Week 1
Dag 1, maandag 20 maart, Amsterdam > Chicago
Gistermiddag zijn wel al naar het van der Valk hotel gereden, we vertrokken tegen 06:00pm om zo het nieuwe stuk van de A-4 bij Delft nog in het licht te kunnen rijden.
Garmin kent dit wegdeel nog niet en dan is het wel lekker om daar bij daglicht te rijden.
Rond 07:30pm waren we bij het hotel waar ook net twee bussen gelost werden waarvan een met Aziaten gelukkig werden die door 1 persoon vertegenwoordigt bij het inchecken, alleen wel jammer dat ze dan allemaal midden in de hal blijven staan.
Draaideuren hebben ze ook geen ervaring mee dus duwden ze steeds tegen de deur en die stopt dan .
De auto kon ik deze keer vrij vlot en dichtbij de ingang kwijt, die mag hier de hele vakantie blijven staan dat zit in de prijs inbegrepen, net als het ontbijt.
Slecht geslapen, vrij warm op kamer en een veel te zacht bed ondanks dat we een gerenoveerde kamer kregen.
Had vanmorgen bij het opstaan dan ook last van mijn rug, die heeft het meestal wat moeilijk op reisdagen maar nu begint het er al mee.
Om 05:30am uit bed en eerst ontbijten, dat is hier gewoon goed.
Om 06:40am hebben we de shuttlebus naar de luchthaven, dat gaat erg vlot deze keer, we stonden binnen tien minuten al op Schiphol.
Bij de balie van United was het ook rustig dus na het bekende veiligheid praatje konden we de koffers afgeven.
De boarding passen kregen we ook zonder problemen waarom dat thuis niet lukte zal altijd wel een raadsel blijven.
We hebben beide een TSA-PRE wat daar het nut van is weet ik niet want daar doen ze hier niet aan.
Om bij de security te komen moet men tegenwoordig de boardingpas scannen.
Security ging vlot alleen moet een medewerker zo nodig mijn carry-on oppakken om in een bak te doen terwijl die nog niet dicht was en dus rolde een deel van de inhoud over de band.
Paspoortcontrole is ook automatisch en zo gepiept.
Daarna eerst tabak inslaan en dan op zoek naar de gate, dat was weer een flinke ochtendwandeling.
Het is nog maar 08:30am toen we al bij de gate waren, terwijl het boarden pas om 09:55am zal beginnen.
We zoeken de Starbucks op om een koffie te halen.
Na de koffie op het gemak naar de gate en daarna ben ik nog even naar het rookhol op de D-terminal geweest.
Tegen de tijd dat men zou gaan boarden loopt het toch vol met mensen.
Wat er aan de hand was weet ik niet maar het boarden begint bijna 20 minuten later.
Ondanks het late boarden en een volle vlucht (er was geen stoel onbezet) gingen de deuren op tijd dicht.
Maar dat wil niet zeggen dat we ook weg konden, er is van alles aan de hand op Schiphol, onder andere een voor onderhoud gesloten startbaan, maar ook waren er gisteren veel vluchten afgelast door de harde wind.
Uiteindelijk gingen we 70 minuten te laat weg, 11:50am i.p.v. 10:40am.
Het was rotweer vanmorgen, regen en lage bewolking, zodra de wielen loskomen zitten we dan ook al in de wolken, erg weinig te zien op het eerste stuk.
Boven Schotland en later boven IJsland, Groenland en Canada hebben we wat meer zicht maar ook veel bewolking.
De landing was weer in de wolken pas in de laatste 5 minuten hebben we zicht op de grond.
Rustige vlucht, weinig tot geen turbulentie, het eten was slecht dat lijkt als maar minder te worden.
Uiteindelijk hebben we onderweg een half uur van de vertraging ingelopen, 02:42pm i.p.v. 02:00pm raakte de wielen Amerikaanse bodem.
Vrij vlug aan de gate en uit het vliegtuig, korte wandeling naar de immigrationhal, daar is het behoorlijk druk.
Er zijn twee rijen, een voor nieuwkomers en een voor Amerikanen en buitenlanders die met een oude (al eerder gebruikte) ESTA reizen.
Wij gaan dus in die rij maar het schiet niet op, de scanapparatuur werkt niet en dat betekend dat iedereen langs een beambte moet.
Normaal kan je als je door de scanner bent goedgekeurd zo doorlopen nu moet iedereen dus langs een beambte voor het bekende praatje, vingerafdruk en foto.
Dit gaat wel heel vlot, want er staan nu alleen mensen in de rij die al in het systeem zitten, een keer vingerafdruk en een foto is dan ook voldoende.
