Week 3

Dag 15, donderdag 4 april, Gallup > Holbrook.

Het was weer een koude nacht, de kachel kwam al vrij vlug voor de eerste keer bij, ben voor de zekerheid uit bed gegaan en heb het water losgekoppeld, mocht het gaan vriezen dan kunnen slang en aansluitingen in ieder geval niet bevriezen.
Vanmorgen bleek dat het uiteindelijk niet had gevroren, de zon stond al op onze plek en het was buiten al aangenaam.
Na het ontbijt en de ochtend klusjes rijden we naar het kantoor om de sleutels van de restroom in te leveren, Annie maakt ondertussen gebruik van de wifi bij het kantoor want op de campground zelf werkte die niet, ze zet de foto’s bij haar verslag en contact nog even met het thuisfront.
Het is ruim 10:00am als we richting Gallup rijden, hier zien we al vlug de eerste Route 66 iconen zoals gas stations, motels, en oude neonreclame.
In het voorbij rijden zie ik de schitterende voorgevel van het El Rancho Hotel die is het zeker waard om voor terug te rijden.
In Gallup heb je eigenlijk twee wegen waar veel oude dingen te zien zijn, de BL-40/SR-118/US-66 is eigenlijk de jongste route, de oudste is over Coal Street maar omdat die erg smal was heeft men de route verlegd naar de bredere weg langs de spoorlijn.
We volgen eerst de jongste route en rijden dan terug via Coal Street zo pakken we beide mee onderweg parkeren we nog een paar keer en lopen dan een blokje om alles op het gemak te doen.
Zo hebben we de mogelijkheid om verschillende murals en de Muffler-Man Cowboy die bij een 2de hands autohandel staat te fotograferen.
Bij het El Rancho Hotel parkeren we gewoon op de parking van het hotel.
We rollen langzaam de stad uit en rijden eerst naar de Walmart voor boodschappen om daarna de route richting Arizona te volgen, de natuur wordt met de mijl mooier je kan merken dat we steeds meer in het door ons geliefde gebied komen.
Na een oerwoud  aan billboards voor de vele Indian gift shops komen we bij “Millers Cave” naast de Chief Yellowhorse gift shop, we willen die wel even bekijken maar het hek is dicht geen idee of de Chief er het bijltje bij neer heeft gegooid of dat hij toevallig dicht was maar dat bezoekje gaat niet door.
Even verderop komen we bij de Giant Tee Pee ook weer zo’n gift shop waar er hier bijna bij iedere exit wel een of meerdere te vinden zijn.
Hier stoppen we even en kijken zowel binnen als buiten wat rond, met een paar kaarten voor de kleinkinderen gaan we weer verder.
Ze claimen hier dat men al in Lupton Arizona zit maar het blijkt nog gewoon onder Gallup New Mexico te vallen de state border is pas een paar mijl verder.
We rijden ondertussen trouwens al een poosje in Navajo Indian Reservation.
Met Arizona komen we in onze 8ste staat deze reis en we krijgen er weer een uurtje bij, we zitten nu in Pacific time en blijven dat tot het eind van de reis.
Bij Houck stoppen we bij het inmiddels erg vervallen Fort Courage, mocht iemand een toeristisch bedrijf willen beginnen langs de oude Route 66 het geheel staat te koop.
We moeten de I-40 west op want de oude weg is of dirt of helemaal verdwenen.
Bij exit 320, Pinta Road, gaan we even af voor de lunch, de Shell Pomp hier vraagt  trouwens $ 3,00 per gallon.
Bij exit 311 verlaten we Route 66 tijdelijk en gaan het Petrified Forest National Park in, kost tegenwoordig $ 20,00 per auto goed voor 7 dagen.
Het is ons derde bezoek aan dit naar ons idee zeer ondergewaardeerde park, als eerste komen we door het Painted Desert deel van het park.
Er zijn sinds ons laatste bezoek een aantal viewpoint bij gekomen wat het allemaal nog overzichtelijker maakt, het is heerlijk rustig in het park.
De Painted Desert Inn was bij ons eerste bezoek een ruïne bij ons tweede bezoek net helemaal opgeknapt en nu open voor publiek, er was een vrouwelijk ranger aanwezig die uitleg gaf over de geschiedenis van het gebouw en een Navajo dame die sieraden verkocht, het restaurant en de bar waren nog gesloten het seizoen begint hier wat later.
Om in het thema van deze reis te blijven mag een stop bij het Route 66 viewpoint natuurlijk niet ontbreken, veel is er niet meer te zien van de oude weg, als men de lijn telefoonpalen volgt kan men heel vaag het iets verhoogde wegprofiel zien maar van oude verharding is niets meer te zien.
De I-40 en de spoorbaan over naar het Petrified forest deel van het park, we maken een wandeling door de Puerco Pueblo en stoppen bij verschillende viewpoint bij Blue Mesa, hier kan men ook een trail lopen van 3 mijl.
Wij hebben die al eens gedaan toen was het nog een kwestie van de paaltjes volgen nu is de hele trail over een asfaltpad wat het naar mijn idee minder interessant maakt maar mogelijk wel meer mensen op het pad houd en zo minder schade aan de natuur geeft hoewel je toch erg veel mensen zien die schijnbaar niet doorhebben wat voor schade men aanbrengt door een bocht af te snijden.
Na Agate Bridge en Jasper Forest rijden we naar het Rainbow Forest Museum en Visitor Center, het is inmiddels 05:00pm en dan sluit het park, het Visitor Center is dan ook al gesloten en de vlag gestreken.
Gelukkig wordt men niet gelijk het park uitgestuurd en kunnen we de Giant Logs trail gewoon doen.
Het huisje waar men de voertuigen controleert op eventueel illegaal meegenomen Petrified Wood is dicht, men moet er even stoppen en dan doorrijden.
Het toegangshek van het park is ook dicht, dat gaat automatisch open als men er langzaam naar toe rijd.
Het park uit en dan kijken we op de kruising met de US-180 even naar de gratis campground bij een van de twee winkels die Petrified Wood maar dat staat ons niet echt aan, de campers die er staan zijn zomaar schots en scheef neergezet en erg dicht op elkaar.
We besluiten door te rijden naar Holbrook en daar het ons bekende OK RV Park op te zoeken.
De US-180 noord brengt ons naar Holbrook waar we zo naar de campground rijden, daar hebben we enorm veel geluk, we krijgen het laatste vrij plekje, een grote A-Class voor ons werd doorgestuurd wegens te groot maar voor ons was er een plekje vrij, de A-Class achter ons had een reservering dus mocht ook blijven.
Na betaling werden we weer naar onze plek gebracht door een golfkarretje, de man gaf wat aanwijzingen om goed te parkeren want door recente regenbuien was de plek gedeeltelijk weggespoeld en erg ongelijk, deze man verstaat zijn vak want toen hij een stopteken gaf stond de camper keurig waterpas.
Vandaag gereden: 144,9 mijl.
Getankt: Gallup, 27,078 gallon a’ $ 2,509
Campground: OK RV Park, Holbrook, kosten $ 33,00 met AAA korting, full hookup en wifi.

