Week 2

Dag 8, maandag 1 december
Las Vegas

Vanmorgen was het al 08:00am geweest voor ik uit bed kwam Annie was er iets vroeger uit.
We ontbijten met yoghurt,koffie en een sapje en tutteren daarna wat op de kamer, vandaag gaan we shoppen en dan heeft vroeg starten geen zijn.

De Nail Salon bij de Walmart gaat ook pas om 09:00am open en dat is ons eerste doel voor vandaag.
Nadat de voetjes weer heerlijk verwent zijn doen we een rustig rondje door de Walmart maar vinden niet veel van onze gading.
We zetten koers richting de Premium Outlet op S Las Vegas Blvd en maken daar een rondje en gebruiken er gelijk de lunch behalve wat nieuwe lingerie voor mijn betere helft kopen we niets.
Fry’s heeft niet wat we zoeken dat hadden we online al gezien maar je weet nooit of er toevallig nog een kleine voorraad ligt die niet meer op de website vermeld staan.
Galleria at Sunset is de volgende stop niet echt de mall zelf maar meer de winkels er omheen.
Bij Jo-Ann’s en Hobby-Lobby vinden we weer wat ornamentjes voor de kerstboom.
Bij Barnes & Noble vind ik een Alaska Milepost en nog een Insight Guides over Alaska , beide voor de voorbereiding van onze camperreis volgend jaar juni.
Bij Michael’s willen we een van de scrapboeken omruilen omdat er schade aanzit, maar daar is het zo enorm druk dat we besluiten om dat tot morgenochtend uit te stellen.
Voor vandaag vinden we het mooi genoeg, we gaan terug naar het hotel om de benen een poosje omhoog te doen.
Rond 07:00pm vertrekken we richting Tropicana want we willen onderweg ook nog iets eten, dat wordt China One een chinees aan  Tropicana Ave voornamelijk take away met een paar zitjes maar wel goed eten.
Door naar Tropicana Hotel&Casino voor de show van Raiding The Rock Vault.
Die was lang niet uitverkocht, een leuke trip door memory lane met veel oude rocknummers maar hij had wat vlotter en harder gemogen.

Het kon in ieder geval lang niet tippen aan het concert van TSO van vorige week in San Diego.
Start op 09:10pm en klaar om 11:05pm om 11:15pm zaten we in de auto, onderweg nog even getankt en iets voor 12:00am waren we weer op de kamer.

Dag 9, dinsdag 2 december
Las Vegas

Weer ruim na 08:00am uit bed en ontbijt op de kamer.
We rijden eerst naar Tropicana Ave want waar we gisteravond gegeten hebben zagen we ook een laundromat en er moet nodig gewassen worden er zit namelijk geen schoon ondergoed meer in de koffers.
Ruime zaak met 80 wasmachines waarvan een deel zelf 60 en 80 lbs per keer aankunnen en ruim 40 drogers, alles werkt alleen via een plastickaart maar als men de dame betaald, zorgt zij dat de machines aan de gang kunnen.
Wassen kost $ 1,50 per machine en drogen is $0,25 voor tien minuten zo zijn we dus voor $ 2,00 per machines klaar dat is zelfs goedkoper dan op de campgrounds.
Na de was rijden we naar Galleria at Sunset om daar bij Michael’s het scrapboek te ruilen, de dame vraagt om de creditkaart en stort dan het aanschafbedrag terug op de kaart.
Ook hier is het twee voor de prijs van één dus nemen we er weer twee mee vraag me alleen af wat ze gerekend zou hebben als we maar één album gekocht hadden we hadden namelijk gevraagd om te ruilen maar kregen de helft van het eerste aankoop bedrag terug.
Het was vanmorgen al bewolkt en als we buiten komen spettert het een beetje.
Nog een paar kleine dingetjes voor de kleinkinderen bij de Dollar Tree gekocht en toen naar The Boulevard Mall op Maryland Parkway.

Daar gebruiken we eerst de lunch en maken vervolgens een rondje door de inmiddels opgeknapte mall.
We vinden twee winkels waar ze leuke kleding voor Annie verkopen dus er wordt weer ingeslagen, ben bang dat Annie met drie lagen kleding over elkaar naar huis moet, want de koffers raken een beetje vol.
Bij de Walmart nog wat te eten gehaald en ook nog twee overhemden voor mij, moet dus mogelijk ook meerdere lagen over elkaar aan op de terugreis.
Daarna een poosje terug naar het hotel inmiddels regent het zachtjes.
Rond 06:30pm nemen we de auto en rijden naar Fremontstreet het regent nog steeds licht.
We geven de auto af bij de valetparking van Fremonthotel en lopen de paar meter naar de Experience, daar start net de 07:00pm show met de groep Heart.
Het dak van de Experience is niet waterdicht en dus regent het ook daar gewoon dat is dan ook te merken, er lopen er weinig mensen, de meeste stalletjes zijn gesloten er zien geen straatartiesten, verklede mensen en heel weinig zwervers en twee van de drie podiums zijn gesloten.

