Week 1

Dag 1, maandag 4 juni, Amsterdam > Edmonton.

Gisteravond zijn we al op het gemak naar het van der Valk hotel gereden.
Op de Zeeuwse deel van de A-58 was het enorm druk dat begon al net na Goes doordat er een auto met pech op de vluchtstrook stond daarna was het een stuk doorrijden en dan weer stilstaan.
Net voor Rilland ging de snelheid er helemaal uit en hebben we de afslag richting Tholen genomen om zo voorbij Bergen op Zoom weer op de A-4 uit te komen.
Op het nieuwe stuk rond is het even extra opletten want door de laagstaande zon zijn de borden pas te lezen als we er al recht onder zitten.
Net even voor negen uur rijden we het parkeerterrein van het hotel op, koffers uitladen bij de ingang en dan een plekje zoeken voor de auto, dat is ook nu weer een heel gezoek want het is weer enorm druk.
Het inchecken is deze keer zo gedaan want daar was het niet druk met een persoon voor ons.
Na een goede nachtrust om 08:30 am uit bed en naar het ontbijt, dat was weer goed en ruim voldoende, de buikjes goed gevuld want de lunch aan boord gaat nog even duren.
De shuttlebus van 11:20 am genomen en zo waren we rond 11:40am op het vliegveld.
Daar moesten we een flink stuk lopen om bij de incheck balies te komen, omdat we online al ingecheckt waren konden we hier gebruik maken van de bagage dropoff machines, er zitten wel twee dames maar die nemen alleen maar bagage die door de machines geweigerd zijn (te zwaar of buiten maten) in behandeling.
Was even zoeken hoe een en ander werkt, wat meer omschrijving of assistentie zou niet verkeerd zijn.
De security kent een wachtrij van 10 tot 15 minuten, men hoeft niets meer uit de carry-on te halen ook gewone schoenen mag men aanhouden, half hoge schoenen/laarzen moeten wel uit.
Aan de andere kant van de bodyscan zien we mijn rugtas met alle fotoapperatuur en Annie haar carry-on een andere route volgen die krijgen een extra check.
Van de rugtas moet het boven vak open en kijkt de dame aan onze Garmin wat daar verdacht aan was werd niet duidelijk, in Annie haar carry-on waren de vele pillen een aandachtspunt en werd en dan ook een drugtest op gedaan alle oké en goede reis.
Paspoort controle punt was ook druk maar ging vrij vlug zeker toen men besloot om alle poortjes open te doen.
Nog even taxfree shag kopen en dan naar de gate F-8 deze keer en ook weer een flinke wandeling.
Aan de gate staat nog een 747 die naar Nairobi moet en als die weg is wordt ons toestel naar de gate gesleept, dat was een half uurtje voor het boarden moet beginnen.
Het is druk ziet er uit als een volle vlucht, of het er aan licht dat het een rechtstreekse vlucht is weet ik niet maar er zitten erg veel kleine kinderen tussen waarvan er al verschillende een keel opzetten, dat wordt er gezellig de komende acht en half uur.
Er zit bij de KLM helemaal geen systeem in het boarden behalve dan dat de dure klanten een eigen rij hebben maar nadat de mindervalide en mensen met kleine kinderen zijn ingecheckt wordt de hele economie groep in een keer opgeroepen.
Zag dit al een beetje aankomen omdat er ook niets op de boarding passen stond.
We stonden dan ook vooraan toen de economie mocht boarden en zo waren we vlug in het vliegtuig en komen al onze carry-on in de bakken kwijt.
Verschillende van de kleine kinderen maakten flink herrie, als er een begint valt de rest in volgens mij, gewoon huilen is nog te doen maar nu zaten er een paar gillers tussen echt niet normaal.
Men kent al adult only hotels zou voor vliegreizen ook een goed idee zijn.
Volgens de piloot was het vandaag erg druk en daardoor zouden we een kwartier later vertrekken maar we stijgen wel op van de baan gelijk het vliegtuig, mooi niet natuurlijk na eerst een rondrit over het vliegveld stijgen we op van de Polderbaan dus naast het kwartier vertraging ook nog 20 minuten taxiën. 14:40 werd 15:15.
Waar we bij andere maatschappijen na de start altijd wat te drinken krijgen kwam dat nu pas bij het eten, daarna nog een keer wat te drinken en een ijsje en een uurtje voor het landen nog wat te eten en drinken, vind het wat aan de magere kant.
De vlucht is verder rustig, jammer genoeg met veel bewolking en daardoor weinig te zien onderweg, beetje slapen, puzzelen en naar de eigen muziek luisteren.
De mannen in de cockpit hadden het gaspedaal goed ingedrukt want we landen 5 minuten te vroeg op Edmonton.
Naar immigration en daar mochten we langs een kiosk om allen formaliteiten te voldoen en daarna nog even langs een beambte die kijkt of alles goed was.
Bij ons niet want de foto van Annie was niet goed maar een vlugge blik op het paspoort en have a nice day.