Dag 16, vrijdag 5 april, Holbrook > Two Guns exit 230.

Goede nacht gehad de kachel kwam pas om 06:00am voor de eerste keer bij.
Annie wat minder die heeft veel treinen langs horen komen ondanks dat we toch bijna een mijl van het spoor af zaten.
Het is even voor 09:00am als we gaan rijden, eerst even een stukje naar het oosten op zo het stukje oude Route 66 net voor Holbrook mee te nemen, hier wat oudere h(m)otels op de foto gezet.
Dan onder de I-40 door naar het stadje zelf waar we een stop maken voor een paar murals volgende stop is bij het Wigwam Motel hier lopen we een rondje over het terrein om zo wat foto’s van de wigwams en de vele oude auto’s die er voor staan te maken.
Bij een van de wigwams stond de deur open dus even binnen gekeken, de ruimte valt best mee er staan twee queens bedden in en aan de achterkant is een badkamer alleen zitten er geen ramen in wat inhoud dat men altijd licht aan moet doen, want het raam in de deur zal weinig licht binnen brengen.
Aan de achterkant van het terrein staat over de volle breedte nog een twee verdiepingen hoog motel wat bij het complex hoort, geen idee of een en ander een beetje geïsoleerd is maar de trein rijdt er op 25 meter afstand achterlangs en dat kunnen er gemakkelijk 5 in een uur zijn.
Vroeger was het een keten van zeven motels langs Route 66 tegenwoordig zijn alleen deze en die bij San Bernardino Californië nog over.
Alle Dinosaurussen en rockshops hebben niet onze belangstelling dus rijden we de stad uit, helaas weer de I-40 op want de oude weg bestaat niet meer bij exit 280 eraf voor een bezoek aan de Geronimo Trading Post waar een paar wigwams, petrified wood en een kleine cactus tuin te zien is, men heeft hier het idee gekregen om een aantal oude auto’s op de parking te zetten zodat het lijkt of er bezoekers zijn en zo andere mensen te trekken, van de tien auto’s die er stonden konden er 8 niet meer zelfstandig rijden.
Weer de interstate op en bij exit 277 er weer af en zo rijden we Joseph City binnen, een plaats die in 1876 gesticht door Mormoonse kolonisten.
Aan het begin van het stadje zien we een heleboel oude landbouwwerktuigen bij elkaar staan achter een omheining het ziet er erg nieuw uit en er staat een bordje bij “Pioneer Museum” de toegang zit dicht weliswaar alleen maar met een stukje ijzerdraad dicht gebonden maar dat wil niet zeggen dat je er zomaar in kan lopen.
We maken wat foto’s van buiten het terrein en als we weg willen rijden komt er een pick-up truck met een oudere meneer aan die er bij lijkt te horen, terug uitgestapt en gevraagd of we op het terrein rond mogen kijken dat is geen enkel probleem graag zelfs.
De man zit om een praatje verlegen en zo ontstaat er een gesprek over de oude machines, een geluk dat ik daar door mijn vroegere werk veel van weet, hij gaf aan dat er tijdens de 2de wereldoorlog veel van die machines zijn omgesmolten om oorlogstuig zoals vliegtuigen, tanks, auto’s en schepen van te maken alles werd daarvoor vrijwillig afgestaan, als ik aangeeft er in Europa door de Duitsers alle kerkklokken werden gestolen om smelten om er zo munitie van de te maken is hij erg verbaast, heb het idee dat er hier veel mensen niet weten wat die oorlog voor de mensen in Europa betekend heeft.
Volgens de heer woont er in het plaatsje een dame van Nederlandse afkomst als we willen kan hij ons er wel naar toe brengen dit hebben we beleefd afgewezen voor je het weet ben je een dag kwijt met dit soort zaken.
We gaan weer verder, er is in Joseph City weinig wat aan Route 66 herinnert aan de westkant van het plaatsje is nog een stukje doodlopend oude weg, hier zien we nog een oud gebouw wat waarschijnlijk een trading Post is geweest en de overblijfselen van wat ooit een flinke campground geweest is het reclamebord  is nog vaag te lezen en de plekken zijn nog zichtbaar omdat alle kastje waar je de stroomkabel op aan moest sluiten er nog staan.
Hier spreken we nog even met een Duitse heer die ook met een wegbreng El Monte onderweg is hij had al verschillende Nederlanders ontmoet die dat ook deden, schijnbaar is deze actie van de verhuurders bij ons meer bekend dan bij onze oosterburen.
Volgende stop is de Jackrabbit Trading Post bij exit 269, het benzinestation er net voor is al jaren buiten gebruik maar de Jackrabbit is “Still Hopping” zoals hun bord zegt, vroeger stonden er een heleboel reclameborden langs de oude route die de mijlen naar de Trading Post aftelde maar die zijn grotendeels verdwenen.
Na weer een stuk I-40 gaan we bij exit 257 er af en rijden Winslow binnen via 3rd street men moet hier weer een rondje rijden om alles te zien want ook aan 2nd street is veel te zien, beide wegen zijn eenrichtingsverkeer.
