Week 2

Dag 8, zondag 7 juni
Lake Cowichan – Englishman River Falls Park – Port Alberni

Allebei geslapen als een roosje, Annie heeft met veel moeite mijn verslag online gekregen voor we aan het ontbijt beginnen.
Wifi waar je voor moet betalen is op een of andere manier tot op heden nog altijd slechter geweest dan gratis wifi.
Na het ontbijt rijden we om 08:15am van de campground weg en volgen hwy 18 richting Duncan, daar brengt garmin ons keurig naar de Walmart.
We hebben weer wat boodschappen nodig en vooral brood, want het brood wat we nog aan boord hebben is zo droog als sinterklaas zijn ….
Hierna draaien we de hwy 1 noord op als we een restarea tegen komen maken we even een stop om te bellen naar Jamie’s om een whalewatch voor morgen vast te leggen, voor dinsdag boek ik gelijk een bearwatch tour dus daar hoeven we verder niet meer achteraan.
De hwy 1 verlaat bij Nanaimo Vancouver Island om op het vaste land bij Horseshoe Bay verder te gaan, wij rijden verder over de hwy 19 noord.
Bij Parksville zien we weer en verwijzing naar een informationcentre dus gaan we van de weg af.
Tot op heden zijn we wijzer van deze centrums weg gekomen dan dat we er naar toe gingen en elk centre heeft weer veel lokale informatie dus verschillende van deze centrums bezoeken heeft zeker nut.
Behalve informatie over Englishman River Falls Park krijgen we nog informatie over een Butterfly Garden en een Wildlife Recovery Centre.
We gaan weer verder en draaien hwy 4A op die ons naar Errington brengt daar slaan we af naar Englishman River Falls Park wat aan het einde van de weg ligt.
In het park kijken we eerst even bij de campground wat weer op dezelfde wijze werkt als French Beach Park, we leggen nog geen plek vast, want mogelijk rijden we nog verder even afhankelijk van wat er verder in het park te doen is.
Op het parkeerterrein gebruiken we eerst de lunch om daarna op weg te gaan naar de watervallen.
De informatie is ook hier weer erg summier, een bord met daarop een kaart van het park met wat stippellijnen die de trails aangeven maar geen informatie over lengte of moeilijkheid van die trails.
Als je bedenkt dat deze parken allemaal vrij toegankelijk zijn is het te snappen dat er geen folders van de trails zijn maar iets meer informatie op de borden zou aangenaam zijn.
We besluiten een rondje langs de twee watervallen te maken, eerst de Upper Fall, deze is al na een paar honderd meter en erg mooi met verschillende vallen naast elkaar die in een diepe kloof verdwenen.

Door het bos naar Lower fall, deze wordt uit het zicht gehouden door een enorme rotsblok die zich in de smalle kloof heeft vast geklemd, mogelijk dat in het voorjaar als er meer water naar beneden komt het zo hoog staat dat het ook over deze rotsblok stroomt maar nu is er niets te zien wel te horen.

Na een goed uur zijn we terug bij de camper en besluiten om verder te rijden want om nu om 02:00pm al op een campground in het bos te gaan staan is een beetje zonde.
We rijden een klein stukje terug richting Parksville om het North Island Wildlife Recovery & Educational Centre te bezoeken.
Dit centrum is in 1984 opgezet om gewonde en verweesde roofvogels en zwarte beren op te knappen en zo mogelijk terug in de natuur te zetten.

Er zit tegenwoordig zelfs een volledig ingerichte operatiekamer bij om de gewonde dieren op te knappen.
Verder doen ze heel veel aan voorlichting en is er voor de bezoekers een aantal kooien waar men deze dieren kan zien, dit zijn dan wel dieren die niet meer terug in de natuur kunnen zoals en uil en een vleugel en een uil met een oog enzovoort.
De dieren die nog wel geschikt zijn om terug naar de natuur te gaan worden om gewenning aan mensen te voorkomen achter gesloten deuren gehouden, het enige wat men wel kan zien is een vluchtkooi waar de Bald Eagles hun vliegkunst weer meester maken maar ook hier zonder (oog)contact met de dier, er zijn een aantal kleine kijkgaten waardoor men de eagles kan zien.