Als we bij de bagage band komen zie ik gelijk een van onze koffers, nummer twee zit er 1 koffer achter, formulier afgeven aan de customs beambte en we kunnen naar buiten.
Daar is het even zoeken waar de hotelshuttles komen, we worden door een persoon van de luchthaven verder verwezen naar de goede plek.
Daar probeer ik te bellen met het hotel maar het is er zo enorm lawaaiig dat ik niets hoor, gelukkig rijdt de shuttlebus regelmatig een rondje vliegveld dus is het een kwestie van zwaaien als hij langs komt.
Na nog een stop bij een van de andere terminals rijden we naar het hotel.
Daar waren we rond 04:00pm bij de balie staan een aantal mensen om in te checken waaronder vier Nederlanders die morgen ook een camper op gaan halen, die wisten niet precies hou een en ander geregeld was maar gelukkig weten wij dat wel en konden we ze helpen.
Ontbijt is pas om 06:00am en El Monte staat om 06:15am voor de deur dat wordt dus even wat meepakken voor onderweg want uitgebreid ontbijten zit er niet in.
Nadat we de spullen op de kamer hebben gezet gaan we naar het naast het hotel gelegen winkelplaza, daar zit een Aldi en daar halen we wat eten en drinken voor morgen tussen de middag want we hebben geen idee of er op de Koa waar we de camper moeten halen wat te koop is.
Daarna werken we aan de verslagen en tegen 07:00pm gaan we weer naar de plaza om wat te eten, er zitten verschillende eetgelegenheden,
Donkey Donut, Subway, Wendy’s een Mexicaan en een Chinees.
Die laatste wordt het en we bestellen allebei een kleine Orange Chicken, kleine dus maar we hadden waarschijnlijk aan een portie al genoeg gehad met zijn tweeën, wel heel erg lekker en een stuk(je) scherper dan wat men bij de Panda Express krijgt.
Verslagen verder bijwerken en waarschijnlijk vroeg naar bed.
Gereden: 0 mijl.
Getankt: niet
Campground: geen, Comfort Suites Hotel in Schiller Park.
Dag 2, dinsdag 21 maart, Chicago > Elkhart > Columbus
Redelijk goed geslapen vannacht, wel verschillende keren wakker geweest en om 05:00am was het over en uit.
Wassen aankleden en even naar beneden voor een peukje.
Daarna alles inpakken en op het gemak naar beneden daar zaten de 4 mensen die we gister al gezien hadden ook al klaar.
Als ik even buiten ben komt er een grote bus aanrijden op het terrein naast het hotel, de chauffeur vraagt of ik op vervoer naar de campground in Elkhart wacht, als ik dat bevestig zegt hij dat er totaal 21 personen mee gaan en die zitten allemaal in dit hotel.
Hij geeft aan dat we eerst even wat kunnen eten, het ontbijt gaat precies om 06:00am open en bijna iedereen neemt vlug wat te eten.
Rond 06:10 rijdt de bus het terrein van het hotel op en worden alle koffers ingeladen, dat zijn er heel wat met zo’n grote groep.
Het zijn trouwens allemaal Nederlanders en vele hebben net als wij 02:00pm als uitgifte tijd van de camper opgekregen, we gaan het wel zien.
Als we de groepen zo verdelen komen we op 8 campers die vandaag uitgegeven worden.
De rit naar Elkhart gaat ondanks verschillende wegwerken erg vlot en om 09:50am zijn we ter plaatsen.
Daar krijgen we eerst in de bus uitleg hoe een en ander in zijn werk gaat, bij het uitstappen moet men zijn naam opgeven en dan krijgt men een enveloppe waar men verschillende dingen in moet doen.
De koffers worden binnen gezet en dan wordt men om de beurt geroepen om de formulieren in te vullen.
En wie mocht er als eerste, juist ondergetekende, waarschijnlijk omdat we alle voorbereidingen thuis goed en op tijd gedaan hadden maar mogelijk speelt ook het gegeven dat we al vaak met El Monte weg geweest zijn mee, want we kregen een Welcome Back van de man die de leiding had te horen.
Na de formulieren is het wachten tot er iemand beschikbaar is voor de uitleg bij de camper.
Er stond een A-Class maar die was helaas niet voor ons moest naar een ander verhuurstation, wij krijgen een C-31 mee, de op een na grootste dus.
Twee slide-outs, woonkamer en slaapkamer met naast geleden stapelbedden gaan naar buiten, ook heeft hij een elektrisch
bediende luifel.