We willen natuurlijk ook even op het hoekje staan, naar een regel uit het liedje “Take it Easy” van de Eagles.
We parkeren op het terrein van City Hall en lopen naar de hoek van 2nd en Kinsley waar het beeld en de murals te vinden zijn op dat moment is het redelijk rustig en kunnen we foto’s maken zonder dat er mensen in beeld staan.
De murals zijn niet in al te beste conditie men is dan ook een fundraising gestart om de benodigde $ 30.000 op te halen men zit al op 22.000.
We bezoeken de gift shops die op beide hoeken zitten, in de tweede vang ik een gesprek op wat de eigenaresse heeft met een paar klanten en dat gaat over Grand Falls aka “Chocolate Falls” hier heb ik al eerder over gehoord en ben dan ook gelijk alert, de dame geeft aan dat het zo’n 48 mijl van Winslow is en dat het laatste stuk dirt road is, ik vraag of dat met een camper te doen is en zij denk van wel zeker als de grader net langs is geweest.
Als ik aan de heer die het foldertje in zijn handen heeft vraagt waar hij die vandaan heeft wijst hij naar de dame achter de kassa, gelukkig heeft ze er nog meer want er staat ook een korte routebeschrijving op en dat is altijd handig.
We danken de dame zeer hartelijk en bekijken de rest van het stadje.
Dan is het tijd om op weg te gaan, eerst weer de I-40 west op bij exit 245 eraf en dan via de SR-99 noord naar Leupp en daar de SR-15 west op tot men een bord ziet  voor de “Round Church of the Nazarene” daar moet men recht (noord) de BIA-6910 op dit is een dirt road en die gaat naar de waterval.
Hij is wat wasbordachtig maar goed te rijden het is wel 9,6 mijl one way en enorm stoffig.
Als we er aankomen kijkt men op de waterval en lijkt het niet echt bijzonder.
Als men een zijweg naar beneden neemt is het echt heel spectaculair wat men te zien krijgt.
De waterval is onderdeel van The Little Colorado River en heeft een verval van 185 feet wat hoger is dan Niagara Falls alleen doet hij het trapsgewijs en niet in een plons.
Hoe breed hij is als hij volledig vol is hebben we nergens kunnen vinden maar dat is zeker 300 feet.
Hij heeft de naam “Chocolate Falls” omdat het water chocolade bruin van kleur is het grootste deel van het jaar staat hij droog of heeft maar een heel klein stroompje, de beste tijd is van midden maart tot eind mei en in de zomer gelijk na een zware monsoon bui.
Men bevindt zich hier op het terrein van de Navajo Indian Reservation en wordt gevraagd om op de route te blijven en de privacy van de mensen te respecteren.
Er zijn bij de waterval picknicktafels en grills en een pit toilet aanwezig, er is geen permit nodig om erheen te rijden en er wordt geen entree gevraagd.
We gebruiken de lunch en hobbelen dan weer terug naar de SR-15 en rijden dezelfde route terug, men kan de SR-15 ook de andere kant oprijden en komt dan bij Winona weer op de I-40 maar wij willen het tussen liggende stuk ook meepakken.
Alles bij elkaar zijn we hier 2,5 uur aan kwijt geweest maar die waren dat zeker waard.
Weer terug op de I-40 en bij exit 239 eraf voor Meteor City ook weer zo’n vervallen en door vandalen verwoeste oude Trading Post, verder en bij exit 233 naar Meteor Crater.
Van de afrit naar de krater is 5 mijl we parkeren op de rv parking en lopen naar binnen, als senior betalen we $ 16,00 p/p en gaan naar de kraterrand, daar waaien we bijna vanaf zo hard waait het dus zoeken we vlug het tweede viewing platform op waar het beter uit te houden is, binnen bekijken we het discovery center waar een goede uitleg over de meteoren wordt gegeven.
We gaan weer verder en verlaten 3 mijl verder opnieuw de I-40 nu voor Two Guns een plek waar ooit een tourist town op de rand van Canyon Diablo was, het is twee keer opgebouwd eerst langs de oude route met Two Gun Station en een “Zoo’ en na het verleggen van de weg heeft men alles weer opgebouwd naast de nieuwe route.
Bij de exit liggen verder een oude gesloten Shell pomp en een KOA campground, het voor de Koa gekende A frame gebouw staat nog gedeeltelijk overeind maar kan bij de volgende storm zomaar instorten.
Omdat we het eigenlijk wel genoeg vinden voor vandaag rijden we de voormalige campground op om te kijken of we hier kunnen boondocken, de meeste plekken zijn nog herkenbaar aan de electra kastjes vele zijn overgroeid met struikjes maar en aantal zijn nog redelijk vrij en ook nog eens vlak.
We kiezen voor site nummer 7 (staat nog op het kastje) en parkeren de camper voor de nacht.
Vandaag gereden: 158,1 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Two Guns, verlaten KOA, kosten $ 0,00 drycamp.

Dag 17, zaterdag 6 april, Two Guns > Seligman.

