we senior zijn, ja beide, of het met de leeftijd te maken heeft weet ik niet maar we krijgen een invalidenplek toegewezen en het is ook nog eens $ 15,00 per nacht goedkoper, normale prijs is $ 75,00 en wij zijn $ 60,00 kwijt nog een heleboel geld maar de campground waar we vroeger stonden als we in LA eindigden zit tegenwoordig ruim boven de $ 100,00 per nacht.
We rijden naar onze plek en na het aansluiten van de voorzieningen ontspannen we de rest van de middag.
De campground ligt aan de (beendroge) Santa Ana River, schitterend onderhouden, maar wel veel auto lawaai van de naastgelegen freeway.
Vandaag gereden: 98,1 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Canyon RV Park, kosten $ 60,00, full hookup, geen wifi.

Dag 25, zondag 14 april, Anaheim Hills campground.

Vandaag geen wekker gezet we blijven de hele dag op de campground en mogen uitslapen, vannacht ging om 05:00 am Annie haar telefoon, nooit goed als dat midden in de nacht is, het was haar zus met de mededeling dat er een tante (zus van Annie haar moeder) was overleden geen leuk bericht maar hier kunnen we weinig aan doen.
Begrafenis uitstellen tot zaterdag hebben we afgewezen, want met een beetje vertraging komen we nog te laat en zit de hele familie in de stress.
Rond 09:00 am waren we uit bed en hebben we er een hele relaxte dag van gemaakt, gebeld met Annie haar moeder doen we toch al iedere zondag maar nu zeker ook met onze dochter gebeld want die werd vandaag een jaartje ouder, ze werkt in de horeca en moest gewoon werken dus gebeld toen ze thuis was.
We lezen wat, puzzelen wat, zitten voornamelijk in de schaduw want het zonnetje brandt nog al.
Verder maken we af en toe een stukje camper schoon en pakken tegen de avond de eerste koffer in de andere doen we morgenochtend want daar moet alles in wat we nu nog nodig hebben.
Het echt goed verdelen doen we waarschijnlijk pas in Las Vegas hoewel deze koffer maar een klein beetje boven het gewicht zit en als we daar de spijkerbroeken voor de terugreis uithalen zit hij waarschijnlijk op het goede gewicht.
Na het avondeten leeg ik de beide vuilwatertanks en spoel de zwart watertank alvast een keer schoon daarvoor zit een speciale aansluiting zodat je niet meer zoals vroeger met emmers water het toilet in hoeft.
Morgenochtend nog een keer spoelen en dan kunnen we hem met een gerust hart en lege tanks inleveren, de schoon watertank had ik gisteravond al gevuld verder nog even langs een benzinepomp om de camper af te tanken zal wel op route naar het verhuurstation zijn er zit so wie so een pomp vlakbij de verhuurder, denk niet dat we onderweg nog veel tegenkomen want het is alleen maar freeway en interstate wat we nog moeten rijden.
We hopen dat El Monte ons bij de autoverhuurder af kan en wil zetten anders moeten we naar het vliegveld waar je dan bij de vertrekhal wordt afgezet en je weer naar de aankomsthal moet lopen om de shuttlebus van de autoverhuurder te nemen.
Vandaag gereden: 0 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Canyon RV Park, kosten $ 60,00 met seniorkorting, full hookup geen wifi.

Dag 26, maandag 15 april, Anaheim > Los Angeles > Las Vegas.

