Week 1

Dag 1 maandag 30 mei
Amsterdam > Las Vegas

Gisteravond rond 06:30pm thuis weggereden richting Schiphol, we slapen in het van der Valk hotel en kunnen daar de auto heel onze vakantie laten staan, de rit voorloopt vlot zonder files dat was ook de reden om al op zondagavond te vertrekken wat de maandag morgen spits wil je niet inzitten als je een vlucht wilt halen.
Ook hebben we zo een redelijke nachtrust.
Vanmorgen ging om 06:00am de wekker zo kunnen we op het gemak ontbijten, we hebben de shuttlebus van 07:20am gereserveerd en die vertrekt keurig op tijd hij zat trouwens een heel eind vol.
Bij de incheckbalie van United is het niet echt druk en zijn we zo aan de beurt, wel eerst het veiligheids praatje met de bekende vragen geen problemen voor ons en naar de balie om de koffers in te checken en Annie haar boardingpassen te halen.
Waarom we die niet thuis konden printen zal wel altijd een raadsel blijven want nu ging het zonder problemen of vragen.
Door de paspoort controle en security en daarna nog even shag inslaan.
Onze gate is G-3 dus zoeken we die op, lekker aan het begin van de terminal wat weer een wandeling uitspaart.
En ik heb het geluk dat er een rokersruimte in het café naast onze gate zit.
Het boarden zou om 10:20am beginnen maar de bemanning komt pas om 10:25 aanlopen en dan moeten ze ook nog eerst alles aan boord controleren voordat de passagiers aan boord mogen.
Ook hier staan weer een paar personen van de security die weer vragen stellen (hoezo dubbel) ook staan er twee personen die er regelmatig iemand uitplukken om te de carry-on te controleren, dat zit je in een vroege instapgroep en kan je toch nog laat aan boord.
Wij hebben geluk dat zowel man als vrouw met iemand bezig waren en kunnen zo doorlopen, door een nieuwe slurf dat is een hele verbetering ze zijn een stuk breder dan de oude.
Het boarden gaat nog redelijk vlot en zo worden we toch op tijd van de gate weggeduwd daarna wel een klein kwartier rijden naar de polderbaan en dan de lucht in.
Saaie vlucht met veel bewolking alleen het laatste uur kunnen we af en toe wat van de grond zien.
Behoorlijk wat turbulentie onderweg, de service en het eten bij United gaat ook achteruit het is minder in hoeveelheid en in smaak.
Mooi op tijd geland maar daarna zit alles tegen.
Lange rijen bij immigration wat al begint bij en kiosk voor terug kerende ESTA houders, die rij lijkt wel langer dan de rij voor de eerstelingen.
Ook de rij voor de beambte die het stempel moet zetten is lang en er zijn maar weinig hokjes open.
Wij zijn dan ook bijna twee uur verder voor we de koffers op kunnen halen dan weer in een rij voor customs en daarna dekoffers afgeven dat ging vlot en binnen 50 meter na customs.
Op naar de volgende rij, security en weer een hele lange rij, we hebben beide een TSA-Pre maar daar doen ze hier dus niet aan.
Geen verkorte rij en ook nu weer alles uitpakken.
Hierna kunnen we eindelijk kijken van welke gate onze volgende vlucht gaat, hier krijgen we aanwijzingen van een behulpzame medewerker en na een korte wandeling zijn we bij onze volgende gate we hebben nog precies 10 minuten voor ze hier beginnen met boarden.
Onderweg van uitstappen tot hier hebben we niets kunnen doen van toiletbezoek of iets te eten of drinken kopen.
De tweede vlucht vertrekt keurig op tijd ook nu weer veel bewolking en turbulentie.
Op deze vlucht kregen we meer te drinken dan op de eerste vlucht.
We landen ruim 20 minuten te vroeg op Las Vegas en maken eerst een pitstop zodra we uit de gatel zijn, dan met de trein naar terminal 3 voor de bagage.
Als we bij de bagageband komen zie ik al een van de koffers ronddraaien en als hij weer langskomt ligt nummer 2 er gelijk achter.
Naar buiten een dan eerst een nicotineshot om vervolgens naar de taxistandplaats te lopen.
Op naar de volgende rij? Nee, we kunnen deze keer zo doorlopen en worden naar een wat grotere taxi verwezen vanwege de vele bagage.
We treffen een zeer vriendelijke taxichauffeur, behalve de vraag waar naar toe is er geen woord uitgekomen en dan moesten we bij het hotel ook nog zelf de koffers uit de auto halen, dit heeft hij helaas wel in zijn tip gemerkt.
Inchecken ging ondanks een rij best vlot en dan de kamer opzoeken, eerst op de verkeerde verdieping, zal wel een gevolg van de lange reis zijn.
Als alles op de kamer is gaan we op zoek naar iets te eten want daar hebben we wel zin in.
Rond 10:00pm stappen we onder de douche en daarna is het licht uit het was mooi voor vandaag.
Gereden: 0 mile
Getankt: niet
Campground: geen Excalibur hotel.