Een hele donkere nacht gehad, de enige verlichting waren de sterren en een klein maansikkeltje en dan in de verte de lichten van de auto’s op de I-40.
Na het ontbijt eerst de resten van Two Guns bekeken dat zijn alleen nog wat halve muren van de verschillende gebouwen.
Als men een zijweg naar beneden neemt is het echt heel spectaculair wat men te zien krijgt.
Annie heeft de geschiedenis van deze locatie opgezocht, je kan het hele verhaal lezen in haar verslag.
Volgende stop is het Twin Arrows service station hier zat vroeger ook een Valentine diner in, het is al jaren verlaten en dichtgetimmerd maar wordt steeds weer opengebroken, binnenin is het dan ook volledig verwoest en buitenom vol gespoten met graffiti wat men daar toch in ziet.
Langs de weg heeft men tegenwoordig een betonnen barrier staan dit help in ieder geval tegen het dumpen van afval en oude autobanden, het ziet er rondom dan ook redelijk schoon uit.
Volgende afslag is Winona en hiermee verlaten we de I-40 voorlopig, via de oude Route 66 (pre 1947) bij Winona s er alleen een verlaten ijzeren brug verder kent dit plaatsje geen oude Route 66 herinneringen.
Bij Townsend komt de weg samen met de US-89 tussen Flagstaff en Page.
De benzine is hier een flink stuk duurder we zien prijzen die tegen de $ 3,00 zitten later op de dag trouwens nog een keer $ 3,79 in Williams.
Eenmaal in Flagstaff gaan we eerst op zoek naar de Walmart we hebben wel een paar boodschappen nodig maar eigenlijk hopen we dat er een Murphy pomp bijzit die zijn meestal een stuk goedkoper, helaas hier geen Murphy, na de boodschappen een paar mijl terug gereden om Route 66 weer op te pakken.
Daar waar mogelijk parkeren we voor wat foto’s maar vaak is het zo langzaam mogelijk langsrijden, het is druk in Flagstaff en parkeerplekken zijn dun gezaaid, soms brutaalweg even op de parking van een motel wil nog wel eens helpen.
Als we Flagstaff bijna uit zijn zien we een Maverik pomp en die is met $ 2,84 het goedkoopste wat we vandaag gezien hebben, de pomp stopte na $ 100,00 maar toen zat de tank ook bijna vol.
Weer even de I-40 op maar na 6 mijl kunnen we er al weer af, bij Bellemont rijden we door Brannigan Park de weg is gedeeltelijk gravel maar goed onderhouden.
Als we bij Davenport Lake even stoppen voor wat foto’s komt er een auto aanrijden, meestal zie je geen auto totdat je ergens stopt of wil keren dan staan ze ineens achter je, het blijkt de lokale sheriff te zijn, hij stopt naast ons en vraagt of we oké  zijn of problemen hebben als ik antwoord dat we alleen maar even gestopt zijn voor een foto zegt hij “ Oké, have a nice day” en rijdt weer verder.
Twee mijl voor Williams moeten we de I-40 over voor het laatste stukje, ook weer gravel maar een waarschuwing dat de weg niet onderhouden wordt en de vele diepe gaten die we zo al kunnen zien doet ons besluiten de laatste twee mijl via de I-40 te rijden.
We rijden Williams binnen en doen eerst de Railroad ave die vanaf 1955 de westbound Route 66 is toen de originele route one way eastbound werd.
Niet zo veel en niet zulke oude iconen langs dit deel maar toch leuk om te doen aan het eind van de stad omdraaien en de oude Route 66 rijden hier is veel meer te zien, we parkeren dan ook regelmatig om een deel te voet te kunnen doen ook hier wordt weer dankbaar gebruik gemaakt van de motel parkings want langs de weg kan men alleen maar schuin parkeren maar dan steekt de achterkant tot halverwege de rijbaan.
Je kan hier trouwens stapvoets door de stad rijden het gaat allemaal heel gemoedelijk, je kan merken dat men hier voor 95% afhankelijk is van de toeristen.
We keren weer westwaarts en parkeren dan op een parking langs de spoorbaan om te lunchen.
Tijdens de lunch even overleg wat we doen want het beddengoed moet nodig gewassen worden, een laundry hebben we niet gezien dus moet het een campground met laundry worden, Kingman is veel te ver daarom besluiten we tot Seligman te rijden daar zit een KOA en die heeft zeker laundry.
We rijden Williams uit en gaan de I-40 weer op want tussen Williams en Ash Fork zijn de verlaten stukken oude route alleen met een mountain bike te rijden, we krijgen nog een 6 mijl lange flinke afdaling van Ash Fork Hill voor we bij exit 146 Ash Fork in gaan daar zijn ook weer een paar leuke motels en oude gas stations te vinden.
Ook hier kan men weer een rondje doen omdat de straten oneway zijn, we gaan dan ook via dezelfde exit weer terug de I-40 op.
Bij exit 139 van de I-40 af, die zullen we tot aan Californië niet meer op moeten dat betekent 159 mijl Route 66 zonder onderbreking.
Het stuk tot aan Seligman zit vol met gerepareerde scheuren wat het rijcomfort niet echt ten goede komt.
De KOA zit net voor het plaatsje en omdat het weekend is besluiten we gelijk naar de campground te rijden, het is net 04:00pm als we ons melden, als ik mijn naam zeg komen de gegevens gelijk tevoorschijn, alle KOA’s zijn dus gekoppeld en men weet gelijk dat men al eerder op een van hun campgrounds heeft gestaan weet niet hoever men terug kan kijken.
Camper op zijn plek en aansluiten op water en stroom en dan de was in de machine doen, vanavond in een schoon bed slapen.
Vandaag gereden: 124,4 mijl.
Getankt: Flagstaff, 35,1 gallon a’ $ 2,849.
Campground: KOA Seligman, kosten $34,20 met 10%korting, water en stroom hookup en wifi.

