Week 1

Dag 1 zondag 22 november,
Thuis – Las Vegas.

Gisterenmiddag om 1:00pm konden we online inchecken, dat ging zonder problemen daarna was het een kwestie van de koffers verder inpakken en wegen.
Beide zitten ruim onder het gewicht dat is wel eens anders.
Vanmorgen zijn we om 07:30am thuis weggereden, onderweg verschillende buitjes gehad, sommige met hagel maar verder geen problemen en om 09:25am reden we P3 op daar was het druk dus even zoeken naar een vrij plekje en met de bus naar de vertrekhal.
Even zoeken waar de balies van American Airline zitten, daar komen net de mensen van de incheck aan en moeten we nog een paar minuten wachten, want ze beginnen drie uur voor vertrek met inchecken wat bij ons dan 10:00am is.
Men heeft op Schiphol weer eens alles veranderd, je krijgt nu al voor de incheckbalie het veiligheid praatje en de sticker op je paspoort, bij de incheckbalie ligt een papier dat door de veranderingen men moet rekenen op 40 minuten tussen balie en de gate.
Nadat we de koffers hebben afgegeven moeten we naar boven, daar is eerst de security met volledig nieuwe apparatuur, schoenen en riem hoeven niet meer uit.
Dit gaat best vlot en denken we dat het een makkie wordt, maar dan zorgt de paspoortcontrole er voor dat het toch weer een lange tijd duurt.
Er staat een rij die aan de beruchte vliegvelden van Amerika zoals JFK, ORD, LAX en MIA tijdens spitsuur doet denken.
Er staat voor EU paspoorten een nieuw systeem waar geen mensen meer aan te pas komen, maar misschien zou het handig zijn als er dan toch een paar mensen stonden om te helpen, want lang niet iedereen snapt de werking van de apparaten wat dan ook een hoop oponthoud geeft.
Nog even tabak kopen en een bakje koffie doen en dan naar D-10 daar zijn twee wachtruimtes, maar degene dicht bij de gate wordt op een gegeven moment ontruimt en dan wordt en weer een veiligheidscheck gedaan voor men daar in mag.
Ze weten hun personeel zo wel aan het werk te houden.
We mogen per groep aan boord, we zitten in groep twee en zijn dus vlug aan de beurt maar dan wordt Annie er uit gepikt voor een extra check op explosieve stoffen er wordt met een doekje een monster van handen en bagage en dat wordt in een apparaat gestoken natuurlijk niets aan de hand maar waarom doen ze dat niet gelijk met de securitycheck dat zou tijd sparen.
Het boarden gaat vrij vlot en om 12:50pm wordt het vliegtuig achteruit geduwd, helaas moet het dan nog half de Haarlemmermeer doorrijden, voor we de lucht in kunnen zijn we dan ook 20 minuten verder.
Er zitten twee gaten in de bewolking en door een daarvan boven IJmuiden stijgen we tot boven de bewolking om er pas een kwartier voor de landing weer doorheen te gaan.
De hele vlucht alleen maar bovenop de wolken gekeken uitgezonderd een klein stukje boven de Atlantic waar we wat water zagen.
Het was een vlucht met redelijk wat middelmatige turbulentie waarbij er verschillende keren naar een andere hoogte werd gezocht om die kwijt te raken.
Een bijna volle vlucht met goede service wat eten en drinken aangaat zelfs wat meer dan bij de andere maatschappijen.
Alleen moet je niet rekenen op veel informatie betreffende de vlucht, want die is er helemaal niet.
Er hangen een aantal beeldschermen in het gangpad waar wat films en oude tv series op vertoont worden en dat is het dan.
Een kleine 10 minuten vroeger dan gepland raakte de wielen Amerikaanse bodem, gelijk de beenspieren wat los kunnen maken tijdens de wandeling naar de immigrationhal.
Daar was het redelijk druk en de in het vliegtuig beloofde automaten stonden er nog niet, alleen voor Global Entery gasten waren er automaten dus in de rij voor een beambte.
Dat ging redelijk vlot daarna naar de bagagebanden waar bleek dat het toch wel vlot gegaan was, want we waren ruim een kwartier verder voor de koffers tevoorschijn kwamen.
Op naar Customs en daar stonden hele lange rijen die ook nog eens ongeorganiseerd waren, zodat er van alle kanten steeds mensen tussen probeerden te schuiven.
Verder voor ons geen problemen, weer een stukje lopen om de koffers af te geven voor de tweede vlucht en dan op zoek naar onze volgende gate, die was in de B terminal wat weer een flinke wandeling was maar we hadden ruim de tijd.
Ook hier ging het boarden erg vlug waarschijnlijk mede doordat het een erg lege vlucht was er waren maar rond de zestig personen.
Door dit lage aantal werden verschillende mensen op een andere plek gezet voor het opstijgen om een goede gewichtverdeling te krijgen eenmaal in de lucht kon men zitten waar men wilde binnen zijn/haar eigen klasse.
Voor de landing is het schijnbaar niet van belang, want toen was er geen stoelendans nodig.
Ruim 40 minuten vroeger dan gepland landen we in Las Vegas.
De tweede vlucht was volledig in het donker zodat men alleen boven bewoond gebied wat op de grond kon zien, deze vlucht was trouwens wel bij een heldere hemel.
Naar de bagage banden waar we weer een poos moeten wachten, als men een bandwijziging voor onze vlucht doorgeeft komen onze koffers als nummer 2 en 3 van de band rollen.
Met de shuttlebus naar de autoverhuurterminal waar het gelukkig bij Alamo niet druk is, na verschillende aanbiedingen te hebben afgeslagen heeft de heer door dat hij aan mij niets extra kwijt kan en regelt hij de papierwinkel verder af.
In de garage mogen we uit een hele rij auto’s kiezen, het word een Jeep Patriot met 4X4, dat was namelijk de enige waar 4X4 op de achterkant stond.
Garmin het hoteladres gegeven en op weg, er zijn aan die kant van het vliegveld heel wat wegwerkzaamheden aan de gang, voor ons is het een geluk dat we hier redelijk bekent zijn dus zoeken we al vlug onze eigen weg maar als je hier voor het eerst komt en je in het donker op je navigatie moet rijden heb je even nodig voor je op de goede route zit.
Inchecken in het hotel en de koffers naar de kamer, waarna we weer in de auto stappen om bij de overburen (Walmart) boodschappen te doen, zodat we wat te eten en vooral drinken hebben.
Rond 11:30pm gaat dan eindelijk na zo’n 25 uur het licht uit.