Dag 2 dinsdag 31 mei
Las Vegas > camper ophalen

Ook vanmorgen gaat de wekker weer om 06:00am we willen eerst no een ontbijtje scoren voor we weg gaan en El Monte geeft aan dat men tussen 07:15am en 08:00am opgehaald kan worden en dan ligt het er mar net aan hoe ze hun rondje rijden.
We denken bij de Mc D. te eten maar als we boven komen blijkt die niet meer in Excalibur te zitten, we gaan dan weer naar Johnny Rockets waar we ook gisteren gegeten hebben, wel een stuk duurder dan de Mc D. maar ook veel lekkerder.
Na het ontbijt de koffers ophalen en na de keycards in de express box gedropt te hebben lopen we naar de achterkant van het hotel waar bij de rotonde de pick–up plaatsen zijn.
Om 07:35am komt ons busje aanrijden, we zijn de enige passagiers en om 08:00am zijn we op het verhuurstation, daar moeten we even wachten op een vrije medewerker want er zijn nog een paar vroege starters en ook al terugbrengers.
Na de papierwinkel moeten we wachten op de camper, want die staat nog achter omdat het voorterrein al vol staat.
Tijdens dit wachten kunnen we nog wat spullen scoren die door vorige reizigers zijn achter gelaten ook krijgen we nog een en ander van een koppel wat net terugkomt.
Als de camper voorstaat voeren we de controle uit en worden alle schades genoteerd, de kraan in de keuken lekt en daar wordt een monteur bij gehaald.
‘Als je de pomp uitzet stopt het lekken’ volgens die gast, denk het niet en als we op citywater zitten moeten we zeker de buiten aansluiting dicht draaien.
Hij gaat dus en nieuwe kraan halen/monteren.
Als ik de glazen schaal in de magnetron leg, blijkt die niet op de uitsparing te passen dus loop ik naar binnen en krijg een andere die past ook niet en een volgende ook niet de dame die ons geholpen heeft komt weer terug en loopt gelijk mee om te kijken en komt even later met een passende schaal aanlopen.
Ondertussen heeft Annie weer een heleboel spullen gekregen van een groepje mensen waarvan we de vrouw ook nog eens blijken te kennen via Jan en Marjan.
We kunnen rond 11:00am dan eindelijk op pad al bij al toch een uurtje later dan we gewend zijn.
Eerste stop de Dollar Tree op Flamingo Road, door alle gekregen spullen hebben we hier heel wat minder nodig dan anders.
Dan naar de Walmart op Boulder Hyway hier gaan we natuurlijk eerst onze voeten laten verwennen voordat we de boodschappen doen.
Daarna naar de T-Mobile store deze zit naast de Walmart, hier laten we onze hotspot weer actieveren zodat we onderweg online kunnen.
Even terug naar de Walmart nu om te eten bij de Mc D.
Vervolgens rijden we Flamingo Road weer af naar een schoenen factory outlet waar Annie twee paar schoenen weet te scoren, deze had ze online al bekeken en dus wist ze wat ze wilde we waren dan ook zo klaar.
Tijd om de campground op te zoeken dan kan ook de airco op vol vermogen want het is hier bloedheet ( ruim 100F).
Alles wordt ondertussen uitgepakt en krijgt een plekje.
De nieuwe handdoeken worden gewassen en gedroogd waarna we een bakje koffie met koek doen als avondeten dat we naar de Mc D. gingen was het al 03:00pm dus is de honger nu niet zo groot.
We werken aan de verslagen eerst een poos buiten bij de laundry en daarna in de camper waar de temperatuur ondertussen terug is gebracht naar zo’n 23G.
Rond middernacht kunnen beide verslagen online.
Gereden: 17,3 mile.
Getankt: niet.
Campground: Koa Sam’s Town, kosten $25,20 met 10% korting, full hookup.