De man heeft gelijk door dat we geen onbekende zijn met het camper rijden en is dan ook binnen een klein kwartier klaar met zijn uitleg.
We mogen de koffers inladen en weg, het is dan 10:50am, ons hoor je niet klagen.
We besluiten dan ook om de originele planning aan te houden.
Garmin krijgt opdracht om de Walmart op te zoeken, daar doen we de eerste noodzakelijke boodschappen, de rest doen we morgen omdat we dan meer tijd hebben.
We nemen bij de Subway gelijk de lunch mee hoeven we daar ook niet meer achteraan.
Er zou een T-mobile tegenover de Walmart moeten zitten maar die kunnen we niet vinden.
Wel zit er een Dollar Tree dus gaan we daar naar toe, ik had een andere op de lijst staan maar daarvoor hadden we de stad Elkhart in gemoeten dit is wel zo handig.
Garmin krijgt het adres van de campground in Columbus en we gaan op weg, na een paar honderd meter ziet Annie ineens een T-Mobile store.
Omdraaien en daar naar toe om de hotspot weer te actieveren ook dat lukt erg vlot en we kunnen aan de rit.
Het is ondertussen 02:15pm en we moeten een kleine 200 mijl vandaag.
Eerst een stukje US-20 west naar South Bend en dan via de US-31, I-465 en I-65 zuid tot een paar mijl voorbij Columbus en dan via een paar lokale wegen naar de campground.
Het is 06:10pm als we daar aankomen, het kantoor is al dicht en terwijl we bij de nachtbox staan om de papieren in te vullen stopt er een auto en vraagt de dame of ze kan helpen, dat blijkt de eigenaar te zijn.
Als ik aangeeft nog kwartjes voor de laundry nodig te hebben kan ze die zo geven ook vindt ze het goed dat we morgenochtend komen betalen.
Vervolgens rijdt ze voor ons uit om ons naar onze plek te brengen, goede service hier.
Camper op zijn plek de slides uitschuiven stroom aansluiten en dan het water.
Als ik de kraan opendraai komt er gelijk water uit de onderkant van de camper ook als ik de watertank wil vullen (andere aansluiting) komt er gelijk water uit de onderkant hier klopt iets niet dus op zoek naar het probleem.
In de slaapkamer zit een sticker waar opstaan Low Point Drain, wedden dat daar aansluitingen zitten waar een klep op zit.
Onderste lade er uit getrokken en jawel daar lopen de leidingen met een aftakking naar beneden/buiten en daar zitten kraantjes op.
De kraantjes dichtgezet en toen werkte het citywater wel.
De leidingen doorgespoeld om de antivries er uit te halen en daarna begonnen met de watertank te vullen.
Die liep al vlug over, of er zit hier veel druk op het water of er zitten nog meer kraantjes en jawel nog een leiding met kraan die dicht gedaan en toen kon ik de tank volledig vullen.
Er zitten dus 4 kraantjes om het systeem leeg te maken en die stonden allemaal open.
Door onze ervaring met campers wist ik al vlug wat het probleem kon zijn en ook waar ik moest zoeken maar ik ben bang dat vele mensen dat niet zo vlot op kunnen lossen.
Na het eten de nieuwe handdoeken gewassen.
Als Annie daarna koffie gaat zetten blijken er verschillende stopcontacten geen stroom te hebben, de zekeringen staan wel allemaal goed, later op de vond vind Annie de oplossing, het stopcontact in de badkamer heeft een zekeringknopje als ze dat indrukt hebben we weer overal stroom.
We werken de verslagen weer bij of we ze online krijgen is even afwachten want het internet is erg traag hier.
Gereden: 226,2 mijl.
Getankt: niet
Campground:Woods-N-Waters Kampground, kosten $36,00 met E/W aansluiting en wifi, E/W/S kost $ 38,00
Dag 3, woesdag 22 maart, Columbus > Mammoth Cave
Het was een koude nacht, minimum was -2C, we hadden de kachel niet aan gelaten eigenlijk niet zo slim, want het slaapt toch iets beter als de temperatuur wat hoger is.
Annie doet snel de kachel aan zodat het was aangenamer word in de camper.
Na het ontbijt doen we het rustig aan want het kantoor gaat pas om 09:00am open.
Om 09:00am stap ik het kantoor in en denk even dat ik in de Discovery series Moonshiners terecht ben gekomen, wat een accent heeft die man zeg, ik versta maar de helft van wat hij zegt.
Voordeel van nu pas betalen is dat we nu wel 10% AAA korting krijgen.