Op naar de bagage banden (20 meter lopen) de koffers komen al vrij vlug.
Ook customs is alleen maar papiertje aanpakken en door.
Voordeel van zo’n klein vliegveld is dat alles erg dicht bij elkaar zit.
Nadeel van het nieuwe systeem is dat je geen stempel meer krijgt in je paspoort, mijn nieuwe paspoort is dus nog steeds maagdelijk wit op alle pagina’s.
Buiten even zoeken hoe de shuttlebussen hier werken, je moet even bellen, dat kan in het gebouw waar een speciale telefoon hangt, even het juiste hotel selecteren en dan wordt er automatisch gebeld en krijg je te horen hoe laat je het busje kan verwachten.
Eenmaal buiten bel ik eerst even met de camperverhuurder om voor morgen een transfer te regelen, ´hoe laat wilt u starten’ zo vroeg mogelijk, dat wordt dus 09:00am bij het hotel wat op een kleine 5 minuten van het verhuurstation ligt, daar kunnen we goed mee leven.
Om 4:45pm stopt de hotelshuttle en net voor 5:00pm waren we in het hotel.
Inchecken en alle bagage naar de kamer, even ontspannen en dan werken we de rest van de avond aan de reisverslagen.
Het zal waarschijnlijk niet zo laat worden want zo’n reisdag vreet redelijk wat energie van een mens.

Dag 2, dinsdag 5 juni, Edmonton/Leduc > Valleyview.

We lagen gisteravond rond 09:30pm in bed,een paar keer even wakker geweest en rond 05:30am was het wel gedaan met de slaap.
Op het gemak wat op de kamer gerommeld en rond 06:00am naar beneden voor het ontbijt, er zit helemaal niets in de omgeving van het hotel maar men kan hier voor nog geen 15C$ goed eten.
Weer naar de kamer koffers terug inpakken en nog wat op internet kijken.
Tegen 08:45am gaan we naar beneden en checken gelijk uit en wachten buiten op de shuttlebus, nog wel een beetje fris dus in de hal van het hotel gaan zitten.
Om 09:10 komt er een auto van Fraserway aanrijden, dit is ons vervoer.
De dame vraagt of wij de familie Wondergem zijn en dat klonk wel er Nederlands, als wij het bevestigen zegt ze dan ook “Goedemorgen”.
We wisten al dat er Nederlandstalig personeel werkt bij Fraserway, deze dame is dus Nederlandse en ook de manager spreekt Nederlands.
We staan binnen een paar minuten op het verhuurstation het is ook maar een paar kilometer.
We worden overgedragen aan een van de andere medewerksters en handelen eerst een deel van de papierwinkel af dan de camper bekijken dat was even zoeken want er staan er heel veel en deze dame was nog niet zo bekend met de werkwijze.
We krijgen een Thor Four Wings 30D mee met 27.192 kilometer op de teller.
Tijdens het bekijken van de camper werkt de afzuigkap niet, ontbreken er levelers en geeft de blackwater tank vol aan, er worden gelijk drie mensen aan het werk gezet, de blackwater tank is wel leeg waarschijnlijk is de sensor vuil, de tank wordt extra gespoeld, we krijgen een nieuwe set levelers.
De afzuigkap geeft meer problemen er zit waarschijnlijk ergens een draadbreuk maar waar, als hij een van de lichten in de keuken aandoet werkt de ventilator ineens, iedereen is verbaasd hoe dat kan maar voor ons is het voldoende dat hij werkt, het echte probleem mogen ze oplossen als we hem weer inleveren.
Binnen de rest van de papierwinkel afhandelen en om 10:15am kunnen we gaan rijden, eerste doel is boodschappen doen.
De adressen van Dollarama en Walmart waren al uitgezocht en terwijl ik de papierwinkel afhandelde had Annie de Garmin al ingesteld.
Ondanks dat veel boodschappen hier weer anders zijn dan in Amerika het meeste toch redelijk vlug gevonden, daarna even wat eten bij de DQ en dan kunnen we echt op pad.
Het was 01:15pm toen we aan de rit voor vandaag naar Valleyview beginnen.
Via de AB-60 en AB-16 komen we op de AB-43 die we de rest van de dag noord zullen volgen, ondanks dat het allemaal 4 baans wegen zijn toch wel een mooie route door een heuvel landschap en landbouw, bosbouw en olie en gas winning.
Het is 05:10pm als we bij onze bestemming voor vandaag komen, het Williamson Provincial Park.
Plekje zoeken voor de camper is geen probleem want de campground is helemaal leeg er is niemand behalve dan een paar miljoen muggen.
Eerst de boodschappen een vaste plek geven en dan de rest van de camper inrichten en de koffers uitpakken en de bbq in elkaar zetten.
Over ons mobile huis voor de komende weken, deze kan men best luxe noemen, hij ziet er heel goed uit op twee hele kleine lakschade plekjes na.
Het is net als die van vorig jaar een camper met stapelbedden, hij is volgens de papieren 32,9 ft lang heeft een elektrisch bedienbare luifel, twee slide outs, in de woonkamer gaan bank en keuken naar buiten en in de slaapkamer, stapelbedden en kastenwand.