Dag 18, zondag 7 april, Seligman > Oatman

Het was weer koud vannacht de kachel kwam om 02:00am al voor de eerste keer bij, verder redelijk geslapen, de treinen heb je hier weinig last van mede omdat ze hier niet toeteren.
Wat opviel was dat alle treinen oostwaarts gingen en dan iedere 10 à’ 15 minuten een, gedurende de nacht waren dat er wel minder of ik heb ze niet gehoord.
We ontbijten op het gemak en rijden om 09:10am van de campground af, ver gaan we niet want na een kleine mijl parkeren we al in Seligman tegenover de wereldberoemde Snow Cap van Juan Delgadillo, de broer van Angel Degadillo die Route 66 in Arizona en Seligman in het bijzonder op de kaart heeft gezet.
Na de dood van Juan in 2004 heeft de familie de traditie van de diner voortgezet en is het tot op de dag van vandaag een van de grote attracties in Seligman.
We lopen het stuk waar de meeste shops en motels zitten in beide richtingen.
Bij Angel Degadillos Barbershop wordt de eerste buslading Aziatische toeristen dan al uitgeladen, gedaan met de rust, niet alleen heb je gelijk een berg volk voor je lens maar de bus blijft ook nog pontificaal voor de winkel staan zodat een foto van het front van de winkel niet meer mogelijk is.
De oude auto’s staan niet op de straat, de zijn mogelijk verwijderd voor het winterseizoen want dan moeten de straten leeg zijn voor de sneeuwschuivers, we hebben in onder andere Flagstaff en Williams hiervoor borden gezien die het parkeren langs de weg  tussen november en begin april verbieden en daar staan hoge boetes op.Terug bij de camper wordt er eerst een korte broek tevoorschijn gehaald want de temperatuur is eindelijk aangenaam.
Na ruim een uur beginnen we aan de rest van de rit voor vandaag, waar die gaat eindigen geen idee in ieder geval ergens langs Route 66.
De Grand Canyon Caverns slaan we over, daar waren we al eens een keer en is voor ons niet iets waar we nogmaals naar toe hoeven.
We rijden het Hualapai Indian Reservation binnen en komen in Peach Springs zeg maar de hoofdstad van dit reservaat, hier staat nog een oud gasstation/garage “Osterman’s Shell” uit 1932 volgens een bord naast het gebouw gaan de Hualapai indians dit gebouw opknappen en weer een functie geven.
In Truxton staat het oude Frontier Motel and Cafe ernaast heeft een particulier een aantal oude auto’s en ijzeren wielen van landbouwwerktuigen leuk opgesteld.
In Valentine is het oude postkantoor gesloopt, wel staat er nog een oude Indian School en wat verder buiten het plaatsje het oude Chief’s Motel waarvan het bord bijna niet meer te lezen is en twee oude gasstation, een Union 76 station en het andere konden we geen naam van vinden dit was een giftshop met picknicktafels maar is nu gesloten.
Het oude Hackberry is alleen via de oude “Dirt 66” te bereiken maar aan de Route 66 ligt the Hackbeey Gen Store een verzameling oude auto’s pompen en meer, in de winkel wordt een deel van het plafond bedekt met papier geld niet alleen dollars maar uit alle windstreken, oude guldenbiljetten heb ik niet kunnen vinden maar er hangen wel Euro’s, een ander deel bevat nummerplaten ook hier een aantal Nederlandse platen en dan is er nog een muur waar badges van politiekorpsen hangen ook hier zeker drie Nederlandse badges.
We rollen langzaam aan Kingman binnen en komen daar een diner/campground/visitor center tegen “Kozy corner” het gebouw verraad weer een voormalige KOA, hier komt een jonge dame naar buiten met een handvol viltstiften en vraagt iedereen om op de oude auto hun naam te zetten, zal er waarschijnlijk een paar maanden opstaan en dan onleesbaar zijn door de werking van de zon.
    In Kingman rijden we een halve mijl L-40 west om bij de Walmart te komen, we verwachten een paar dagen zonder hookup te staan en dan moet de voorraad op orde zijn, na de boodschappen en de lunch weer een halve mijl I-40 oost en we zijn terug op de route.
Naast de vele nieuwe hotels van de bekende ketens zijn er nog heel wat oude motels vaak nog met de oude neonreclame palen.
We stoppen bij het Locomotive Park en doen een rondje rond de enorme Santa Fe steam locomotief, die hebben we alleen nog maar twee keer in het donker versierd met kerstverlichting gezien  tijdens de verlichte Santa Claus parade op de eerste zaterdag van december.
De stad uit via de oude route en dan door de stroom vallei van de Sacramento Wash naar de voet van de Black Mountains, daar komen we eerst bij Cool Springs.
Deze uit 1926 stammende winkel en kamp was vervallen tot een hoop steenpuin tot het werd opgebouwd voor de film Universal Soldier, nadat J.C.van Damme er voor de film had huisgehouden was er weer niet veel van over maar de makelaar Ned Leuchtner uit Chicago zag er wel brood in en met de hulp van de talentvolle Dennis Dechenne heeft hij het weer in oude luister opgeknapt.wij kennen het van onze eerste keer hier nog als vervallen rommeltje.
We klimmen langzaam met veel bochten op een smalle weg zonder vangrail richting de top van Sitgreaves Pass met nog een stop bij “Shaffer’s Fish Bowl Springs” een door de heer Shaffer gebouwde basin dat water wat uit de rotsen sijpelt opvangt er bloeien in het seizoen leuke plantjes rond, ooit hebben een paar grappenmakers er wat goudvissen in losgelaten vandaar de naam, weet niet of het nakomelingen van die eerste goudvissen zijn maar er zitten nog steeds goudvissen in eigen waarneming van vandaag.
Na de top van Sitgreaves Pass gaat het stevig naar beneden dus wordt er teruggeschakeld om de remmen te ontzien, niet iedereen weet dat dit ook met een automaat kan, want er zat een auto voor ons die constant op de rem stond en ook nog eens erg bang was op zo’n smal weggetje, en dan komt er ook nog eens een camper achter je aan, de man was blij dat hij beneden was denk ik want aan de kant gaan durfde hij ook niet.
We komen Oatman binnen en parkeren gelijk aan het begin van het dorp wetende dat er zeker voor campers erg weinig parkeermogelijkheden zijn in het dorp, een bord geeft aan dat daar parkeren $ 2,00 kost en dat men in een winkel iets verderop moet betalen daar aangekomen blijkt die gesloten te zijn dat wordt dan gratis parkeren.
Er lopen heel wat ezels in de hoofdstraat en dan bedoel ik geen mensen hoewel die er ook genoeg liepen, je kon merken dat het eind van de dag was en dat het druk geweest was want erg veel honger hadden ze niet, vele lieten de aangeboden brokjes alfa-alfa zo weer vallen terwijl we ook wel gezien hebben dat ze hun neus zo in een handtas steken op zoek naar eetbare inhoud.
Ook verschillende winkels zijn al gesloten voor de dag, we maken op het gemak een rondje door de hoofdstraat en maken weer heel wat foto’s.Rond 04:45pm zijn we terug bij de camper en rijden verder westwaarts ondertussen kijkend naar een geschikte plek om te overnachten, we zien een plek maar daar staan al twee campers, een derde zou krap worden, een paar mijl verder stoppen we omdat Annie een bloeiende cactus zag staan bleek een beavertail opuntia te zijn, hiermee hebben we de eerste bloeiende cactus van deze reis te pakken.
Terwijl we foto’s maken zien we ook een leuke plek voor de nacht en rijden nog een paar honderd meter door en kijken of dat wil lukken, met de leveling blokken aan een kant lukt dat prima en we installeren ons voor de nacht, het zal hier heerlijk rustig zijn want de hele avond hebben we nog maar 3 auto’s voorbij zien komen en donker zal het hier ook zijn.
Heel in de verte zien we wat lichtjes van een dorpje waarschijnlijk aan de oever van de Colorado River.
Vandaag gereden: 126,9 mijl
Getankt: Kingman, 17,815 gallon a’ $2,859.
Campground: BLM land langs Route 66/Oatman Highway, kosten $ 0,00 drycamp.