Dag 3 woensdag 1 juni
Las Vegas > Kodachrome Basin SP

Vanmorgen voor de derde op een volgende dag om 06:00am uit bed dat gaat hopelijk nog wel veranderen.
We ontbijten op het gemak en rijden om 07:45am van de campground af.
Over Boulder Hyway naar de I-515 west en dan richting de I-15, Garmin wil eigenlijk een andere (kortere) route nemen maar daar stikt het van de stoplichten.
Als we in een file uitkomen met op de matrixborden de melding dat het zeker 20 minuten is tot aan de I-15 besluiten we om de exit van Eastern de I 515 te verlaten en zo door north Las Vegas naar de I-15 noord te rijden.
Eenmaal op de I-15 is het mijlen weg tikken en komen we in onze tweede staat van deze reis Arizona.
Er zijn volop werkzaam heden aan de Arizona Strip (I-15) met mogelijk lange vertraging dat laatste valt gelukkig mee op een paar keer wat langzamer rijden na komen we er goed doorheen.
Ook de wind valt deze keer erg mee, het kan op dit stuk tussen de bergen flink te keer gaan met gevaarlijke (Cross Winds) wat zeker voor vrachtwagens en campers geen pretje is.
We komen onze derde staan (Utah) binnen, St George breid steeds verder uit ook in westelijke richting nog een paar jaar en de stad komt tot aan de staatsgrens met Arizona.
Omdat we in Las Vegas geen gas bbq voor een redelijke prijs konden vinden hebben we voor vandaag een aantal Walmarts op de planning staan.
Helaas vinden we ook vandaag in drie achtereen volgende Walmarts alleen maar een Weber die tegen de $ 60,00 moet kosten dat vinden we een beetje te veel om na vier weken weer weg te doen.
In Cedar City nemen we de UT-14 oost waarmee we letterlijk de berg opgaan.
We komen boven dan ook in de sneeuw uit, de alpenweiden zijn wel grotendeels sneeuwvrij maar lijken wel op moerassen zoveel water staat er plaatselijk nog op.
Er lopen dan ook verschillende beekjes alle kanten uit.
Navajo Lake staat zo hoog dat de scheidingsdam nog onder water staat en het nu een groot meer is.

Na de afdaling komen we op de US-89 uit, die volgen we noord tot de UT-12 welke we oost opgaan.
Door Red Canyon en langs Bryce Canyon volgen we deze weg tot in Cannonville daar gaan we de Cottonwood Road (BLM-400) zuid op richting Kodachrome Basin State Park.
Hier willen we overnachten maar de rangerdame heeft slecht nieuws zowel de hookup als de grote non-hookup plekken zijn allemaal bezet, er zijn allleen nog wat kleine plekken vrij maar daar kan volgens haar geen 30ft camper op.
Ze geeft aan dat de KOA in Cannonville een optie is, liever niet, maar kunnen we langs de Cottonwood Road boondock plekken vinden.
Dat moet lukken denkt ze, in de buurt van Grosvenor Arch en dat is ongeveer 11 mijl rijden.
Zo ver hoeven we niet, want na een kleine twee mijl vinden we een mooie plek en die blijkt als ik de camper er op zet ook nog eens mooi vlak te zijn, levelen is helemaal niet nodig.