We lopen een rondje scoren nog een paar naamornamentjes in een van de vele souvenirwinkels en pakken de tweede show mee deze is van Bon Jovi inmiddels begint het droog te worden en komen er wat meer mensen op straat.
We gaan wat eten bij het Magnolia restaurant in het 4 Queens Casino, geen culinair hoogstandje trouwens, Annie haar steak was goed maar mijn Salmon was heel erg vet.
We gaan weer naar buiten en blijven nog even hangen voor de volgende show deze is van The Who, het begint weer te regenen dus besluiten we terug naar het hotel te gaan.
De auto voor laten rijden door de valet parking guy, was voor ons de eerste keer, maar zal zeker niet de laatste keer zijn vind het een ideale oplossing, niet zoeken naar een plekje en geen kilometers lopen van en naar de auto.
Eenmaal op de kamer maken we de verslagen en worden de koffers eens goed onderhanden genomen.
Door alle aankopen is het een geweldige bende, een groot deel van de nieuwe aankopen en spullen die we niet meer nodig denken te hebben worden in één koffer gedaan en die wordt afgetopt tot 50 lbs en zal niet meer open gaan.
Wat we morgen doen is even afhankelijk van het weer, we willen later in de middag richting strip om dan als het donker is een ronde te doen met de High Roller waar we nog een Groupon voucher voor hebben.

Dag 10, woensdag 3 december
Las Vegas – Red Rock Canyon NCA

Net even voor 08:00am uit bed, ontbijten, beetje opruimen en voor 09:00am zijn we onderweg.
Eerst even naar de buren “Sam’s Town”, want daar zit een Subway, voor de lunch onderweg, helaas is de deur dicht met een briefje “be back soon”maar ja wat is soon we gaan dus op zoek naar een andere Subway die vinden we een stuk verder op Boulder Highway.
Koste wel even een blokje rond rijden omdat de ingang verspert was door werkzaamheden.
Daarna op weg naar Red Rock Canyon NCA, T-T weet inmiddels redelijk de weg op een aansluiting na waar hij linksaf wil en je rechtsaf moet om op de goede weg te komen ook op de terugweg gaat hij hier de fout in.
Door de gescheiden rijbanen ga je hier dus de mist in als je er voor de eerste keer komt, voor ons is het bijna gesneden koek.
Bij de ingang van Red Rock Canyon NCA krijgen we de mededeling dat op dat moment alleen het visitorcenter open is, het scenic drive is vanwege de mist gesloten en de beste man weet niet of en dan wanneer hij open gaat.
Geen idee of men toch moest betalen want wij kunnen met onze ATB pass zo naar binnen.
Bij het visitorcenter is het druk met verschillende schoolklassen wat altijd redelijk lawaaiig is, tel daarbij nog een lerares of vrijwilligster met een harde schelle stem in een omgeving die een echo kent en men snapt dat het geen rustige rondgang was.
De schildpadden zijn niet te zien die houden met deze temperaturen hun winterslaap, op een paar vogeltjes na geen wildlife. Na een rondje houden we het voor gezien en rijden verder om te kijken of de scenic drive inmiddels open is en zien dat het hek open is dus beginnen we aan het dertien mijl lange rondje.
Een heel andere gewaarwording met die laag hangende wolken en natte rotsen en een temperatuur van rond de zeven graden waar we meestal tegen de veertig zit in dit park.

We doen het op het gemak en pakken ook nog twee dirtroads mee die we met de camper niet kunnen doen, helaas weinig te zien door de mist.
Het park weer uit en een klein stukje richting Las Vegas en dan weer van de hoofdweg af naar Caliso Basin een gebied met een paar springs en picknick mogelijkheid wat ook tot het Red Rock Canyon gebied hoort.
Ondanks de licht miezerige regen maken we en wandeling naar een van de bronnen de wandeling is volledig over een houten boardwalk.
Het enige water wat we zien is een plasje van de regen, de bron geeft geen water.

We gebruiken de lunch in de auto want zowel vochtigheid als temperatuur nodigen niet uit om gebruik te maken van aan van de vele picknicktafels.
We rijden terug naar het hotel en doen een paar uur de benen omhoog.
Rond 04:30pm rijden we richting Strip en parkeren de auto achter Bailey’s daar kunnen we zo Flamingo Road oversteken naar de Linq waar de High Roller is.