Er zitten 3 tv’s in een in de capover een in de slaapkamer en nog een kleintje bij de stapelbedden.
De warmwaterboiler kan zowel op gas als op stroom, de beide vuilwatertanks hebben een verwarmingselement waardoor ze niet kunnen bevriezen.
Behalve een achteruit rij camera zit er in de beide buitenspiegel een camera die de zijkant van de camper en de naast gelegen rijbaan laat zien zodra met van baan wisselt mits men eerst de richtingaanwijzer heeft gebruikt, ben benieuwd wat we de komende dagen nog meer vinden aan luxe en technische snufjes.
Campground: Williamson Provicial Park, kosten 27 C$, pit-toilet en dumpstation
Vandaag gereden: 396,3 kilometer.
Getankt: niet.

Dag 3, woensdag 6 juni, Valleyview > Summit Lake.

Ook vanmorgen waren we weer vroeg wakker, om 06,00am waren we er allebei al uit.
Het is vannacht flink afgekoeld dus doen we de kachel aan om het wat aangenamer te maken.
Omdat er geen mens in de buurt was hebben we de generator gestart om het ontbijt te maken, na het ontbijt eerst even kijken of we een paar probleempjes op kunnen lossen.
Het water werd gisteravond niet echt warm, ik kijk eerst waar men mogelijk bij de afsluitkranen van de boiler kan komen, dat blijkt vrij eenvoudig, ze zijn via de kast onder het aanrecht zo te bereiken, de bypass kraan staat open en dat moet volgens ons niet, deze dicht gezet en dan vanavond kijken of we warmer water hebben om te douchen.
Tweede probleem is de kookplaat die rammelt heel erg, hij blijkt gedeeltelijk los te zitten, na wat gepriegel zit hij wel goed vast en is het gerammel over.
Het is 07:30am als we wegrijden en de AB-43 weer opzoeken.
In tegenstelling tot gisteren rijden we vandaag meer door bosgebieden wat het zicht behoorlijk beperkt.
We zien twee keer een grote groep Elk dit zijn echter geen wilde kuddes maar gekweekte dieren beide groepen liepen achter een hoge omheining.
In Grand Prairie wordt de tank gedeeltelijk gevuld, de pomp gaf maximaal voor C$ 135,00 en stopt dan, tank driekwart vol dus kunnen we er weer even tegen, we komen een Walmart tegen en slagen daar voor de spullen die we gisteren niet konden vinden.
We rijden British Columbia binnen en de klok kan weer een uur terug.
De AB-43 wordt hier de BC-2 zelfde weg maar andere provincie.
Dawson Creek is niet ver meer en hier stoppen we natuurlijk bij milemarker 0 van de Alaska Highway, we kijken even in het visitorcenter en lopen dan naar de kruising waar de originele weg ooit begon, dit is een kruising verder de stad in ten opzichte van de hedendaagse Highway.
We gaan weer verder richting Fort Nelson, dat was eigenlijk onze overnachtings plek maar omdat we zo vroeg gestart zijn hebben we besloten om nog een honderd kilometer door te rijden zo krijgen we wat speling voor de volgende dagen.
Bij Taylor krijgen we en flinke afdaling om vervolgens over een brug met stalen wegdek de Peace River te passeren dit is de langste brug in de Alaska Highway.
We hebben de hele dag nog geen wildlife gezien maar zo’n 35 kilometer voor Fort Nelson is het eindelijk raak er loop een Black Bear heel op het gemak in de wegberm te eten, stoppen stukje achteruit rijden en foto’s maken.
We zijn nog maar aan onze tweede dag bezig en hebben onze eerste beer al te pakken.
In Fort Nelson stoppen we even om in de Milepost te kijken waar we een campground kunnen verwachten dat blijkt na 125 kilometer te zijn komt mooi uit dan zijn we daar rond 05:30pm.
Goed bedacht maar daar kwam iets tussen in de vorm van nog acht beren, de eerste zo’n 40 kilometer na Fort Nelson en daarna bijna om de tien minuten weer een.
We komen in een heel groot roadwork terecht waar we kilometers achter een pilotcar moeten blijven, net als die aan de kant gaat maar nog wel in het werkvak zien we beer nummer 4 dit is de enige die we niet op de foto konden zetten omdat we niet konden stoppen.
Eer dat we bij de campground zijn zien we er nog 5 wat het totaal op 9 beren brengt.
Op de campground is het kantoor al gesloten en hangt er een briefje dat men een plek kan zoeken en morgenochtend komt betalen.
Na wat zoekwerk vinden we en geschikte plek en zetten de camper neer, ik loop even naar het kantoor om te kijken of daar een code voor de wifi staat.
Onderweg kom ik langs een gebouw waar een diesel generator staat te draaien, bij het kantoor staat op een papier dat die de hele nacht draait om de campground van stroom te voorzien.