Een zeer goed centrum waar men veel kan leren over deze dieren dus zeker een bezoek en de $ 8,00 waard.

Hierna gaan we weer verder over hwy 4A die bij Coombs op gaat in hwy 4 west richting Port Alberni.
Net voor dit stadje zien we een campground en besluiten dat het mooi is voor vandaag.
Na in de hotel/Japanse restaurant/campground lobby een plek betaalt te hebben zetten we de camper op zijn plek en geniet van het ook vandaag weer goede (30+) weer.
Gereden: 189,2 kilometer.
Getankt: niet.
Campground: Timberlodge RV Park, kosten $39,90 met water en stroom en (goede) wifi.

Dag 9, maandag 8 juni
Port Alberni – Ucluelet – Whalewatch

Vanmorgen uit bed en gelijk ontbijten en onderweg, het is nog voor 08:00am als we van de campground wegrijden.
Toen ik gisteravond de route voor vandaar in gaf in de garmin gaf die aan dat het bijna drie uur rijden zou zijn, leek mij voor net 100 kilometer wat lang maar je weet natuurlijk niet hoe de weg zal zijn.
Uiteindelijk hadden we een kleine twee uur nodig voor deze prachtige route, er zaten wel een paar smalle en erg bochtige stukken tussen maar het was heel goed te rijden.
Dat kon ook bijna niet anders als je ziet dat ook de grote loggingtrucks gebruik maken van deze route.
Als hwy 4 eindigt bij de splitsing met de Ucluelet/Toniforoad komen we weer een informationcentre tegen deze keer voor namelijk over het Pacific Rim National Park dus kunnen we hier weinig vinden over de beide plaatsen die wij op de planning hebben.
Als men naar Tofino rijdt moet men dwars door dit park, dat mag zonder ticket maar als men onderweg wil stoppen heeft men een ticket nodig.
We slaan linksaf richting Ucluelet en vinden na enig zoeken de geplande campground, die ligt aan het eind van Baystreet tegen de haven dus waarom garmin ons dan precies naar de andere kant stuurde is ons een raadsel.
We kiezen een plek met uitzicht op met water en spotten gelijk al de eerste Bald Eagle die op een paal midden in de baai zit.
Al bij al zien we er vandaag wel een stuk of tien helaas veelal op grote afstand.
Bij het inchecken vragen we aan de dame achter de balie hoe ver het is naar Jamie’s Whalewatch ze geeft aan dat het nog geen tien minuten lopen is dus de camper blijft op zijn plek staan.
Goede keus want parkeren bij Jamie’s was met een luxe auto al een probleem laat staan met een 31 ft camper.
We leveren de Groupon vouchers in en krijgen na het invullen van een formulier,  waar je persoonlijke gegevens op moeten, tickets om aan boord te kunnen.

Dat kan vanaf 11:45am met vertrek om 12:00pm, dat wordt uiteindelijk 12:15pm omdat er twee personen verlaat waren.
We zitten helemaal vooraan op het zonnedek dus met vrij uitzicht naar voren en opzij, zolang we de wind achter hebben is het daar goed toeven, maar zodra we op de wind komen is het koud dus een extra velletje aangedaan.

We zijn al twee uur onderweg en vrezen dat we geen whale gaan zien als er ineens een spuit en de rugvin laat zien.
Daarna gaat het vlug, we zien drie verschillende walvissen maar alle drie wel verschillende keren.