We ruilen de groupon voucher om voor tickets en kunnen gelijk door naar de ingang.
Omdat we tickets hebben voor het “Happy Half Hour” worden we in een ander rij gestuurd, zodat we in een gondel met bar komen.
Om de zoveel gondels zit er een met een bar aan boord en kan men de half uur durende omgang genieten van drankjes wat voor sommige mensen dan toch weer een reden is om in dat tijdsbestek vier tot vijf glazen champagne achterover te kiepen.
We gaan met ongeveer tien personen aan boord van de niet stoppende gondel, men moet dus in en uit stappen terwijl de gondel langzaam langs het platform glijdt.
Voordeel van een drankgondel is wel dat er geen kinderen mee mogen dat geeft minder kans op gehuil.
Leuke rit met een schitterend zicht op de omgeving, door het slechte weer wel wat beperkt maar toch genoeg te zien.

Na deze rit gaan we de strip op helaas blijft het wel steeds een beetje miezeren.
We gaan eerst naar de Venetian, daar is aan de voorkant weinig kerst versiering te zien en dus snappen we niet Lyan en Albert zeiden dat die zo mooi is maar als we via de Grand Canal Shoppes aan de achterkant komen begrijpen we het meteen.
Werkelijk schitterende voorstellingen met veel witte pauwen heel mooi vormgegeven we genieten hier dan ook een poos van voordat we weer verder gaan.

Op de strip steken we over naar de westkant en pakken een vulkaanuitbarsting bij The Mirage mee dat was ook al een paar jaar geleden dat we die gezien hadden.
Vervolgens duiken we The Forum Shops in bij Caesars Palace daar gaan we helemaal naar het eind en besluiten te eten bij de Cheesecake Factory.
Daar bestellen we beide de Lemon Garlic Shrimps en die smaken geweldig.
Als we weer buiten komen is de bovenkant van The Cosmopolitan niet meer te zien zo ver is de bewolking dan gezakt, een geluk dat we de High Roller gelijk gedaan hebben en niet later op de avond.
Met wat moeite steken we over naar Bellagio, geen idee of het aan het weer ligt maar veel van de roltrappen zijn buiten werking.
Bleek ook wel uit het aantal keren dat de fonteinen in werking kwamen want ondanks dat het rustig is op de strip was er ieder kwartier wel wat te zien.
We gaan richting de auto, Annie haar heup begint erg op te spelen door het vele lopen, dus we gaan naar het hotel voor vandaag is het mooi geweest.
Misschien morgen nog een deel maar mogelijk dat we Fremont Street nog een keer doen.
Behalve wat zwervers op de bruggen was er weinig te merken van deze mensen, van de verklede personen hebben we er vandaag maar één gezien, terug bij het hotel leek het ons toe dat het aan deze kant van Las Vegas de hele avond droog geweest was.

Dag 11, donderdag 4 december
Las Vegas

Vanmorgen mocht ik uitslapen het was al 08:45am toen ik uit bed kwam het was ook niet zo heel vroeg toen we gingen slapen iets van 01:30am.
Eerste en belangrijkste doel voor vandaag, een nieuwe camera voor Annie want de oude is gisterenmiddag overleden.
We gaan eerst naar Fry’s maar vinden daar niet wat ze zoekt, er waren sowieso weinig camera’s op voorraad daar.
Vervolgens krijgt T-T opdracht om een Best-Buy te zoeken en we kiezen de dichts bijzijnde wat dus weer een totale miskleun van T-T was, als hij aangeeft dat we onze bestemming bereikt hebben staan we middel in een groot nog braakliggend gebied tussen Las Vegas en Henderson.
We geven de gegevens van de Galleria at Sunset Mall in want daar weten we zeker dat er een zit.
Leuke camera gevonden, een Samsung WB250F met 21X optical zoom, batterij onderweg in de auto opgeladen en nog een mini SD- card gekocht en hij kan gelijk aan het werk.
We rijden vervolgens naar Bass Pro Shops een hele grote Outdoor World winkel waar je alles voor kamperen, vissen, jagen en varen kan kopen.

Schitterende winkel om een paar uur rond te kijken, niet dat we wat nodig hebben maar gewoon een leuke tijdbesteding.
Voor we daar uitgebreid gaan rond kijken gaan we eerst naar het naast / en aan gelegen Silverton Hotel & Casino waar we bij Johnny Rockets de lunch gebruiken.
Daar hebben ze trouwens hele lekkere hamburgers.
We gaan terug naar Bass Pro om wilde beesten te fotograferen, wel opgezet maar wel heel veel en niet alleen Amerikaanse soorten maar ook veel Afrikaanse zo hebben we toch nog een heleboel wildlife gezien want onderweg hebben we deze reis weinig gespot.