Ik kan bij het afscheid nemen nog net de vraag waar hij zijn distilleerketel heeft staan onderdrukken.
We rijden eerst een stukje terug naar het noorden om in Columbus boodschappen te doen op een paar dingen na kunnen we alles vinden bij de Walmart, Garmin kent ook de Dollar Tree winkels en vind er een aan de andere kant van de stad.
Na ook dan alles gevonden te hebben vul ik eerst de tank, zodat we weer even vooruit kunnen.
Om gisteren wat tijd te winnen om de camper in te richten hadden we flink door gereden (70 á 75 m/u) maar dat kost dan wel wat meer brandstof.
Vandaag hebben we tijd genoeg en komen we dan ook niet boven de 60 m/u uit.
Na wat lokale wegen en een stukje US-31 komen we weer op de I-65 zuid uit die we de rest van de dag zullen volgen.
Er zijn grote reconstructie werken aan deze weg wat voor wat vertraging zorgt maar meer als 10 minuten verspelen we niet.
Net voor we Kentucky in gaan maken we nog een stop bij een Walmart en slagen daar voor de spullen die ze in Columbus niet hadden.
We rijden Kentucky binnen via de oude brug, als men via de I-65 gaat is men $ 12,00 aan tol kwijt althans met een grote camper (auto’s $ 5,00)
We gaan bij Cave City van de I-65 af en rijden naar Mammoth Cave National Park.
Eerst naar de campground, daar is plek genoeg we zoeken een mooi plekje uit en stoppen de centen in het bekende envelopje.
Mooie campground met ruime plekken die allemaal verhard zijn.
We rijden vervolgens naar het visitorcenter, daar is het druk, we informeren naar de mogelijke cave bezoeken voor morgenochtend.
De tour die ik in gedachten had zat voor de vroege tour al vol en de volgende is om 11:00am dat vinden we te laat, want dan moeten we zo maar wat rondhangen.
We vragen naar een andere tour, die is nog beschikbaar maar kan men niet reserveren het is een first come, first served tour.
De campground ligt op nog geen mijl afstand dus dat moet wel lukken.
Terug naar de campground en terwijl Annie alle boodschappen opruimt zet ik de bbq in elkaar zodat we vanavond het vlees kunnen grillen.
Na het eten zet ik de boiler aan voor warm water voor de afwas en douche, hij slaat keurig aan maar na een kleine minuut ook weer uit.
Wat hebben we nu weer, hij gaat even later weer aan maar stopt weer erg vlug, normaal duurt het 30 minuten voor het water warm is.
Het grote boek er bij gepakt om te kijken wat het kan zijn, als ik lees dat de road assistent kan vragen naar een klep/kraan bij de boiler en waar men die kan vinden krijg ik een idee.
In de keuken 4 schroeven losgedraaid zodat ik een stukje wand weg kan pakken en bingo, er zitten 3 kraantjes waarvan er 2 dicht staan.
De boiler kreeg dus helemaal geen water, daarom slaat hij na een minuut uit, lucht is zo warm .
Kraantjes open en de boiler loopt met veel lawaai vol water en nu blijft hij ook branden.
Als Annie later de warmwaterkraan open doet komt er eerst nog een heleboel lucht uit en dan lauw water maar even later wordt het warm en zelfs heet, we kunnen vanavond gewoon douchen.
Weer een probleem opgelost ben benieuwd wat het volgende zal zijn maar hopelijk was dit de laatste.
Gereden: 175,4 mijl.
Getankt: Columbus, 34,024 gallon á $ 2,189
Campground: Mammoth Cave NP, kosten $ 20,00, geen hookup wel restroom en dumpstation.
Dag 4, donderdag 23 maart, Mammoth Cave > Natchez Trace Parkway
Vannacht was het wat minder koud, tegen de morgen nog net onder 0, de kachel was bij blijven staan op 50F (10C) allebei goed geslapen.
Na het ontbijt gelijk naar het visitorcenter gereden, dat gaat op 08:00am open en dan begint ook gelijk de kaartverkoop voor de verschillende tours.
Er stonden al verschillende mensen te wachten tot de deur opengaat.
We kopen kaartjes voor de Frozen Niagara Tour, $ 13,00 p/p en duurt 1 uur en 15 minuten en mogen maximaal 38 personen mee.
Andere rondleidingen kunnen wel tot 115 personen bevatten, dit is lekker te behappen.
Mooie tour met goede informatie zowel over ontstaan als dieren die er in leven.
Terug bij het visitorcenter besluiten we om ook de Historic Entrance tour te doen kosten $ 5,00 p/p deze tour mag men alleen doen.
