Week 4

Dag 22, maandag 25 juni, Denali National Park > Fairbanks.

Vanmorgen om 08:00am opgestaan, Annie heeft vannacht een paar uur op de bank geslapen omdat ik schijnbaar het bos probeerde om te zagen.
Na het eten vertrekken we om 08:50am van de campground en rijden richting de uitgang, daar moeten we linksaf de Parks Highway op maar als we een aantal mensen naar de rechterkant zien lopen en er daar ook auto’s in de berm parkeren draaien we toch maar even rechtsaf.
Er loopt een Moose in Riley Creek en die steekt over naar de andere oever, ze heeft ook een kalf bij zich maar daarvoor in het water te diep en te wild, het kleintje wordt door het water meegenomen maar weet weer aan de kant te komen.
Mama is ondertussen aan de andere kant en begint van de struiken te eten maar blijft wel steeds naar de kant kijken waar het jong is dat is ondertussen tussen de struiken verdwijnen en laat zich niet zien dus besluit mama Moose maar weer terug te gaan om zich bij haar jong te voegen, dit is een leuk begin van de dag en een mooi afscheid van Denali NP.
We draaien de goede kant uit en zetten koers richting Fairbanks, het weer is een stuk beter dan de vorige dagen best kans dat de mensen hier vandaag de grote berg wel te zien krijgen hoewel die volgens onze chauffeur van zaterdag zijn eigen weer maakt en vaak een kring van wolken om zich heen houdt.
De Parks Highway is in slechte conditie, veel bulten door opvriezen die zijn wel gerepareerd maar geven toch nog een treinrails gevoel ook veel verzakkingen wat de camper doet schommelen als een schip op zee, men is wel bezig met reparaties.
We komen weer achter een pilot car en daar zien we een 5 tal vrachtauto’s met koud asfalt, dat lossen ze op de weg en dan wordt het met een grader gelijk gemaakt en af gewalst geen definitieve oplossing maar een tijdelijke om de ergste gaten op te vullen.
Bij Nenana gaan we van de doorgaande weg af en bezoeken dit stadje waar voornamelijk Native Athabascans wonen, het is een kruispunt van 3 verschillende transport wegen: de Highway, de Railway en de rivieren.
De Nenana River komt hier in de Tanana River en beide waren vroeger de enige wijze van transport en ook nu wordt vooral de Tanana River nog veel gebruikt om stroomafwaarts gelegen dorpen van voorraden te voorzien.
In Nenana wordt alles op River Barges geladen en die gaan dan de dorpen langs om alles af te leveren, deze dorpen zijn niet over land te bereiken.
Ook kan men hier in de Tanana River nog Fish Wheels in werking zien als de zalm aanwezig is, vandaag geen Barges en geen fishwheels.
Nenana is ook bekent om zijn Ice Classic, er wordt iedere winter een grote zwart/wit geschilderde houten tripot (driepoot) op het ijs geplaatst,men kan dan gokken wanneer (dag.datum, tijd) deze in het voorjaar om zal vallen tijdens de breakup.
De tripot wordt middels een touw verbonden met een grote bel die in een constructie op de kade staat, zo weet men ook ’s nachts wanneer het ijs breekt zonder dat men daar 24/7 op moet letten, het tijdstip dat de bel luid is bepalend en het prijzengeld kan oplopen tot $ 300.000.
De materialen om de paal voor komende winter op te bouwen liggen al klaar op de kade.
We wilden ook nog het visitorcenter bezoeken maar daar stond een groep Duitsers binnen die een heel verhaal te horen kregen maar dat moest dan ook nog een keer vertaald worden en ondertussen kwam er nog een buslading aan dus hebben we deze maar over geslagen.
We rijden naar Fairbanks en komen daar onderweg naar de Walmart in een wegreconstructie met volledige afsluiting terecht, terug gereden naar de Parks Highway en als je die dan weer een stukje verder volgt zoekt Garmin vanzelf een andere route, die bracht ons net na het wegwerk op de plaatst van bestemming.
Doordat we bijna volledig door onze voorraden heen waren koste het boodschappen doen meer tijd dan verwacht wat een late lunch betekende, onze campground voor de komende nacht was maar 2 mijl verder dus daarheen gereden en daarna lunchen.
Wat er aan de hand is met gallon flessen drinkwater in deze omgeving geen idee maar ook hier was weer helemaal niets te vinden we hebben maar een tree kleine flesjes meegenomen.
Overigens het water wat we gisteren in Denali NP getankt hebben was het eerste deze reis wat naar chloor ruikt.
Ondertussen probeert Annie met horten en stoten haar verslag weer online te krijgen de wifi op deze campground is niet erg stabiel ze wordt er steeds uitgegooid en moet dan opnieuw inloggen.
Campground: Tanana Campground Fairbanks, kosten $ 30,00, alleen stroom en wifi, dumpstation en watertap bij restrooms.
Vandaag gereden: 209,9 kilometer.
Getankt: niet.

Dag 23, dinsdag 26 juni, Fairbanks e.o.

Vanmorgen rustig gestart het was 09:15am dat we van de campground wegreden, Annie heeft haar verslagen bij kunnen werken en een deel van haar foto’s er bij kunnen zetten.
We rijden via de College Road naar de Steese Highway die we een stukje noord volgen naar de Chena Hotsprings Road, de inhoud van de tank en het niet weten of er langs deze weg benzinestations zitten doet ons besluiten even door te rijden richting Fox.