We weten van eerdere reizen dat ze en paar keer boven komen en als ze de staart uit het water brengen onder duiken voor een aantal minuten.
Op een gegeven moment hebben we zelfs een jumper, een walvis die volledig uit het water springt jammer genoeg deed hij/zij het maar een keer en hebben we er geen foto van kunnen maken.
We blijven bijna een uur rondjes draaien om iedere keer weer een van de drie te kunnen zien zo hebben we redelijk wat foto’s kunnen maken wel allemaal op wat grotere afstand want dichter dan zo’n 300 meter zijn we niet geweest.
Of dat hier regel is of dat het kwam omdat er een boot van de coastgarde in de buurt was weten we niet.
Zodra we aan de terugreis beginnen waarschuwt de schipper dat men op het zonnedek wel eens nat kan worden dus gaan we een dek lager naar binnen.
En nat hadden we zeker geworden, niet alleen ging de snelheid flink omhoog maar ook hadden we nu de golfslag tegen en dus vloog het water hoog over het zonnedek.
Af en toe moest de schipper gas terug nemen, omdat de klappen op de golven zo hard waren.
Onderweg vertelde de schipper dat er regelmatig spullen op de eilanden aanspoelen die afkomstig zijn van de tsunami in Japan, boten, delen van huizen en huisraad, er komen dan ook regelmatig Japanners over die dat deze spullen verzamelen en meenemen.
Tegen 05:00pm zijn we weer terug aan wal en lopen terug naar de camper om ons vervolgens op de was te storten.
Er is wel behoorlijk meer wind gekomen en die is frisjes, buiten zitten is er niet meer bij.
We zijn tijdens de boottocht trouwens flink bijgekleurd.
Gereden: 104,1 kilometer.
Getankt: niet.
Campground: Island West Resort, kosten $ 33,60 met water en stroom, wifi bij het kantoor,

Dag 10, dinsdag 9 juni
Ucluelet – Tofino (Barwatch) – Port Alberni

We zijn weer op de normale tijd uit bed en ontbijten op het gemak, dan is het afkoppelen en de beide slideouts intrekken en op weg.
Eerst even langs het dumpstation want de vuilwatertanks raken vol, is nog maar de eerste keer dus dat valt mee na een week onderweg.
Hierna is het tijd om de tank van ons huisje te vullen, want hij zit op een kwart en we hebben vanmiddag nog een flinke klim voor de boeg.
Onderweg naar Tofino maken we nog een korte fotostop bij Long Beach in Pacific Rim National Park een van de stranden in dit park, het is wel duur om hier een dagje naar het strand te gaan $ 4,90 per persoon of een familie dagkaart voor $ 19,40.

We rijden door naar Tofino met onderweg nog wat oponthoud door roadwork, waar we achter een pilotcar langs het werk mogen.
Eenmaal in Tofino is Jamie’s vlug gevonden en parkeren we op een van de camperplekken en gaan naar binnen om de tickets te regelen.
Ook nu moeten we weer het formulier invullen, voordat men verder gaat met de tickets, nu had ik in een van de vele folders uit de informationcentre een kortingscoupon gevonden waar de tweede persoon 50% korting krijgt dus die geven we af en wordt ook netjes verwerkt dat is toch weer $ 44,50 bespaart.
We kijken daarna even wat rond om vervolgens onze spullen uit de camper te verzamelen en gaan dan naar beneden waar de boten liggen.
Als we aan het begin van de steiger zitten te wachten zien we ineens drie Sea-otters waarschijnlijk mama met twee jongen, gisteren had Annie er in het half donker ook al drie gezien toen ze bij het kantoor de haar verslag online aan het zetten was.

Om 11:15am mogen we aan boord en om 11:30 varen we weg, al vlug spotten we een Bald Eagle en even later een paar Seals die op een drooggevallen rots liggen te zonnen.

Na een klein uurtje komen we in het gebied waar de beren zitten en zien eigenlijk gelijk al een beer, voordat we daar dicht genoeg bij zijn voor foto’s moet een andere boot zo nodig veel te dicht bij de beer komen dus die gaat het bos in.
Deze boot staat er bij zijn collega’s om bekent dat hij zich niet aan de regel van minimaal 100 meter afstand houd, er is weinig aan te doen omdat er geen controle op is.
We varen een stuk verder en komen een paar zalmkwekerijen tegen die hier volop aanwezig zijn.
Helaas geen beren dus gaan we terug naar het gedeelte waar we de eerste beer zagen.
Nu zien we een berin met twee cubs maar ook die laten zich moeilijk fotograferen, iets verder spot ik een flinke beer aan de waterkant dus wordt de koers daarheen verlegt, hier kunnen we een flink aantal mooi foto’s maken terwijl de beer de rotsblokken omdraait om eten (krabbetjes) te zoeken.

