Week 5

Dag 29, zondag 27 april
Las Vegas shoppen

Vandaag starten we wel heel erg rustig, we willen gaan shoppen in de outlet malls en die zijn toch niet voor 10:00am open.
Het is al 09:15 als we de campground afrijden en eerst even naar de Walmart aan de overkant van Boulder Hyway gaan, we zitten bijna zonder water en ook hebben we geen ontbijt meer voor de komende twee dagen.
Het is goed weer om te winkelen mooi zonnetje en niet al te warm.
Onze eerste mall voor vandaag is Las Vegas Outlet North aan Grand Central Parkway, daar zijn ze in de omgeving weer volop aan het werk, een van de parkeerterreinen is helemaal weg en nu een grote zand/puin vlakte waar verschillende machines opstaan wat daar moet komen is ons nog niet duidelijk.
Wij rijden naar het grote parkeerterrein waar door de week alleen medewerkers van een heel groot kantoor mogen staan, hier hebben we al vaker gestaan, omdat er voor grote campers verder weinig mogelijkheden zijn.
Er wordt daar vandaag een groot evenement gehouden en dus mogen alleen deelnemers aan dat evenement daar parkeren alle andere auto’s worden naar de twee parkeertorens van de mall verwezen, gelukkig wordt er voor campers een uitzondering gemaakt en worden wij doorgelaten.
We maken een ronde langs de winkels en de eerste aankopen worden gedaan, kleren voor de kleinkinderen en een nog niet geboren neefje en ook voor haarzelf vind Annie een en ander.
Volgende stop de outlet met dezelfde naam maar dan South, aan Las Vegas BLVD gemakkelijk te doen via de I-15.
Ook daar wordt er weer een en ander aangeschaft, om de credit kaart gelegenheid te geven om af te koelen gebruiken we de lunch in de foodcourt van LVOS om daarna onze zoektocht te vervolgen.
We rijden ook nog naar de mall op Maryland Parkway “The Boulevard Mall” deze is volgens de borden overgenomen door een nieuwe eigenaar en er staan bij verschillende lege winkels borden dat er binnenkort een nieuwe zaak in komt.
Dat is ook hard nodig, want er loopt op deze zondagmiddag bijna geen publiek binnen ook de parkeerterreinen zijn zo goed als leeg, Annie vindt er twee winkels voor de wat grotere maten en weet nog een jurk te scoren.
Hierna hebben we het wat shoppen aangaat wel gehad het ligt in de bedoeling om vanavond naar Fremontstreet te gaan dus krijgen de benen/voeten de rest van de middag rust.
Om 03:30pm staat de camper weer op zijn plaats en ontspannen we onder genot van een bakje koffie.
Na het eten nemen we om 07:00pm de gratis bus van Sam’s Town naar Fremontstreet daar komen we om 07:25pm aan en maken we een rondje om te zien wat er allemaal verandert is en wat voor bands of er spelen.

Wat meteen opvalt is dat de sfeer een beetje aan het verloederen is door de vreemde straatartiesten die er staan, vier kerels geschminkt als Kiss maar dan alleen gekleed in een string die is opgevuld met sokken of zo om het wat te laten lijken een paar nonnen met blote tieten en heel veel zwervers/daklozen met een tekst op een stuk karton waarin ze om een fooi vragen, die gasten zag je in het verleden alleen bij de stoplichten staan.
Wat de bands aangaat is de saxofoonman weer terug staat er op het eind een vrouwelijk Dj met voornamelijk housemuziek, een band met alleen blanke mannen met een grote kroeshaarpruik op en een Hawaïshirt aan die motown muziek spelen en op het laatste podium staan/zitten tot 09:00pm twee gasten die met elektrische contrabassen o.a. Led Zeppelin, Bon Jovi en Metallica covers spelen en na 09:00pm een band die een beetje Bon Jovi en verder country brengen de laatste twee konden onze goedkeuring wel wegdragen.

We nemen de lichtshows van 08:00pm Heart, 09:00pm Bon Jovi en 10:00pm The Who mee en vinden het dan mooi voor vandaag.

We zoeken een taxistandplaats en laten ons naar de campground brengen.
Gereden: 33 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Sam’s Town Boulder Hyway, kosten $ 26,21 met Full hookup (30amp) is met 10% Good Sam korting ben daar geen lid meer van maar stond nog bij de dame in het system dus kreeg ik ze zonder te vragen, wifi is betaald maar wij gebruiken de eigen hotspot.