Onderweg komen we een parking tegen waar men tot onder de Trans-Alaska Oil Pipeline kan wandelen dat pakken we gelijk maar even mee.
Het is al dagen geleden maar nu worden we weer gelijk aangevallen door de onofficiële State bird van Alaska, de mug na een paar foto’s dan ook vlug weer naar binnen.
In Fox getankt en terug gereden naar de Chena Hot Springs Road deze loopt na 64 mijl dood op het terrein van het Chena Hotsprings Resort, het eerste stuk gaat nog duur bewoond gebied tenminste aan de vele brievenbussen te zien die soms wel met 30 bij elkaar staan, natuurlijk komen we ook nog een benzinestation tegen.
Op een gegeven moment staan er borden dat met het Chena River State Recreation Area binnen rijdt, hier kan men vissen, kanovaren, trails lopen, picknicken en kamperen, ’s winters dan ook nog skiën en met snowmachine rijden.
We maken verschillende fotostops en besluiten bij de eerste al de DEET tevoorschijn te halen, en bij de tweede stop is er dan natuurlijk geen mug te bekennen.
Het is rond 11:30am als we het terrein van de hotspring oprijden en een parkeerplek vinden, we lopen wat rond ondertussen foto’s makend van heel veel oude werktuigen en auto’s vele leuk aangekleed met bloemen.
Het resort heeft zelfs een eigen landingsbaan en er staan 2 vliegtuigen 1 kleintje wat mogelijk nog gebruikt wordt maar het 737 vrachtvliegtuig lijkt mij gezien de toestand van de banden (die stonden plat) niet aan de FAA normen te voldoen om het luchtruim te kiezen.
We willen eigenlijk het Aurora Ice Museum wel bekijken en lopen het Activity Center binnen om te kijken hoe en wanneer dit mogelijk is, er is een rondleiding om 01:00pm kosten $ 15,00 p/p komt mooi uit want het is net 12:15pm als we daar binnen stappen, men kan voor $ 15,00 extra ook nog een Ice-Carved Appletini kopen is een borrel in een glas gemaakt uit ijs maar wij drinken geen alcohol dus dat is aan ons niet besteed best een dure borrel trouwens.
Kaartjes gekocht en even naar de camper voor de lunch en ander schoenen wat 25F lijkt geen goed idee op slippers zonder kousen even gedacht om ook het fleecevest aan te doen maar men krijgt een dikke parka voor de rondleiding.We melden ons 5 minuten voor de rondleiding weer bij Activity Center en lopen met een flinke groep naar de hal waar dit alles te zien is.
In de voorhal kan/moet iedereen een parka aandoen, ook de zogenaamde stoere binken moeten en jas aan, zonder kom je gewoon niet binnen.
In de hal zelf krijgen we een en ander uitgelegd over het ontstaan van de hal wat de eerste jaren niet meeviel alles smolt elke zomer opnieuw.
Een schitterende verzameling ijssculpturen die mooi uitgelicht zijn, wel zijn sommige wat moeilijk te fotograferen zonder flits omdat het net iets te donker is.
Na een kleine 3 kwartier staan we weer buiten en kunnen terug opwarmen, we stappen in de camper en zetten koers naar de Noordpool, nee niet de echte maar het plaatje North Pole een kleine 12 mijl ten zuiden van Fairbanks.
Eerst de Chena Hot Springs Road een flink stuk terug rijden en dan via een paar locale wegen naar North Pole en daar naar het Santa Claus House een in 1952 gestarte toeristtrap waar het hele jaar kerstmis wordt gevierd.
Gestart met de bedoeling om speelgoedfabriekanten naar het plaatsje te lokken en daarna uitgegroeid tot een jaarronde kerstgedachte, de straten dragen bijna allemaal toepasselijke namen de straatverlichting is in de vorm van candycane.
Men kan er 5 dagen per week Santa ontmoeten en mee op de foto’s niet op maandag en dinsdag.
Naast het Santa House is de Antler Academy waar de reindeer vliegles krijgen, en men elk uur een rondleiding tussen deze dieren kan krijgen met een bakje brokken in de hand om de dieren te voeren.
Er staan echt hele mooie dingen in het Santa Claus House maar het is schreeuwend duur en als je goed gaat kijken op de stickers is 99% Made in China.
Wij hebben alleen wat kaarten gekocht voor het thuisfront die kunnen zeggen dat ze post hebben gehad van de North Pole.
We rijden terug naar Fairbanks en gaan naar het Pioneer Park een park opgezet in 1967 om het toen 100 jaar geleden was dat Amerika Alaska van Rusland had gekocht men kan er een heleboel oude Cabins en gebouwen vinden uit het oude Fairbanks ook de oude Riverboat SS Nenana, het Judge Wichersham House, een smalspoor treintje en nog veel meer.
Veel van de cabins worden tussen half mei en half september gebruikt als winkel en galerie, ’s winters is het park wel open maar alle winkels gesloten.
Het park is gratis alleen vragen verschillende attracties een bepaalt bedrag of een donatie.
We willen hier overnachten dat kan op het parkeerterrein, we zoeken een geschikt plekje en betalen middels het bekende envelopje wat ook vaak bij State en National Parks gebruikt wordt.