Allebei slecht geslapen vannacht, Annie kreeg haar hoofd niet stil naar aanleiding van het overlijden van haar tante en ik had veel last van het omgevingslawaai, er reed meer verkeer op de CA-91 en er reden om  de 10 a’ 15 minuten treinen voorbij, de nacht ervoor waren dat er maar een paar.
Om 08:00 am uit bed en ontbijt maken en de 2de koffer inpakken, dat viel toch een beetje tegen niet wat gewicht aangaat maar wel wat de omvang aangaat dat zullen we de komende dagen nog wat aan moeten passen.
Alle karweitjes gedaan rijden we om 09:05 am van de campground weg via de CA-91 en I-5 noord rijden we in een goed half uur naar het verhuurstation van El Monte eerst nog even aftanken en daar betalen we de hoofdprijs van $ 4,199 per gallon de pomp slaan wel af na $ 75,00 en als ik op de meter zie dat hij vol aangeeft laat ik het zo.
Bij El Monte wordt de camper gecontroleerd op schade en worden gebreken genoteerd de dame vraagt of we hen afgetankt hebben wat ik bevestig, daarna wordt hij afgetankt, als er meer dan 5 gallon bij moet krijg je dat op de rekening, er ging nog 7,1 gallon in maar ze laat het zo.
Camper parkeren en alle spullen uitladen en dan naar kantoor om de papierwinkel af te handelen daar is nog even discussie over een kapje van de luifel die er gisteren afviel toen ik hem uitzette, het is een nieuwe camper dus alle schade is voor de huurder volgens de dame, is geen schade maar een constructie/fabrieksfout geef ik aan, de manager die er naar moet kijken is het daar waarschijnlijk mee eens want er komt niets op de rekening.
Wel hebben we 531,5 mijl meer gereden dan in het contract staat en die moeten we wel afrekenen a’ $ 0,32 per mijl maar dat wisten we en er was meegerekend.
Dan vraagt ze waar de shuttle bus ons naar toe moet brengen, indien mogelijk graag naar Alamo car rental dan kan gelukkig wel gaat die bus pas om 12:00 noon dus moeten we nog bijna 2 uur wachten.
Om 12:00 noon komt de bus en geeft de chauffeur aan dat de Alamo klanten eerst de koffers moeten geven dat betekent dus dat we er als laatste uit kunnen.
Eerste stop is LAX departure waar het grootste deel van de mensen uitstappen daarna een hotel waar er nog 2 uitgaan en dan zijn wij aan de beurt, we worden aan de stoep afgezet want er mogen behalve de eigen shuttle bussen van Alamo/National geen andere auto’s het terrein op.
Het is dan net 01:00 pm geweest we zijn vrij vlug aan de beurt, na het afwijzen van alle extra’s wordt ons contract uitgeprint en mogen we in de 4de rij een auto uitzoeken, er staat een leuke Mitsubishi Outlander net iets hoger en ruimer dan de andere auto’s in de rij en we laden de spullen in en geven garmin het adres van ons hotel en geeft ze aan dat we daar rond 07:15 pm zullen zijn.
Het is net 01:30 pm als we op weg gaan via de I-405 zuid, I-105 oost, I-605 noord en I-210 oost komen de op de I-15 noord voor de rest van de rit.
Tot we op de I-15 komen is het geregeld file rijden zelfs op de carpoolstrook is het nu en dan stilstaan voeg daar dan nog een paar chauffeurs bij die meer op de rem dan het gaspedaal staan en de chaos is compleet.
Wat die mensen op een carpoolstrook zoeken is mij een raadsel als je niet durft te rijden op een iets smallere rijbaan blijf er dan af ben je de andere ook niet tot last.
Als het wat rustiger wordt gaan we van de weg af om in Fontana even wat te eten het is dan al 03:25 pm en de magen knorren al even maar ja zie in zo’n gekkenhuis ook nog maar eens een eettent te vinden.
We kunnen na de late lunch lekker doorrijden en zo nog een kwartiertje van de aankomsttijd afsnoepen.
Het is net 07:00 pm als we bij het hotel zijn, inchecken en de spullen naar de kamer brengen en daarna even naar de Walmart voor wat te eten ook gelijk ontbijt en drinken meegenomen.
Denk niet dat het vanavond erg laat zal worden.
Vandaag gereden: Camper 23,5 mijl, totaal 3531,5 mijl, auto, 290 mijl.
Getankt, Camper, Norwalk, 17,861 gallon a’ $ 4,199, auto, niet.
Campground: geen Eastside Cannery hotel aan Boulder highway.

 

Dag 27, dinsdag 16 april, Las Vegas.

