Week 2

Dag 8, donderdag 28 maart, Baxter Springs > Chandler.

Vandaag wordt het een kort verslag omdat ik door het vele spoorzoeken van deze rit redelijk gaar ben.
We lijken eindelijk het koude weer achter ons gelaten te hebben, de kachel is gisteravond en vannacht niet aan geweest alleen vanmorgen even om de kou te verdrijven bij het opstaan.
Het is 09:10am als we gaan rijden binnen 3 minuten zijn we Kansas al weer uit en rijden Oklahoma onze vijfde staat binnen, tot en met Tulsa gaat het goed wat de routeaanduiding aan gaat maar daarna is het echt hopeloos.
Er staan nergens meer borden die aangeven dat je op Route 66 zit, de enige indicatie dat je goed zit moet je van de reclameborden van de bedrijven langs de route hebben.
Hierdoor missen we gelijk als we Tulsa uit gaan de plaatsen Red Fork, Oakhurst en Bowden, door toeval komen we bij Sapulpa weer op de route maar men blijft zoeken of men wel goed zit.
Dit is voor mij zo vermoeiend dat er eenmaal op de campground  weinig meer van de leuke dingen die we vandaag gezien hebben zijn blijven hangen.
Gelukkig heeft Annie wel de boel op een rijtje dus verwijs ik voor de bijzonderheden van vandaag graag naar haar verslag.
Tot vandaag hadden alle drie de staten die we gedaan hebben een goede verwijzing maar Oklahoma is echt waardeloos tot op heden, hopelijk wordt dat morgen beter hoewel ik daar mijn twijfels over heb.
Vandaag gereden: 191,3 mijl.
Getankt: Miami OK, 28,434 gallon a’ $ 2,319
Campground: Oak Glen RV Park aan Route 66, kosten $ 27,00, full hookup en wifi.

Dag 9, vrijdag 29  maart, Chandler > Clinton.