We hadden via internet nog een kerstwinkel gevonden op Charleston Blvd dus die kant opgereden, na even zoeken gevonden, het was een zaak die zich vooral toelegt op het aankleden van zaken zoals restaurants en winkels dus niet echt iets voor de particuliere markt maar hij is wel voor publiek toegankelijk en leuk om even rond te kijken.

Volgende stop een schoenenzaak op Flamingo Road, T-T stuurt ons via de I-15 en dat was gezien het tijdstip van de dag niet echt een goede keus, we komen ruim voor de afslag naar Flamingo Road al in een file terecht en doen bijna een half uur over één mijl.
Ondanks de vele stoplichten op de route was het via Maryland Parkway waarschijnlijk veel vlugger geweest.
We gaan een paar uur terug naar het hotel om rond 07:00pm richting strip te rijden, onderweg stoppen we voor een hapje eten bij de Red Lobster aan Flamingo Road.
Heerlijk gegeten voor niet te veel $$, voor een vier gangen diner waren we nog geen $ 18,00 kwijt.
Door richting de strip, we parkeren achter The Cromwell (voormalige Bill’s Gambling Hall) en lopen naar de strip en gaan daar eerst naar de Miraclel Mile Shops waar Annie bij Pandora haar gebruikelijke vakantie bead koopt, deze keer een in de vorm van Amerika met de vlag er op.
We steken over naar Aria/Crystale om daar naar de kerstversieringen te kijken.

Met de tram naar Bellagio en daar is tot onze verbazing de tuin helemaal klaar en open voor publiek.
Daar hebben ze vannacht en vandaag overdag met een heel leger werkvolk bezig geweest volgens mij want daar zag het gisterenavond echt niet naar uit.

Het ziet er weer heel mooi uit al vinden we beide dat de opstelling van The Venetian en veel verfijnder uitziet.
Ook de fonteinen zijn weer op orde en lijken veel hoger te gaan dan vroeger, we pakken dan ook drie voorstellingen mee gelukkig werden ze ieder kwartier gegeven en zoeken daarna de auto weer op.

Onderweg naar het hotel nog even getankt ARCO voor $ 2,775 dat was de goedkoopste die we gezien hebben, rond 11:00pm waren we weer ‘thuis’ voor onze laatste nacht Las Vegas.
Morgen rijden we naar Barstow en kunnen dan hopelijk Rainbow Basin Road doen het heeft schijnbaar behoorlijk geregend in die omgeving dus even uitzoeken hoe het er daar bij ligt.

Dag 12, Vrijdag 5 december
Las Vegas – Barstow

Ook vannacht was het weer ruim na 01:00am voor het licht uitging, we starten dan ook rustig vanmorgen.
Het gebruikelijke ontbijtje en nog even op internet en daarna alle spullen verzamelen en uitchecken.
Om 09:50am rijden we weg en zoeken via lokale wegen de I-15 op die we vandaag zuid zullen volgen.
Het is nog steeds erg nevelig , de omringende bergen zijn dan ook niet te zien.
Er zit behoorlijk wat verkeer op de I-15 in beide richtingen zeker als we Primm voorbij zijn, want vanaf daar heb je maar twee rijstroken met alleen op de lange klimmen een derde strook voor langzaam (vracht)verkeer.
Bij Baker gaan we even van de weg af voor een foto van de grootste thermometer ter wereld, die geeft 68F aan terwijl de auto 63F aangeeft.

We rollen verder naar Barstow waar we eerst even een stop maken bij de Subway om de lunch aan te schaffen.
Via Mainstreet (is old R-66) en wat lokale wegen gaan we naar Irwin Road noord om na vijf mijl Fosssil Bed Road west op te gaan.
Nu hebben we het zo gevonden mogelijk omdat we er al eens geweest zijn maar er staat nu ook en verwijsbord van de BLM, die ontbrak vorige keer.
Dit is een dirt road, hij ligt er heel wat beter bij dan in het voorjaar van 2013, de vullingen rammelden uit de kiezen toen we hier met de camper overheen reden.
Nu ligt hij er strak bij zonder wasbordvorming en door de regen van de laatste dagen en de hoge luchtvochtigheid ook nog eens zonder stofwolken.
We slaan af richting Owl Canyon Campgrond en Rainbow Basin Natural Area beide vallen onder de BLM.
Op de campground hebben we in 2013 gestaan maar omdat de scenic drive door Rainbow Basin voor campers en trailers verboden is konden we de route toen niet rijden, nu dus wel.
Ook deze weg ligt er goed bij wel is te zien dat het geregend heeft want er lopen verschillende natte sporen van links naar recht dit mede omdat je gedeeltelijk door een wash rijdt.
De verschillende kleuren van het gebied worden al vrij vlug zichtbaar, het zijn geen gekleurde rosten maar klei (betoniet).
Het doet sterk aan badlands denken, ook hier heel weinig vegetatie alleen aan de bovenkant zie je Joshua Tree’s staan die dan weer schitterend afsteken tegen de (bewolkte) hemel.