Vannacht heerlijk geslapen wel in een smal bed want we hebben een kamer met 2 queens bedden waar we om een king gevraagd hadden tijdens het boeken, zal wel met de prijs te maken hebben want we slapen voor $ 28,00 per nacht zonder de taxen.
Heerlijk stevig bed waar dat in de camper meer weg had van een plaat plywood zo hard was dat.
Het is al 09:00 am geweest als we uit bed komen, even naar beneden voor mijn ochtend shot nicotine en op de terugweg gelijk koffie meegenomen voor het ontbijt.
Na het ontbijt gaan we op weg, eerst naar de overkant van Boulder Highway waar we in november een nieuwe nail salon gevonden nadat onze oude in de Walmart gesloten was, we laten onze voeten weer lekker verwennen en de nagels van Annie krijgen een nieuw kleurtje.
Ik maak nog even een praatje met de eigenaar die zeer verbaast is dat wij hier als buitenlandse toeristen onze voeten laten verzorgen, na de uitleg dat wij hier al jaren komen en voorheen altijd naar Da -Vi’s in de Walmart gingen.
Hij zegt vroeger hadden we een zaak op de hoek van Flamingo en Sandhill die hebben we verkocht omdat we met pensioen wilden maar zijn vrouw werd erg onrustig van het thuiszitten en toen de zaak in de Walmart stopte hebben ze dit pand gehuurd en zijn weer begonnen, altijd leuk zulke gesprekken je leert altijd wat en er is veel waardering voor je belangstelling maar ook vaak bewondering voor onze kennis van land en gewoontes.
We rijden naar de Premium outlet south aan Las Vegas Blvd, hier is het druk in ieder geval op het parkeerterrein binnen valt het eigenlijk wel mee.
We doen een rondje winkels, bij Famous Footwear weet Annie twee paar nieuwe schoenen te scoren, als ze gaat afrekenen en de app van deze zaak opent op haar telefoon wordt ze een speciaal welkom geheten omdat ze inmiddels een Superstar member blijkt te zijn, je moet dan voor een bepaalt bedrag per jaar besteed hebben.
Is ook weer gunstig voor volgende aankopen want waar je normaal 1 punt per bestede $ krijgt worden dat er nu 1,5, iedere 100  punten geven weer $ 5,00 extra korting.
Volgende winkel is Carter’s, er wordt in augustus een nieuw nichtje verwacht en dus mogen er weer babykleertjes gekocht worden.
Verder niets gekocht in de outlet wel hebben we nog geluncht bij Rocky’s ook zo’n vast adresje voor ons, hun Philly Cheesesteak gaat er altijd wel in.
Op naar Stephanie Street  in Henderson, Michael’s levert niets op, bij Old Navy wordt een jurk gekocht en bij Hobby Lobby weet ik een Garden Art Flag met cactussen er op met de tekst “Welcome Friends” te scoren.
We vinden het mooi voor vandaag en na nog een stop bij de Walmart voor wat spullen die mee naar huis moeten gaan we naar het hotel.
Na een bakje koffie storten we ons op de koffers en reorganiseren die zodat ze beide aan het gewicht voldoen, er kan nog wat klein en licht spul gekocht worden maar grote of zware dingen gaat niet meer passen.
Vanmiddag hadden we trouwens een paar regenbuien en de temperatuur zakte tot een graad of 13C.
Vanavond wezen eten bij de Red Lobster wat weer voortreffelijk was, het idee om daarna naar de strip te rijden hebben we laten varen wegens te luchtig gekleed voor de huidige temperaturen dat gaat morgen in de herkansing dan mogelijk met lange broek want ook morgen zijn de avond/nacht temperaturen nog niet echt hoog.
Vandaag gereden: 32 mijl.
Getankt: niet.
Campground: geen Eastside Cannery hotel.

Dag 28, woensdag 17 april, Valley of Fire SP.