Dag 2 maandag 23 november,
Las Vegas shoppen en strip

Na een goede nacht net na 07:00am uit bed, op het gemak koffie zetten en ontbijt op de kamer.
Als ik even naar buiten loop voor een nicotine shot is het in de schaduw nog fris maar in de zon al aangenaam.
We besluiten vandaag in de stad te blijven en er een shopdag van te maken.
Om 09:00am eerst terug naar de overbuurman vooral om de voetjes te laten verwennen.
Het is voor ons ondertussen een gewoonte geworden om op de eerste dag een pedicure behandeling te nemen, bij een vierweekse reis meestal ook nog een keer op de laatste dag.
Daarna doen we op het gemak de hele Walmart hierbij weet Annie al twee blouses en een spijkerbroek te scoren, ook bij de pharmacia worden al wat dingen voor het thuisfront ingeslagen en ook verschillende kruiden weten we te vinden.
Op onze voorjaarsreis door Canada hebben we niets meegebracht, omdat het daar een flink stuk duurder was.
Volgende stop is de Dollar Tree op Flamingo waar we wat huishoudelijke dingen kopen en ook de eerste kerstspullen vinden.
Las Vegas Premium Outlet North is dan aan de beurt, hier vinden we niets van onze gading en rijden we naar de Boulevard Mall op S. Maryland Parkway.
Hier gaan we eerst naar de foodcourt want het is inmiddels al 01:00pm geweest daar halen we onze lunch bij de chinees, Orange Chicken die weer goed smaakt.
Annie koopt een paar nieuwe zonnebrillen, want na haar staaroperaties heeft ze niets meer aan haar oude bril op sterkte.
We rijden richting Henderson naar Galleria Mall waar we achtereen volgens Bad Bed & Beyond, Jo-Ann, Michael’s en Hobby Lobby bezoeken met verschillende voornamelijk kerst aankopen weer terug naar de auto en dan naar het hotel.
Daar gaan de beentjes een poosje omhoog en wordt er verder aan de verslagen gewerkt.
Rond 06:30pm stappen we weer in de auto en rijden via Flamingo naar de strip waar we eerst naar de Forum Shops lopen want we willen bij de Cheesecake Factory eten.
Er is een wachttijd van 20 minuten en zo kunnen we net een show van Atlantis met zoon en dochter meepakken.
Niet echt een geweldige show, slechte geluidskwaliteit en slecht uitgelicht.

Het eten was weer voortreffelijk.
We lopen naar het Bellagio hotel waar we eerst de binnentuin bekijken, deze is nog volledig ingericht als herfsttuin.

Geen idee wanneer ze aan de opbouw van de kersttuin beginnen vraag me dan ook af of we die nog compleet af zullen zien.
We willen de laatste zondag (6 december) nog even kijken voor we naar het vliegveld gaan.
Na drie nummers van de fonteinen waarvan twee van Frank Sinatra hebben we het wel gehad, hier zal ook de jetlag wel in meespelen.
We zoeken de auto op en rijden terug naar het hotel waar we de verslagen bij werken en online zetten.