Dag 30, maandag 28 april
Las Vegas – Red Rock Canyon NCA

We starten redelijk op de normale tijd en even voor 09:00am rijden we van de campground af en gaan naar de Walmart, aan de overkant, waar we gelijk naar de nailsalon gaan voor een pedicure behandeling, we kunnen gelijk gaan zitten en laten de voeten weer verwennen.
De man die Annie helpt probeert een paar keer om ons de “de luxe” behandeling aan te smeren maar krijgt toch door dat we daar geen zin in hebben.
Na nog een paar boodschappen voor het thuisfront zetten we koers naar Red Rock Canyon Conservation Area een onderdeel van de BLM waar de parkenpas gewoon geldig is.
Via Boulder Hyway gaan we naar de I-515 vervolgens de US-95 en dan via de Summerlinn Parkway naar de I-215 en die brengt ons naar de Blue Diamant Hyway (NV-159 waar het park aanligt.
T-T weet het tegenwoordig redelijk te vinden hij ging maar 1 keer de fout in waar hij ons andere jaren echt de desert in stuurde.
Als we in het park komen gaan we eerst naar het visitorcenter in de hoop daar een paar schildpadden te zien.
Waarschijnlijk door het wat koelere weer zijn ze vandaag actief, de tuin is in een aantal kamers verdeeld mogelijk om de schildpadden wat uit elkaar te houden.

In de eerste kamer zien we niets maar in de tweede zit er een in het zonnetje tegen de metalen scheidingsplaat zich op te warmen en in de derde kamer zien we er zelfs vier waarvan er drie in de ronde stappen en nummer vier ook weer van de zon geniet.

In de laatste kamer zit een enorme grote alleen is die wat verlegen, want alleen zijn lijf was te zien de kop zat in de tunnel die hij als huis gebruikt.

We rijden de Scenic Drive op een 13 mijl lange one-way weg door het park en kruimelen op het gemak van viewpoint naar viewpoint, het is ook in dit park druk, we zien drie touringcars en een sliert van vijf “Pink Jeep Tours” auto’s dit is wel de PJT die in Las Vegas is gevestigd niet die uit Sedona AZ.
Ook bij de klimmers is dit park erg populair wat zelfs aan de rotsen te zien is op verschillende plekken kan je de uitgesleten sporen van de touwen zo verticaal van de berg af volgen.
We wilden eigenlijk een stop maken bij de Sandstone Quarry maar omdat het net lunchtijd is en dit een van de plekken is waar picknicktafels staan is het er erg druk en kunnen we de camper niet kwijt.
We weten dat hier heel veel cactussen groeien die mogelijk in bloei staan maar dat gaat echt niet lukken.
Bij de High Point Overlook gebruiken we de lunch, hier staan wel een aantal banken maar geen tafels plus dat het er behoorlijk hard waaide en niet echt warm was.
Het is voor de meeste mensen foto maken en doorrijden en het is een van de weinigen viewpoints met bus/camper parkeerplaatsen.
Dat laatste zegt overigens niets, zeker niet als het wat drukker is, want dan staan er ook gewone auto’s op die plaatsen, vorige week zelfs een keer gezien dat van de zes camperplekken er vier ingenomen werden door vier motoren.
We gaan verder en nemen de afslag naar Willow Springs Picknick Area daar zijn ook een paar stukken met veel cactussen, als we een paar Prickley Pears en Hedge Hogs met bloemen zien zetten we de camper aan de kant op een strook gravel en lopen het veld in en struikelen dan bijna letterlijk over een grote hoeveelheid Coryphantha viviparra’s tussen 2 en 6 centimeter in doorsnee en de meeste met bloemen of knoppen.

Ik blijf een paar keer op een wat open stukje staan en tel dan het aantal planten wat in om zo’n vijf vierkante meter zie staan en kom dan steeds op zo’n 30 tot 50 planten uit.

Een waar cactus paradijsje dus, er worden dan ook weer heel wat foto’s gemaakt waarbij we ook nog een kleine agave soort met een bloemstengel van ruim twee meter tegen komen ik denk dat het een Agave Utahnensis is maar dat moet ik thuis even nazoeken.