Die generator is in de camper goed te horen en dat zal vannacht waarschijnlijk nog erger zijn, we besluiten dan ook om door te rijden.
De Milepost geeft aan dat er over 25 kilometer een een Provincial Park is met campground.
In die 25 kilometer komen we nog twee beren tegen wat ons dagtotaal op 11 brengt, je hoort ons dan ook niet klagen.De campground is een schot in de roos, aan de oever van Summit Lake mooie open campground dus vandaag niet is het bos, we claimen een plekje langs de waterkant en installeren ons voor de nacht.
Het is ondertussen al wel ruim 07:00pm geweest, het eten wordt dan ook soep en hashbrows, lekker makkelijk en vlug klaar.
Het koelt hier wel vlug af, we kijken dan ook rondom naar besneeuwde bergtoppen.
De kachel gaat rond 09:00pm dan ook al aan om het een beetje aangenaam te houden en zal ook vannacht bij blijven staan voor het geval het mocht gaan vriezen.
Campground: Summit Lake Provicial Park, kosten 20 C$, alleen een pit-toilet
Vandaag gereden: 814,1 kilometer.
Getankt: Grand Prairie AB 99,340 liter á C$ 1,359, Wonowon BC 125,121 liter á C$ 1,489

Dag 4, donderdag 7 juni, Summit Lake > Whitehorse.

Vanmorgen waren we om 06:15am uit bed, het wordt iedere dag een beetje later nog een paar dagen en we zitten in het goede ritme wel krijgen we er nog een uur bij zodra we Alaska in komen.
We maken en eten ontbijt en om 07:15am rijden we van de campground weg, en pikken de Alaska Highway weer op.
Voor de wegnummer liefhebbers veranderd de weg in iedere provincie van nummer maar blijft het hele eind dezelfde naam houden.
We zijn nog maar een kleine twintig minuten op weg als het eerste wildlife zich al aandient, er staat drie Bighorn Sheep bokken in de berm van hun ontbijt te genieten.
We gaan weer verder en als we de Toad River oversteken ziet Annie een Moose in het water staan, ik draai van de weg af om bij de Lodge te tanken, ondertussen loopt Annie via de naast gelegen campground terug naar de rivier.
Als ze terug komt meld ze dat er twee Moose stonden en ook heeft ze nog een Bever zien zwemmen er ligt ook een hele grote beverburcht in het meer bij de campground.
Een stukje verder zien we een mama Moose met kalf de weg oversteken.
Het is druk vanmorgen want even later zien we vier Caribou’s lopen dus hebben we weer een nieuwe soort voor ons lijstje.
Niet veel later loopt er een blonde Black Bear, waarschijnlijk nog een jong beestje want hij/zij is aan de kleine kant, eigenlijk zo klein dat we goed rondkijken of er toevallig ook een mama beer in de buurt is.
Nog geen drie minuten later zien we een stukje verder beer nummer twee, een zwarte deze keer en wat groter na een paar minuten steekt hij ook nog een de weg over.
Alle beren die we tot nu toe gezien hebben waren maar 10 tot 20 meter van ons verwijderd, ze lopen in de grasstrook naast de weg op het gemak te eten en trekken zich heel weinig aan van de mensen die stoppen.
We zijn bang dat als het zo doorgaat we niet zover gaan komen vandaag.
Er loopt weer een Caribou in de berm en op de weg, hij heeft volgens ons een beetje de kolder in zijn kop want hij rent met de auto’s mee en steekt verschillende keren over.
Even later kunnen we weer een nieuwe soort aan onze lijst toevoegen, er lopen twee Stone Sheep in de berm en nog geen honderd meter verder zien we er nog zes, een steekt ineens de weg over vlak voor een grote tankwagen de chauffeur kon op tijd remmen maar was daardoor wel al zijn snelheid kwijt terwijl hij bergop moest.
Vervolgens denken we even in Yellowstone te zitten als we twee groepjes van drie Bizon bulls zien.
En weer een nieuwe soort voor de lijst we spotten een Bobcat, jammer genoeg had hij geen zin in foto’s en verdween in de bosrand, we hebben deze dieren wel eens eerder gezien maar dan achter tralies.
Bizon bull nummer 7 is het volgende wildlife.
Een volgende stop is een flinke stroomversnelling in de Liar River, de aan deze rivier gelegen Hotspring slaan we over die willen we op de terugweg over vier weken meepakken.
Het stuk Alaska Highway tussen Fort Nelson en Watson Lake gaat door de Canadese Rocky’s en is een schitterende weg met heel veel wildlife.
We rijden Yukon binnen wat onze derde provincie is deze reis.
In Watson Lake bezoeken we natuurlijk het beroemde Signpost Forest, dit bos van plaatsnaamborden is in 1942 tijdens de aanleg van de Alaska Highway gestart door Carl K Lindley een van de soldaten die aan de weg gewerkt heeft.
De laats bekende telling is van 2016 en toen werden er 83.886 geteld hoe veel het er nu zijn was nergens te vinden maar het groeit nog iedere dag ook wij zagen mensen met bordjes, hamer en spijkers lopen om aan de verzameling toe te voegen.