Dag 3 dinsdag 24 november,
Valley of Fire SP en Fremontstreet

Vanmorgen weer rond 07:00am uit bed allebei goed geslapen en weinig last van jetlag.
Het weer ziet er goed uit een strak blauwe lucht en aangename temperatuur.
Na het ontbijt op de kamer eigenlijk te lang op de kamer blijven rommelen, als we met een camper onderweg zijn rijden we meestal rond 08:00am weg maar nu is het al 08:45am.
Een vergeten Garmin, die nog op de kamer lag geeft ook nog wat vertraging, wel geeft het mij de gelegenheid om de auto wat in te richten zodat er geen blikje of flesjes door de auto kunnen glijden bij een noodstop.
Even langs de Walmart voor een paar nieuwe batterijen voor de handgarmin, we hebben altijd reserve batterijen bij ons, ook nu maar natuurlijk net niet de maat die we nodig hebben voor dat ding.
Even langs de Subway om de lunch te halen, want in Valley of Fire SP kan men niets kopen.
Dat duurt wat langer dan gedacht, er staat maar een persoon voor ons maar door de vele eisen die hij heeft plus een niet zo vlug persoon aan de andere kant van de toonbank geeft een lange wachttijd.
Als we de I-515 opdraaien komen we al vlug in een file uit, volgens de matrixborden door een ongeval dichtbij de I-15.
We draaien bij Charleston van de interstate af en laten Garmin een route zoeken om de problemen heen.
Zo komen we vlakbij Speedway weer op de I-15 uit wel wat meer stoplichten maar in tijd maakte het niets uit.
Bij exit 75 verlaten we de I-15 en rijden naar de west ingang van Valley of Fire State Park waar we de $ 10,00 intree betalen.

We maken even een sanitaire stop bij het visitorcenter en rijden dan door over de White Dome Road om te parkeren bij het trailhead van de Firewave trail.
Deze gaan w niet doen, we willen aan de andere kant van de weg een trail doen langs verschillende mooie rotspartijen en arches, de tip hiervoor keken we van Albert en Lyan die het weer van een Duitse site hebben.
Deze trail is niet gemarkeerd men moet dus een beetje spoorzoeken en omdat het voornamelijk over slickrock gaat is er geen uitgesleten pad te zien wat men kan volgen.
Hier en daar ziet men wat sporen op zanderige plekken maar dat is het dan wel.
We zijn geen van beide er bekend met een hand gps en als de gebruiksaanwijzing nog op de kamer blijkt te liggen zijn we daar dus vlug mee klaar.
De gps blijft in de auto liggen en we gaan op de gok het gebied in, op de stand van de zon en bepaalde rotsformatie oriënterend verkennen we een deel van het gebied en komen zo toch erg mooie dingen tegen.

Dit deel van Valley of Fire zullen we in de toekomst vast nog wel eens verder verkennen zeker als we ons wat meer hebben ingelezen.
Weer terug bij de auto rijden we naar het eind van de weg waar we bij het White Dome trailhead de lunch gebruiken op een van de picknicktafels.
Daarna rijden we op het gemak terug en stoppen bij het trailhead van de Mouse’s Tank, die hebben we jaren geleden al eens gelopen zonder de Mouse’s Tank te hebben gevonden.
In de tussen liggende keren dat we hier waren was het meestal veel te heet of heel erg druk maar nu is het zowel wat temperatuur als drukte goed te doen.
De trail is niet moeilijk, bijna vlak te noemen maar gaat we grotendeels door los zand.
Onderweg zien we veel Petroglyphs (rotstekeningen) deze liggen nu al in de schaduw en daardoor wat moeilijker te fotograferen.

Om op het eind van de trail bij de Mouse’s Tank te komen moet men een stukje steil omhoog klimmen wat goed te doen is naar beneden vraagt even wat meer aandacht om niet uit te glijden.
Er zijn twee tanks naast elkaar de voorste kan men zo fotograferen, wel staat in de middag de zon in de rug zodat je niet om je eigen schaduw heen kunt.
Deze stond nu droog, de twee tank bevatte wel water maar lag volledig in de schaduw waardoor het een donker en leeg gat lijkt.