We maken de rest van de Scenic Drive af en rijden dan via dezelfde route weer richting campground.
Op de US-95 krijgen we allebei bijna een hartstilstand, als een truck met een dieplader waar een grote gronddumper opstaat een klapband krijgt, terwijl hij net naast ons zat.
Gelukkig had hij wel acht banden om een rij zitten dus gebeurde er verder niets.
De pick-uptruck die er achter reed als begeleiding kwam er gelijk naast rijden om te kijken of er verder geen problemen waren en ze vervolgden gewoon hun weg.
Deze mannen waren zeer goed op elkaar ingespeeld, als ze van baan moesten wisselen ging eerst de pick-uptruck, die liet zich wat terug zakken zodat er ruimte kwam voor die grote jongen om van baan te wisselen.
We gaan nog even langs de benzinepomp om de tank te vullen zodat we daar morgen geen omkijken meer naar hebben.
Eenmaal op de campground beginnen we met koffers pakken en zoals het er nu uitziet zullen we geen extra derde stuks bagage in moeten checken.
Eten doen we bij TGIF, want in de camper is alles op een ontbijt morgenochtend op.
Gereden: 74 mijl.
Getankt: Las Vegas, 52,303 gallon á $ 3,579.
Campground: Sam’s Town Boulder Hyway, kosten $ 26,21 met Full hookup (30amp) is met 10% Good Sam korting ben daar geen lid meer van maar stond nog bij de dame in het systeem dus kreeg ik ze zonder te vragen, wifi is betaald maar wij gebruiken de eigen hotspot.