Voor het eten maken we nog een rondje door het park en bekijken een deel van de oude cabins.
Campground: Pioneer Park Fairbanks, kosten $ 12,00, geen voorziening
Vandaag gereden: 244,6 kilometer.
Getankt: Fox, 29,248 gallon á $ 3,419 pom stopt na $ 100,00

Dag 24, woensdag 27 juni, Fairbanks > Richardson Highway mijl 313.

We doen het weer op het gemak vanmorgen want we hebben geen grote plannen of afstanden te doen vandaag, na het ontbijt lopen we Pioneer Park in om de rest van het park te bekijken.
Dat is wel alleen oude gebouwen en machines en materialen die bij de goudwinning gebruikt werden, want alle winkels en museums zijn alleen maar tussen 12:00 noon en 08:00pm geopend terwijl het park 24/7 open is.
Rond 10:00am gaan we op weg naar het LARS aka het Robert G. White Large Animal Research Station een onderdeel van de UAF aka University of Alaska Fairbanks, men kan hier Muskox en Reindeer van dichtbij bekijken daarvoor zijn er rondleidingen om 10:00am, 12:00 noon en 02:00pm maar men kan de dieren buiten deze tijden ook vaak in de wei zien staan.
Wachten op de tour van 12:00 noon hebben we niet veel zin in, de dame in de giftshop gaf aan dat er net 3 Muskox Bulls bij het hek liepen dat was vol in de zon en waarschijnlijk te warm, want we zien ze een stuk verder onder de bomen liggen, via het parkeerterrein kunnen we er wat dichterbij komen voor wat foto’s, verder zijn er geen dieren te zien dus gaan we naar ons volgende doel.
De Georgeson Botanical Garden ook onderdeel van de universiteit en maar een paar minuten rijden, het is even zoeken om te parkeren want er zijn volop werkzaamheden aan de ingang van de tuin en de gebouwen van het naast gelegen Reindeer onderzoeksterrein.
De ingang ligt er volledig uit en wordt vervangen, men heeft ernaast een stukje omheining weg gehaald en zo een tijdelijke ingang gemaakt, we gaan de tuin in en bekijken een aantal proefopstellingen voor het telen van verschillende groentes maar ook bloemen, best interessant als het kweken en verzorgen van planten je hobby is.
Er staan behoorlijk wat planten in bloei waarbij de geur van de volop in bloei staande seringen door de hele tuin te ruiken is, er is ook een aparte tuin voor kinderen die zo kennis kunnen maken met de natuur.
Overal in de tuin zijn mensen aan het werk een deel studenten maar ook vrijwilligers, gezien de hoeveelheid niet gewenste kruiden (onkruid) hebben ze wel een tekort aan helpende handen maar dat kom je in veel van dit soort tuinen tegen.
Vanuit deze tuin is ook een van de weinige plekken dat men bij goed weer Denali kan zien, de Alaska Range is goed te zien maar die hoge zit weer in de wolken.
Terwijl ik nog een deel van de tuin bekijk lukt het Annie om een deel van haar foto’s online te krijgen met dank aan de wifi van de UAF.
Volgende stop de Farmers Market op College Road, daar is het enorm druk en geen plek om een camper van 32’9” te parkeren, een braak liggend stukje land aan de andere kant van de weg bied uitkomt, eerst even eten en dan de markt bekijken, het blijft bij kijken ten eerste hebben we niets meer nodig en ten tweede is $ 6,00 voor een pond tomaten en $ 3,00 voor een krop sla niet echt aantrekkelijk, de aangeboden kunst is niet echt onze keus dus na en klein uurtje hebben we het wel gezien.
Even een stop bij de Mc D. voor een frappé, want daar is de temperatuur inmiddels goed genoeg voor en we gaan winkelen, eerst naar Famous Footwear waar Annie een paar winter schoenen weet te vinden “ja het is nog maar juni maar de volgende reis is in november en dan heeft ze die al nodig” bij de buren Old Navy vindt ze alleen een t-shirt.
Van de week ving ze de wifi van Lowe’s op toen we van de Walmart kwamen, die zit tussen Famous Footwear en de Walmart in dus probeert ze of die beter werkt dan de MC D. waar ze niets me kon, het was niet de snelste verbinding maar ondertussen zijn alle verslagen en foto’s weer bijgewerkt.
Ondertussen bespreken we wat we zullen doen, boodschappen doen en slapen bij de Walmart “men mag daar 24 uur staan” of na de boodschappen nog een stuk(je) rijden, het wordt het laatste.
De kant en klare kip wordt in een fleecedeken gewikkeld en in bed onder het dekbed gezet en we gaan naar de Richardson Highway die we zuid zullen volgen.
Onderweg maken we nog een stop bij The Knotty Shop een winkel die behalve de gewone souvenirs gespecialiseerd is in wandelstokken en andere dingen gemaakt van Diamond Willow ‘een wilgen soort’ die erg gevoelig is voor rare vergroeiingen door een soort kankergezwel ook wel Burl genoemd.
Voor de winkel staan een aantal van deze vergroeiingen in de vorm van dieren opgesteld, de palen en reling van de veranda is ook helemaal opgebouwd uit stammen met deze vergroeiingen.
Men ziet het ook vaak toegepast bij cabins zowel buiten als binnen.