Allebei niet zo’n geweldige nacht gehad, we konden slecht in slaap komen misschien door de warmte na een frisse week.
Vanmorgen wakker geworden van de regen op het dak, Annie had de dakramen al dicht gedaan toen ze onweer hoorde, we krijgen een flinke onweersbui over ons heen met veel water als we later onderweg zijn zien we vele stukken land blank staan en ook de sloten, beekjes en rivieren zitten goed vol en sommige hebben een sterke stroming, niet alleen in Utah kennen ze trouwens rode rotsen ook hier is alles rood ook het water is rood gekleurd.
Als ik de grond hier bekijk heeft het wel wat weg van de luss grond die we in Limburg kennen.
Ondanks de regen beginnen we toch aan de rit van vandaag, we waren maar een kleine 10 minuten later weg dan anders.
In de stromende regen rollen we Chandler binnen hierdoor missen we wel de MC Jerry’s Route 66 gallery, de schrijver en illustrator van de EZ66 Guide die vele mensen als lijdraad gebruiken als ze Route 66 rijden, hij woont tegenwoordig in Chandler en heeft er een gallery geopend.
We stoppen twee keer voor wat foto’s van (gerestaureerde) pompstations, hiervoor moeten we wel de regenjassen aan want het komt op dat moment echt met bakken uit de lucht.
Als we de stad uitrijden wordt het wat lichter en gaat het ook minder hard regenen.
Tussen Chandler en Warwick komen we Seaba Station tegen een uit 1924 stammend gebouw waar vroeger een machine werkplaats in zat, het is gerestaureerd en nu zit er een antieke motor museum.
Heb het niet gecontroleerd maar schijnbaar staat er uit ieder jaar een motor, er zitten er een paar tussen die zelfs nog nooit uit de kist waarin ze van de fabriek naar de dealer vervoerd werden gehaald zijn, die zitten nog in plastic en zijn niet eens volledig afgemonteerd, stuur en koplamp zitten duidelijk zichtbaar aan de zijkant van de motor voor compactere transport.
In Wellston zien we weer een opgeknapt benzinestation met mooie murals, het gebouw is nu een gallery in het naast gelegen stadsparkje zijn ook twee muren bewerkt tot mural, net buiten het plaatsje zien we de uit 1933 stammende ijzeren brug over de Captain Creek.
Volgende stop is Arcadia hier staat een grote rode ronde schuur uit 1898 in 1988 is het dak volledig ingestort en tussen 1989 en 1992 is hij volledig opnieuw opgebouwd, beneden is er een tentoonstelling en een giftshop en de boven verdieping is te huur voor bruiloften en partijen.
Net buiten de stad is er een 66 ft hoge Pop Bottle bij Pops dit is een diner met winkel waar ze meer dan 700 verschillende soorten frisdrank verkopen.
Door Edmond rijden we naar Oklahoma City door de ontbrekende bewegwijzering raken we niet  op de geplande oudste route en schakelen we over op de route voor het State Capitol was ook niet eenvoudig maar die hebben we wel gevonden.
Het zicht op het gebouw wordt deels ontnomen door een boortoren en olieopslagtanks dit komt doordat het midden in een werkend olieveld gebouwd is.
Weer even spoorzoeken om de stad uit te komen en dan richting Yukon ,nee niet in Canada, eerst komen de bij Bethany nog de uit 1924 stammende Lake Overholser Bridge tegen, daar is een parkeerterrein waar we de lunch gebruiken.
De brug gaan we niet over want hij heeft maar een vrije doorgang van 12 ft 4 inch, camper zou wel lukken maar de airco is te hoog.
Iets verder kan men ook op de N. Overholser Drive komen en zo rijden we een stuk langs het meer, er staan verschillende mannen te vissen men kan dan ook langs het hele meer met de auto tot aan het water komen.
In Yukon zien we een aantal enorme graansilo’s met de tekst “Yukon’s Best Flour”  dit is zowel in verf als met licht’ ‘s avonds’ gedaan, het is overigens niet in neon maar met gewone lampen.
In El Reno parkeren we de camper en doen te voet een paar blokken voor een aantal mooie murals waarbij er aan een een man bezig was hem opnieuw te schilderen, verder een oude trein een oude donutshop en een restaurant in de vorm van een hotdog.
In El Reno staat de route trouwens erg goed aangegeven het kan dus wel.
Onderweg naar Hydro komen we eerst de langste Pony Bridge van Amerika tegen deze gaan over de South Canadian River stamt uit 1933 en heeft 38 “pony” (lage) trusses (bogen).
Net na Hydro komen we de oude Luccile’s roadhouse tegen dit is sinds haar overlijden in 2000 gesloten maar de nieuwe eigenaar die in Weatherford een nieuw Luccile’s roadhouse heeft gebouwd bij exit 84 is van plan ook het oude gebouw weer in ere te herstellen.
Een stukje voorbij dat nieuwe roadhouse zit het Air & Space Museum, dit museum is ter ere van Thomas P Stafford een voormalig astronaut die hier vandaan kwam, bij de ingang staat een oude straaljager, we hebben het museum niet bezocht.
Het is al tegen 05:00pm en de route is weer nergens te vinden dus geef ik garmin het adres van de campground in Clinton in en pakken we de laatste 16 mijl voor vandaag de I-40 west.
Op de oude route mag men bijna overal 65 m/u rijden als je dan bedenkt dat hij grotendeels uit betonplaten uit de jaren 30 bestaat waarbij er veel reparaties in zeer slecht uitgevoerd asfalt zijn is een afstand van 150 tot 200 mijl per dag echt wel het maximum wat je kan doen zeker met een camper.
Vandaag gereden: 149,5 mijl.
Getankt: niet
Campground: Hargus RV Park, Clinton, Kosten $ 33,00, full hookup en wifi.

Dag 10, zaterdag 30 maart, Clinton > Lake McClellan Recreation Park.