Dag 31, dinsdag 29 april
Las Vegas – camper inleveren – striphotel

Vanmorgen weer op de normale tijd opgestaan, wassen en aankleden en een ons laatste ontbijt in de camper en dan de laatste koffer inpakken en wegen.
Oeps, die zit op 55lb dat vinden ze vast niet goed bij United dus weer open en opnieuw beginnen.
Een paar dingen weggedaan die het niet waard zijn om $ 100,00 voor een extra stuks bagage te betalen, een paar dingen in de carry-on en wat omwisselen met de andere koffer en dan opnieuw wegen.
De ene koffer zit nu, volgens onze eigen ulster, net onder en de andere net boven de 50lb dat moet wel lukken zo, hierdoor zitten de beide carry-on wel nokvol maar ook daar zitten wieltjes onder dus we hoeven ze niet te dragen.
De camper van binnen verder schoonmaken en als laatste de vuilwatertanks legen en schoonspoelen dat gaan bij de meeste A-class camper gemakkelijk er zit namelijk een aansluiting voor de waterslang waardoor je rechtstreeks water in de tanks spuit en ze zo kan spoelen, bij de meeste C-class campers moet je de slang in het toilet hangen of er een paar emmers water ingooien om te spoelen.
Om 10:00am rijden we langs de dumster en gooien het laatste afval weg en zetten de nog bruikbare spullen, zoals campingstoeltjes en pannenset er naast daar zijn altijd wel liefhebbers voor.
Daarna rijden we naar het verhuurstation van El Monte dat is tegenwoordig maar een ritje van 3 mijl meer en daar zijn we een paar minuten later al.
Ik rij eerst tot bij het kantoor zodat we alle bagage daar uit kunnen laden en zoek vervolgens een plek om de camper te parkeren.
Op de oude locatie was daar een deel van het terrein speciaal voor vrijgehouden maar hier is die (nog) niet dus is het gewoon een lege plek zoeken en parkeren.
We melden ons op het kantoor en dezelfde persoon die met ons de eerste de camper naliep doet dat nu weer.
Ik geef de puntjes die aandacht nodig hebben voor de volgende reis door zodat ze die op kunnen lossen, koelkast die niet altijd op gas wil werken en generator die soms niet lekker wil lopen, beide problemen deden zich vooral voor in wat koeler gebieden wat ik ook aangeef anders denken ze misschien “die vent … uit zijn nek” als ze het gaan testen in het warme Las Vegas, ook lekte de leveler linksvoor wat olie niet zoveel maar hij liet wel op de laatste paar campground een stempel achter waar hij de grond geraakt had.
Volgens de medewerker zag de camper er voor de rest hetzelfde uit als toen we hem meekregen, ik vind het best maar denk toch dat de beste man een brilletje nodig heeft er zaten wel degelijk een paar nieuwe krassen aan de zijkant van een struikje wat iets te dicht langs een dirtroad stond toen we daar langs kwamen.
Hij heeft wel de generator gestart om naar de gebruikte uren te kijken maar ze niet opgeschreven volgens mij had ook geen nut, want dat had hij aan het begin ook niet gedaan en kon hij nooit bepalen hoeveel uren we gebruikt hadden,  dat waren er deze keer behoorlijk wat, want behalve de problemen met de koelkast waardoor we hem vaker lieten draaien hebben we op die zondagmiddag in Borrogo Springs ook een uur of 3 á 4 via de generator de airco laten draaien.
Terug naar binnen waar hij de papieren aan een vrouwelijke collega geeft die de verdere afhandeling zal doen, zij heeft ook de papieren van de Roadside Assistance liggen van die zondagmiddag en zegt jullie hebben nog pech gehad zie ik, wat wij natuurlijk bevestigen.
Verder gaat ze daar niet op in ook moeten er geen papieren ingevuld worden van wat er gebeurt is dus zal het wel goed zijn, de $ 1.000,00 borg wordt ook weer vrijgeven zegt ze dus dat is weer een meevaller.
De kosten die we in Moab gemaakt hebben om de koelkast na te kijken worden zonder vragen teruggestort op de creditkaart.
Vervolgens is het wachten op de shuttlebus die ons naar ons hotel zal brengen, die zit vol dus eerst naar het Luxor vervolgens MGM en dan Planet Hollywood waar wij aan de beurt zijn om uit te stappen.
Wat mij opviel was dat zowel het koppel bij het Luxor (Canadezen) als het gezin bij MGM (Fransen) geen tip gaven aan de chauffeur, iets wat wij wel altijd doen en wat ook zeer op prijs gesteld wordt.
De rij voor de incheck bij PH was behoorlijk lang met weinig personeel achter de balie, niet echt klantvriendelijk ook de mededeling dat nu al inchecken wel kan maar $ 16,00 extra kost vind ik niet echt klantgericht, vorig jaar zaten we ook in PH en waren zelfs nog iets vroeger en kosten het niets extra, terwijl er nu ook de inmiddels bekende resortfee betaald moet worden was vorig jaar ook niet.
Ik weet dat het zware tijden zijn voor de hotels maar op deze manier prijs je jezelf wel uit de markt.
Eenmaal op de kamer bellen we naar de “belldesk” en laten de koffers naar boven brengen waarna we nog even wat ontspannen op de kamer en Annie ondertussen haar verslag van de vorige dag online zet.
Als we trek beginnen te krijgen gaan we naar beneden en zoeken via het casino naar de Miracle Mile wat nog niet mee viel later zoeken we ook een ongeluk naar de liften, men wil je echt zolang mogelijk in het casino vasthouden.
We beginnen bij de Pandorashop waar Annie haar gekende vakantie bedel weet te scoren als ze vraagt naar een middel om haar kettingen en bedels schoon te kunnen maken blijkt dat men dat (gratis) te kunnen doen voor haar, dus worden beide armbanden en halsketting achter gelaten overigens niet voordat men aan alle kettingen het aantal bedels geteld heeft en je daarvoor tekent, kost tussen de 15 en 20 minuten dus kunnen wij ondertussen even gaan eten bij Ocean One waar je goed terecht kan voor de lunch.
Vervolgens weer terug om de kettingen en weer wordt alles geteld en teken je voor terug ontvangst, ze zien er trouwens weer als nieuw uit en dat allemaal gratis en voor niets dat gaat bij de Nederlandse juweliers vast niet lukken.
We gaan de strip op en steken gelijk over naar het Bellagio waar we mooi op tijd zijn voor de eerste fonteinenshow wat al jaren The Star-Spangled Banner is gevolgd door Andrea Bocelli en Sarah Brightman met Time to say goodbye.

De binnentuin is ons volgende doel, net als vorig jaar is de vlinderkas weer het middelpunt alleen is de aankleding rondom heel anders, het ziet er weer schitterend uit alleen jammer dat men nogal wat chrysanten en cyclamen gebruikt heeft wat bij ons toch meer een najaarsgevoel geeft dan een voorjaarsgevoel, overigens wel begrijpelijk want beide planten soorten gaan nog al wat langer mee dan de vele bollen die er trouwens ook genoeg tussen staan.