Na afgelopen nacht van de feestverlichting van Las Vegas te hebben mogen genieten gaan we vannacht waarschijnlijk alleen maar lichtjes van de sterren zien.
Het wildlife voor vandaag bestond uit twee deer langs de UT-14 en twee langoren (Jackrabbit) bij de camper vanavond net na het eten.
Gereden: 281,6 mile.
Getankt: Alton, 34,176 gallon á $2,499
Campground: geen, maar een boondockplek langs de Cottonwood Road, Kosten $0,00

Dag 4 donderdag 2 juni
Kodachrome Basin SP > Capitol Reef NP

We gaan al iets vooruit, vanmorgen was het 06:15am dat we uit bed waren, het is in de nacht flink afgekoeld de temperatuur in de camper is maar 11G als we opstaan.
De zon staat al op de ramen dus gaat de kachel niet meer aan.
Het voordeel van een boondockplek is dat er geen restricties gelden voor het gebruik van de generator.
Deze gaat dan ook aan om koffie en thee te zetten en de waffels voor het ontbijt in de toaster te doen.
Om 07:30am gaan we op weg, voor we in Cannonville komen spotten we het eerste wildlife al er dartelen verschillende langoren over en langs de weg helaas zien we er ook veel die de oversteek niet gehaald hebben.
In Cannonville kijken we of we ergens een internetsignaal op kunnen pikken maar dat lukt niet.
Onderweg naar Escalante zien we twee deer op een bergkant staan en ook weer een aantal langoren.
Ook in Escalante vinden we geen netwerk om te bellen.
We vervolgen de UT-12 oost en ondanks de vele keren dat we deze route gereden hebben blijft hij boeien, wel vinden we beide de west naar oost rit mooier dan oost naar west.

Tussen Bolder en Torrey zien we een vos jammer genoeg we platgereden op de middenstreep.
In het bos zien we nog een eenzaam elk vrouwtje maar die heeft geen zin in toeristen en gaat lopen zodra ik afrem om een foto te maken.
In Torrey kunnen we via de wifi van het visitorcenter eindelijk bellen met de familie, gelukkig zijn de gezondheids problemen van Annie haar vader al weer onder controle, maar even kunnen contacten is in deze wel aangenaam.
Op aanraden van de dame in het visitorcenter rijden we eerst naar Fruita campground want gisteren was deze rond 11:30am al vol,
Ze hebben de prijs voor een overnachting verhoogt, dat mocht ook wel eens, want toen we hier in 1999 voor het eerst kwamen betaalde we $10,00 en dat was tot vorig jaar nog zo, mar om het dan gelijk maar te verdubbelen naar $ 20,00 is toch wel een beetje gortig voor alleen maar een plek en toiletten.
We besluiten om maar weer een boondockplek te zoeken dat kan aan beide kanten van het park buiten de parkgrenzen.
Op de campground zien we nog twee deer lopen.
We rijden eerst terug naar Torrey om daar bij het visitorcenter de verslagen online te zetten.
Na de lunch gaat we Capitol Reef weer in en rijden eerst naar de Gooseneck Overlook om nu op het gemak eens rond te kijken de vorige keer dat we hier waren stormde het zo hard dat men moeite had om het fototoestel stil te houden.

Dat ging nu beter ook planten fotograferen gaat beter als ze niet door de wind heen en weer geslingerd worden.
Vervolgens rijden we de scenic drive tot het eind waarbij veel fototops gemaakt worden.

Ook hier vinden we verschillende cactussen in bloei waaronder een drietal zeldzame Pediocactussen met gele bloemen helaas maar een met bloemen.