Leuke wandeling die met deze temperaturen goed te doen was ook al, omdat men nu voor een deel in de schaduw liep in de zomer loopt men hier in de volle zon tussen de rotsen waar dan ook geen wind staat.
Terug bij de auto gaan de wandelschoenen uit en rijden we via de oostkant het park uit om dat gelijk in het Lake Mead National Recreation Area uit te komen.
Heerlijke rustige route richting Las Vegas zeker als men hem met de I-15 vergelijkt.
Lake Mead ziet men niet veel van als men de weg blijft volgen maar de omgeving is mooi.
We komen nog drie (wilde?) paarden tegen wat weer een mooi fotomoment geeft hoewel we wel tegenin de zon moesten fotograferen.

We rijden terug naar het hotel om even te ontspannen.
Na een paar slechte eet ervaringen op Fremontstreet besluiten we ergens anders te eten dat wordt dan in het hotel zelf waar we bij restaurant ‘Snaps’ genieten van een portie Liver & Onions.
Na het eten rijden we naar Fremontstreet, ook nu schiet het weer niet op deze keer door wegwerkzaamheden.
We gaan van de snelweg al en rijden binnendoor naar onze bestemming, we parkeren in een van de parkeergarages en lopen via het casino Fremontstreet op.
Daar is het behoorlijk druk, we maken een rondje om te kijken wat er nieuw is en welke bands er op de drie podiums staan.
Men heeft de wildgroei aan verklede mensen ingedamd door overal cirkels in de bestrating te maken, alleen daar mogen ze staan.
Heb ook het idee dat men een vergunning nodig heeft, want verschillen mensen hadden een A-4tje met een soort van barcode zichtbaar neergelegd.
De zwervers/bedelaars laten zich niet regelen en die zie je dan ook overal tussendoor, vaak met rolstoel om nog zieliger te lijken en er zitten volgens de briefjes wel heel erg veel gehandicapte oorlogsveteranen tussen.
De drie podiums hebben een DJ met hele harde house/dance, een country en westernband en een rockband, de laatste is meer onze stijl er redelijk van kwaliteit dus staan we daar een poos naar te luisteren.

Na de 10:00pm Experience show besluiten we terug te gaan naar ons hotel, rug en benen gaan te veel protesteren tegen het staan, hangen en slenteren.
Terug op de kamer gaan de beentjes dan ook omhoog, morgen is er weer een dag.

Dag 4 woensdag 25 november,
Las Vegas en Henderson shoppen.

Vandaag wordt weer een dagje shoppen en dingen in de stad bekijken.
Om 07:00am zijn we weer uit bed, we blijven op de kamer tot tegen 10:00am, want de winkels zijn toch niet vroeger open.
We werken de verslagen bij daar was gisteravond niet veel meer van terecht gekomen.
Eerste stop is Premium Outlet South aan Las Vegas BLVD, we bekijken er alles op het gemak.
Verschillende van de kleine stands die langs de kanten zaten zijn nu verdwenen, het ziet er daardoor een stuk rustiger en opgeruimder uit dan vroeger.
Annie weet bij Skechers twee paar schoenen te scoren, de schoenen die ze aan heeft zijn versleten en verdwijnen een dezer dagen in de prullenbak dus wat ruimte in de koffers (en thuis in de kast) aangaat is het maar een uitbreiding van één paar.
Verder vinden we niets van onze gading, omdat het ondertussen tegen het middaguur loopt besluiten we eerst te eten voor we verder gaan.
We zoeken een van de twee foodcourts op en genieten er van een heerlijke Philly Cheesesteak.
We raken door het water heen en besluiten een Walmart te zoeken.
Omdat we de Ethel M Chocolate Factory and Botanical Cactus Gardens willen bezoeken en die dichtbij de Galleria Mall zit geven we Garmin opdracht om ons daar naar toe te brengen want daar zit ook een Walmart dichtbij.
Na de nodige boodschappen gaan we dan naar de chocolade fabriek met cactustuin.
In de cactustuin zijn heel veel planten met (kerst)lichtjes behangen, wat voor het fotograferen van de planten niet mooi is maar we worden wel nieuwsgierig hoe dat er dan ‘s avonds uit zal zien.

Het bezoek aan de fabriek op zich stelt weinig voor, men loopt door een gang van waaruit men zicht heeft op een koeltunnel waar de net gegoten chocolaatje door gaan om vervolgens ingepakt te worden.
Aan het eind krijgt men een chocolaatje in de hoop dat men die zo lekker vindt dat men vervolgens in de winkel ook nog een doos wil kopen.
Nu vinden wij $ 8,00 voor 4 chocolaatjes wat aan de dure kant maar het zal waarschijnlijk zijn geld toch wel opbrengen, want zowel fabriek als cactustuin zijn gratis te bezoeken.
We gaan een paar uur terug naar het hotel en overleggen wat we de rest van de avond zullen doen.
We besluiten het rustig aan te doen en terug te gaan naar de cactustuin en daarna te eten bij de buren (Sam’s Town) en daar de speciale kerstshow in de binnentuin te bekijken.
De verlichte cactustuin is echt schitterend en zeer zeker een bezoek waard, hij is dagelijks tot 10:00pm geopend en loopt nog tot 1 januari.