Zelfs het gejank van een van de twee kleine kinderen aan boord kan hem niet van zijn maaltijd verjagen.
Waarom mensen zulke kleine (1,5 á 2,5 jaar) kinderen meenemen op zo’n toer zal ik wel nooit begrijpen.
Het wordt tijd om de terug reis te aanvaarden dus gaan de ramen dicht en het gas er op.
Ineens gaat het gas er af en de ramen weer open, er varen heel langzaam een aantal andere boten en die worden herkent als Whalewatch boten en als die naar binnen varen in plaats van naar buiten na betekent dat, dat er Orca’s gespot zijn.
Even later hebben we dan ook het geluk dat we in totaal een familie van vijf Orca’s te zien die verschillende keren boven komen.

Volgens de bemanning wordt er op 2% van de Bearwatch tours wel eens Orca’s gespot en dat geluk mogen wij dus proeven.
Na deze ontmoeting gaat het in een streep terug naar de haven en stappen we van boord.
We zoeken de camper op en gaan op weg naar Port Alberni, het plan om in het National Park te slapen hadden we gisteren al verlaten en nu blijkt die campground ook nog eens gesloten te zijn dus een goede keus gemaakt.
In Port Alberni gaan we eerst langs de Walmart en vervolgens naar de campground waar we zondag ook al gestaan hebben, zodra we de laptop aanzetten maakt die dan ook gelijk verbinding met de wifi van de campground zonder dat we een password in moeten voeren.
Als we ’s avonds buiten een bakje koffie zitten te drinken zien we boven de boomtoppen nog een Bald Eagle zweven.
Gereden: 166,8 kilometer.
Getankt: Ucluelet, 129,285 liter á $ 1,195
Campground: Timberlodge RV Park, kosten $39,90 met water en stroom en (goede) wifi.

Dag 11, woensdag 10 juni
Port Alberni – Little Qualicum Falls – Elk Falls – Sayward

We starten rustig vanmorgen, want we gaan er vanuit dat de dayuse area in de Provincial Parks pas om 09:00am open gaan dat blijkt achteraf 07:00am te zijn.
Na het ontbijt rijden we eerst even terug naar de Walmart om een nieuwe campingstoel te kopen, er is er gisterenavond namelijk een gesneuveld.
Ons eerste park voor vandaag is Little Qualicum Falls Provincial Park dat ligt maar een klein stukje van Port Alberni vandaang dus daar zijn we al vlug.
Eerst even op de kaart kijken wat er mogelijk is en dan gaan de wandelschoenen aan voor een trail die ons langs de Lower en Upper Fall brengt.

Mooie watervallen maar soms wat moeilijk te fotograferen, men moet soms een beetje voor berggeit spelen om een goed zicht op de waterval te hebben.
Na een goed uur hebben we de trail afgerond en lopen terug naar de camper.
Volgende stop Qualicum Beach daar had ik in een van de folders die we thuisgestuurd kregen gezien dat er een Pandora shop is, die zit er nog maar is aan het opruimen en de zaak staat te koop.
Dat betekent ook dat er nog maar weinig bead’s zijn en voor Annie geen leuke dus wordt er niets gekocht, hopelijk komen we nog meer van deze shops tegen onderweg.
Vanaf hier volgen we de hwy 19A die doorloopt tot Campbell River en meer de kustlijn volgt dan de nieuwere hwy 19.
Op verschillende stukken rijden we inderdaad langs de waterlijn, als er tenminste geen huizen voor staan, en hebben zo een mooi zicht op het water en de eilanden die voor de kust liggen.