In de winkel is ook een grote verzameling opgezette dieren te zien bijna alle wildlife van Alaska kan men er vinden het enige wat we niet zagen was een Moose, waarschijnlijk te groot, een Polar Bear en een Bald Eagle de laatste is zwaar beschermt en verboden te bezitten zonder speciale ontheffing, zelfs een veer van deze vogel mag men niet hebben met uitzondering van de Native Alaskan die mogen dat wel.
We rijden nog een stukje en vinden en leuke plek om te overnachten, zodra we stilstaan wordt de camper overvallen door hele zwermen muggen, we gaan eerst eten voor de kip te veel afkoelt en daarna zien we wel, we gaan nog een stukje verder want hier durft men geen deur open doen.
Op een gegeven moment zegt Annie is dat Denali, lijkt er wel op, camper in de ter plaatste gelukkig eens brede berm en naar de oever van de Tanana gelopen en wat foto’s gemaakt van die grote berg, niet helemaal wolkenvrij maar toch voor een groot deel zichtbaar, wat ook opvalt is dat er hier geen mug te bekennen is.
We rijden nog een klein stukje en komen dan een flinke parking tegen met mogelijkheid om naast de verharding te parkeren, stoppen en even wachten wat er gebeurt als er niet gelijk een hele zwerm muggen verschijnt kijken we of we een beetje fatsoenlijk kunnen parkeren en besluiten hier vannacht te blijven, we zitten nu op mijlpost 313 van de Richardson Highway dat is zo’n 49 mijl ten zuiden van Fairbanks.
Campground: Parking langs Richardson Highway, kosten $ 0,00 geen voorziening.
Vandaag gereden: 112,5 kilometer.
Getankt: Fairbanks, 27,642 gallon á $ 3,419

Dag 25, donderdag 28 juni, Richardson Highway mijl 313 > Alaska Highway mijl 1094.

Na een onrustige en korte nacht door een aantal muggen in de camper starten we weer om 07:00am en om 08:04 rijden we weg.
De eerste stop is al na een paar honderd meter want de Alaska Range ligt vol in de zon te blinken dat vraagt om een foto, of Denali ook zichtbaar was twijfelen we over want er stak niet een berg veel oven de rest uit, we stoppen verschillende keren omdat we geen genoeg kunnen krijgen van dit prachtige uitzicht met de Tanana River op de voorgrond.
De rivier is op plekken erg breed en dan weer verdeelt in verschillende kanalen, er zit goed stroming in wat we zien aan een paar boomstammen die voorbij drijven, die zijn weg voor je er erg in hebt.
We krijgen wat regen en even later al weer de zon, ons eerste wildlife dient zich ook aan er staat een Moose dame van haar ontbijt te geniet wel tot aan haar buik in het water want er staan vanmorgen waterplanten op het menu.
We zien zoveel dat we voor de eerste 43 kilometer een uur nodig hebben, zo gaat de tijdwinst van gisteren er snel doorheen.
Bij Big Delta gaan we via een brug de Tanana River over hier passeert ook de Alaska Oil Pipeline de rivier middels een grote hangbrug natuurlijk moet dat even op de foto hoewel het eigenlijk niet mooi is, om pipeline te beschermen staan er overal grote hekken omheen en die zijn ook met een fototoestel niet te omzeilen.
In Big Delta zien we onze tweede Moose van vandaag een Bull met al een behoorlijk groot gewei, hij is helemaal niet schuw en gaat bereidwillig op de foto, meestal krijg je alleen de kont te zien maar deze was duidelijk trots op zijn mooie gewei, wat verderop staat nummer 3 nog een jong dier die waarschijnlijk voor het eerst zonder mama op pad is.
We rijden Delta Junction binnen en stoppen natuurlijk bij de laatste milemarker van de Alaska Highway, dez staat op het terrein van het visitorcenter met nog wat andere objecten zoals een tweetal muggen gemaakt van betonijzer, plastic bloempotten en purschuim, jammer dat alles wat dicht bij elkaar staat en er dan ook nog reclameborden tussen staan maar we proberen zoveel mogelijk te fotograferen zonder storende elementen.
Er tegenover is ook nog een museum met materialen en machines die tijdens de aanleg van de weg gebruikt zijn, op dit terrein is ook een farmersmarket maar er staat nergens wanneer die gehouden wordt.
We beginnen aan het laatste stuk Alaska Highway wat we nog niet gereden hebben en komen even buiten Delta Junction Moose 4 en 5 tegen een mama met een jong van vorig jaar, een stuk verder staat nummer 6 maar die verdwijnt in het bos zodra we stoppen.
In Tok wordt de tank gevuld, hiervoor heb ik een tankstation uitgezocht waar men na het tanken ook gratis gebruik kan maken van het dumpstation en vers water in kan nemen, men kan er zelf gratis de auto wassen na een tankbuurt.
Het wassen slaan we over, ben bang dat ik de stickers er afspuit met die hogedrukspuit, vuilwater lozen en schoon water innemen doen we wel want doordat we veel zonder hookup staan is dat regelmatig nodig.
Weer op route en nog verschillende stops onderweg geen wildlife meer te zien waarschijnlijk te warm en zitten ze in het bos, nog een stop bij het Visitorcenter van het Tetlin National Wildlife Refuge wat grenst aan met Wrangell-St.Elias National Park and Preserve en het Kluane National Park in Canada.