Een onrustige nacht gehad, gisteravond ging het al wat harder waaien maar vannacht ging het echt stormen en ook nog regenen het koelde door die harde wind flink af maar omdat we bijna zonder propaan zitten hebben we de kachel niet bijgezet.
Vanmorgen tijdens het ontbijt even krijgsraad gehouden in verband met de wind, wat zullen we doen er moeten boodschappen gedaan worden en propaan en benzine getankt worden.
In Elk City zit een Walmart en ook verschillende benzinepompen, in de EZ66 Guide had ik gezien dat er tussen Foss en Canute een KOA campground zit en die hebben meestal een propaantank voor de campers.
We gaan dus op het gemak rijden doen alle boodschappen en dan kijken we hoe de situatie is waait het te hard dan zoeken we een campground en zitten de storm uit en anders rijden we rustig door en zien wel waar we uitkomen.
We blijven Route 66 volgen dat rijdt sowieso rustiger dan de interstate en je hebt ook geen grote vrachtwagens die met een rotgang voorbij komen.
De KOA ligt langs de route en is vlug gevonden, op mijn vraag voor propaan belt de dame naar de persoon die de pomp kan en mag bedienen alleen komt die pas over 1,5 uur dat zien we niet zitten dus vraag ik of er meer mogelijkheden zijn westwaarts, na nogmaals een telefoontje blijkt de Flying J pomp bij Sayre ook propaantanks te vullen, propaan in flessen is op meerdere plaatsen te koop maar een vaste tank zoals in onze camper kunnen en mogen ze niet overal vullen.
Naar Elk City, de Walmart is zo gevonden en ook een benzinepomp is geen probleem, tanken en boodschappen doen en dan nog even langs Hobby Lobby die zit naast de Walmart in een zo te zien nagelnieuwe winkel.
We rijden Elk City in en stoppen bij het National Route 66 Museum.
We betalen $ 4,00 p/p als 60+ers en kunnen dan in totaal 17 gebouwen en een openluchttentoonstelling met windmolens bekijken.
Het is trouwens nog steeds steenkoud door die harde wind.
Er zijn vijf binnen tentoonstellingen de andere gebouwen kan men alleen aan de buitenkant bekijken, de binnen tentoonstellingen zijn zeker wat de temperatuur aangaat wel aangenaam.
We bekijken achtereenvolgens het Transportation Museum & Giftshop waar allerlei vormen van transport te zien zijn het Route 66 Museum waar heel Route 66 te zien is het Old Town Museum waar het leven van begin 1900 tot 1950 te zien is. met op de tweede verdieping een overzicht van de rodeo’.
Het Farm & Ranch Museum met een heleboel oude werktuigen en machines en tenslotte de Blacksmith Shop waar ook gewerkt wordt allen hadden ze daar net lunchpauze toen wij binnen liepen.
We zijn er ruim anderhalf uur geweest maar men zou er met gemak een halve dag kunnen besteden zeker als de temperatuur wat aangenamer zou zijn.
We gaan weer onderweg en komen voor Sayre nog een uit 1928 stammende geel kleurige thru-truss span Bridge over de Timber Creek tegen.
De Flying J pomp bij exit 20 is vlug gevonden en we laten de propaantank vullen er ging 7,2 gallon in a’ $ 3,099.
De laatste plaats in Oklahoma is Texola we stoppen bij de Tumbleweed Grill vroeger bekend als Waterhole # 2, als we uitstappen voor een foto komen er gelijk 2 honden aanrennen die wilde gewoon heel erg graag op de kop gekrabbeld worden er zat totaal geen kwaad in.
We rijden Texas, onze zesde staat deze reis binnen en komen in Shamrock wat schijnbaar Ierse roots heeft, we vinden er weer heel wat murals en het schitterende gerestaureerde U-Drop Inn/ Tower Conoco.
Tegenwoordig zit het visitor centrer van the Chamber of Commerce er in en die zijn alleen tijdens kantooruren en dus niet op zaterdag geopend.
Volgende plaats is McLean ook hier weer murals en opgeknapte pompstations.
Dan is het even kijken wat te doen tussen McLean en Alanreed zijn 3 R-66 opties de oudste 2 zijn dirt en dat lijkt mij gezien de regen van de laatste dagen geen goed idee, we blijven voor de zekerheid dan de 3de en nieuwste maar volgen dat is de South Frontage Road en dus parallel aan de I-40 maar beter dat dan vast komen in de modder.
In Alanreed vinden we weer een opgeknapt benzinestation jammer genoeg erg overgroeid door een paar grote bomen die men schijnbaar niet mag of wil snoeien.
Tussen Alanreed en Jericho is de oude weg verlaten of op privéterrein dus moeten we een stukje over de I-40 west.
Bij exit 128 zien we een bord wat verwijst naar het Lake McClellan Recreation Area met daarbij de pictogrammen voor tent en camper kamperen aangezien het alweer ruim 04:00pm is geweest vinden we het mooi voor vandaag en besluiten te kijken wat het is.
Het is maar 3 mijl van de weg af wat net mooi is, het is en recreatie gebied rond wat vroeger een meer was nu zien we alleen in het midden een klein beetje modder.
Een dagrecreatiegebied met ,vroeger, ook boot, zwem en vis mogelijkheid en een campground.   
Kosten dagrecreatie $ 5,00, drycamp $ 10,00, water en stroom $ 15,00
Er zijn restrooms met tot onze verbazing ook douche.
Hier kunnen we vast wel een nachtje doorbrengen, er staan nog 2 andere kampeerders beide met een trailer (caravan).
De wind lijkt iets af te nemen maar dat kan ook komen omdat we in een dal staan, de lucht wordt in de loop van de avond helder wat weer een frisse nacht belooft.
Vandaag gereden 132,4 mijl.
Getankt: Elk City 30,013 gallon a’ $ 2,499, pomp stop na $ 75,00
Campground: Lake McClellan RA, kosten $ 15,00 met stroom en water, restroom met douche, dumpstation is aanwezig

Dag 11, zondag 31 maart, Lake McClellan RA > Tucumcari.