Bij Oyster Bay komen we een restarea met strand toegang tegen en maken we een wandeling tussen de vele boomstammen die er liggen daar zitten mooie exemplaren tussen vooral de wortelstronken zijn mooi, we gebruiken hier ook gelijk de lunch.

In Campbell River zien we langs het wandelpad, wat langs het water loopt, verschillende mooie houten beelden staan alleen kunnen we nergens parkeren, dichtbij de BC-ferrey naar Quadra Island vinden we een parkeerterrein en maken daar een stop om een paar van de beelden te fotografen.

Vervolgens steken we hwy 19 over om na een klein stukje hwy 28 bij Elk Falls Provincial Park uit te komen.
Daar is een volledig nieuw parkeerterrein en ook een nieuwe trail naar de waterval, dit alles is aangelegd en betaalt door BC Hydro, Power Supply die hier onder andere het John Hart Generating Station runnen, samen met nog twee Hydro powerplants.
In het stroomgebied van de Campbell River voorzien zij in ruim 15% van het stroomgebruik van Vancouver Island.
De nieuwe trail gaat via een brug over drie houten buizen van 3,66 meter doorsnede waar het water vanuit het John Hart reservoir over een lengte van 1.100 meter onder lage druk naar drie metalen buizen wordt gebracht.
Deze metalen buizen brengen het water dan onder hoge druk over 700 meter naar de generatoren die de stroom op wekken,de eerste buis is in 1947 in gebruik genomen en laten zijn er nog twee naast gelegd.
De houten buizen moeten constant vol water zitten anders droogt het hout uit en gaat de buis lekken, daar waar wij er zicht op hadden zagen we trouwens twee van de drie buizen een beetje tranen.

Knappe constructie om van planken een waterdichte buis te creëren, het geheel wordt om de ongeveer twintig centimeter door metalen draden/banden bij elkaar gehouden.
Het nieuwe pad eindigt bij de waterval waar twee viewpoints zijn gemaakt een daarvan ligt aan de andere kant van de kloof en is bereikbaar via een 68 meter lange Suspension Bridge die ruim 64 meter boven de bodem van de kloof hangt.

  Trappen viewpoints en suspension bridge zijn volledig van roestvrij staal gemaakt dus het zal wel een lieve cent gekost hebben.
Vanaf een van de viewpoints zien we aan de andere kant mensen staan dus vermoeden we daar nog een viewpoint dus gaan we op zoek.
We slaan af naar rechts, in plaats van links voor het parkeerterrein en komen dan op een oud parkeerterrein, wat niet meer in gebruik is, en moeten dan nog een goede 500 meter verder voor het derde viewpoint.
Dat was vroeger het enige viewpoint op deze waterval met een erg klein parkeerterrein, ik denk niet dat men daar met een camper had kunnen komen.
Ook van hieruit heeft men een mooi zicht op de waterval die met veel geweld een flink stuk naar beneden valt, hoe hoog hij is konden we nergens vinden wel dat hij minimaal 4 M3 per seconde geeft en als het reservoir hoog staat flink wat meer, hij wordt dus wel een beetje gestuurd.

Weer terug bij de camper besluiten we nog een stukje verder te rijden, de campground die bij het park hoort kost $23,00 zonder voorzieningen en ligt in een zeer dicht bos waar het donker en fris is, we zoeken onderweg dus wel een andere.
Die vinden we bij Sayward dichtbij de hwy dus kunnen we morgen zo verder.

Gereden: 227 kilometer.
Getankt: niet
Campground: Sayward Valley Resort, kosten $ 34,65 met full hookup en een zo goed als niet werkende wifi.

Dag 12, donderdag 11 juni
Sayward – Telegraph Cove – Wildlife/Whale Tour.