  Een zonnetje was welkom geweest om de vele kleuren beter uit te laten komen maar ook zonder dat is het een schitterend gebied.
Het is wel wat te vergelijken met de Artist Drive in Death Valley NP maar dan was fletser en verschillende kleuren.
We hebben beide onze twijfel over het camper verbod tot we een bocht tegen komen met aan beide zijden overhangende rotsen, daar gaat dus echt geen camper doorheen komen zonder schade aan de zijkanten.
Het is heerlijk rustig dus we stoppen waar we willen gewoon midden op de weg voor foto’s, wel even opletten dat we op een droog stukje stoppen want de klei plakt gelijk aan de schoenen wat weer zo’n bende geeft bij het instappen.

We kruimelen op het gemak door waarbij we heel vaak stoppen want na iedere draai van de weg is er weer wat anders te zien.
Op een gegeven moment komen we bij vijf geparkeerde auto’s en iets verder is een hele groep mensen, waarschijnlijk studenten, bezig om een gebied in kaart te brengen verder zien we op de hele route geen mens.
Gezien ons tempo zouden die ons in moeten halen want de route is een one way.
Weer terug op Fossil Bed Road gaan we terug richting Barstow, we slaan even af op Old R-58 want daar dacht ik in 2013 iets gezien te hebben met een heleboel oude spullen.
Mijn gevoel is nog in orde, want al vlug komen we Tom’s Welding Shop tegen en die beste man is schijnbaar liefhebber van oude metalen reclame borden, het hekwerk rond zijn zaak hangt er dan ook helemaal vol mee, altijd een leuk fotomoment.

Ook komen we nog het Barstow Railroad Museum tegen, dat ligt naast het grote trein rangeer complex, het museum zelf bezoeken we niet maar een aantal oude locomotieven die hier staan zijn ook een dankbaar fotografeer object.

Volgende stop ons motel voor de nacht wat heel toepasselijk Route 66Motel heet, een al wat ouder motel maar wel goed onderhouden en met schone kamers, onze kamer heeft een rond bed, kingsize, ook weer eens iets anders.
De eigenaar heeft een voorliefde voor oude auto’s en die staan er dan ook verschillende op het terrein.

Tussen verschillende kamers heeft dit hotel nog een dubbele carport zoals men vroeger zag bij oude Route 66 motels, men kan er alleen niet meer in parkeren want er staan oude auto’s en ander oud materiaal in.
Ne even wat drinken nemen we de auto weer en maken een ritje over Mainstreet, dit omdat we bij het binnen rijden al gezien hadden dat er heel wat Murals op sommige gebouwen te zien zijn en die willen we nog graag fotograferen voor het te donker wordt.
Dat lukt allemaal net hoewel de laatste mogelijk al wat aan de donkere kant waren.

Nog een poosje terug naar de kamer en rond 07:00pm op zoek naar een eetgelegenheid, eigenlijk niet echt op zoek want tijdens het inchecken kregen we van de eigenaar een paar goede restaurant tips en zijn favoriet hadden we tijdens de mural fototocht al gezien dus rijden we daar zo naar toe.
Nou de beste man heeft niets te veel gezegd, na een heerlijke dinercombo van Steak en Lobstertail met als toetje een stukje (=kwart) Pie rollen we bijna letterlijk van tafel en dat voor het wereldschokkende bedrag van $ 15,99 ex tax en tip per persoon.
Mocht er ooit iemand in Barstow op zoek zijn naar een goed restaurant ga dan naar Coco’s Bakery & Restaurant, 1200 E. Mainstreet.
Je kan de heerlijke Pie’s ook zo kopen voor $ 8,00 per stuk en er is een zeer ruime keus mogelijk.
Straks eens kijken hoe het slaapt op een rond bed.

Dag 13, zaterdag 6 december
Barstow – Los Angeles

Nou het ronde bed slaapt net zo goed als een gewoon rechthoekig bed hoor, mits er natuurlijk een goede matras op ligt en daarover hier geen klagen.
Voor we wegrijden maken we nog even wat foto’s van de muur die het motel en openbare weg scheiden, daar is namelijk heel Route 66 op weergegeven met alle staten waar hij doorheen gaat.