Tegen de tijd dat we naar bed gingen was de wind helemaal verdwenen, het heeft vannacht gevroren want de plas water die een eindje achter de camper stond was vanmorgen bevroren.
In de modder rond die plas zag ik pootafdrukken van naar mijn idee een flinke katachtige ik heb er een foto van gemaakt en zal proberen uit te vinden van welk dier die afdrukken zijn.
Na het ontbijt beginnen we om 09:00am aan de rit voor vandaag.
We volgen eerst nog een stukje I-40 west omdat de oude route dirtroad is en dan ook echte dirt geen gravel, bij exit 124 pakken we de oude route weer op en fotograferen een paar oude graansilo’s die zijn het enige overgebleven bewijs dat hier ooit een boerengemeenschap het dorpje Boydston vormden.
Bij Groom maken we een zijstap naar het grootste kruis van het westelijk halfrond in 1995 gebouwd en 190 ft hoog, in Edmond Oklahoma staat ook een groot kruis maar dat is slechts 100ft hoog.
Rond het kruis is de kruisgang van Jezus weergegeven met een aantal bronzen beeld groepen een goede besteding van de zondagmorgen zullen we maar denken.
We vervolgen de route en maken  nu een dan een foto van oude graansilo’s.In Conway is er weinig meer over van de oude gebouwen de meeste zijn ingestort en de tuinen lijken meer op een vuilnisbelt, het geheel is afgezet met een hekwerk.
In het plaatse slaan we even af naar exit 96 daar vind men de “Bug Ranch” een tegenhanger van de “Cadillac Ranch” maar dan met oude VW kevers.
Ook hier is het een enorme bende, de gebouwen zijn vernield en er liggen wel 5 vrachtwagens vol aan oude autobanden.
We naderen Amarillo en kunnen hier Route 66 goed volgen dankzij goede bebording en het logo op de weg.
Op 6th Avenue maken we een stop en lopen wat rond voor een aantal foto’s het valt ons op dat het hier redelijk rustig was. Als aan de westkant van de stad Route 66 weer langs de I-40 mee gaat  lopen steken we bij exit 62 de interstate over om naar de “Cadillac Ranch” te gaan, op de kruising zit de het Cadillac RV park daar staat een grote Big Texan cowboy en 3 cadillacs, die laatste zijn niet met spuitbussen bewerkt. wel staat er een bordje dat men spuitbussen verkoopt in de giftshop dus voor diegene die geen spuitbus bij zich heeft maar toch zijn boodschap achter wil laten die kan hier nog terecht, waarschijnlijk wel voor de hoofdprijs.
We rijden naar de “Cadillac Ranch”, parkeren langs de weg en lopen naar de auto’s toe er zijn heel wat mensen met spuitbussen in de weer, door de regen van de laatste tijd is maar de helft van de auto’s droog te bereiken de andere heeft men laarzen of natte voeten voor nodig.
Gezien de laag verf die er op zit zullen deze auto’s nooit meer wegroesten, hoe lang jouw schilderwerk zichtbaar blijft is maar de vraag best kans dat er al door een ander overheen gewerkt is voordat jij terug bij je auto bent.
Ook op de grond rond de auto zijn veel berichten en namen gespoten je wilt die spuitbus toch leegmaken niet dan.
Terug bij de camper zien we een paar mensen in de vuilnisbakken zoeken naar nog niet volledig lege bussen die hadden er waarschijnlijk zelf een bij zich en wilde toch kenbaar maken dat ze er geweest waren.