We starten weer rustig vandaag want we moeten niet zo heel ver, om 08:15am rijden we van de campground af en stoppen even bij de buren, want dat is en gasstation.
Men kan daar niet aan de pomp betalen dus even naar binnen en voor $ 50,00 benzine gekocht daarmee is de tank ¾ vol en dat moet genoeg zijn voor vandaag.
We draaien hwy 19 noord weer op niet dat we veel keus hebben, want het is de enige (verharde) weg naar het noorden, verder zijn er alleen een aantal gravel forestroads die voornamelijk door de loggingtrucks gebruikt worden om het hout uit de bossen te halen.
De 19 is hier vanaf Campbell River een tweebaans weg waar men 100 kilometer per uur mag rijden terwijl men meer naar het zuiden waar hij vierbaans is met gescheiden rijrichting maar 90 kilometer per uur mag.
Veel is er langs de weg niet te zien, want men rijdt constant door een dennenbos.
We slaan af richting Telegraph Cove waar we om 10:30am aankomen.
We willen eerst de boottour voor vanmiddag boeken maar zien zo vlug niet waar Stubbs Island Whale Watching zit die blijkt na navragen aan het eind van de boardwalk te zitten dus zetten we de camper even in de berm en lopen er naar toe.

De tour van 01:00pm is vlug geboekt en we rijden een stukje verder naar de campground en zoeken daar een plekje uit maar daar werkt het water niet dus gaan we en plekje om.
Het ruikt er niet heel fris met een vuilwater verwerking vlak achter de camper maar we laten het even zo we zien vanmiddag wel of dit zo blijft.
Net als op de Provincial Park campgrounds komt er ook hier iemand langs om je in te schrijven maar als we om 12:00pm richting haven lopen is er nog niemand langs geweest.
We krijgen onderweg naar de haven wat lichte regen maar gelukkig van korte duur en de rest van de middag blijft het droog.
We moeten aan het eind van de boardwalk ook aan boord dus kijken we daar nog even wat rond waarbij Annie het geluk heeft nog een Sea-otter te zien, ik was net even aan de ander kant en heb hem gemist.
Voor we aan boord gaan zien we nog een paar Bald Eagles.
Aan boord krijgen we eerst wat uitleg van de schipper en een van de medewerksters over wat we kunnen verwachten en dan gaan de trossen los.
Wat we als eerste te zien krijgen zijn een paar Dall’s Porpoise, soort bruinvis, te zien die ook nog een klein stukje met de boot mee zwemmen.
Even later krijgen we onze eerste Humpback Whale te zien, in totaal zien we vijf verschillende van deze dieren, verschillende meerdere keren en een er van sprong net als van de week bij Ucluelet volledig uit het water, helaas weer geen foto van dat moment.

We krijgen weer een stuk of zes Dall’s Porpoise voor de boeg die een hele tijd mee blijven zwemmen en van links naar rechts voorlangs schieten, een schitterende ervaring.

Als we naar een volgende Whale varen zien we ook nog een paar Harbor Seals liggen en op een gegeven moment drie Bald Eagles tegelijk in de lucht.

Op de terugweg legt de schipper de boot nog even stil om een van de medewerksters de gelegenheid te geven om een en ander te vertellen over de Resident Orca’s die hier een deel van het jaar leven.
Een mooi maar tegelijk ook beangstigend verhaal, na bijna uitsterven zijn ze weer flink in aantal gegroeid maar nu blijken ze veel vroeger dood te gaan door al het gif wat ze binnen krijgen, waardoor hun voortbestaan wederom bedreigt wordt.
Een heel mooie middag op het water, wel heel erg koud omdat de zon vanmiddag verstek liet gaan, gelukkig hadden we de windjacks mee genomen anders was het waarschijnlijk erg onaangenaam geweest.
Om 04:45pm waren we weer terug in de haven en lopen we terug naar de camper, daar ruikt het nu wel heel onaangenaam dus koppelen we af en zoeken een andere plek verder weg en uit de wind van die vuilwater verwerking.
Tegen 06:00pm komt de camphost dame langs om centen te vangen, ze vraagt of wij eerst op plek 13 stonden en begrijpt onmiddellijk waarom we verhuist zijn.
Als even later de bbq aangaat begint het weer wat te regenen ook de temperatuur zakt behoorlijk dus zal vanavond de kachel wel weer aangaan.
Gereden: 140,7 kilometer.
Getankt: Sayward, 40,683 liter á $1,229
Campground:Telegraph Cove Marina & RV Park, kosten $ 45,00 met full hookup, wifi is betaalt $ 5,00 maar werkt goed.