Het is een gekend doortrek en rustplaats voor honderd duizenden trekvogels vooral door de Sandhill Cranes geniet het zijn bekendheid, ook broeden er tegenwoordig veel Trumpeter Swans.
Een ander bekend verschijnsel zijn de twee grote Caribou kuddes die er jaarlijks doorheen trekken, daar mag onder bepaalde voorwaarden ook binnen het park op gejaagd worden vooral door Native Alaskans.
Ook vissen is er zeer geliefd maar dat moet dan wel via een fly-in naar een van de meren, want wegen of paden zijn er niet binnen het park.
Het is 03:42pm Alaska time = 04:42pm Pacific time als we ons melden bij de Canadese grens, na het beantwoorden van een paar vragen krijgen we een stempel van de grensdame en zegt ze dat we in het dorp ( Beaver Creek) ook nog een Moosestempel kunnen halen als we dat willen.
We rijden Canada binnen en zien wel hoe ver we komen, we krijgen nog een paar flinke regenbuien wat als voordeel heeft dat het voorraam weer helemaal bugfree is want daar zaten ondertussen een flink aantal dode muggen en andere insecten op.
Als we het mooi genoeg vinden kijken we uit naar een plek voor de nacht, Destruction Bay is nog bijna 100 kilometer verder wat we wat te veel vinden, ik zie een zijweg en draai er in maar blijf aan het begin staan, je weet nooit hoe het er na een bocht uitziet dus loop ik de weg in tot aan de bocht.
Het blijkt een weg naar een Northwes Tel microwave tower (soort zendmast) te zijn met in de bocht een zijpoot die doorloopt, groot genoeg is voor de camper en redelijk vlak is, keurige plek voor de nacht, we rijden de weg verder in en steken dan achteruit op de zijpoot, voor de eerste keer deze reis moet ik wel de levelingblocks gebruiken om vlak te staan maar verder een prima plek die over een paar weken waarschijnlijk helemaal roze zal kleuren want de berghelling staat helemaal vol met Fireweed planten.
Campground: Boondock langs Alaska Highway, kosten $ 0,00 geen voorziening.
Vandaag gereden: 523,7 kilometer.
Getankt: Tok, 29,089 gallon á $ 3,499

Dag 26, vrijdag 29 juni, Alaska Highway mijl 1094 > Haines.

Na een heerlijk rustige nacht om 07:10am opgestaan en om 08:08am waren we weer onderweg na een kleine 20 minuten komen we ons eerste wildlife tegen geen Moose maar deze keer een Black Bear.
Hij schikt even als we afremmen maar blijft in het zicht en begint weer op zijn gemak te eten, aan de grote te zien nog een redelijk jong dier 2 á 3 jaar misschien, we maken een serie foto’s waarvoor we op een gegeven moment wel de camper uit moeten omdat de berm erg afloopt en we alleen zijn rug maar kunnen zien.
Het dier trekt zich niets van ons aan terwijl we op 15 tot 20 meter bij hem vandaan staan, op blijven letten wat zijn reactie is en het hoeft geen probleem te zijn.
Bij Destruction Bay zijn er weer volop wegwerkzaamheden, we komen door verschillende stukken met losse gravel en moeten op een gegeven moment stoppen en wachten op de pilot car, terwijl ik buiten een shagje rook komt de man die voor ons staat naar me toe en geeft aan dat hij heel langzaam door dit werkvak zal gaan en dat ik heb voorbij mag steken als we weer gaan rijden.
Doen we dan ook niet dat het veel opschiet want de pilot car laat geregeld de snelheid terug zakken om zo alle auto’s bij elkaar te houden, het werkvak is nat gemaakt wat goed is voor het stof maar de camper wordt er niet echt schoner van.
Een klein stukje voor Haines Junction zien we onze tweede Black Bear maar ondanks dat we hem al ruim van te voren zagen en langzaam aan kwamen rollen heeft deze echt geen zin in toeristen en duik het bos in.
In Haines Junction getankt want tot aan Haines gaat niet lukken op hetgeen nog in de tank zit en ik verwacht ook niet dat de brandstof daar goedkoop zal zijn, op de junction van de Alaska Highway en de Haines Highway staat een leuk kunstwerk waar een heleboel wildlife beelden in zijn verwerkt, we parkeren de camper en lopen een rondje om het kunstwerk heen voor wat foto’s.
We gaan de YK-3 op dat wordt later de BC-3 en dan de AK-7, 3 wegnummers voor 1 weg namelijk de Haines Highway, aan de westkant ligt het Kluane National Forest zodra men British Columbia binnen rijdt veranderd de naam naar Tatshenshini-Alsek Wilderness Provincial Park en in Alaska heeft het dan weer Glacier Bay National Park en Preserve.
Beetje ingewikkeld want het is een groot natuurgebied.
In Yukon stoppen we bij twee grote meren eerst het Kathleen Lake waar we niets van zien door het bos wat er voor staat en daarna het Dezadeash Lake waar we wel goed zicht op hebben.
En dan is daar Black Bear nummer 3, Annie zag hem op het laatste moment dus moeten we eerst een flink stuk op zijn achteruit maar hij loopt er gelukkig nog alleen staat die dieren nooit stil hij loopt constant verder ondertussen hier en daar een hap gras etend, na een aantal foto’s gaan we weer verder en komen British Columbia in.