We rijden naar Sam’s Town en gaan daar naar TGI Friday’s waar we weer heerlijk eten.
Wat bij het afrekenen opviel is dat men de Suggested Gratuity hier op 18%, 20% en 22% heeft gesteld waar meestal 15%, 18% en 20% wordt vermeld.
De speciale kerst watershow in de binnentuin is erg leuk gemaakt, er zitten ook twee nummers van TSO in die voor ons heel herkenbaar waren nadat we hun show vorig jaar in San Diego gezien hebben.
We gaan terug naar het hotel en werken de verslagen bij.
Morgen willen we naar Red Rock Canyon NCA en aansluitend naar de strip.

Dag 5 donderdag 26 november,
Red Rock Canyon NCA en Las Vegas strip.

Ook vanmorgen weer om 07:00am uit bed en ontbijt op de kamer, daarna is het spullen verzamelen die we vandaag nodig denken te hebben.
Als we met een camper op stap zijn hebben we altijd alles bij de hand maar nu moeten we er echt aan denken dat we de benodigde dingen in de auto leggen.
Net na 08:00am gaan we op pad, eerst even langs Sam’s Town om daar bij de Subway onze lunch te kopen.
Vervolgens richting Red Rock Canyon, ik weet niet hoe het met Tom-Tom gesteld is, maar Garmin weet inmiddels de goede route.
Tot vorige keer dat we deze route reden werden we door T-T altijd midden in de woestijn neergezet omdat hij niet wist niet hoe een en ander in elkaar stak op deze route.
Het is erg rustig op de weg, andere keren reden we meestal voor een deel in een file maar nu gaat het als een sneltrein.
Aan de ingang betalen we de $ 7,00 intree, de dame in het hokje vraagt of het ons eerste bezoek is.
Als we dat ontkennen en aangeven welke trail we vandaag willen doen krijgen we heel enthousiast informatie over de trail en omgeving.
Zo rustig als het onderweg was zo druk is het in het park, hier rijden we nog net niet in een file maar voor en achter zie je constant auto’s.
De parkeerterreinen staan dan ook allemaal overvol en wordt er volop langs de weg geparkeerd.
Op Calico I en II en Sandstone Quarry zijn het vooral heel veel klimmers die we zien lopen.
Bij High Point Overlook is het wat rustiger en maken we een korte fotostop.

Ook langs de Willow Springs Trail Road is het druk.
We komen bij het parkeerterrein en trailhead van de Ice Box Canyon Trail, dat is ons doel voor vandaag.
Ook hier is het druk maar zijn er nog parkeerplekken vrij.
We doen de wandelschoenen aan en gaan op weg, eerst naar beneden om door een wash te gaan en dan begint langzaam maar zeker het klimwerk, de trail kent een hoogteverschil van 90 meter.

  Het eerste stuk is met gravel afgewerkt en redelijk vlak daarna gaat de trail over in zand en (ronde)rotssteen om dan helemaal uit rotssteen te bestaan.
Goed opletten waar men de voeten zet om niet om te zwikken.
We dalen al naar een volgende wash en dan begint het echte werk, deze wash bestaat uit grote rotsblokken waar men zich een weg tussen en overheen moet zoeken.
Daarbij zijn regelmatig handen en voeten nodig om verder te komen maar het is goed doenbaar.

Als Annie aangeeft toch wel meer last van haar heup te krijgen besluiten we om terug te draaien, geen idee hoe ver het nog tot het eind was maar we nemen geen risico.

Eenmaal terug bij de auto blijken we 2:15 uur onderweg te zijn geweest.
We rijden op het gemak het park uit en parkeren op Red Rock Overlook net buiten het park langs de NV-159 voor de lunch.
We hebben daar zicht op het park en een deel van de Scenic Drive, daar zien we de auto’s ondertussen dus echt in file het park uitrijden.
Je kan merken dat het bij de lokale bevolking een zeer populair park is om een deel van een vrije dag te besteden.
Na de lunch rijden we via W Charleston Blvd richting de strip, onderweg nog even tanken want de tank is een heel eind leeg.
Achterlangs de strip gaan we via Koval naar de parkeergarage van het Harrah’s en lopen dan via het casino naar de strip.
Daar gaan we rechtsaf richting The Venetian om daar in het achterste deel van het casino de kerstversiering te bekijken.
Zag er weer schitterend uit hoewel we de opstelling van vorig jaar mooier vonden.

Door naar het Wynn waar we ook nog mooie dingen tegenkomen.