Dag 13, vrijdag 12 juni
Telegraph Cove – Port Hardy – Sayward

Ook vandaag gaat het op het gemak, het is weer 08:15am als we van de campground wegrijden.
Het weer valt wat tegen vanmorgen, redelijk veel wind en bewolking en het eerste uur ook nog regen.
Eerste fotostop in maar een goede kilometer verder bij Beaver Cove daar zit aan de baai een groot boomstammen sorteer bedrijf met er naast nog een verwerkings-bedrijf van boomstammen houtchips maakt voor spaanplaat en biocentrale’s.

Ook eindigt hier de spoorlijn die over en lengte van 75 kilometer vanuit Nimpkish Valley komt, deze spoorlijn is speciaal aangelegd om de boomstammen te vervoeren naar Beaver Cove.
Volgende stop is Port McNeill eigenlijk geen stop, want we rijden er maar net even doorheen want veel is hier niet te zien of doen.
We rijden naar Port Hardy de laatste stad op Vancouver Island die via verharde wegen bereikbaar is, van hier uit vertrekt ook de ferry naar Prince Rupert op het vaste land.
Een boottocht van 15 tot 17 uur ook wel de Inside Passage genoemd niet ons doel en een flinke aanslag op je vakantiebudget, met een camper van onze lengte met twee personen moet men voor deze trip tegen de $ 1.500 aftikken.
We brengen een bezoek aan het informationcentre waar we deze keer niet veel wijzer worden, het strandbezoek wat de jongedame ons aanraadde lijkt ons gezien het weer geen succes.

We nemen wat foto’s en vervolgen onze weg en slaan af naar Coal Harbor, dat ligt maar 15 kilometer van Port Hardy maar de Holberg Inlet waar het aan ligt komt uit in de Pacific Ocean en niet in de Queen Charllote Strait waar Port Hardy aan ligt.
Een beetje het einde van de wereld idee krijgt men hier wel.
Weer terug naar hwy 19 zuid en bij Port McNeill even langs een gasstation, want de tank raakt zover leeg dat verder rijden naar Sayward waar de volgende pomp is te ver is.
Ze zijn hier op het North Island wel een stuk duurder dan in het zuiden dus tanken we zo veel dat we zonder problemen in Sayward kunnen komen daar is het $0,05 per liter goedkoper.
Bij Sayward gaan we van hwy 19 af en rijden eerst naar het eind van de weg naar de haven van Sayward, ook hier zit weer een grote boomstammen verwerker en een kleine jacht/vissershaven.
De naast gelegen campground ziet er niet al te fraai uit, klein wat niet erg is maar grotendeels gevuld met permanente bewoners ook ligt hij vol op de wind die over Johnstone Strait aan komt zetten.
Dat er veel wind staat is aan de schuimkoppen die op de golven staan goed te zien, het lijkt mij nu geen goede dag om een Whalewatch te doen, door die hoge golven zal het niet meevallen om deze dieren te spotten en fotograferen zal zeker moeilijk zijn.

Na een paar foto’s rijden we terug en melden ons weer op dezelfde campground als woensdag, de jongedame geeft ons een plekje aan de andere kant van de schuur omdat er al verschillende campers bij ons vorige plekje staan.

De rest van de middag genieten we van het zonnetje wat inmiddels weer terug is, wel af en toe de stoelen verzetten omdat we in de schaduw van de bomen komen maar verder is het goed te doen.
Gereden: 297,8 kilometer.
Getankt: Port McNeill, 31,536 liter á $ 1,279
Campground: Sayward Valley Resort, kosten $ 34,65 met full hookup en een zo goed als niet werkende wifi.