Het weer is ondertussen wel achteruit gegaan waar we eerst nu en dan een buitje hadden worden deze zwaarder en langer ook de wind neemt flink toe, ondertussen komen we hoger en boven de boomgrens.
We gebruiken de lunch op een grote parking en gaan verder de Chilkat Pass op daar zien we tussen het groen hele velden met een gele kleur dat blijken korstmossen te zijn wat weer een belangrijke winter voedingsbron is voor de Caribou denk dat die voor een deel dan ook hier naartoe migreren in het najaar.
Jammer genoeg regent het volop als we hier passeren dus weinig foto-opties hier.
We naderen de grens en komen bij de Dalton Cache U.S. Customs post aan, let op deze post is niet 24/7 open, tussen 11:00pm en 07:00am is hij gesloten en kan men niet verder, de beambte wuift ons zijn richting op en blijft maar wuiven denk even dat we zo door mogen net als bij Borderpatrool posten in het zuiden maar dat is toch niet de bedoeling.
Na een vlugge blik op onze paspoorten zegt hij half in het Duits ‘een ogenblik graag’, zijn collega begint vervolgens in het Duits iets te vragen, hoewel de taal machtig was ik niet van plan om in het Duits te antwoorden en geeft aan hem niet te begrijpen waarna hij op Engels overgaat want Nederlands is hij niet machtig.
We zijn nog maar een paar mijl terug in Alaska als we weer een Black Bear zien een donker bruine deze keer en met minimaal een cub maar ze verdwijnen vliegensvlug het bos terug in en als we op de plek komen waar we ze zagen is er niets meer te bekennen.
Een stop bij de Council Grounds of the Chilkat Bald Eagle Preserve levert niets op, in de winter periode van oktober tot januari kan met hier 3.500 tot 4.000 Eagle vinden die komen hier overwinteren omdat een 5 mijl lang stuk van de Chilkat River niet bevriest en ze dan gemakkelijk zalm kunnen vangen die hier laat in het jaar nog zit.
Nu zit er niet een zelfs geen broedende vogels die kan men blijkbaar weer bij de Chilkoot River vinden een kleine 10 mijl meer richting Skagway voorbij de State Ferry Terminal gaan we morgen proberen.
Wat verderop licht er een Fishwheel in de rivier alleen kan en mag men daar niet stoppen, het wordt voor onderzoek gebruikt door het state Department of Fish and Game, de vissen worden opgemeten en gemerkt en dan weer terug gezet.
We komen weer in een groot roadwork, men is de weg aan het reconstrueren en ik vermoed ook verbreden want er staan borden dat de weg dagelijks tussen 05:00am en 07:00am gesloten in verband met het laten springen van de bergwand, we zien dan ook verschillende grote machines die bezig zijn om gaten te boren om springstof in te doen, het daarbij vrijkomende materiaal wordt voor en groot deel weer gebruikt om de wegfundering te maken.
We rijden Haines binnen en vinden op de eerste kruising gelijk al de campground die ik had uitgezocht om te overnachten, we moeten nodig wassen want vanmorgen hebben we het laatste schone ondergoed aangedaan en dus pakken we voor vannacht een private campground, kunnen we ook weer eens wat langer onder de douche staan.
Als we het formulier invullen ziet de dame dat we (helemaal) uit Nederland komen en geeft ze een verre afstand korting waarschijnlijk hadden we ook een AAA korting gekregen maar dit klinkt leuker, de was wordt gedaan en zo kunnen we er voor de rest van de reis weer tegen.
Campground: Haines Hitch-up RV Park, kosten $ 39,88, full hookup en wifi, 10% verre afstand korting omdat we helemaal uit Nederland komen.
Vandaag gereden: 426,5 kilometer.
Getankt: Haines Junction, 66,785 liter á C$ 1,499

Dag 27, zaterdag 30 juni, Haines e.o.

We starten heel rustig vanmorgen er staan geen grote dingen of afstanden op de planning vandaag en de komende dagen wordt het weer kilometers maken richting Edmonton.
Ondanks dat zeer trage wifi lukt het Annie om de foto’s bij haar verslagen te krijgen hiervoor heeft de laptop wel de hele nacht aangestaan en moest ze vanmorgen nog een paar foto’s opnieuw doen.
Het is 10:10am als we van de campground wegrijden en op zoek gaan naar de totempalen die in Haines staan, hiervoor had ik gisteren al een plattegrond weten te scoren bij de campgroundwinkel, als bonus vinden we ook nog een paar schitterende murals.
Tussendoor stappen we ook nog even het visitorcenter binnen om wat informatie te vragen, de heer achter de balie weet ons een aantal leuke dingen aan te bieden en geeft ook aan waar we de meeste kans hebben om wildlife te zien.
W3 bekijken nog een aantal Totempalen rond en in Fort Seward, dat is een oude militair complex gebouwd in 1902 naar aanleiding van een grensgeschil met Canada en ook om de wetteloosheid die er toen onder de goudzoekers heerste de kop in te drukken.
Het is in 1946 buiten gebruik gesteld en toen verkocht aan een vijftal oud militairen die probeerden er een bestaan op te bouwen met toerisme wat hen niet lukte is later door andere wel gerealiseerd, nu is bijna alles particulier bezit en winkel of B&B geworden en een paar gebouwen doen dienst als hotel, op een of twee na zijn ze allemaal mooi opgeknapt.