Het is niet te doen om alle bordjes te bekijken maar we vonden toch 2 Nederlandse bordjes.
Na nog een bezoekje aan het naast geleden visitorcenter gebruiken we eerst de lunch voor we verder rijden.
Eenmaal weer onderweg komen de beer nummer 3 van vandaag tegen een cinnamon kleurige en al een flinke jongen.
We slingeren wat heen en weer tussen Britisch Columbia en Yukon omdat we weg hier verschillende keren van provincie wisselt.
In een van de kilometers lange werkwerken zien we nog een Yellow Bellied Marmot op de wegrand zitten maar met auto’s achter ons kunnen we niet stoppen.
We hebben ondertussen besloten om onderweg op een restarea te koken en daarna door te rijden naar Whitehorse.
In Teslin wordt de tank weer gevuld als men zoveel kilometer per dag maakt moet men ook vaak tanken.
We vinden een restarea en eten daar op het gemak, daarna is het nog een klein uurtje naar Whitehorse.
Het is 08:10pm als we het parkeerterrein van de Walmart opdraaien, daar zijn we zeker niet de enige die er willen overnachten we hebben ze niet geteld maar er staan toch zeker tussen de 50 en 75 campers op het parkeerterrein.
We drinken koffie, doen nog wat boordschappen en werken de verslagen bij, het is ondertussen 11:30pm en nog steeds licht buiten.
Campground: Walmart Whitehorse kosten 0 geen voorzieningen
Vandaag gereden: 810,5 kilometer.
Getankt: Toad RiverBC 130,897 liter á C$ 1,629, Teslin YK 156,938 liter á C$ 1,449

Dag 5, vrijdag 8 juni, Whitehorse > Tok.

Vannacht goed geslapen, ik heb gisteravond de twee ramen in de slaapkamer verduisterd door er zwarte vuilniszakken voor te hangen hierdoor is het een stuk donkerder wat wel lekker slaapt.
Annie was op 07:00am en ik om 07:30am uit bed,ontbijten en om08:00am reden we weg.
Eerst even naar de tegenover de Walmart gelegen Save on Food winkel om te kijken of ze daar water hebben want bij de Walmart was dat schap helemaal leeg het enige water wat ze nog hadden was gedistilleerd water, goed om je accu mee te vullen maar niet om te drinken.
Save on Food is niet echt een goedkope winkel vergelijkbaar met de Appie in Nederland, goed voor de reclames maar verder veel te duur.
Het water was toevallig in de aanbieding met een klantenkaart dus ging Annie die eerst vragen bij de klantenservice, kon alleen met een Canadees huisadres maar men kan als buitenlander vragen om de manager korting.
Ondertussen stond ik wat te kijken bij de plantenafdeling en viel bijna omver van de prijzen, een Echeveria (soort vetplant) in een sierpotje moest C$ 17,99 kosten die verkoop ikzelf voor € 4,00 en zo was alles erg duur.
We gaan aan de rit van vandaag beginnen, we willen naar Tok Alaska rijden.
Net als we het bord “Leaving the City of Whitehorse voorbij zijn zien we ons eerste wildlife, niet helemaal waar want het is hier een soort open ranche gebied en we zien een groepje paarden langs de kan van de weg lopen 4 volwassen dieren en een veulen.
Een half uurtje verder dan wel echt wildlife een Elk mama met een hooguit 3 á 4 dagen oud kalfje.
Stoppen en een stukje achteruit rijdend zien we mama het bos instappen maar zonder kalfje, dat lag op de plek waar we het eerst zagen muisstil tussen het hoge gras.
Dit is een natuurlijke reactie op mogelijk gevaar, blijf liggen waar je ligt en verroer je niet terwijl mama wegloopt om het gevaar af te leiden, ze bleef trouwens wel precies in de bosrand staan om ons in de gaten te houden.
Helaas was hiermee de voorraad wildlife voor vandaag op, we hebben verder de hele dag niets meer gezien.
In Haines Junction nog even tanken want de volgende redelijk betaalbare pomp zit pas in Tok de paar tussen liggende pompen zijn vreselijk duur.
De Alaska Highway gaat vanaf Haines Junction richting het noorden waar we tot hiertoe vooral westelijk gingen.
We komen bij Kluane Lake en die volgen we een heel stuk langs de oever, dit is trouwens het grootste meer in Yukon.
3 tot 4 honderd jaar geleden stroomde die meer via de Slim’s River over zo’n 225 kilometer naar de Pacific Ocean meer doordat er in die periode een Glacier de Slim’s River blokkeerde steeg het waterniveau in het meer ongeveer 10 meter en baande zich een nieuw uitgangspunt via de Kluane River, deze komt via verschillende andere rivieren uiteindelijk in de Yukon River uit en die komt uit in de Bering Sea, hierdoor moet het water wel een zeker 10 keer langere route afleggen voordat het in contact komt met zout water.