Via de loopbrug naar de andere kant van de strip en dan bij TI weer naar The Venetian om daar de show op het plein van de Grand Canal shops te bekijken.
We vinden het mooi zo en zoeken de auto weer op en rijden via Flamingo richting het hotel.
Het plan om onderweg bij Red Lobster te eten gaat niet door, want die is vandaag gesloten.
Een bezoek aan de Walmart beperkt zich tot een rondje over het parkeerterrein , de mensen staan er namelijk in de rij om binnen te mogen en daar hebben wij voor één boodschap geen zin in dat komt morgen wel weer.
We steken de weg over naar het hotel en gaan eerst nog een poosje naar de kamer, voordat we bij Snaps binnen lopen om te eten.
Het eten was erg lekker maar de bediening was niet echt geweldig, we werden een beetje genegeerd door onze ober die meer belangstelling had voor een andere tafel waar mensen aan zaten die zijn eigen taal (Spaans) spraken en voor de vrouwelijke bediening.
Jammer voor hem maar hij heeft het wel in zijn tip gemerkt, bij het afrekenen geef ik bij de dame achter de kassa ook aan waarom de tip zo laag is en ik kreeg het idee dat ze hem er gelijk op aan ging spreken.
Op de kamer wordt het tijd om de koffers in te pakken, want morgen vertrekken we uit Las Vegas.
We hebben nog wel een vroege ontbijt afspraak staan met Albert en Lyan en daarna zien we wel hoe we de dag indelen mogelijk brengen we nog een bezoek aan de Bass Pro winkel.

Dag 6 vrijdag 27 november,
Las Vegas – Laughlin.

Vanmorgen was het vroeg dag, om 06:00am liep de wekker af, als we de gordijnen open doen begint het net een beetje licht te worden.
Even wassen en haren borstelen en dan de laatste spullen in de koffers doen.
We gaan naar beneden en checken uit, alles in de auto een plekje geven zodat er niets kan gaan schuiven en we zijn onderweg.
Via Flamingo rijden we naar Paradise Road, op de kruising van deze twee wegen zit het Silver Seven hotel en casino en daar hebben we een ontbijtafspraak.
Het is weer erg rustig op de weg en daardoor zijn we veel vroeger dan gedacht op onze bestemming, we parkeren zodanig dat we de ingang van het parkeerterrein in de gaten kunnen houden.
Net als Annie een berichtje naar Lyan wil sturen dat we er al zijn komen Albert en Lyan het terrein oprijden.
Na de begroeting gaan we vlug naar binnen want erg warm is het niet, lage temperatuur en een licht windje is geen goede combinatie om het aangenaam te maken.
We moeten nog even wachten voordat we aan het ontbijt kunnen beginnen want dat start om precies 07:00am en eerder mag men dan ook niet naar binnen.
Geen idee wat de normale prijs is, maar met een spelerskaart komt het op $ 6,50 per persoon inclusief de tax.
We genieten bijna 2 uur van eten en gesprekken en gaan dan weer ieder een kant op, want de dames hebben shop ideeën.

Zaterdag over een week zien we elkaar weer in Kingman AZ waar we de verlichte inkomst van Santa gaan bekijken, dan slapen we in hetzelfde hotel.
We gaan eerst even langs Dollar Tree en Walmart om vervolgens de I-15 over te steken om de Bass Pro te bezoeken.
Daar is het enorm druk mogelijk mede door het feit dat Santa op zijn stoel zit en men met de beste man op de foto kan.

Er staat dan ook een heel erg lange rij door de halve winkel van ouders met kinderen, denk dat als je achteraan aansluit je zeker twee uur verder bent voor je op de foto kan.
Veel mensen zijn er volgens mij speciaal voor gekomen, want veel kinderen zijn op hun Paas(o sorry Kerst)best gekleed.
We bewonderen wederom de vele opgezette dieren die door heel de winkel staan en hangen.

Als we voor een sanitaire stop even het naast gelegen casino ingaan staan daar twee speciaal door OCC gebouwde choppers, een Bass Pro chopper en een zeemeermin chopper.

We vinden het veel te druk en besluiten rustig naar onze volgende bestemming te rijden.
Als we door Zoeklicht (Searchlight) rijden zien we een bordje Postoffice en aangezien we nog steeds kaarten moeten posten zoeken we die eerst op.
In deze wereldstad zien we ook nog een mooie mural en dat geeft weer een kodakmoment.