We rijden naar de Walmart, want ontbijt zonder aardbeien kan natuurlijk niet maar de $ 4,50 die men in Oklahoma voor een doosje wilde hebben was wat te gortig, nu waren we $ 2,50 kwijt gelijk de camper te drinken gegeven die kan ook weer even vooruit.
Garmin krijgt opdracht de route naar het Big Texan restaurant het beroemde restaurant waar je een gratis steak van 72 Oz kan eten mits je die met alle toebehoren zoals salade en aardappels binnen een uur kan verorberen, wij gaan er alleen maar heen voor wat foto’s.
Over de I-40 west terug naar exit 62 en daar pakken we Route 66 weer op richting Vega waar we onderweg veel koeien en windmolens zien.
In Vega staat het uit 1920 stammende en inmiddels gerestaureerde Magnolia Gas Station verder een paar mooie murals en het oude bord van het Vega Motel, het motel lijkt ons niet meer origineel , te modern naar ons idee.
We overleggen even wat we doen er is hier een campground daar kunnen we naar toe want vanmorgen pakte we ons laatste ondergoed dus er moet gewassen worden, of rijden we door naar New Mexico waarbij we een uur winnen en dus meer tijd hebben.
Het wordt New Mexico, we rijden naar Adrian hier is het middelpunt van Route 66, weet alleen niet of dit van de originele route is of van de moderne maar bij het Mid Point Cafe staat in ieder geval een streep over de weg die het middelpunt van de route aangeeft.
We zoeken de I-40 weer op want er ontbreekt weer een stukje oude route, bij Glenrio weer even eraf voor een paar oude gebouwen die we alleen vanaf de weg fotograferen want op allemaal staat aangegeven dat het privé terrein is, men kan hier door naar San Jon in New Mexico maar dat is weer dirtroad.
Terug naar de I-40 en zo de grens met New Mexico over onze zevende staat deze reis.
Bij exit 369 weer naar de oude route, in San Jon een paar vervallen gebouwen waaronder een oud motel op de foto gezet.
In de poi’s van Garmin gezocht naar campgrounds in de omgeving daar kwam er een paar uit die erg ver van de route af zaten maar ook een op de route in Tucumcari is wel een KOA maar dan weet men in ieder geval zeker dat men er ook een was kan draaien, hij ligt ook nog eens precies aan de route wat weer gemakkelijk is om morgenochtend verder te rijden.
Ook hier worden we nadat we een plekje gevraagd, gekregen en betaald hebben naar onze plek gebracht door een medewerker in een golfkarretje dat is al de derde campground deze reis waar dat gebeurt.
Een plekje gekregen dicht bij het kantoor waar ook restrooms showers en laundry in zitten, camper alleen aangesloten op de stroom want ze geven weer vorst af voor vannacht, de medewerker gaf ook al aan om het water af te koppelen voor men naar bed gaat.
Annie is gelijk de was gaan doen twee machines, normaal gesproken ga ik mee maar dat ging nu niet omdat beide lange broeken gewassen moesten worden en het is te koud om in korte broek buiten te lopen, na een uurtje alles weer schoon en droog in de kasten.
Vandaag gereden: 217,2 mijl.
Getankt: Amarillo, 36,498 gallon a’ $ 2,339
Campground: KOA Tucumcari, kosten $ 36,56 voor water, stroom en wifi.