Na nog een paar korte fotostops gebruiken we de lunch op de restarea bij Pickhandle Lake.
Vlak na het plaatsje Beaver Creek passeren we de Canadese Custom station, hier moeten we nu niet stoppen, de Amerikaanse Customs and Border Protection station is nog 30 kilometer verder maar eerst stoppen we op de restarea op de 141ste breedtegraad dit is de daadwerkelijke grens tussen beide landen er staan welkoms borden en met kan de goed de grenscorridor zien.
Dit is een zes meter brede stook die tussen 1904 en 1920 van alle bomen is ontdaan om de grens aan te geven.
Deze strook grond wordt nog steeds onderhouden door jaarlijks een deel weer te ontdoen van begroeiing.
Een paar honderd meter verder komen we bij de Amerikaanse grenspost, na het beantwoorden van een aantal vragen worden we verzocht de camper te parkeren en het kantoor in te komen om de paspoorten te laten stempelen.
Omdat we aangeven over geldige ESTA te beschikken wordt dit al een stuk eenvoudiger.
Het gaat eigenlijk hetzelfde als bij aankomst op een vliegveld, vingerafdrukken en digitale foto, stempel met datum van binnenkomst, alleen wordt er nu ook en formulier in het paspoort geniet, dat moeten we bij de laatste keer dat we de USA verlaten er uit laten halen door de Canadese Customs, in ons geval na Skagway.
We zijn weer in Amerika en gaan verder richting Tok, waar de laatste kilometers in Canada de weg al slecht was is het eerste stuk in Alaska heel erg slecht, het is slalom rijden om de ergste gaten te omzeilen.
Wat daar niet bij helpt is het feit dat het meer en harder gaat regenen, gestart met een mooie blauwe lucht maar die werd in de loop van de morgen al slechter en nu is hij helemaal dicht getrokken.
Om 04:00pm Alaska time stoppen we bij het visitorcenter in Tok, we halen wat informatie over verschillende plaatsen die we de komende weken aandoen en vragen naar een goede campground in het plaatsje zelf.
Volgende stop het postkantoor wat schuin tegenover het visitorcenter zit hier halen we genoeg postzegels voor de hele reis, nu allen nog kaarten scoren voor het thuisfront.
We rijden naar de Campground en boeken een plekje voor de nacht, camper op zijn plek en aansluiten op water en stroom, de eerste keer deze reis, alle vorige nachten waren zonder aansluitingen.
Daarna lekker ontspannen ook wel eens lekker na die lange reisdagen.
Ook vanavond regent het trouwens nog regelmatig.
Campground: Tundra Lodge RV Park Tok, kosten $ 40,00 water en stroom, wifi in de lodge niet op de side
Vandaag gereden: 620,3 kilometer.
Getankt: Haines Junction YK 66,712 liter á C$ 1,499.

Dag 6, zaterdag 9 juni, Tok > Valdez.

Als om 07:00am de wekker afloopt begint het net te regenen, na het ontbijt is het net lang genoeg droog om af te koppelen.
Het is 08:07am als we van de campground af rijden, eerst even tanken, de pomp stopt na $ 100,00, de tank zit bijna vol dus laten we het zo.
We draaien de Tok Cutoff Road (highway-1) op en hebben het eerste stuk flink wat regen maar zien in de verte al blauwe lucht.
Het eerste deel van de weg is goed met flink wat recente reparatie stukken maar wordt op een gegeven moment een stuk slechter en de snelheid wordt dan ook een stuk terug gebracht.
Door de regen of eigenlijk de laag hangende wolken zijn de bergtoppen jammer genoeg niet te zien, toch maken we verschillende fotostops.
Het wordt wat droger wel nog regelmatig een bui maar geen constante regen meer.
We komen op de Richardson Highway (highway-4 en gaan linksaf, deze weg brengt ons naar Valdez.
Ook deze weg is soms erg slecht, sommige stukken zijn tijdelijk gerepareerd met bitume een steenslag en op een van die stukken gaat het mis, er staat bij die stukken aangegeven dat de maximum snelheid 35 m/u is om zo schade door opspattend grind/gravel te voorkomen maar er komt ons een oude pickup truck met een nog oudere aanhangwagen zonder wielkasten tegemoet, deze malloot had geen zin om in te houden en vloog met 65 m/u over het gravel stuk, er knalde meerdere stukken gravel tegen de camper en een ervan zorgde voor een flinke ster in het voorraam.
De ster zit aan de bovenkant van het raam ongeveer in het midden, de barsten van die ster groeien tijdens de rest van de rit nog verder.
Hopelijk houden we genoeg zicht anders moeten we hem misschien onderweg nog laten vervangen.
Bij de afslag naar Chitina komen we weer bij een roadwork, we staan als eerste en de vlaggeniste stapt naar ons toe en geeft aan dat het ongeveer een kwartier kan duren voor de pilot car weer terug is, we zetten de motor dan ook maar een poosje uit.
Het is ons de laatste dagen opgevallen dat veel van de vlaggenisten hier jonge dames zijn.