Vanmorgen om 07:45 am uit bed, naar beneden voor een peuk en op de terugweg koffie meenemen en dan ontbijten.
Het is 08:45 am als we wegrijden via Nellis en Las Vegas Blvd naar de I-15 noord, onderweg op Nellis even tanken en langs de subway voor de lunch, de footlong wordt in de rugtas tussen de flesjes koud water gestopt zodat hij koel blijft.
Deze route kent wel wat meer stoplichten maar rijdt ondanks dat een stuk vlotter dan via de US-95 naar de I-15 waar zeker in de ochtend uren nogal eens files willen staan.
Je rijdt langs of eigenlijk door Nellis Air Force Base en langs Las Vegas Speedway zo naar de I-15, op Speedway waren volop politieauto’s aan het oefenen, weet bijna zeker dat de agenten dat als een leuk dagje uit zien zoals wij de jaarlijkse slipcursus voor de baas als een leuke dag uit zagen.
De I-15 volgen we tot exit 75 waar we afslaan naar de westingang van Valley of Fire State Park, langs de weg we wat wildflower maar deze keer geen wildlife we hebben hier ook wel Bighorn Sheep gezien.
Bij de ingang staat aangegeven dat met cash sneller gaat dan met credit, dit komt omdat men hier geen internet verbinding heeft en men de creditkaart met een telefoonlijn moet verwerken.
Het is druk in het park de beide campgrounds geven al “Full” aan en het is nog maar net 10:00 am, best kans dat er nog wel plek is maar de borden van de vorige dag er nog staan, zo hebben wij in het verleden al meerdere keren een plek kunnen vinden op zowel State als National campground zo vroeg op de dag loont het altijd om even te kijken.
We maken een (sanitaire) stop bij het visitor center en kijken er gelijk ook even rond voor bloemen en wildlife.
Er lopen wat Gambel Quails rond maar er loopt ook weer een idioot rond die het nodig vindt om achter de dieren aan te lopen met zijn telefoon om foto’s of filmpjes te maken, de dieren vliegen dan ook op om even verder weer te landen en daar gaat die zot weer, ik hoop dan altijd dat hij niet goed kijkt waar hij loopt en op zijn smoel gaat, dat geluk hebben we vandaag helaas niet.
Gelukkig geeft hij het wel op en als je dan maar rustig blijft staan komen ze op een gegeven moment vanzelf dicht genoeg bij om foto’s te maken.
Denk dat het nog paarseizoen was want de mannetjes zaten regelmatig bovenin een struik te roepen en te pronken.
We gaan de White Domes Road op en rijden naar P3, de Fire Wave parking, niet om de Fire Wave te doen want dat is filelopen, de parking die inmiddels flink is uitgebreid staat bomvol, tenminste voor de Amerikanen een gelukje als Nederlander is dan dat wij iets nauwere parkeerplekken gewend zijn zo kunnen we toch nog een plekje vinden.
Wij willen de trail naar Crazy Hill doen en trekken de wandelschoenen aan en gaan precies de andere kant uit dan de meeste andere mensen hier.
Met wat spoorzoeken  en nu en dan afwijken omdat we weer mooie planten zien komen we een heel eind maar dan wordt onze weg verspert door een grote plas water op de bodem van de wash, geen idee hoe diep hij is en er is geen mogelijkheid om en omheen te gaan dus besluiten we om maar terug te lopen.
Weer niet gelukt, Crazy Hill mogen wij op een of andere manier niet bereiken.
Doorgereden naar White Domes area maar daar is geen enkel plekje te vinden, we rijden terug en slaan af naar Fire Canyon Road waar we op het eind op het viewpoint de lunch gebruiken.
Vervolgens rijden we rustig richting oostingang met nog een stop bij de Cabins.