In de cave zijn verschillende rangers aanwezig om uitleg te geven.
In dit deel van de grotten werd vroeger veel salpeter gewonnen wat gebruikt werd voor springstof en (kunst)mest, er is nog veel van deze werkzaamheden terug te zien.
Ook zien we hier een paar vleermuizen, deze dieren hebben een ziekte onder de leden die al aan miljoenen dieren het leven heeft gekost.
Om verder verspreiding van de ziekte zoveel mogelijk in te perken moet iedereen na een grotbezoek door een bak met desinfecteer spul lopen om de schoenzolen schoon te maken.
Als we terug komen bij de camper staat er nog een El Monte en herken ik de man ie er bij staat als een van de mensen die gelijk met ons een camper ophaalde.
Rond 11:00am verlaten we het park en volgen de I-65 weer zuid, het begint wat te spetteren maar veel is het gelukkig niet.
Zodra we Tennessee inkomen zien we een welcome center en maken we een stop voor informatie.
Over de Natchez Trace Parkway kunnen we eigenlijk niets vinden dus even vragen aan de dame achter de balie.
Die tovert gelijk een parkmap van de NPS tevoorschijn en geeft uitleg hoe men het beste bij het begin van de route kan komen.
Eigenlijk is dat het eind van de route want mijl 0 ligt bij Natchez, net onder Nashville ligt mijl 441 en dat is het einde.
De dame gaf aan dat het een lange route is maar als we aangeven het over 3 dagen te verdelen is ze daar blij mee.
We rijden weer verder, eerst nog een beetje in lichte regen maar al vlug wordt het droog.
Bij Nashville houden we de I-40 west aan tot exit 192 waar we via de McCrow Lane naar het begin van onze route rijden.
Niet helemaal geluk want onze garmin dame had weer een kortere route gevonden, kleine mijl gemist.
Eenmaal op de goede route eerst een rest area gezocht voor de lunch.
Vervolgens bollen we op het gemak over een schitterende nieuwe asfaltweg.
De maximum snelheid is hier 40 m/u maar ook bij 30 m/u komt er niemand achterop.
We stoppen bij verschillende uitzichtpunten, en geniet van de mooi omgeving.
De natuur komt net uit zijn winterslaap, en staan een boomsoort met mooie kleine paarse bloemetjes in bloei en verschillende sleedoornstruiken laten hun witte bloemen zien aan wildflower staan alleen paardenbloemen en paarse dovenetel te bloeien voor de rest is het hier nog te vroeg.
Als laatste stop hebben we Fall Hollow een mooie kleine waterval, om aan de voet van de waterval te komen is even wat moeilijk maar zeker de moeite waard.
Het is dan nog een kleine 5 mijl naar de campground maar dat worden en er 20 omdat we een detour krijgen door wegwerkzaamheden.
Gelukkig komen we precies bij de campground weer op de route, nar de campground gereden en een plekje uitgezocht.
Mooie campground met verharde plekken en voor zo ver wij konden vinden zijn de kosten $ 0,00 per nacht.
De boiler aangezet om te kijken of we het warmwater probleem op kunnen lossen, gisteren werd het al erg vlug weer koud.
De kraan in de boiler bypass leiding dichtgezet, dat leek niet te werken, want het water in de keuken werd weer vlug koud.
De douche en de wastafel in de badkamer geven wel heet water dus we kunnen en warme douche nemen, alleen moeten we voor de afwas even water tappen in de badkamer.
Het weer is een heel stuk beter geworden, we konden vanmiddag en begin van de avond al in t-shirt lopen hopelijk morgen korte broeken weer.
Gereden: 184,2 mijl.
Getankt: Franklin, 10,011 gallon á $ 2,449
Campground:Natchez Trace Parkway, kosten $ 0,00, geen hookup, alleen picknickset, fire ring en vuilnisbak.
Dag 5, vrijdag 24 maart, Natchez Trace Parkway > Clinton
Goed geslapen zelfs geen extra deken nodig gehad.
De rest van de campground is nog in diepe rust dus besluiten we eerst een stukje te rijden voordat de generator aangaat.
Ver moesten we niet, na een kleine 500 meter komen we al een trailhead tegen waar we kunnen parkeren.
Na het ontbijt gaan we weer naar de Parkway en nemen deze zuid voor de rest van de dag.
De wegwerken stoppen precies bij de oprit van de TN-20 wat betekend dat we gisteren 5,2 mijl niet konden rijden.