Dag 14, zaterdag 13 juni
Sayward – Nanaimo

Weer op de normale tijd uit bed en na het ontbijt afkoppelen en om 08:20am rijden we van de campground weg.
Net als van de week even een stop bij de buren voor brandstof die nog steeds $1,229 kost later op de dag zien we overal $ 1,279 staan, die hoge prijs van gisteren ligt niet aan de streek maar telt overal.
In ieder geval ten noorden van Nanaimo dus is er de laatste dagen weer wat gebeurt, waardoor de benzineprijs omhoog is gegaan wat begin van de week zat hij rond de $ 1,20 tot $ 1,23.
Vanaf Campbell River komen we op de vierbaans uit en daar mag men ineens 120 kilometer per uur tot aan Nanaimo, dan meer naar het zuiden is de max ook op de vierbaans 90 per uur.
Mijn stelling van een paar dagen geleden dat men op hwy 19 niet harder dan 90 per uur mag klopt dus niet.
Die 90 kilometer per uur vinden wij mooi genoeg trouwens ook voor het brandstof verbruik per kilometer.
Aan de noordkant van Nanaimo verlaten we hwy 19 zuid om via hwy 19A zuid en hwy 1 verder te gaan.

Eerste stop is de Walmart want de koelkast zien er akelig leeg uit dus eerst voorraad inslaan.
Daarna krijgt Garmin opdracht om ons naar Maffeo Sutton Park aan Frontstreet te brengen, vanaf dit park gaat de voet/fietsferry naar Newcastle Island een Provincial Park waar we morgen naar toe willen.
We willen nu even kijken hoe het zit met parkeren, er ligt een parkeerterrein aan Arenastreet wat een doodlopende straat in het park is alleen zijn die plekken aan de kleine kant.
Maar aan de rand van het parkeerterrein kan je door achteruit in te parkeren de achterkant van de camper over een stoepband laten steken en hem zo kwijt.
Dat wordt een kwestie van niet te laat daar zijn zodat er nog plek is aan de buitenkant, we starten altijd op tijd dus dat moet wel lukken.
De eerste drie uur zijn gratis wat het daarna kost zoeken we morgen wel uit.
De ferry kost $ 3,00 per persoon en gaat ieder half uur een tochtje van tien minuten begrepen we van de week in het informatiecentre.
Volgende stop de campground die is gemakkelijk te vinden hwy 1/19 zuid blijven volgen Maki Road en dan naar links.
Ons gemeld in het kantoor waar we net als gisteren in Sayward begroet werden met een “a you are back” was dezelfde jongedame als vorige keer dus was het inchecken zo gedaan, want met een reservering had ze alle gegevens al en betaald was er ook al.
Camper op zijn plek en eerst lunchtime, daarna is het tijd om voor een fris bed te zorgen dus gaat al het linnengoed mee naar de laundry.
Terwijl de was draait zoeken we in de naastgelegen familyroom even telefonisch contact met het thuisfront, dochter was al thuis van haar werk en zoon met kleinkinderen doet een weekendje Zeeland, lees slaapt in ons huis, met dit mooie strandweer, hierdoor zijn we weer helemaal bij met de kinderen.
Daarna houden we vakantie door lekker in de zon te gaan zitten, 200 kilometer naar het zuiden betekent dat het hier een stuk aangenamer is dan gisteren, dat er hier bijna geen wind staat zal daar ook we aan helpen.
Terwijl we lekker buiten zitten vliegen er ineens twee Bald Eagles om nauwelijks tien meter hoogte over ons hooft natuurlijk hadden we geen van beide en camera in de buurt en als je die dan klaar legt komt er niets meer voorbij.
Gereden: 223 kilometer.
Getankt: Sayward, 81,367 liter á 1,229
Campground: Living Forest Oceanside Campground, kosten $35,71 met 10% korting, full hookup en betaalde wifi mogelijk op de site of gratis in de familiyroom.