We lopen door naar de Forum Shops in Ceasars Palace, want we hebben nog een heel kleine missie in de Uggstore, die is al geslaagd zodra we daar binnen stappen want het eerst wat we zien is ook het gene waar we voor kwamen, dus is het vlug voor elkaar.
Voor de Forum Shops is een fontein en daar zien we een zwerver door het water lopen en de muntjes die de mensen in het water gooien er uit rapen, wel redelijk gericht, want centen en stuivers laat hij liggen, na een paar minuten rent hij er uit en gelijk weg waarschijnlijk bang voor security of politie, even later zien we in een ander fontein de zelfde actie door een andere zwerver, waar de eerst nog in korte broek was en dus alleen natte sokken en schoenen had heeft deze een lange broek aan en is dus nat tot boven de knieën.
Terug naar het hotel kunnen we nog een show van de Bellagio fonteinen meepakken, ook daar zien we veel meer zwervers dan ander jaren ze zoeken duidelijk de mensen massa op om te bedelen.
We kijken nog een poosje naar een dame die in de lucht lijkt te zweven zichzelf vasthoudend aan een tak, haar hebben we eerder al op Fremont Street gezien en in het begin van de middag hebben we gezien hoe ze dit doet dus kennen we haar kunstje en genieten dus van het verbaasde publiek die niet weten hoe dit in elkaar steekt de reacties zijn dan ook volop verbazing waarbij sommige op hun knieën voor en achter haar kijken en zelfs met hun handen onder haar doorgaan om te voelen of er werkelijk niets is waar ze op steunt.

  We gunnen de benen wat rust en gaan ’s avonds eerst eten bij P.F. Chang iets wat zeker voor herhaling vatbaar is.
We gaan nog een poosje de strip op waar we het geluk hebben dat de fonteinen bij Bellagio ieder kwartier een show geven, de zwervers zijn grotendeels verdwenen alleen een aantal verklede figuren lopen er nog om voor een tip op de foto te gaan en deze zien er in tegenstelling tot die op Fremont Street wel goed uit.

Enige minpuntje, voor mij dan, was dat er een paar malloten denken “het woord” te moeten verkondigen om de mensheid te redden.
We gaan terug naar het hotel en duiken na een verfrissende douche het bed in want morgen is het weer vroeg dag.
Gereden: 3 mijl.
Getankt: niet
Campground: geen, maar hotelkamer in Planet Hollywood.