Dag 12, maandag 1 april, Tucumcari > Santa Rosa Lake SP.

Het was weer fris vannacht maar het heeft niet gevroren, Annie was om 07:30m al uit bed ze had het de hele nacht koud gehad en haar kacheltje hield erg veel lawaai, aka ik snurkte nogal.
Om 08:00am ben ik ook uit bed we ontbijten en doen de ochtend klusjes het is een paar minuten voor 09:00am als we gaan rijden, van de campground af zitten we gelijk weer op de route.
De I-40 onderdoor en we zijn gelijk in Tucumcari, hier zijn nog heel wat oude gebouwen en (neon)reclameborden gespaard gebleven.
Tijdens een zware storm in 2007 zijn veel van de neonreclames beschadigt maar met een subsidie van de federale regering is
onder andere de Blue Swallow Motel en de Tee Pee Curiosawinkel met een ‘betonnen’ teepee als ingang zijn weer helemaal hersteld.
Ook zijn er heel wat murals in de stad, jammer genoeg is er weinig parkeermogelijkheid in de hoofdstraat dus draaien we regelmatig een zijstraat in om te parkeren en dan een rondje te lopen.
Het is al 10:30am als we aan de westkant het stadje verlaten helaas via de I-40 west want de oude Route 66 ligt er hier onder.
Vanaf exit 321 ‘Palomas’ kan men weer de oude route oppakken maar wij doen dat pas bij exit 311 omdat er een erg nauwe onderdoorgang van de I-40 in het eerste stuk zit die voor campers niet te nemen is.
Montoya en Newkirk is niets meer te vinden behalve een aantal puinhopen van wat ooit gebouwen waren, Cuervo wordt door de I-40 in tweeën gesneden aan de noordkant staan een aantal gebouwen van wat ooit een winkel/bedrijvengebied was, daar zit nu nog een bedrijf wat van alles met oud roest doet ik denk dat die persoon het hele rijtje gebouwen bezit en niet van pottenkijkers gediend is want men mag er nergens parkeren.
Aan de zuidkant is de rest van het plaatsje, grotendeels vervallen maar gedeeltelijk nog bewoond en er staat een leuke kerk die zo te zien ook nog in gebruik is.
Van hier af weer terug op de I-40, bij exit 284 er nog even af voor de ruïne van wat ooit de Frontier Bar and Service Station was maar dat is ondertussen zo vervallen dat er niets meer te fotograferen valt en het wordt door vele mensen als open restroom gebruikt.
Verder naar exit 277 waar we Santa Rosa inrijden, hier bezoeken we eerst “the Blue Hole” een natuurlijke bron van 81ft diep en 60ft in doorsnee waar 3.000 gallon helder diep blauw water per minuut naar boven komt, dat water is een constante 61F “17 C” men mag er zwemmen wat ook gedaan werd en het is door het heldere water een zeer geliefde plek voor duikers.
We overleggen even wat we gaan doen, Santa Fe is haalbaar zodat we weer op schema zitten maar we hebben ook nog een paar dagen over en daarom geen haast.
We besluiten om een rustmiddag in te lassen en naar het Santa Rosa Lake State Park te gaan.
Eerst terug naar Parker Avenue “is Route 66” deze rijden we af en nemen zo weer wat Route 66 iconen mee en daarna rijden we naar het State Park wat een kleine 8 mijl ten noorden van de stad ligt.
Er zijn hier verschillende campgrounds waarvan een met stroom daar kiezen we voor alleen gaat het weer met een envelopje en hebben we geen gepast geld bij ons.
We zoeken een plek uit en reserveren die door onze stoeltjes er neer te zetten, even praatje maken met de camphost maar die kan helaas niet wisselen, het visitor center gaat pas op 1 mei open en de parkmedewerker die in de naastgelegen werkplaats was kon ook niet wisselen.
Er zit niets anders op dan even naar de stad terug te rijden en daar te wisselen zo gezegd zo gedaan en een klein half uurtje later waren we weer terug en gebruikte eerst de lunch.
Daarna lekker buiten ontspannen want de temperatuur is aangenaam mits men in de zon en uit de wind blijft.
Er zijn in de A-loop zo’n 24 plekken met stroom en sommige ook met water, de naastgelegen B-loop heeft geen aansluitingen, verder is er een restroom met showers.
Ondanks dat we hier wel telefoonbereik hebben kan onze hotspot geen netwerk vinden dus de verslagen van vandaag zullen morgen pas online komen.
Vandaag gereden: 99,7 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Santa Rosa Lake SP, kosten $ 14,00 met stroom en sommige met water, restroom met shower.

 