Na het roadwork krijgen we weer een paar buitjes.
Annie spot nog een Moose in een meertje maar met auto’s achter ons kunnen we niet stoppen.
We gebruiken de lunch op een parkeerplaats naast de Kietel River.
We rijden de afslag naar Worthington Glacier voorbij, deze willen we maandag meenemen op weg naar Palmer.
Daarna gaan we de lucht in naar Thomson Pass en komen in de sneeuw uit, deze pas staat bekend om de vele sneeuw die hier kan vallen, de palen die de sneeuwploegen in de winter de weg moeten wijzen zijn dan ook zeker een meter of 5 hoog.
Na de afdaling van Thomson Pass komen we in Keystone Canyon uit, hier zijn een heleboel watervallen te bewonderen, we nemen de twee bekendste mee namelijk Bridal Falls en Horsetail Falls, mogelijk stoppen we maandag nog bij een paar andere.
Hierna komen we in Valdez aan, de campground is zo gevonden want die ligt aan de rand van de stad.
Het is inmiddels rond 03:20pm.
Deze keer doen we eens luxe en nemen een Premium Full Hookup side zo hebben we vrij uitzicht op de baai en zitten ook eerste rang voor de Eagle feeding die men hier tot midden juni dagelijks doet.
We worden keurig naar onze plek gebracht en gewezen waar de hookups zitten, camper op zijn plek en eerst de vuilwatertanks legen en water en stroom aansluiten.
Het is ondertussen lekker weer en er zitten hier geen muggen zodat we lekker buiten kunnen zitten.
De Eagle feeding waar deze campground als enige toestemming voor heeft is rond 05:00pm, er komt een golfkarretje met een emmer haring en de man gooit deze stuk voorstuk in de lucht waar de Bald Eagles ze opvangen, als ze missen vallen de vissen op de grond en komt er wel een Eagle die hem in de vlucht zo oppakt.
De vis gaat van poot naar bek en wordt in de vlucht doorgeslikt, sommige dieren vliegen er mee weg, de man geeft aan dat die ze naar hun jonge brengen want er zitten verschillende nesten in de buurt.
Het verschilt per dag hoeveel vogels er op het voeren afkomen soms maar een paar maar er zijn ook dagen dat er wel 40 op af komen, vandaag waren er 16 waaronder 3 jonge dieren die kan men herkennen aan het ontbreken van witte kop en staart, pas als de dieren geslachtsrijp worden krijgen ze die kenmerkende witte veren, ze zijn dan zo’n 3 á 4 jaar oud.
Het voeren gebeurt alleen in het voorjaar als er minder eten voor de dieren te vinden is, als rond half juni de eerste zalmen de rivieren opzwemmen om te paaien stoppen ze met voeren.
Het was een schitterend gezicht op die dieren van zo dichtbij aan het werk te zien.
Hierna gaan we eerst eten om daarna nog even naar de haven te lopen om te kijken waar we morgen kunnen parkeren en waar we moeten zijn voor de dagcruise met Stan Stephens naar de Meares Glacier, een tocht van 8,5 á 9 uur.
Door het stadje terug naar de campground en na de koffie dit verslag maken.
Campground: Bayside RV Park Valdez, kosten $ 52,00 full hookup en wifi
Vandaag gereden: 407,4 kilometer.
Getankt: Tok 28,177 gallon á $ 3,649.

Dag 7, zondag 10 juni, Valdez > Glaciercruise.

Vanmorgen kunnen we het rustig aandoen want we moeten maar 2 minuten rijden naar onze volgende stopplaats, we doen onze extra onderkleding aan (skiondergoed) want het kan op het water erg koud zijn zeker dicht bij de glacier.
Het is rond 08:30am als we wegrijden en aan het eind van de straat weer parkeren op een overloop parking waar ook campers mogen staan.
We pakken onze spullen en lopen op het gemak naar de andere kant van de Smal Boat Habor waar het kantoor en de boten van Stan Stephens Cruises zitten.
We melden ons op het kantoor en krijgen onze kaarten om aan boord te mogen en de mededeling dat we vanaf 09:30am aan boord kunnen.
Keurig op tijd 10:00am gaan de trossen los, natuurlijk wel pas na het veiligheid praatje.
We varen de kleine boot haven uit en steken Port Valdez over richting de olie terminal waar de olie van Trans Alaska Pipeline wordt geladen.
De eerste tanker werd in Augustus van 1977 geladen en tegenwoordig komen er zo’n 20 tankers per maand landen, al deze olie wordt door Amerikaanse raffinaderijen verwerkt er wordt niets van uitgevoerd.
Port Valdez is eigenlijk het eind van een grote fjord/baai.
Eenmaal aan het varen merken we hou koud het is op het water daarbij speelt de wind ook een grote rol, we doen dan ook onze jassen aan om de wind tegen te houden.
We krijgen het eerste Marine Wildlife te zien in de vorm van een groep Sea Otters die op het gemak ronddobberen, het zijn er een stuk of twaalf ze zijn wat moeilijk te tellen omdat er regelmatig een of meerdere onder water duiken en andere weer boven komen, even later zien we en tweede groep dit zijn er een stuk of twintig en nog een paar kleine groepjes.