Na de mooie omgeving van gisteren valt het vandaag eigenlijk zwaar tegen, het is best een mooie route maar erg eentonig.
Zeker als men niet in de historie van de verschillende oorlogen is geïnteresseerd is er weinig te doen op dit deel van de weg.
We zien verschillende bomen/struiken in bloei staan waaronder krenteboompje (Amelangier) en dogwood (Cornus).
Voor de wildflower is het gewoon nog te vroeg.
Ook verder naar het zuiden is alles nog kaal.
Bij de Tennessee River maken we een foto stop, deze rivier is heel wat breder dan we gedacht hadden.
We komen een Parkway Vistorcenter tegen en stoppen voor wat meer informatie en kaartjes.
Bij Tupelo gaan we even van de route af om te tanken, veel tank mogelijk heden zijn er niet op deze route en Tupelo is een grote plaats met meerdere pompmerken wat de prijs altijd lager maakt dan een enkele pomp.
Tussen Tupelo en Jackson is er (voor ons) weinig te vinden, we stoppen bij River Bend picknick area en denken er een grote plas water te zien het is echter maar een kleine uitloper van het Ross R Barnett Reservoir dat is een geweldige plas water zeg.
De overkant is nauwelijks te zien, door de harde wind staat er een flinke golfslag hier wil je op dit moment niet met een bootje op rond dobberen. De Natchez Trace Parkway is te vergelijken met de Blue Ride Parkway en de wegen in de White Mountains in het noordoosten, schitterende wegen als je er op het juiste tijdstip bent, wij hebben dat geluk deze keer niet, want de natuur komt nog maar net uit haar winterslaap.
We komen in de buurt van ons einddoel voor vandaag, Clinton een voorstadje van het grote Jackson.
We verlaten de parkway en gaan de US-20 oost op daar zit ook de campground aan dus die is vlot gevonden, om 04:30pm zetten we de camper op zijn plek en sluiten de stroom aan, ik vul voor ik het citywater aansluit eerst de schoonwatertank want morgen staan we waarschijnlijk weer zonder hookup.
De campground is goed voor een nachtje op doorreis maar verder ook niet, side by side hookup dus de buren erg dichtbij (hebben we tot nu toe nog niet), campground ligt op een heuvel dus alle plekken lopen schuin af, kan wel opgelost worden met een paar levelingsblokken.
Gereden: 309,2 mijl.
Getankt: Tupelo, 41,411 gallon á $ 2,019
Campground: Springride Mobile Estates, kosten $ 33,00 met full hookup, wifi alleen bij kantoor.
Dag 6, zaterdag 25 maart, Clinton > Natchez
Vannacht ging het ineens keihard regenen, klink op een camperdak natuurlijk altijd harder dan in huis maar nu leek het wel of de zondvloed was aangebroken.
Annie reageerde net iets vlugger dan ik en heeft snel alle dakramen dicht gedaan, voordat het binnen ook ging regenen.
Als we opstaan regent het nog steeds dat is nooit leuk maar met de Pow wow op de planning is het zeker niet welkom.
Ook het online weerbericht spreekt van een hele dag regen we gaan het zien mogelijk word het een dag shoppen als daar al mogelijkheid voor is in Natchez.
Na het ontbijt de regenjas uit de kast om de hookups af te koppelen en dan op weg.
Terug gereden naar waar we gisteren van de Natchez Trace Parkway afgekomen waren en de route weer zuidelijk opgepakt.
Zelfs in de (lichte) regen is dit stuk mooier dan het deel van gisteren.
Het wordt droog en we zien zelfs blauwe lucht verschijnen, gaat het toch nog goedkomen met die Pow wow.
Onze Garmin dame wil ons een paar keer naar de US-61 zuid sturen want dat is korter/vlugger maar wij volgen de parkway tot het einde in Natchez.
Daar de US-61 oost op en dan door een woonwijk (onze dame had toch weer een kortere route) naar Jefferson Davis Blvd.
Hier hebben de Natchez Indians een Grand Village met museum, op dit terrein vind de Powwow plaats.
Het is ondertussen 10:45am en nog niet druk, we mogen langs de stoep parkeren of op het gras van de middenberm, wordt het laatste, want daar staan nog geen auto’s en zo staan we dicht bij de ingang.
Kosten voor de Pow wow $ 5,00 p/p en hij duurt van 01:00pm tot 08:00pm, het terrein ging om 10:00am open daar zat bij ons de fout.
We gaan het terrein op en kijken wat rond bij de opbouw van verschillende (verkoop)standjes.