Dag 19, maandag 8 april, Oatman > 29 Palms.

Vannacht de eerste warme nacht gehad, de temperatuur is niet onder de 18C geweest.
We waren allebei vroeg wakker om 07:40am waren we al uit bed.
De generator gestart om koffie en ontbijt te maken daarna opruimen en om 08:30am waren we al onderweg.
We zien op het stuk Route 66 wat we nog rijden tot Golden Shores nog op verschillende plekken andere campers staan die daar overnacht hebben, het is schijnbaar een populair stuk weg om te boondocken.
Bij Topock draaien we de I-40 op een andere manier om Californië in te komen is er niet, de brug over de Colorado River over en we zitten in de tiende staat van deze reis.
Gelijk de eerste exit naar Park Moabi genomen, daar kan je onder het spoor en de I-40 naar de locatie van de oude Route 66 brug hij is niet meer als weg in gebruik maar als overbrugging voor een paar pijpleidingen.
Echt dichtbij komen gaat niet want het is afgesloten met hekwerk waarschijnlijk om te voorkomen dat mensen op de pijpleidingen komen.
Er staat een groot antiek stenen billboard met “Welcome to the Historic Route 66” er op.
Terug gereden en dan een kleine 4 mijl over de I-40 en natuurlijk door de controlepost die je nog altijd door moet als je Californië binnenkomt en waar ze willen weten of je plantmateriaal bij je hebt.
Bij de Five Mile Road exit er weer af en daar de oude Route weer opgepakt en zo Needles ingereden, daar schrikken we ons een hoedje als we de brandstof prijzen zien die zitten tussen de $ 4,72 en $ 4,99 als dat zo blijft wordt het nog een duur laatste weekje.
In Needles eerst gestopt bij de “Welcome Wagon” een gereconstrueerde Borax transport wagen die ook is Death Valley gebruikt werd om de gewonnen Borax mee te vervoeren, er werden dan 20 ezels voorgezet om de kar te trekken, er is schijnbaar ook een film over gemaakt en daar is deze wagen voor gebruikt en later aan de stad Needles geschonken die er weer een welkom monument van hebben gemaakt.
We rijden langzaam door de stad af en toe stoppend voor wat foto’s van oude gebouwen en billboards.
Aan de westkant weer een stuk de I-40 op tot de exit naar US-95 noord en deze gevolgd tot de afgewisseld met plukken wit.
In Goffs bezoeken we het uit 1914 stammende en totaal gerestaureerde Goffs Schoolhouse, deze one-room school is ingericht met tentoonstellingen over de culturele historie van de Mojave Desert en op het buitenterrein staan allemaal oude mijn werktuigen, oude voertuigen en twee oude windmolens.
Een leuke onderbreking die tegenwoordig dagelijks open lijkt te zijn, de EZ66 die wij gebruiken voor deze trip is van 2008 en die geeft nog aan dat het alleen op afspraak te bezichtigen is maar nu was de poort open en was iedereen welkom.
Weer door en bij Fenner nog een stop gemaakt bij een gasstation niet voor benzine die was hier $ 4,99 maar voor een paar oude vijvers naast een picknick area, de vijvers bevatten nog altijd water en daar zitten een aantal flinke koi karpers in, verschillende fonteinen werken ook nog steeds.
De I-40 over en door over de oude route, dat was de bedoeling maar de weg is afgesloten dus moeten we de I-40 west op, ook Essex Road is afgesloten en zo kunnen we pas bij de Kelbaker Road naar de National Trails Highway, die is dus tussen Cadiz Summit en de Mountain Springs exit afgesloten geen idee waarom waarschijnlijk asfalterings werken.
Door deze omleiding zijn we al bijna bij Roy’s Cafe voor we weer op de oude route zitten.
Na het omvallen en afsterven van de oude Shoe Tree  is men bezig om een nieuwe te creëren ongeveer twee washes naar het oosten, de oude is helemaal verdwenen wel liggen veel van de oude schoenen nog op de kant van de wash waar hij gestaan heeft.
Na een fotostop bij Roy’s Cafe slaan we af de Amboy Road op en gaan we richting Twenty Nine Palms en Joshua Tree National Park.
Eenmaal in Twenty Nine Palms eerst even tanken voor het geval we gaan boondocken hebben we meer brandstof nodig, de prijs is hier heel wat beter dan in Needles en langs de I-40 we kunnen hier voor $ 3,619 tanken.
We rijden naar de ingang van het park en betalen $ 30,00 voor een ticket wat 7 dagen geldig blijft, de dame  die ons helpt geeft aan dat er al verschillende mensen het park uitkwamen omdat ze geen plek meer konden vinden op de campgrounds daarom overleggen we even wat we doen.
Naar de zuidingang rijden om daar net buiten het park op BLM land te boondocken of een klein stukje park doen en dan terug naar de stad waar we al meerdere keren op een campground hebben gestaan, het wordt het laatste want doorrijden naar het zuiden zal veel te lang duren vooral omdat de wildflower hier volop in bloei staat.
We doen een stukje park waarbij we veel foto’s van de bloemen maken en rijden dan terug voor de overnachting.
Morgen willen we de hele dag in het park blijven en dan aan de zuidkant eindigen.
Vandaag gereden: 201,9 mijl.
Getankt: Twenty Nine Palms, 22,847 gallon a’ $ 3,619.
Campground: Twenty Nine Palms Resort, kosten$ 41,77 met AAA korting, full hookup, wifi bij het kantoor en die werkt heel slecht.