Het park uit en aan het eind van de weg rechtsaf en over de North Shore Road door Lake Mead NRA richting Las Vegas.
Lake Mead NRA is tegenwoordig ook al $ 25,00 maar aan de noordkant zijn de tolhuisjes al jaren onbemand.
We stoppen bij Rogers Springs en maken wat foto’s van de bron en het meertje er voor, hier hangt een riool achtige lucht dus erg gezond water komt er niet uit die bron hoewel er wel kleine visjes in het meertje zwemmen.
Als we weer verder rijden zet ik de auto net voor we de doorgaande weg weer opdraaien in de berm omdat ik wat cactussen zie staan, bloeiende Beavertail en Cholla en wat Barrel cactussen maar de beste vondst waren een aantal Pediocactussen een aantal met knop maar nog geen bloemen.
We rijden weer rustig verder tot ik op de rand van een wash ineens een paar flinke clusters met Cottontop cactussen (Echinocactus) zie staan de 2 grootste hadden respectievelijk 19 en 22 koppen waarbij iedere kop zo’n 15 cm in doorsnee was echt flinke clusters dus.
We gaan weer door en nemen deze keer de uitgang richting North Las Vegas, deze hadden we nog nooit gedaan, je gaat dan via de Lake Mead Blvd het park uit, hier is het tolhuisje wel bemand maar alleen voor inkomend verkeer.
Terug in de stad volgen we Hollywood Blvd door een van de betere wijken en komen zo via wat lokale wegen weer bij ons hotel uit.
Even wat ontspannen en dan gaan we rond 06:30 pm naar de strip, we parkeren bij Bellagio en lopen zo de binnentuin in deze heeft een Japans thema deze keer met veel (nep) kersenbloesem.
Het ziet er weer mooi uit maar het is wel jammer dat er deze keer zoveel kunstelementen gebruikt zijn, met echte bloemen en planten heeft het toch een andere uitstraling.
We gaan naar buiten en komen daar in een grote mensenmassa terecht, zelfs bij de hotelingang kan je al bijna geen kant op het is enorm druk op de strip, kunnen ons beide niet herinneren dat we het ooit zo druk gezien hebben.
Naar de overkant van de strip en de Miracle Mile in naar de Pandora Shop waar  Annie een paar beads voor haar nieuwe armband weer te scoren, hier hadden ze al wel een behoorlijke keus waar ze dat in Santa Fe nog niet hadden, ook worden haar oude armbanden en ketting gereinigt die zien er weer als nieuw uit.
Naar P.F. Chang’s om te eten, daar is een wachtrij van 40 à’ 45 minuten, we krijgen een pieper mee en gaan lekker buiten zitten mensen kijken altijd leuk.
Schijnbaar zijn de struisveer dames nu in de mode want er komen wel 5 verschillende koppel voorbij, andere figuren zien we op dit deel van de strip niet zoveel.
Na een klein half uur gaat de pieper al af en krijgen we een tafel buiten op het terras, dat had gisteravond minder aangenaam geweest.
Het eten was weer goed van smaak maar niet echt warm dat had wel wat beter gemogen.
We lopen tot aan Flamingo en gaan daar via de loopbrug de strip over, wat ons opviel wat dat het stuk voor Paris erg donker was om te lopen, kan me niet herinneren hoe dat voorheen was.
Voor de fonteinen van het Bellagio kan je over de koppen lopen zo druk, er lopen hier wat meer van die stripfiguren maar veel werk hebben ze niet, je kan gewoon geen meter achteruit stappen voor een foto met zo’n figuur want dan lopen er gelijk al mensen tussendoor.
We kijken nog naar 2 shows van de fonteinen en vinden het dan genoeg en gaan richting het hotel.
Vandaag gereden: 151 mijl.
Getankt: Las Vegas Nellis Blvd, 11,6 gallon ‘a $ 3,139.
Campground: geen, Eastside Cannery hotel.