Er is verder een kring gemaakt met planken die op betonblokken gelegd zijn, daar gaan we even op zitten maar hebben het vermoeden dat ze daar niet voor bestemd zijn.
Ik loop even terug naar de camper om de stoeltjes te halen, als ik die pak zijn ze vochtig of die komt doordat er opspattend water in de berging kan komen of omdat er water uit de overloop van de schoonwatertank in kan weet ik niet.
We zetten de stoelen aan de rand van de kring en kijken ontspannen naar wat er allemaal gebeurt, in het midden wordt een grote trommel gezet waar de drummers en zangers allemaal rond gaan zitten.
Op de planken worden doorverschillende mannen dekens gelegd met daarop een kist waar allerlei attributen inzitten die ze dan weer aandoen.
Het zijn vogels van verschillend pluimage, indians maar ook halfbloed, blanke en een halfbloed afro-american en zelf een jood.
Die laatste herkennen we aan zijn keppeltje, gebedskoordjes en lang haar voor de oren voor zijn pijpekrulen.
Het is ons niet helemaal duidelijk geworden maar het lijken allemaal hoofden van verschillende stammen of afdelingen te zijn.
Als de zanger begint te zingen met de drum als begeleiding staan/lopen al deze mannen te dansen met in een hand een muziekinstrument (Blikkenbus op een stok met steentjes er in) en in de andere een waaier van veren.
Iedereen heeft de veren links en het muziekinstrument rechts, behalve onze joodse vriend die het precies andersom doet, na een goed half uur wordt hij er waarschijnlijk op gewezen want daarna heeft hij het net als alle andere vast.
Er wordt bij ieder lied iemand naar voren gehaald daar gaan de twee oudste dan naast staan wordt een pet op de grond gelegd en alle andere lopen/dansen dan langs en gooien een dollarbiljet voor de voeten van die persoon.
Het lijkt een soort van sponsoring voor mensen die het moeilijk hebben wat zowel financieel als lichamelijk kan zijn.
Gezien het aantal keren dat dit gedaan wordt is het voor die voormannen nog een kostbare middag, want in de periode dat wij er waren ging de pet toch wel een keer 15 rond.
Om 02:00pm is de Grand Entree met voorop de vlaggen en dan de stamoudste en daar achter de dansers en danseressen alles bij elkaar tussen de 30 en 40 personen.
Het lijkt al bij al nergens op de Powwows die we in Cody gezien hebben, dit is meer voor de indians zelf waarbij ook buitenstaanders welkom zijn waar Cody meer echt een danswedstrijd is die veel meer gericht is op de bezoekers van buiten.
We hebben het wel een heel eind gezien en zoeken eerst de afdeling eten op, jammer genoeg geen echt indianfood zoals we in Cody wel zagen maar ook lekker.
Terug naar de camper en naar de Walmart, we willen de voeten laten verwennen en hebben wat boodschappen nodig.
De boodschappen is geen probleem maar de pedicure wel die zit er namelijk niet, net als bij alle Walmarts die we tot hiertoe bezocht hebben.
Terwijl Annie via Garmin naar Nail salons zoekt vraag ik aan een dame die net in haar auto stapt of zij hier bekend is en of ze een Nail salon weet, ja dat weet ze en ze kan het keurig uitleggen met dank en wij op weg.
Was nog geen mijl verder en zo gevonden en ze hadden ook nog tijd voor ons, de voeten voelen weer heerlijk aan.
Toch wel een vreemde ervaring een nagelstudio met allemaal Vietnamees personeel en alle klanten waren Afro-Amerikanen wij waren de enige blanken in de winkel.
Iets duurder dan de Nail salon bij de Walmart maar de service is ook beter, men werkt er netter en verzorgder.
Terug naar de Walmart want daar willen we overnachten, we zijn in eerste instantie de enige maar rond 09:00pm komt er nog een B-class bij ons staan.
Morgen zien we wel wat we doen ik heb een paar Plantations opgezocht maar daarvan liggen er twee in/bij Natchez maar die zullen zo vroeg zeker nog niet open zijn.
Gereden: 99,4 mijl.
Getankt: Natchez, 34,339 gallon á $ 2,019
Campground: Parking Walmart, kosten $ 0,00 geen voorzieningen hooguit restroom in de winkel.
Dag 7, zondag 26 maart, Natchez > New Orleans
Vannacht iets minder goed geslapen, de airco van de Walmart hield behoorlijk wat lawaai waardoor we beide wat vaker wakker werden.
Behalve de B-class die gisteravond bij ons kwam staan was er nog een persoon die hier geslapen heeft maar dan gewoon in zijn auto op de achterbank dat gedeelte van de auto was wel verduisterd.