Dag 20, dinsdag 9 april, Joshua Tree National Park.

Vanmorgen rond de normale tijd uit bed, goed geslapen, mijn wederhelft minder want ik was Joshua Trees aan het omzagen zei ze.
Op het gemak ontbijten en het afval vooraan de site gezet, dat komen ze hier nog iedere morgen tussen 09:00 en 10:00am ophalen.
Het is al tegen 09:30am voor we gaan rijden, via de SR-62 west naar het plaatsje Joshua Tree en daar slaan we af naar Park Blvd die ons naar de westingang van het park brengt.
Daar staat een file om het park in te kunnen, er is maar 1 betaal huisje dus dat duurt even, de west ingang is voor de mensen die vanuit het westen (Los Angeles) het dichtste bij en daarom de drukste van de 3 ingangen van het park.
In het plaatsje Joshua Tree  staat dan ook een bord dat men om files te voorkomen door kan rijden naar Twenty Nine Palms om daar het park in te gaan.
We hadden nu bewust voor deze ingang gekozen om dubbel rijden te voorkomen.
Je kan zien dat men hier een stuk hoger zit dan bij de noord ingang want hier staat veel minder wildflower in bloei dat komt een goede 2 weken later door de hoogte wat koeler betekent.
We stoppen bij een paar viewpoints om het veld in te lopen voor mooie rotsformaties en natuurlijk planten te zoeken, we vinden een paar mooie Barrel cactussen (Ferocactus) en ook 2 Hedgehog cactussen (Echinocereus).
We slaan af naar de parking van Baker Dam, daar is het parkeerterrein vol en staat er een ranger het verkeer te regelen, voordeel daarvan is dat de camperplekken ook daadwerkelijk door campers gebruikt worden, hij wijst ons een vrije camperplek aan.
Dat het druk is in het park hadden we al gezien maar bij de populaire plekken is het echt druk, alle campgrounds hebben ook al het “Full” bord staan.
We doen de schoenen aan en beginnen om 11:30am aan de trail naar Baker Dam, het is in het begin bijna file lopen maar al vlug verspreiden de mensen zich wat meer.
Normaal gesproken is het een rondje maar door trailonderhoud is het nu een heen en weertje wat het natuurlijk ook drukker maakt.
Het is een redelijk vlakke trail van 1,1 mijl ( 1,8 km) en er staat een uur voor, dat zal voor ons wel langer zijn want al die planten houden het tempo meestal laag.
Beavertail (Opuntia), Mojave Yucca, Joshua Tree (Yucca brevifolia), hedgehog, Jumping Cholla (Opuntia) en verschillende soorten wildflower komen we tegen en dan ineens de eerste bloeiende cactus in het park een claret-cup cactus (Echinocereus) laat zijn mooie rode bloemen zien.
Later op de trail vinden we er nog verschillende, de Mojave Yucca komen we in verschillende bloeifase tegen van net ontwikkelende knop tot bijna uitgebloeid, de Joshua Tree is grotendeels uitgebloeid, bezit nog wel zijn bloemblaadjes waardoor hij nog lijkt te bloeien maar de zaadpeulen komen al tussen de bloemblaadjes tevoorschijn, hier en daar zie je nog een ontwikkelende knop maar dat zijn er heel weinig, was ook te verwachten want ze bloeien meestal in maart soms zelfs februari.
We komen nog een soort grot tegen met wat oude rotstekeningen alleen erg jammer dat men die ooit voor een film met verf heeft bewerkt om ze duidelijker te maken.
De trail voor de dam gaat naar rechts en via een korte klim gedeeltelijk met uitgehakte trap komen we bij de dam, deze is in begin 1900  gemaakt door ene meneer Baker om een reservoir voor regenwater te maken dat werd gebruikt om vee te laten drinken en voor mijnbouw (Goudmijn), er staat een redelijke hoeveelheid water achter de dam maar aan het watermerk op de rotsen te zien heeft het ooit wel eens een meter of 5 hogere gestaan.
We beginnen aan de terugweg die gaat wel wat sneller alles bij elkaar zijn we na anderhalf uur weer terug bij de camper.
Volgende stop is Keys View waar men een overzicht heeft op San Andreas Fault, een breuklijn die Californië in tweeën deelt en aardbevingsgevoelig is.
Voor we aan het eind van de weg komen stoppen we eerst bij naar mijn idee de enig plek in het park waar de Parry’s Nolina groeit, er staan een paar mooie exemplaren met de bloem maar van vorig jaar er nog in die kan wel een meter of 3 hoog zijn.
Op het viewpoint waaien we bijna van de berg af en weer is het heiig, er zijn maar een paar dagen in het jaar dat men hier een mooi helder uitzicht heeft.
Op de terugweg stoppen we op een pullout voor de lunch waarna we onze route vervolgen, op de splitsing van Park Blvd en Pinto Basin Road slaan we rechtsaf en gaan richting het zuiden.
Onderweg nog verschillende keren gestopt voor foto’s, bij de Cholla Cactus Garden is het enorm druk, we slaan hem daarom over want morgenochtend komen we hier weer langs en dan is het waarschijnlijk een stuk rustiger.
De Ocotillo Patch is een stuk rustiger, er staan al een paar Occotillo’s in bloei maar de meeste laten nog maar net hun knoppen zien, de planten die men een aantal jaar geleden verplant heeft toen de weg gereconstrueerd en verbreed werd hebben het voor 99% niet overleeft, was naar mijn idee al bij voorbaat een slecht plan, hoe kan je in zo’n klimaat planten van 50 tot 100 jaar oud opgraven en een stukje verder weer neerzetten daar had een zeer uitgebreid begeleidingsplan bij gemoeten.
We kunnen zien dat we zakken, het wordt warmer en de wildflower is hier al een heel eind uitgebloeid.
Laatste stop is het Cottonwood Visitor Center alleen is dat al gesloten (sluit om 04:00pm) we lopen het erachter gelegen Biological trail maar dat stelt heel weinig voor, veel planten zijn dood en bij vele ontbreken de bordjes met naam en uitleg.
We vinden het mooi voor vandaag en rijden het park uit om gelijk na het park bord af te slaan naar de boondock locaties op BLM land aan beide zijde van de weg waar we een plekje voor de nacht zoeken, hier staan we zeker niet alleen, bij aankomst stonden er al zeker 20 campers en andere voertuigen en in de loop van de avond kwamen er nog verschillende bij.
Vandaag gereden: 96,1 mijl.
Getankt: niet.
Campground: BLM land net ten zuiden van het park, kosten $ 0,00 drycamp.