Wat hier wel opvalt is dat een deel van de winkels alleen open zijn op de dagen dat er een groot cruiseschip binnen ligt, dan rijdt er ook een shuttle bus door de stad.
We gaan de Mud Bay Road op deze gaat naar het Chilkat State Park, dat is niet ons doel want de weg binnen het park is erg smal, steil en zeer slecht onderhouden en wordt afgeraden voor grote campers, wij willen naar de Letnikof Fish Cannery die zit aan de gelijknamige Cove, daar is goed kans op Bald Eagles tijdens het losse van de vis valt er wel eens een deel in het water en dat weten de eagles dus zijn ze uit op een gemakkelijke maaltijd.
Helaas geen vissersboten aan de kade en ook geen eagles dichtbij, wel een ver weg in een boom en een stuk of 5 hoog in de lucht.
Terug naar de stad en na weer 3 totempalen rijden we naar Dalton City, dat is in 1990 gebouwd voor de Disneyfilm “White Fang” nu wordt het gbruikt voor de jaarlijkse State Fair en is er zaterdags een Farmer Market ook is er een community garden aangelegd waarmee de minder bedeelde mensen uit de stad wat verse groenten krijgen.
De tank nog maar eens vol gegooid en de laatste 2 totempalen gevonden.
We zetten koers naar het Chilkoot Lake State Recreation Area waar we beren en eagles hopen te zien, we rijden via de Lutak Road waar we morgen ook de ferry naar Skagway zullen nemen en komen bij het park, er staan wel wat mensen te vissen in de Chilkoot River maar zien geen beren.
Denk niet dat er veel zalm zit want we zien niet een van de hengelaars een vis uit het water halen, we rijden tot aan het Chilkoot Lake en kijken daar rond, op de steiger bij de boatramp zie ik een paar vissen zwemmen nog niet eetbaar want ze waren maar een kleine 2 centimeter groot, aan de andere kant van de rivier zien we 2 eagles in de bomen zitten en er vliegen er ook een paar rond, ook zien we nog een Common Merganser met drie kuikens zwemmen en dat was het dan wat wildlife aangaat.
We rijden terug want we hadden een leuke plek gezien om te overnachten, ineens roept Annie beer, aan de andere kant van de weg is en grote turnout daar gelijk opgedraaid en dan over die turnout achteruit om zo dicht mogelijk bij de beer te komen, er staat aan het begin van de turnout waar de beer ongeveer zit een auto dus wij denken dat die ook naar de beer staat te kijken.
Blijkt het een onopvallende politieauto te zijn, de agent komt naar ons toe lopen en begint een verhaal waarom ik achteruit richting een politieauto rij, ik loop om zijn auto heen en vraag hoe ik moet kunnen zien dat het een politie auto is, dat we voor de beer achteruit kwamen kan hij begrijpen maar ze zijn hier als de dood voor achteruit rijdende auto’s, een verhaal over hem niet zien door dode hoeken bij zo’n grote camper kan ik ontzenuwen door hem op de backup camera te wijzen.
Als ik vervolgens wat doorloop om foto’s te maken roept hij me terug en verzoekt om de foto’s vanuit de camper te maken omdat hij de beer te dichtbij vind en gezien de grote van de beer niet zeker is of er ook nog een mama beer is, begrijpelijk en geen probleem maar dan kom ik wel nog wat verder achteruit en naast zijn auto staan en dat is geen probleem, eer dat ik achteruit kom rijdt hij overigens al weg.
De beer blijkt een nog jonge Brown aka Grizzly Bear te zijn daar twijfelde we eerst over omdat hij nog een bult op de schouders had maar de foto’s vergelijkend met een van de berenfolders die we hebben gaf aan de hand van de oren een duidelijk antwoord.
Een kleine honderd meter verder vinden we onze overnachtingsplek terug en parkeren de camper, ben benieuwd of we vanavond of vannacht nog beren bezoek krijgen, ver weg zitten ze niet weten we ondertussen niet alleen door onze ontmoeting vanmiddag maar de eerste hoop berens..t ligt op een kleine 20 meter van de camper gewoon aan de kant van de weg.
Campground: boondock langs Lutak Road, geen voorzieningen.
Vandaag gereden: 59,3 kilometer.
Getankt: Haines, 37,315 gallon á $ 3,899

Dag 28, zondag 1 juli, Haines > Swan Lake BC.

Vanmorgen om 07:00am uit bed en op het gemak ontbijtje genoten daarna een kleine honderd meter door gereden naar het viewpoint waar we gistermiddag de beer gezien hadden, niet omdat we hoopten hem weer te zien maar omdat we daar zicht op de Lutak Inlet hebben en onze overnachtingsplek alleen maar zicht op bomen had.
Rond 08:30am naar de ferry terminal gereden en ons gemeld op het kantoor om de vouchers om te zetten in boarding kaarten voor mensen en camper, wat rondgekeken en een paar foto’s gemaakt en hier en daar een praatje met medepassagiers.
Onze hotspot heeft hier wel goed ontvangst en lukt het Annie om de beide verslagen online te zetten en bij haar de foto’s te plaatsen.
Tegen 11:00am komt de ferry aanvaren en wordt afgemeerd eerst de voetgangers van boord en dan de voertuigen, een van de campers wordt door een van de bootmedewerksters naar boven gereden waarschijnlijk omdat de chauffeur dat zelf niet aandurfde en dan komt er ineens niets meer naar boven dus gaan we maar eens kijken wat er aan de hand is.