Het motel is zonder ontbijt dus rijden we eerst even naar de andere kant van de stad om een ontbijt te nuttigen bij de Mc D. deze keer weer een Big Breakfast de Luxe dat is met pancakes en een beker koffie natuurlijk.
We kunnen hier gelijk de I-15 zuid/west op maar we willen wat meer toeristisch rijden en proberen een stuk van Route 66 te volgen.
Redelijk rustig ten opzichte van de interstate waar je toch geacht wordt met de stroom mee te gaan en die zit op zeventig tot vijfenzeventig mijl per uur.
Wij kunnen het nu op vijfenveertig tot vijftig mijl houden en geniet van het dorre landschap met af en toe nog wat oude gebouwen waarbij we een oud motel “Dunes” denken te herkennen, omdat er een viertal identieke gebouwtjes naast elkaar staan die op twee aaneengesloten motel appartementen lijken.
In de buurt van Oro Grande komen we ineens een leuke attractie tegen “The Bottle Tree Ranch” daar is iemand creatief met oud ijzer, een lasapparaat en lege flessen.
Hij heeft er werkelijk een compleet bos van stalen buizen waar stukje betonijzer als takken aan gelast zijn waar dan weer flessen op gezet zijn gemaakt.
Bovenop iedere ‘boom’ heeft hij als eindstuk allerlei dingen gelast zoals oude naaimachines, oude geweren, melkbussen en wat hij nog meer tegen komt.
Er worden nog steeds bomen geplant, achterin heeft hij een complete werkplaats waar nog genoeg materiaal ligt om het bos te verdubbelen.

Hij geheel is vrij toegankelijk maar tips worden op prijs gesteld er staan dichtbij de in/uitgang een melkbus waar men een bijdrage in kan achterlaten, niet verplicht volgens mij.
Een leuke onderbreking van een half uur of langer al naar gelang je belangstelling.
We gaan weer verder en komen dan in Victorville, daar is een omleiding die Route 66 afsluit wegens een event.
Dat blijkt de Santa Parade te zijn, zeg maar de aankomst van Santa en Mrs Santa zoals bij Sinterklaas wordt binnengehaald maar dat iets anders.
We volgen de detour tot we een plek vinden waar we kunnen parkeren en lopen dan richting de parade.
Er komt van alles langs lokale ondernemingen, scholen en verenigingen, oude tractoren, hotrods enzovoort, er zat ook een sportwagen tussen met ”Miss Route 66” deze dame was volgens mij net zo oud als de route waar ze naar vernoemd was.
Als laatste wagen van de parade kwam de brandweerauto met Santa en dame er bovenop.

Gelijk achter deze auto komen de mannen en auto’s van de gemeente, vier auto’s naast elkaar waar alle afzettingmateriaal opgezet wordt daarachter weer drie veegmachines die de hele straat schoonmaken.
Als laatste de lokale Police en zodra die over een kruising heen is mag het verkeer weer verder, een zeer effectieve wijze van werken waarbij een weg zo kort mogelijk is afgesloten.
Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren, als er bij ons op het dorp een evenement is op zaterdag komt de bus op vrijdagavond al niet meer over het dorp en is de eerste volgende pas op zondag en soms zelfs maandag morgen.
Na Victorville moeten we de I-15 op omdat Route 66 er onder verdwenen is, we kunnen verderop nog een stukje volgen maar door roadwork worden we weer de I-15 opgestuurd en blijven hem nu volgen.
Door afritten in afritten raakt T-T een beetje van streek en reageren we net te laat waardoor we op een verkeerde baan uitkomen maar we kunnen steeds terug op koers komen.
Op sommige stukken komen we ondanks vier rijstroken plus een carpoolstrook in de file terecht, zeker waar twee interstate’s in elkaar opgaan en er dan drie tot vier banen in een opgaan stropt het enorm maar we komen steeds dichter bij ons laatste hotel deze reis.
Het is 02:30 als we weer op W. Century Blvd waar we ook gestart zijn komen het hotel is vlot gevonden.
Inchecken en dan alles uit de auto naar de kamer brengen en de auto een beetje uitmesten, morgenavond moeten we hem inleveren.
Omdat we de lunch gemist hebben gaan we wat vroeger op zoek naar een restaurant voor het avondeten.
Als we een Red Lobster tegen komen is de keus vlug gemaakt, het was weer heerlijke maaltijd alleen verspeelde onze ober een deel van zijn tip omdat hij met de rekening kwam terwijl we nog een vierde gang tegoed hadden daar moesten we dus om vragen.

Dag 14, zondag 7 december
Los Angeles.