Op de splitsing van de US-93 en NV-163 zit een benzinepomp waarvan de eigenaar waarschijnlijk een paar mijl verderop in California woont, want $ 2,99 is wel heel erg duur.
In Laughlin zoeken we eerst het hotel op en checken in, ondanks dat het nog maar 01:00pm is kunnen we zelfs al op de kamer terecht.
En dat zonder extra kosten, in Las Vegas zie je bij steeds meer hotels dat ze extra kosten in rekening brengen voor een vroege check-in.
We gaan echter niet naar de kamer maar rijden naar Bullhead City aan de andere kant van de Colorado River.
Dat is gelijk ook in een andere staat (Arizona) en omdat het wintertijd is verspelen we daarmee een uur, Annie haar telefoon reageert daar dan ook gelijk op.
Zodra we de River over zijn weet ik ook gelijk waar we gaan tanken, Laughlin $ 2,79 tegen Bullhead City $ 1,80 mogen jullie raden aan welke kant van de rivier de tank is gevuld.
We rijden naar de Walmart om ontbijtspullen voor twee dagen te kopen daarna zijn de hotels inclusief ontbijt.
Bij de dubbele gele Arch halen we nog een Egg-Nog die gelijk als late lunch dient.
We rijden weer terug naar Nevada en winnen weer een uur.
Denk dat het aanstaande weekend er mede voor zorgt dat er nu veel mensen onderweg zijn, misschien allemaal naar Laughlin en Las Vegas voor een weekendje gokken.
We ontspannen wat op de hotelkamer en gaan in de loop van de avond nog even eten bij Denny’s, geen culinaire hoogstandjes hier maar goed te eten en niet te duur.
We hadden eigenlijk geen zin om nog met de auto weg en je moet dan toch weer een van de ander casino’s in om te kijken wat daar aan eetgelegenheden zitten.
Morgen verliezen we voor langere tijd een uur, want dan gaan we voor ruim een weer Arizona in.

Dag 7 zaterdag 28 november,
Laughlin – Oatman – Seligman – Flagstaff.

We zijn weer om 07:00am uit bed en na het ontbijt pakken we de spullen in en gaan naar beneden, uitchecken en naar de auto.
Garmin krijgt opdracht ons naar Oatman AZ te loodsen wat een kleine 2 uur rijden is, het is nog lekker rustig zo vroeg op de zaterdagmorgen en zo schieten we lekker op.
Vlak voor Oatman zien we weer de Creosotebush versiert met kerstversieringen, leuk om te zien en tegenwoordig zit er zelfs een wedstrijd element aan voor de mooiste bush.

Het is voor de versierders wel opletten want het mag tot zo’n 3 mijl uit het stadje daarbuiten wordt het gezien als vervuiling en staat er zelfs een boete op.
We zijn net iets voor 10:00am Arizona time in Oatman, de winkels gaan net open en er is geen ezel te bekennen, die wachten tot het drukker wordt met meer kans op lekker eten.
We doen een rondje over Mainstreet en na een half uurtje zoeken we de auto weer op en gaan richting Kingman.
De weg vanaf Oatman tot dat men uit de bergen komt is wat opgeknapt, geen nieuwe asfaltlaag maar besproeit met bitume en daar is dan een laagje vooromhulde steenslag overheen gestrooid.
De ergste gaten zijn er mee gedicht maar de randen zijn nog steeds erg rafelig.
We komen op de I-40 oost uit en dan kan de snelheid omhoog naar 75 m/u volgens de borden.
Bij de exit naar Seligman gaan we van de interstate voor nog een beetje R-66 history.
We parkeren in een van de zijstraatjes en doen een rondje langs de R-66 winkels en kopen nog een paar leuke dingen.

In de tijd dat wij er waren stopten er 4 grote tourigcars die na twintig tot dertig minuten weer verder reden.
Al die bussen stoppen trouwens voor de winkel van de beroemde kapper (Angel) en niet voor een van de andere winkels, er zijn duidelijk afspraken gemaakt met de verschillende touroperators, want ik zag ook verschillende chauffeurs naar binnen gaan en zich melden bij de kassa.
Na een goed uur gaan we weer verder en volgen Historic Route 66 tot hij weer samenkomt met de I-40.
Op dit deel zitten heel veel prairiedogs in de bermen van de weg, we zien dan ook een heleboel grondbergjes waar de ingangen van hun holen in zitten maar niet een prairiedog.
Die vinden het waarschijnlijk te koud 37F volgens de auto en bewolkt, mogelijk komen ze wel tevoorschijn als de zon schijnt, weet niet of deze dieren een winterslaap houden, dacht van niet.
Onderweg naar Williams zien we de eerste sneeuw in de bermen liggen en de bergtoppen boven Flagstaff hebben een hele witte hoed.
We rijden Williams in en gaan op zoek naar een eetgelegenheid, want het is inmiddels 02:00pm.
De Diary Queen is gesloten voor het winterseizoen en zo zien we meer winkels, schijnbaar te weinig bezoekers om open te blijven.
We zijn al bijna weer de stad uit als we een Route 66 Diner zien die wel open is, veel te koud voor een koude cola, we bestellen koffie maar dat moeten ze hier nog leren zetten (erg slap) en twee verschillende burgers dat kunnen ze wel heel goed en nog groot ook.
De buikjes flink gevuld vervolgen we onze weg naar ons volgende doel wat maar een paar mijl verder ligt.
Bearizona een soort Beekse Bergen maar dan alleen met dieren die in Noord Amerika voorkomen.
In 2013 zijn we er ook al een keer geweest maar het feit dat men hier beren en wolven kan zien is genoeg reden om nog eens terug te gaan.
Die dieren zitten per soort in verschillende zone’s eerst komen we Rocky Mountian Goat en Dall Sheep tegen vervolgens Rocky Mountian Elk en Mul Deer daarna komen de American Burro aan de buurt allemaal redelijk aaibare soorten.