Een wat grotere camper met trailer waar een auto op staat komt met de bodem klem te zitten door planken en balken voor de wielen te leggen komt de bodem weer vrij en kan hij een stukje verder dit wordt een paar keer herhaalt totdat hij volledig op de oprit staat en naar boven kan rijden.
Na een paar andere campers stopt het weer nu is het een echt flinke camper die vast komt te zitten daar moeten heel wat planken bij komen en door ook nog met de oprit te spelen lukt het uiteindelijk om ook deze van boord te krijgen, waarschijnlijk wel met wat schade aan de onderkant want een van de medewerkers neemt behoorlijk wat foto’s van onder en achterkant.
Deze problemen werden veroorzaakt door het extreem lage water op het moment van lossen, gelukkig komt dat redelijk snel op zodat er verder geen problemen meer zijn.
Met een paar mede camper reizigers heb ik het er over dat we niet begrijpen dat de vastzittende camper zijn level systeem niet gebruikt heeft om zich op te drukken zodat er gemakkelijker een extra plank onder de wielen kon worden geschoven maar de beste stuurlui zullen wel weer aan de wal hebben gestaan.
We gaan laden eerst een auto met een Airstream en die moet achteruit aan boord daarna ben ik aan de beurt en ook ik moet achteruit aan boord, dat is dus redelijk steil naar beneden en dan gelijk 90% linksom, onderaan gaat het langzamer dan stapvoets terwijl er aan beide kanten een medewerker plat op de buik kijkt of de achterkant van de camper wel vrij blijft een derde medewerker loopt naast het raam mee en geeft aanwijzingen zodra de camper aan boord is en vrij van obstakels loopt die naar de achterkant en geeft aan of je links of rechts moet en wanneer je moet stoppen, een keer een stukje terug naar voren om te zorgen dat de luifel geen paal kan raken en we zijn er klaar voor.
De rest kan allemaal vooruit aan boord en dan aan boord draaien omdat die en stuk korter zijn, de boot is trouwens een zijlader vandaar die haakse bocht zodra men aan boord is en door zo te laden kan men op de plaats van bestemming vooruit van boord rijden.
Alles bij elkaar hebben we door de problemen met het lossen wel 1 ¾ uur verspeelt in plaats van 11:45am is het 01:30pm voor we in Skagway van boord zijn, ook daar gaat het weer zeer langzaam en kijken ze of de camper niet klem komt te zitten.
Als we Skagway naderen zien we dat er 2 cruiseschepen aan de kade liggen dat betekend drukte in het stadje wat overigens van de cruiseschepen moet leven.
Geen zin in die drukte, rijden wij gelijk de stad uit en beginnen aan de klim naar White Pass wat met zijn 3292ft het hoogste punt van deze weg is, we stoppen op een viewpoint voor de lunch en maken even verderop foto’s van de Pitchfork Falls die van Goat Lake in de Skagway River plonst.
White Pass is ook de grens tussen Amerika en Canada en het is daar een werkelijk schitterende omgeving, deze weg is een van de mooiste die we gereden hebben deze reis, we stoppen dan ook verschillende keren om foto’s te maken.
We komen bij de Canadese grenspost en daar worden na de vraag of we deze reis nogmaals naar Amerika gaan ontkennend is beantwoord de formulieren uit onze paspoorten gehaald en kunnen we met een “Goede reis” weer verder, hiermee zijn we ook een uur kwijt geraakt omdat we van Alaska time naar Pacific time gaan.
We rollen door richting Carcross en draaien daar de YK-8 oost op richting Tagish we rijden hier tussen grote meren die we soms kilometers lang volgen, bij Jake’s Corner komen we weer op de Alaska Highway uit die we nu oost gaan rijden de komende twee dagen.
We hebben omdat we tijd verloren hebben met de boot en ook nog een uur door tijdsverschil besloten om onderweg te stoppen om eten te maken en dan nog een stuk door te rijden, het eten doen we op een rest area langs Teslin Lake.
Als we na het eten doorrijden zien we ineens een flinke beer in de berm staan het is een Black Bear maar dan wel een donkerbruine uitvoering, we zien hem al van ver en stoppen ruim op tijd zodat we in ieder geval een foto hebben daarna naderen we hem heel rustig en kunnen tot op gelijk hoogte komen maar dan vind hij het na een paar foto’s genoeg en gaat wat verder naar beneden in de berm, we laten het hierbij want deze jongen was echt te groot om uit de camper te komen om nog meer foto’s te maken.
Rond 08:30pm vinden we het mooi voor vandaag en stoppen op de rest area bij Swan Lake om te overnachten, als ik de rest area opdraai zegt Annie volgens mij zag ik Moose in het meer en jawel er staan 2 Moose in het meer van hun avondeten te genieten, wel erg ver weg maar we maken toch wat foto’s.
Als ik later kijk waar we zijn geëindigd en wat de planning was blijken we maar een kleine 30 mijl minder gereden te hebben dan de bedoeling was, al bij al geen slecht resultaat en weer een schitterende dag gehad.
Campground: boondock rest area Swan Lake BC, geen voorzieningen.
Vandaag gereden: 346,2 kilometer.
Getankt: niet.