Aan de andere kant van de parking stond ook nog een A-class die moet laat aangekomen zijn, want we hadden hem niet gezien.
Na het ontbijt gaan we op weg eerst op zoek naar de plantation in Natchez, maar als Garmin aangeeft dat we op de bestemming zijn is daar alleen een bospad te zien wat al jaren niet meer gebruikt is, mogelijk was de ingang een klein stukje terug daar was wel een inrit maar die was gesloten.
We gaan de US-61 zuid op richting Baton Rouge, we komen in Louisiana wat trouwens onze zevende staat is deze reis.
Bij Baton Rouge een stukje interstate via de I-110 en I-10 west en dan weer de US-61 verder.
Het eerste stuk na Baton Rouge is erg slecht met veel gaten en kedeng-kedeng van oude betonplaten.
Bij Gonzales maken we een stop, omdat we er een grote Fleamarket zien na een goed half uur hebben we dat wel gezien niet echt veel leuke dingen.
Weer verder en dan de afslag naar Vacherie.
Via de Gramercy Bridge aka Vetereans Memorial Bridge worden we hoog over de Mississippi River gebracht, de brug is zo hoog, omdat de grote vrachtschepen er onderdoor moeten kunnen.
Na de brug gelijk afgeslagen naar de Great River Road (SR-18) west en zo rijden we naar de Laura Plantation die we willen bezoeken.
Mooie Plantation die ook het slavernij verleden niet wegstopt, iets wat wel vaak gedaan wordt.
Als je er naar vraagt weet men het niet, zelfs niet waar de slaapverblijven van de slaven gestaan hebben het wordt gewoon weggestopt.
Hier niet, er wordt bij de rondleiding uitgebreid op in gegaan, bij de start van deze plantation waren er 17 slaven en op het eind waren dat er 190 ook het gegeven dat verschillende eigenaren ook kinderen bij hun eigen slavinnen verwekt hadden wordt gewoon besproken.
En ander voordeel hier is dat men ook in het woonhuis mag fotograferen, alleen filmen is niet toegestaan.
Waar de rondleiding meestal alleen het woonhuis bevat gaat men hier ook over het terrein en word ook een van de 4 nog resterende slavenverblijven bezocht en uitleg gegeven.
Wij hadden een heel goede (vrouwelijke) gids die alles duidelijk uitlegde en ook uitgebreid inging op gestelde vragen.
Enige minpuntje kan zijn dat ze modern gekleed was in rok en t-shirt waar men bij andere door een dame of heer in oud kostuum wordt rondgeleid.
De rondleiding duurde bij elkaar anderhalf uur en was de $ 20,00 p/p zeker waard.
Na de rondleiding gebruiken we eerst de lunch en rijden daarna nog een paar mijl verder langs dezelfde weg naar Oak Alley Plantation, hier maken we alleen een paar foto’s van de (oude)oprit met zijn eeuwen oude eikenbomen, deze Plantation hebben we al eens eerder bezocht en twee gelijk achter elkaar is een beetje veel van het goede (ook financieel)
We gaan de brug weer over en vervolgen onze route richting New Orleans.
Via de US-61 en US-51 zuid komen we op de I-10 oost om dan via de I-610 en weer de I-10 uit te komen op de US-90 oost dit is de Chef Menteur Hwy en hier ligt ook de campground aan.
Deze is vlug gevonden en we boeken een side voor twee nachten.
Camper op zijn plek waarbij de eigenaresse aanwijzingen geeft bij het achteruit inparkeren, is niet echt nodig, want behalve voldoende ervaring heb ik ook nog een achteruit rij camera tot mijn beschikking.
Alle hookups aansluiten, beide vuilwatertanks legen, niet dat ze vol zitten maar als we hier weggaan staan we waarschijnlijk weer 3 tot 4 nachten zonder hookup en dan raken ze wel vol.
De airco gaat voor de eerste keer deze reis aan en we lopen naar de laundry om twee machines was te draaien, dat was een flink stuk, we staan op side 3 en dat is recht tegenover laundry en restrooms.
Morgen de stad in we hebben de shuttle al besteld voor 10:00am deze kost $ 5,00 p/p met de stadsbus is met $ 1,25 kwijt maar dat kost drie kwartier en men moet verder lopen, met de shuttlebus kost het maar 10 á 15 minuten en stopt men dichterbij de French Quarter.
Gereden: 196,5 mijl.
Getankt: niet
Campground: Jude Travel Park, kosten $35,00 met full hookup en wifi.