 

Dag 21, woensdag 10 april, Joshua Tree NP > Newberry Springs.

Het was een zeer onstuimige nacht, hadden we gister overdag al behoorlijk wat wind in de loop van de avond werd die als maar sterker en tegen dat we naar bed gingen was het een volwaardige storm.
De camper heeft de hele nacht staan wiegen, soms iets minder en dan kwam het ineens weer in volle kracht doorzetten, gelukkig draaien de wind wat zodat hij meer op de voorkant kwam waardoor de camper wat minder bewoog maar het geluid werd niet minder.
We zijn om 08:00am uit bed en maken ontbijt er zijn dan al verschillende campers vertrokken, alles bij elkaar stonden er toch wel 40 afgelopen nacht.
Soms alleen maar met een auto hoe die van een toilet gebruik maken weet ik niet, echt veel bossage waar men achter kan gaan zitten is er niet althans niet groot/hoog genoeg ook zie je nergens rommel liggen.
Even voor 09:00am rijden we weg en gelijk het park terug in, bij het visitor center is het dan al behoorlijk druk, hier moet men ook betalen want er staat aan de zuidkant geen rangerhuisje aan de weg.
Zo het park in rijden is hier dus mogelijk maar bij de andere ingangen wordt ook het uitgaande verkeer gecontroleerd en de rangers in het park zullen je waarschijnlijk ook aanspreken als je geen bonnetje op de voorruit hebt zitten.
Ook bij de Cholla Cactus Garden zijn al behoorlijk wat mensen, we doen voor we de wandeling doen even iets met mouwen aan want het is fris met die harde wind.
We doen het loopje door de garden, de Cholla cactussen staan volop in de knop maar ik kan maar een bloemetje vinden wat net half open staan, wel vinden we weer een aantal Hedgehog in bloei en langs het parkeerterrein een aantal Beavertails, denk dat men die geplant heeft want verder zien we er geen in dit gebied.
Ook wildlife is weer nergens te vinden, het enige wildlife wat we gezien hebben waren wat Jackrabbit en twee slangen en dat was allemaal roadkill.
We rijden op het gemak het park door naar de noord ingang.
Gister had ik in de poi’s van garmin 3 laundromats gevonden in Twenty Nine Palms en we moeten wassen want het ondergoed is op, 1 was permanent gesloten de 2de was een stomerij en de 3de helemaal verdwenen daar zat inmiddels een andere winkel in, via een app op Annie haar telefoon een gevonden in Joshua Tree dat is wel een kleine 16 mijl verder maar dat moet dan maar op de route van vandaag zit verder helemaal niets.
Gevonden en open waarschijnlijk de enige in de wijde omgeving want het is er enorm druk waarbij sommige mensen de was van een maand bij zich hebben lijkt het wel als je de hoeveelheid ziet.
Was schoon en droog en terug gereden naar Twenty Nine Palms daar nog even getankt en dan op route, we rijden de Amboy Road terug naar de National Trails Road aka Route 66 en pakken die weer west op.
Amboy Crater National Landmark is ons doel, hier wilden we ook slapen want er is een boondock mogelijkheid, door de openheid van dit gebied hebben we dat idee gelijk al laten varen weer een nacht stuiteren zien we niet zitten.
We beperken ons tot een paar foto’s vanaf het viewpoint want een trail van 3 uur in deze wind is niet ons idee van genieten.
We volgen Route 66 rustig verder naar het westen en hopen in Ludlow wat bescherming te vinden om te overnachten.
We maken weer wat foto’s van de oude gebouwen in het plaatsje of wat daarvan over is veel gebouwen zijn met hekwerk afgezet met borden “Private” er op, de enige bescherming tegen de wind is achter de grote semi-trucks die met luid brullende motor op het parkeerterrein van het tankstation staan lijkt ons geen goed plan.
We gaan verder maar pakken eerst een stuk I-40 want de oude route tussen Ludlow en de Hector Road exit net voor Newberry Springs kostte ons een aantal jaar geleden al bijna de buitenspiegels door de trillingen en is nog steeds niet opgeknapt, de vorige keer ben ik gedeeltelijk over de gravel berm gereden om de trillingen te verminderen dat gaan we geen tweede keer doen.
Vanaf de Hector Road exit is de oude route weer redelijk te doen, we zien al wat meer bomen langs de weg en bij de huizen en kijken uit naar een plek om te overnachten als we dan ineens een campground tegenkomen is de keus snel gemaakt, leuke kleine campground (18 plekken) met twee vijvers in het midden (waterfietsen en vissen).
We rijden de campground op en vragen om een plek voor de nacht.
Vandaag gereden: 189,4 mijl.
Getankt: Twenty Nine Palms, 22,426 gallon a’ $ 3,619.
Campground: Newberry Mountain RV Park, kosten $ 36,50 met AAA korting, full hookup en wifi, kan nog $1,00 goedkoper als men cash betaalt.