Dag 13, dinsdag 2 april, Santa Rosa Lake SP > Black Mesa

Goed geslapen, het was op deze campground eens echt donker de enige lantaarnpaal stond bij de restroom verder was heel de campground donker.
Het douchen gisteravond heb ik in de camper gedaan, de douche van de campground gaf alleen maar ijsklontjes water, Annie had wel warm water dus wat er fout zat weet ik niet, want het is een gebouw.
Vanmorgen waren we om 08:30am al onderweg, eerst terug naar Santa Rosa en daar de route weer opgepakt, eerst een stuk I-40 west en dan US-84 noord de oude route is hier volledig verdwenen.
Op de US-84 ons eerste grote wildlife gespot, een zestal Pronghorns.
Pas als we bij Romeroville de I-25 oversteken krijgen we weer een stukje van de oude Route 66.
Via de plaatsen Tecolote, Bernal, San Jose, Rowe en Pecos rijden we naar Glorieta waar we voor het laatste stuk naar Santa Fe weer een stukje I-25 west moeten rijden.
Op het hele stuk was er nergens iets te vinden van de oude Route 66 bebouwing.
In Santa Fe rijden we naar het visitor center aan de Old Santa Fe Trail en gaan naar binnen voor informatie, een zeer vriendelijke en behulpzame dame staat ons te woord.
Ze geeft aan waar we campgrounds kunnen vinden die al open zijn, ook geeft ze aan dat we de camper op hun terrein kunnen laten staan als we de stad in willen, we zouden daar eventueel zelfs kunnen overnachten  wat een goede optie kan zijn als we hier lang in de stad blijven.
Verder maakt ze ons wegwijs in de stad waarbij er een heleboel te zien en doen is op loopafstand en ze hebben een gratis shuttlebus rijden die rondjes door de stad maakt en die je als een soort hop on hop of kan gebruiken.
Ik ben op haar advies tussendoor even de camper gaan verplaatsen naar een plek die ze hiervoor speciaal gereserveerd hebben op het parkeerterrein voordat daar een ander ging staan.
Na haar zeer hartelijk bedankt te hebben lopen we eerst terug naar de camper voor de lunch daarna gaan we de stad in.
Gelijk naast het visitor center vindt men de oudste kerk van Amerika met daartegenover het oudste huis of dit allemaal juist is weten we niet want er zijn meer plaatsen die claimen het oudste gebouw te hebben binnen hun stadsgrenzen.
Vervolgens steunen we de plaatselijk middenstand een beetje, we zien een pandora shop en Annie wil graag de net nieuw uitgekomen armband hebben.
De dame begrijpt niet gelijk wat we bedoelen en roept haar chef en die is gelijk dolenthousiast, hij heeft ze namelijk net binnen en nog niet eens in alle maten maar voor ons gelukkig wel de goede maat en kleur voor Annie.
Helaas heeft hij nog maar een paar bijpassende beads en die vallen bij Annie niet in de smaak, wel heeft hij de dreamcatcher die ze graag wil hebben voor haar oude armbanden.
We gaan weer verder de stad in en lopen de Loretto Chapel binnen om daar de “miraculous starcase” te bekijken, bij het ontwerp van deze kerk was men vergeten een trap op te nemen om op het balkon te komen, hiervoor was daardoor weinig ruimte men heeft dit opgelost door er een schitterende spiraalvormige trap in te plaatsen.
Hierna lopen we een rondje over de Plaza waar men net als in de omringende straten struikelt over de gallery’s en hele dure winkels, je hoeft in Santa Fe echt geen moeite te doen om je geld kwijt te raken je credit kaart zit hier binnen de kortste keren aan zijn limiet.
Na nog een bezoek aan The Cathedral Basilica of St. Francis of Assisi, een mooi gebouw, hebben we weer genoeg cultuur gehad voor vandaag en zoeken de camper op.
Omdat we het veel te vroeg om hier te blijven staan voor de nacht krijgt garmin opdracht voor een Walmart en we gaan op weg, we zien onderweg naar de Walmart nog een tweede en stoppen daar maar gaan al vlug weer verder want deze heeft maar een beperkte hoeveelheid verse producten, de andere heeft die wel en we doen de boodschappen.
Het is nog steeds vroeg en ook staat er aangegeven dat men er niet mag overnachten, we besluiten al een stukje richting Albuquerque te rijden en zien wel waar we eindigen vandaag.
Ook op dit stuk voert de route weer veel over de I-25 zuid de enkele stukken oude weg laten ook weer geen gebouwen zien.
Bij San Felipe zien we dat het Black Mesa Casino ook een campground heeft en we besluiten dat het mooi is voor vandaag.
De campground is niet meer dan een grote gravel parkeerplaats met stroomaansluitingen, we lopen even naar binnen om te vragen of we kunnen overnachten, de dame zegt zoek maar een plek uit en kom dan terug met het site# om te betalen.
Plek uitgezocht en terug naar binnen daar betaalt en dan komt de security langs om het slot van de stroomkast te halen zodat je aan kan sluiten.
Vandaag gereden:170,6 mijl.
Getankt: Sante Fe, 40,807 gallon a’ 2,419.
Campground: Black Mesa Casino, kosten $ 20,00 met stroom en wifi, douche kan in het tegenovergelegen tankstation maar kost wel $ 10,00 p/p.    

Dag 14, Woensdag 3 april, San Felipe > Gallup.