 

Dag 29, donderdag 18 april, Red Rock Canyon NCA.

Onze laatste volle dag in Amerika begint met uitslapen, onze eerste vlucht morgenochtend is om 11:00 am en dus kunnen we pas om 11:00 am online inchecken.
Het is al tegen 09:30 am als ik uit bed kom Annie was er al een half uurtje uit, na mijn ochtend peukje haal ik weer koffie en ontbijten we en werken de verslagen bij daar was het gisteravond niet meer van gekomen.
Om 11:00 am inchecken bij United dat ging nu zonder problemen, Annie heeft voor beide vluchten een TSA Pre wat korte lijnen en niets uit moeten pakken betekent, ik zal mezelf helaas in de lange rij van minder gelukkige moeten voegen.
Als ik de stoelverdeling zo bekeek belooft de vlucht van San Francisco naar Amsterdam een volle vlucht te worden.
We zitten voor beide vluchten in boarding group 3 wat weer gunstig is voor de carry on baggage.
Hierna pakken we onze spullen en rijden via Sahara naar Red Rock Canyon National Conservation Area, ook hier is het weer enorm druk bij de ingang en ook hier kost het erg veel tijd als me met een creditkaart betaalt, kosten tegenwoordig $ 15,00 per dag.
We gaan eerst naar het visitor center en kijken daar even rond van de cactussen staat er nog niets in bloei en van de schildpadden zijn er 2 wakker althans wij zien er 2 de rest kan natuurlijk ook uit het zicht zitten.
We beginnen aan de scenic drive heel op het gemak om zo mogelijk planten en dieren te spotten.
Op het eerste stuk tot aan de Sandstone Quarry zijn heel wat klimmers aan de steile wanden te vinden de meeste met touwen en een enkele die het freestyle doet.
Ondanks de drukte bij de ingang kunnen we overal wel een parkeerplekje vinden dat is wel eens anders geweest, wel heeft men het illegaal parkeren in de bermen zoveel mogelijk beperkt door overal dicht langs de weg rotsblokken neer te leggen, en toch zie je dan weer plekken waar de mensen die blokken weggerold hebben om er toch te staan, oplossing is nog zwaardere blokken neerleggen.
Op het parkeerterrein bij de Sandstone Quarry gebruiken we eerst de meegebrachte footlong als lunch.
Zowel hier als in Valley of Fire SP kan je behalve een candybar geen eten kopen dus moet je het onderweg kopen of van huis meebrengen.
Na de lunch doen we een rondje aan het begin van de trails gewoon om planten te zoeken dat is geen probleem omdat we inmiddels wel weten waar te kijken maar net als bij het visitor center vinden we alleen nog maar planten in knop, bloemen zijn er behalve bij wat een en tweejarige wildflower nog niet te vinden gaat nog 2 a’ 3 weken duren denk ik.
We gaan weer verder en stoppen bij het High Point Overlook waar we nu eens een keer niet van de berg geblazen worden het is er bijna heet te noemen.
Aan het begin van de weg naar de Willow Spring Picnic Area staat een bord met “ Parking Full” er op maar dat was waarschijnlijk van tussen de middag toen iedereen wilde lunchen.
Nu viel het wel mee zowel bij het trailhead vooraan de weg als achterin bij de picknick banken was genoeg ruimte, ook hier vinden we alleen maar planten met knoppen.
We rijden langzaam het park uit en gaan rechtsaf richting Blue Diamond omdat het krantje wat je bij de ingang krijgt aan geeft dat de meeste kans op Burros langs de SR-159 bij de First Creek Trail en het plaatsje Blue Diamond is.
In al die jaren sinds we dit park aangedaan hebben (vanaf 2003) we nog nooit die ezels gezien dus wagen we een poging, we rijden tot voorbij Blue Diamond en keren dan om geen ezel gezien.
Op de terugweg zie ik er ineens een aantal in de berm lopen, in de ankers en aan de kant gelukkig is het hier breed genoeg om volledig van de weg af te gaan.
Niet alleen 8 ezels waarvan 2 jonge dieren van vorig jaar maar daarachter ook nog eens een bergwand vol met honderden Barrel en Hedgehog cactussen.
De bergwand is helaas te steil om even naar boven te lopen maar zal binnen een paar weken wel roze kleuren van de vele Hedgehog bloemen.
We gaan terug richting Hotel en stoppen onderweg nog even bij een DQ voor een lekker ijsje.
Tussen Sahara en Flamingo nemen we een stuk van de strip mee, hier zijn ze volop aan het bouwen om zo de gaten die hier al jaren zitten op te vullen.
Bij ons eerste bezoek in 2003 was de Frontier al gesloopt en werd de Stardust net tegen de wereld geholpen dit enorme gat wordt nu eindelijk opgevuld met een nieuw hotel/casino het zou in 2020 klaar moeten zijn.
Bij het hotel alle spullen uit de auto meegenomen zodat we vanavond alles in kunnen pakken.
Rond 07:30 pm naar de buren (Sam’s Town) gereden en daar bij TGI Fryday gegeten en daarna nog even naar Flamingo Road gereden om te tanken dan hebben we daar morgenochtend ook geen omkijken meer naar.
Vandaag gereden: 82 mijl.
Getankt: Las Vegas, Flamingo Road, 8,81 gallon a’ $ 3,279.
Campground: geen, Eastside Cannery hotel