Maar dan begint het echte werk met de Alaskan Tundra Wolves en in een volgende enclave de Artic Wolves, beide soorten voelen zich met deze temperaturen (rond het vriespunt) zeker beter in hun element dan bij ons vorige bezoek toen het een stuk warmer was.
Nu zijn ze zeer actief en komen ook naar de auto’s toe, men moet de ramen gesloten houden, maar dat is zo moeilijk foto’s maken dus heb ik het open, maar ben op een gegeven moment toch genoodzaakt om het dicht te doen, als een van de wolven het idee krijgt om zijn kop naar binnen te steken, dat is net iets te dichtbij om het gezellig te houden.

Ondanks dat men de ramen dicht moet houden rijden de tourbussen van het park zelf rond zonder ramen daar kan je het dus niet eens dicht doen als er een dier dichtbij komt.
De volgende enclave is nieuw voor ons, hier lopen de Junior Black Bears (1 tot 3 jaar oud) dit zijn waarschijnlijk de beren die bij ons vorige bezoek nog in de kleuterklas zaten in het deel wat men te voet kan bekijken.
We zien er 5 of 6 dat ben ik even kwijt, ook deze dieren zijn erg actief, waarbij er twee met elkaar aan het ravotten zijn een derde neemt een aanloopje en klimt een boom in om vervolgens plat op zijn gat op een takstomp te gaan zitten en dat alles op een paar meter van de auto.

Dit stukje doen we erg lang over, overigens niet alleen door de beren, want het is ook nog eens enorm druk in het park, je staat er gewoon in een file.
Zal waarschijnlijk wel komen doordat het zaterdag is en dan ook nog eens in een Holiday weekend.
We komen langs de White Bisons en vervolgens langs de American Bisons, zeg maar de bruine tak van de familie Bison.

Na de Rocky Mountian Bighorn Sheep komen we bij de oudere Black Bears ook hier zijn nog een aantal beren actief waarschijnlijk omdat ze gevoerd worden.

Volgens de informatie die men krijgt blijven de Bear Cubs en Juniors heel het jaar actief net als een deel van de oude beren de rest gaat nog wel in winterslaap omdat ze dit vanuit de natuur gewend zijn.
Een paar van de oude beren toonden trouwens echt dierentuin trauma gedrag door heen en weer te lopen langs het hekwerk dat is wel jammer.
Het rondje is daarmee ten einde en we parkeren bij de Fort Bearizona Walking Area waar men behalve de Bear Cubs ook Javelina, Red Fox, Spotted Skunk, Swift Fox, Bobcat, Badger, Porcupine, Ringtail Cat, River Otter, Beaver en Jaguars kan zien.

Alle soorten met twee bij elkaar behalve de Bear Cubs die zaten in twee groepjes van vier.
De ene groep was erg lui en die lagen met zijn vieren op een hoop in een grot de andere groep was wel actief en renden achter elkaar aan en waren een dennenboom kruin aan het slopen.

Als we hier uitgekeken zijn is het te laat voor nog een tweede rondje door het park, het hek was al gesloten omdat een tot anderhalf uur voor sluiting geen auto’s meer aan de rondrit mogen beginnen.
Garmin krijgt het hoteladres en we rijden richting Flagstaff, het hotel is vlug gevonden wel via een UPSroute waarbij men alleen maar rechtsaf moet slaan, maar dat zijn we al gewend.
Bij het inchecken vragen we om een kamer op de begane grond, zodat we de koffers gemakkelijk mee kunnen nemen, het is een twee verdiepingen hotel zonder lift en koffers een trap op en af slepen is niet mijn hobby.
Doordat we wat later en flink veel gegeten hadden hebben we geen van beide veel honger dus slaan we het avondeten over en vullen de magen met koffie en koek.
Morgen gaan we hopelijk naar aangenamere temperaturen als we af zakken richting Phoenix.