Vanmorgen om 07:40am uit bed een goede nacht gehad toen we naar bed gingen hoorde je de dieselmotoren van de vrachtwagens aan de andere kant van de weg wel draaien maar dat geluid verzwakt toch wat als je je hoofd op het kussen legt.
Vanmorgen was het nog ruim 10C in de camper we raken de kou hopelijk een beetje kwijt.
Om 08:30am waren we onderweg eerst nog een klein stukje I-25 zuid maar bij exit 248 kunnen we naar de SR-313 aka Route 66via wat kleine plaatsjes die allemaal in verschillende Indian Reservations liggen rijden we Albuquerque binnen.
We volgen 4th Street wat de oude Route 66 van noord naar zuid is, volg je de route via de I-40 dan is Central de te volgen route door de stad.
We zien verschillende oude iconen zowel reclameborden als gebouwen en fotograferen die zoveel mogelijk.
Eenmaal voorbij Coal wordt het rustiger en zijn er ook parkeermogelijkheden zodat we wat gemakkelijker kunnen stoppen om rond te kijken en foto’s te maken.
We komen een nieuw skatepark tegen met een prachtige hele lange mural, is splinternieuw en heeft niets met Route 66 te maken maar is gewoon te mooi om over te slaan, de geschiedenis van de vallei waar de Rio Grande door stroomt vanaf het ontstaan tot heden wordt er uitgebeeld, in de mural zijn verschillende Q-codes verwerkt zodat de bezoeker wat meer achtergrond geschiedenis kan vinden.
Via Bridge blvd steken we de Rio Grande over om dan over Isleta blvd naar de SR-147 zuid te rijden en de tweede keer de rivier overgaan.
Via Bosque Farms komen we in Los Lunas hier zijn we in 2008 ook geweest en wat is deze stad gegroeid in die 11 jaar, derde keer de Rio Grande over en ook de I-25 en we komen op de SR-6 aka US-66, dit was in 2008 een erg hobbelige weg met verschillende R-66 schilden op de weg geschilderd nu is het een nieuwe asfaltweg waar jammer genoeg geen nieuwe schilden opgezet zijn.
Bij Mesita komen we de I-40 tegen maar die kunnen we voorlopig links laten liggen want de oude weg loopt er een heel stuk parallel aan, in Cubero en Villa de Cubero en Budville zien we een paar oude Trading Posts.
Ten westen van San Fidel is een oud Whiting Bros gasstation met een paar mooie reclamezuilen , daar was een groep wegwerkers bezig om machines op te laden en ze hadden een auto voor een van de zuilen gezet toen ze zagen dat wij foto’s wilde maken stapte een van die mannen in de auto en verzette hem keurig voor ons.
In Grants is weer een heleboel te zien en ze zijn er trots op dat ze aan de oude route liggen, in het stadspark is zelfs een boog gemaakt waar je met de auto door kan rijden voor een foto, helaas te klein voor een camper.
In Grants gebruiken we de lunch en besluiten nog een stukje verder te rijden het is veel te vroeg om al een overnachtingsplek te zoeken.
Via Prewitt en Thoreau komen we bij Continental Divide en daar is het uit met de pret, we moeten de I-40 west op want de oude weg ligt er onder, gelukkig maar 11 mijl waarna we weer op de SR-118/US-66 kunnen.
De poi’s van Garmin kent helemaal geen campgrounds rond Gallup terwijl er echt een paar zijn de enige die tevoorschijn komt is Red Rock Park, dat kennen we van onze 2007 reis en is een goede optie.
We slaan af naar de SR-566 die naar het park leidt, even zoeken hoe men hier een plek kan boeken, vorige keer kwamen we daar samen met en hele groep andere kampeerders niet uit, men moet de campground voorbij rijden naar het museum en parkoffice om daar te betalen en kan daarna een plek uitzoeken.
Als we terugrijden naar de campground dump ik eerst de vuilwatertanks want de grijswater zit vol, daarna een plekje uitzoeken en stroom en water aansluiten.
Eerst de schoonwatertank vullen want die is zo goed als leeg, een keer afwassen en toilet doorspoelen kon nog wel maar douchen niet meer.
De restrooms hebben ook douches wat ook een reden was om dit op park te staan want ik wil mijn haar wassen.
We zijn er nog niet helemaal uit waar dit park nu onder valt, de creditkaart afschrift zegt Red Rock State Park maar de plattegrond van het park zegt dat het onder de city of Gallup valt.
Vandaag gereden: 191,8 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Red Rock Park, kosten $ 22,00 water en stroom, restroom met douche, dump station.  
Drycamp/Primitive kan ook kosten $ 10,00.