Dag 32/33, woensdag 30 april en donderdag 1 mei
LAS – IAH – AMS – thuis

Vanmorgen loopt om 06:15am de wekker al af, wassen, aankleden, spullen in de koffer en die sluiten en dan via de tv uitchecken zo voorkom je lang in de rij staan bij de uitcheckbalie, naar buiten en daar wordt een taxi voorgereden.
Die brengt ons in een kleine tien minuten naar terminal drie waar United zit, het is lekker rustig bij de United balie dus kunnen we gelijk naar de incheckzuilen, daar stop in mijn paspoort in een van die zuilen en komen onze gegevens gelijk op het scherm te staan en kunnen we de boarding passen voor beide vluchten uitprinten en vervolgens de koffers afgeven bij de dame achter de balie.
Zij heeft de labels voor de koffers al klaar liggen dus gaat alles heel vlot, koffer een precies 50lb, koffer twee 50.5lb, onze eigen ulster heft dus een kleine afwijking van
-0.3lb, verder geen problemen.
Bij het inchecken voor de heen vluchten had ik al aan kunnen geven we voor de terugvluchten automatisch ingecheckt wilden worden, je krijgt dan een email als dat gebeurt is die mail hadden we gisterenmorgen niet gehad dus heb ik toen via de United site gekeken hoe dat zat en bleken we al wel ingecheckt, de mail hadden we gisterenavond voor we naar bed gingen wel binnen dus dat heeft waarschijnlijk met de storing bij Zeelandnet te maken gehad.
We gaan nog even naar buiten voor een laatste nicotineshot en dan naar de security, daar mag ik weer door de TSA Pre rij, hier hoef je geen schoenen uit te doen, riem van de broek te halen of laptop uit de tas te halen en een rij van 1 persoon voor me dus stond ik binnen een minuut aan de andere kant, Annie moest door de gewone security rij maar ook daar hoefde ze geen schoenen uit of laptop uit te pakken.
Van de vier vluchten had ik voor drie een TSA Pre alleen de eerste vlucht vanaf AMS had ik die niet dit systeem kennen ze in Europa mogelijk nog niet, Annie had het voor geen enkele vlucht wat mogelijk met haar nieuwe paspoort te maken had.
Met de airporttrain naar de D-terminal en daar zoeken we gate D51 op komt goed uit want er naast zit Burke in the Box waar we een ontbijt halen.
Het boarden begint keurig op tijd, wel worden de mensen opgeroepen om carry-on die aan de grote kant is af te geven zodat men die bij de ruimbagage kan doen, ze wordt dan wel gelijk door gelabeld naar de eindbestemming, wij zitten in boardinggroep 3 (van de 5) en gaan er vanuit dat er nog ruimte zal zijn voor onze carry-on.
Ondanks dat het een 100% volle vlucht is gaat het heel vlot en gaan we op tijd weg, opstijgen in noordelijke richting en gelijk rechtsaf zien we niets meer van Las Vegas wel zie ik de campground van Boulder Beach en de Hoover Dam onder ons doortrekken en een deel van de Grand Canyon.
De vlucht is rustig en we landen een kwartiertje vroeger dan gepland en worden geparkeerd bij gate E8 dus hoeven we alleen maar schuin over te steken naar gate E4 voor de volgende vlucht.
Die staat al op de monitor en wordt aangegeven als “On Time” maar dat zal niet zo blijven, het toestel komt uit Japan en heeft wat vertraging maar ook een technisch probleem wat men eerst moet maken.
Dat technische probleem blijkt een zachte plek in het laminaat van de First class te zijn, niet echt iets waarvoor je een vlucht moet vertragen lijkt mij, dat laminaat ligt namelijk op een stalen ondergrond dus er zal niet gelijk een gat in het vliegtuig vallen, hooguit een naaldhak die in die zachte plek kan blijven steken.
Maar goed men wil het zachte stukje er uit halen en (tijdelijk) vervangen door een plaatje metaal, maar voor die handeling is wel eerst toestemming nodig van de TSA wat ook weer de nodige tijd kost.
Al bij al wordt de vertrektijd in plaats van 03:40pm nu 05;15 pm en de aankomst in AMS zou 08:20am zijn maar wordt nu 09:15am wat dus tevens betekend dat de retour vlucht naar IAH niet om 10:00am zal zijn dus ook die vlucht loopt hierdoor vertraging op.
Eenmaal in de lucht wordt al vrij vlot de maaltijd geserveerd deze keer niet echt iets om over naar huis te schrijven keuze uit “Chicken or Meadballs” maar beide met pasta wat niet echt mijn keus van voedsel is.
Na het eten proberen we wat te slapen wat redelijk lukt ondanks dat er twee heren achter ons constant zitten er kleppen, de eigen muziek iets harder gezet zodat dat geluid wat meer naar de achtergrond verdwijnt en dan lukt dat redelijk.
Het laatste stuk wel wakker maar helaas zitten zowel Ierland als Engeland onder een dicht wolkendek, Nederland zien we pas als we al aan de landing bezig zijn want ook daar een dicht wolkendek en een natte landingsbaan het is wel droog als we landen.
Van boord en naar de paspoortcontrole en dan naar de bagagebanden, de band waar onze bagage zal komen ligt deze keer vlakbij de paspoortcontrole dus nu geen lange wandeling, de bagage laat wel redelijk lang op zich wachten maar als het dan goed op gang komt verschijnen beide koffers vlak na elkaar.
Naar buiten en daar staat de bus voor P3 al te wachten dus zijn we al vlug weg, auto ophalen spullen inladen in op weg naar huis, tussen Roosendaal en Bergen op Zoom nog een file waardoor we een kleine tien minuten verspelen en om 01:00pm draaien we ons eigen garagepad op, het is weer voorbij.
Annie mag morgenavond al aan het werk, en voor mij roept de arbeid aanstaande maandag.

Epiloog

Het was na een wat stroeve start door het nieuwe beleid van de El Monte Manager en een niet goed werkende camper die we om konden ruilen weer een fantastische reis met veel mooie dingen onderweg, het blijft altijd gokken als men wildflower wil zien, vorig jaar was er helemaal niets en dit jaar waren we voor een paar dingen net iets te laat maar voor een paar andere weer net twee weken te vroeg, dat zal als men niet in de buurt woont altijd een probleem blijven.
De tour naar Toroweap met Dreamland Safari Tours was geweldig.
Deze reis hebben we 3361 mijl gereden waarvoor we 408.074 gallon brandstof nodig hadden wat een gemiddelde van 8,24 mijl per gallon geeft, dat is ondanks de grotere camper beter dan vorig jaar.
Voor de brandstof waren we gemiddeld $ 3,544 per gallon kwijt wat weer minder was dan vorig jaar, dit komt mogelijk omdat ik nu tijden de reis geregeld via Gasbuddy.com gekeken heb waar de goedkoopste pompen op de route zaten.
Wanneer we weer gaan en waar naar toe hebben we op dit moment nog geen idee van.
Aan alle trouwe volgers hartelijk dank voor het volgen van onze avonturen en jullie reacties op onze website’s we stellen dit zeer op prijs en hopelijk tot een volgende reis.