Iets na 08:00 uit bed, we blijven even op de kamer zodat ik om 08:30 voor onze terugvluchten kan inchecken.
Dat lukt in eerste instantie niet maar als ik de vlucht opzoek op de site van US airways blijkt dat hij vijf minuten later vertrekt, om 08:35 lukt het dus wel.
We krijgen allebei weer een TSA precheck voor beide vluchten weer een gelukje, want die rijen zijn veel korter en je moet geen laptop uitpakken en kan schoenen en broekriem aanhouden.
Dan om een ontbijt, dat stelt dus weer niets voor brood en diepvries wafels om te toasten boter is op en wordt niet meer aangevuld, sap en koffie dat is het.
We gaan op weg T-T krijgt de gegevens van de La Brea Tarpits
Onderweg komen we een heel veld met jaknikkers tegen met een flink aantal opslagtanks er naast, hier komt schijnbaar nog een behoorlijke hoeveelheid olie uit de grond.
Bij de teerputten of eigenlijk bij het bijbehorende museum is een parkeerterrein waarvoor men $ 9,00 kwijt is, later zien we in een naast gelegen straat dat men daar ook bij parkeermeters kan staan heb alleen geen idee wat dat kost maar voor een paar uur wellicht minder dan die $ 9,00.

We bekijken op het gemak het park waar een verschillende teerpunten te zien zijn ook zien we op een paar plekken de teer zo uit de grond komen.

Het ruikt naar warm (vers) asfalt dus lijkt het voor mij net of ik terug op het werk ben en bij een asfaltspreidmachine sta.
Ook kan men een aantal opgravingen zien, een grote in het terrein zelf maar er zijn ook verschillende grote brokken in houten kisten verpakte grond op het terrein, die omen uit de omgeving.
Als men ergens gaat graven en beenderen tegenkomen wordt zo’n brok grong ruim uitgegraven en naar hier gebracht.
Zelfs op deze zondag zijn er verschillende mensen bezig om de beenderen beetje bij beetje bloot te leggen, een smerig karwei met al die teer die er omheen zit.
Na een paar uur vertrekken we weer en zetten koers naar de Santa Monicapier, het eind van Route 66.

Daar vinden we een parkeerterrein waar men per uur kan betalen wel met een maximum parkeertijd van twee uur maar dat is voor ons lang genoeg.
Men kan zelfs op de pier zelf parkeren maar dat zal waarschijnlijk wel flink aan de prijs zijn.
Op de pier is zelfs een (mini)pretpark met onder andere een
achtbaan en reuzenrad.

We maken op het gemak een rondje over de pier, er staan veel kraampjes met allerlei souvenirs wel veel van hetzelfde, acht of negen kraampjes waar je je naam in Chinese karakters kan laten schilderen is wel wat veel, ook schilderijen maken op postkaart formaat is er goed vertegenwoordigt.
Vissen doet men ook hier volop maar is niet overal toegestaan zodat je als gewone bezoeker ook aan de kant kan komen zonder dat je in vis/aas afval of lijnen met haakjes trapt.
Op het strand staan een heleboel witte en rode houten kruisjes met een bord er bij “ARLINGTON WEST” het blijkt een protest te zin tegen de hoge kosten van het militaire apparaat.

Zoals men het omschrijft is het een plek om te rouwen, te reflecteren, denken, treuren, en te mediteren, te eren en erkennen hen die hun leven hebben verloren, en na te denken over zijn de kosten van de oorlog.
Op 15 februari 2004 voor het eerst opgezet en ik weet niet of het vanaf die datum al zo is maar nu wordt het iedere zondag opgebouwd.
De dichtbij gelegen strandwacht post is gesloten dus geen Pamala Anderson of sixpack strandboys te zien.

We gaan terug naar de auto en geven T-T opdracht om een Mc D. te zoeken we hebben zin in een Frappé, als we die ophebben gaan we terug richting hotel en halen de laatste spullen uit de auto.
Rond 06:00 gaan we richting car rental met de bedoeling eerst onderweg te eten, we komen een chinees restaurant tegen waar we stoppen, druk is het niet we waren de eersten gasten, na ons kwam er nog een groep van drie personen binnen.
De bestelde coke en diet-coke krijgen we in een blikje, we bestellen allebei de kip Teryaki, een bord waar je bijna niet overheen kan kijken maar hij had wel wat warmer gemogen.
We rijden naar Alamo en leveren de auto in, de man die ons helpt spreekt (goed) Nederlands en vraagt of we naar de airport moeten, nee terug naar ons hotel.
Dan moet je daar gaan zitten zegt hij terwijl hij naar het eind van busterminal wijst, even later wordt er gevraagd of we naar een hotel moeten en als we dat bevestigen laat de man ons instappen, als we zeggen welk hotel zegt de man dat hij daar niet naar toe mag rijden omdat het aan de andere kant van de I-405 ligt.
Daar rij je gewoon onderdoor dus niet dat men moeilijk moet doen om er te komen maar regels zijn regels, oké dan nemen we wel een taxi.
Die staan er ook genoeg bij de ingang dus even later zijn we voor $ 10,00 weer bij ons hotel.
Daar vraag ik voor morgenochtend om een shuttlebus, die rijdt ieder uur op het uur goed dan wordt het die van 06:00am, ik kan gelijk afrekenen ook dit gaat $ 10,00 kosten we wisten al dat het geen gratis shuttlebus was.
We pakken zoveel mogelijk in en wegen de koffers nog een keer voor de zekerheid waarbij we nog wat spullen om steken, beide koffers zitten net aan of over de 50 lbs.