Net voor de Port Valdez uitgaan zien we een Bald Eagle zitten op een rotsblok om zo het water in de gaten te houden op zoek naar eten.
Via de Valdez Narrows verlaten we Port Valdez en komen in Valdez Arm uit.
We zijn ondertussen naar binnen gegaan om uit de harde wind te zijn en wat op te warmen, we hebben al door dat we zodra er wat te zien is dat gelijk te horen krijgen dus waarom afzien als het niet nodig is.
Daar zien we op een van de boeien een stuk of vier Steller Sea Lions lekker in de zon liggen, volgens onze kapitein zullen we er op de terugreis nog veel meer te zien krijgen.
We passeren de Columbia Bay dat is de baai waar de Columbia Glacier in ligt, er drijven hier verschillende ijsschotsen van de glacier richting oceaan maar de meeste zijn allang gesmolten voor ze daar komen omdat het ijs in het zoute water veel vlugger smelt.
We gaan de Unakwik Inlet in waar we op het eind de Meares Glacier zullen zien.
Ondertussen is ook de lunch geserveerd, rijst met groente en een kippenfilet dit is in de prijs inbegrepen.
Op een gegeven moment draait de boot 180 graden en varen we terug, er is een Humpback Whale gespot en nu probeert de kapitein er dichterbij te komen, het dier slaat een aantal keer met een van zijn vinnen op het water maar duikt dan toch onder voor we er dichtbij kunnen komen, we blijven wat rond dobberen in de hoop dat het dier weer boven komt en na een minuut of 10 doet hij dat ook maar ook nu te ver weg en ook nog eens tegenin de zon en daarom slecht te zien.
Weer op weg naar de Glacier, daar zien we een aantal Harbor Seals op de ijsschotsen liggen het zijn wel erg verlegen dieren want zodra de boot wat dichterbij komt laten ze zich in het water glijden.
We gaan dichter naar de Glacier tot op ongeveer een kwart mijl van de basis.
Als de motor wordt uitgezet kan met het ijs heel goed horen kraken het lijkt soms wel of het onweert zo hard kraakt het, we zien ook verschillende kleine stukken afbreken en twee keer dondert er een groter stuk met veel lawaai het water in.
De Meares Glacier is een van de weinige getijdewater glaciers die nog groeit de meeste worden juist kleiner.
Na een kleine 3 kwartier beginnen we aan de terugreis, ook nu gaan we weer een poosje op walvisjacht maar echt dichtbij komen lukt ook nu jammer genoeg niet.
We gaan nu langs de andere kant van Glacier Island omdat daar een grote kolonie Steller Sea Lions zit, hierdoor komen we wel meer in open water wat aan de beweging van de boot goed te merken is.
De kolonie bestaat uit honderden Lions die verdeeld over een paar strandjes liggen op twee strandjes liggen de echt zij aan zij en zelfs op elkaar, hier zouden we ook Puffins moeten vinden maar door de wind en het ruwe water zijn die helaas niet te vinden.
We steken over richting Bligh Reef waar de Exxon Valdez aan de grond is gelopen, maar dat moet de kapitein half verwegen afbreken omdat de ocean te ruw wordt,de golven slaan op een gegeven moment over het lage dek en dat vind ze mooi genoeg.
Eenmaal in wat rustiger water krijgen we nog en beker soep geserveerd en gaat het op huis aan, het weer is ondertussen wel flink veranderd waar we de hele dag volop zon hadden trekt het nu helemaal dicht en neemt de wind ook verder toe.
Om 06:30pm zijn we terug in de haven en mogen we van boord, we lopen naar de camper en kleden ons om of eigenlijk gedeeltelijk uit.
We rijden even langs het postkantoor om wat kaarten te posten en gaan daarna tanken want we zitten onder een kwart tank en dan werkt de generator niet.
Via de Richardson Highway oost rijden we naar de Dayville Road, hier willen we overnachten op een campground die gerund wordt door de City of Valdez, nog even gestopt bij de Solomon Gulch Hatchery maar het is nog te vroeg voor de zalm om naar binnen te komen en zijn ook de beren en Bald Eagles nog niet te vinden bij de riviermonding.
We rijden een stukje door en komen dan bij de campground dat is eigenlijk niets meer dan een strook gravel langs de oever van Port Valdez net voordat men op het terrein van d Marine Oil Terminal komt, dat is trouwens verboden gebied voor gewone burgers.
Omdat we aan boord van de cruise al warm eten gehad hebben doen we het vanavond met brood en gebakken eitjes, daarna de verslagen weer bijwerken, in de loop van de avond krijgen we nog een paar keer wat regen en behoorlijk wat wind.
Campground: Allison Point Campground Valdez, kosten $ 20,00 alleen pittoilet
Vandaag gereden: 22,2 kilometer.
Getankt: Valdez 32,233 gallon á $ 3,878.