Dag 15/16, maandag 8 en dinsdag 9 december
LAX – PHL – BRU

Om 05:30 gaat de wekker, wassen aankleden, spullen in de koffer en naar beneden, uitchecken en Annie pakt nog een paar bekers koffie maar eerdat we daar een slok van genomen hebben staat de shuttlebus al voor onze neus.
In nog geen vijftien minuten stonden we al bij de incheck zuilen van US airways, die geeft zonder problemen vier boarding passen af waarna we ons melden bij de dame die de labels voor de koffers heeft, de zwaarste koffer eerst op de weegschaal 52 lbs maar behalve een extra sticker met Heavy er op geen probleem de tweede koffer woog precies 50 lbs maar kreeg ook zo’n sticker.
Nog even naar buiten voor een nicotineshot en we gaan naar de security, daar bewijst de TSA pre zin voordelen want we zijn er binnen twee minuten doorheen.
Onze gate is de eerste op de terminal dus moeten we niet ver lopen, wel lopen we even wat verder door om een ontbijt te zoeken dat lukt bij Ruby’s Diner een goed ontbijt met lekkere koffie maar oals op alle vliegvelden behoorlijk aan de prijs.
Het boarden begon mooi op tijd alleen hadden we een er vervelende purser, hij begon al met vreselijk in de weg staan terwijl de mensen verder naar achter door moesten ook had hij een aantal bagage bins gesloten waardoor Annie haar Carry-on pas bij rij 16 (wij zaten op 10) kwijt kon, op het moment dat er een jonge dame voor rij 10 aan de ander kant van het gangpad kwam deed de eikel twee bins open die beide nog een Carry-on konden hebben.
Je Carry-on zes rijen naar achter ophalen als je geland bent gaat niet lukken, omdat die van mij niet zo dik is kan hij het laatste half uur wel tussen mijn benen staan dus haalt Annie die van haar op en wisselt hem om met de mijne.
Komt die eikel natuurlijk weer, dat mag alleen als hij plat kan en onder de stoel voor je, pech voor hem, want ook dat lukt.
Iets vroeger dan gepland op Philladelphia geland maar die winst raken we kwijt met taxiën.
Aankomst gate B-16 dat is aan het eind van de terminal een flinke wandeling en vertrekken van A-26 dat is aan het eind van de nieuwe terminal A-west wat nog een veel langere wandeling is.
Na een flinke middag wandeling bij de gate ons eerst even gemeld bij het podium waar we een oké stempel op onze boarding kaart krijgen, zonder dat stempel kom je het vliegtuig niet in.
Ook nu weer op tij boarden maar dat duurt ondanks dat de vlucht niet vol is toch iets ik denk mede omdat er nog een aantal passagiers erg laat van een ander vlucht afkwamen.
Weg van de gate maar dan komen we in een file van vertrekkende vliegtuigen al bij al een kleine drie kwartier te laat de lucht in maar de piloot had al aangegeven dat de vlucht bijna een uur korter zou zijn.
Na een rustige vlucht waar ik gelukkig een flink deel niet heb mee gekregen, landen we ongeveer op de normale tijd op Brussel.
Van boord en naar de paspoortcontrole, daar staat ook voor de EEG burgers een flinke rij waardoor we bijna een half uur kwijt waren voor we bij de bagage banden komen.
Daar zien we al een van onze koffers aankomen en de tweede zit er vlak achter zodat we daar binnen twee minuten weg zijn.
De Douane was weer geen enkel probleem, naar de auto en alles inladen en op weg naar Zeeland.
Dat ging weer zeer vlot terwijl het de ander kant op weer stil stond.
Even langs Annie haar ouders voor een bakje koffie en dan naar huis, ’s middags allebei de oogjes nog een paar uur gesloten.
We kijken al weer uit naar onze volgende reis, Alaska deze keer en weer met een camper, zowel vliegtickets als camperhuur zijn al geregeld dus kan ik komende winter aan de route gaan werken hierbij zal de in Las Vegas gekocht Milepost zeker een hulpmiddel zijn.
Bij deze dank voor het volgen van onze reis en tot een volgende keer.