We rijden op het gemak het park uit via de UT-24 oost richting Hanksville op zoek naar een plek om te overnachten.
Die vinden we op het Swing Arm City ATV gebied onderdeel van het Factory Butte gebied wat allemaal onder de BLM valt.
Swing Arm City is het enige gebied waar men buiten de gekende paden met ATV voertuigen door het hele gebied mag rijden.
Men kan een heel eind het terrein in waarbij “The Rock”een erg gelieft stuk is voor zowel off-road rijden als kamperen maar men moet dan een heel stuk over Betonite klei rijden keurig spul als het droog maar als het nat is wordt het zo glad als een paling in een emmer snot, dat risico gaan we zonder dat we de weersvoorspelling kennen niet nemen.
We blijven vooraan in het terrein waar alles verhard is met grind dat is ook met nat weer goed te berijden.
Het was ook vandaag weer behoorlijk warm en er is hier geen schaduw, de dichtstbijzijnde boom staat denk ik in Hanksville, een maar mijl naar het oosten.
Ook de ARCO geeft weinig verkoeling omdat er geen wind staat daarom gaat de generator een poosje aan om de airco te laten draaien.
In de loop van de avond koelt het wat meer af.
Gereden: 181,1 mile.
Getankt: niet
Campground: geen, maar een boondockplek langs de UT24 op Swing Arm City BLM, Kosten $0,00

Dag 5 vrijdag 3 juni
Capitol Reef NP > Colorado NM

Annie was vanmorgen om 06:30 uit bed en ik volgde tegen 07:00am, we komen een beetje in het goede ritme.
Generator aan en ontbijten en om 07:45am waren we weer op weg over de UT-24 oost richting Hanksville en daarna richting de I-70, dit blijft een saai stuk om te rijden.
De I-70 oost op en een paar mijl verder er weer af naar Green River om ons huisje zijn ontbijt te geven, dat was trouwens 0,30 goedkoper dan in Hanksville.
Weer verder over de I-70 oost en zo rijden we onze vierde staat in, Colorado, op verschillende plekken zien we Prairiedogs in de berm maar ook op de vluchtstrook soms tot op de kantstreep en zelfs een op de middenstreep een logisch gevolg van dit gedrag is dat we ook veel platgereden diertjes zien.
Bij Grand Junction gaan we van de interstate af en rijden via de US-50 naar de Wallmart.
Hier worden de voorraden voor de komende dagen ingeslagen, want we komen bijna een week geen grote winkels meer tegen.
Vooral de water voorraad gaat er met deze temperaturen hard doorheen.
Via een paar lokale wegen rijden we naar de oost ingang van het Colorado National Monument waar we na vertoon van de Nationale Parken Pas een bonnetje voor aan het raam en een parkmap ontvangen.
We rijden het park in en tegen de berg op en door een tunnel naar het plateau waar de Rim Rock Drive de canyon rand volgt.
We zoeken eerst een plek voor de lunch.
Voor we daar aan toe komen ziet Annie een cactus met rode bloemen, het blijkt een bijna doornloze Claret Cup Cactus (Echinocereus) te zijn die komt men zelden tegen, iets verderop vind ik nog een wat groter exemplaar, een plaatselijk fenomeen dus, beide staan mooi in bloei.

Na de lunch rijden we op het gemak het park door met stops op alle viewpoints waarbij we genieten van de prachtige vergezichten.

Maar ook van de vele wildflower dat zijn wel allemaal vaste planten, onder andere roze bloeiende Kruipende Plox, paarsbloeiende Wikke, blauw bloeiende Campanula, blauw bloeiende Delphinium, rood en paars bloeiende Penstemon en nog een hele rits geel en wit bloeiende soorten waar ik de naam niet van weet ook verschillende roze en geel bloeiende Prickley Pear (Opuntia) en twee verschillende Yucca soorten.

Op een gegeven moment roept Annie ‘schapen’ dus op de rem en boven ons op de bergrand staan/lopen een paar Bighorn Sheep, ze blijven net lang genoeg aan de rand staan voor een paar foto’s.

We stoppen nog even bij het Visitorcenter waar we nog een aantal cactussen vinden welke we onderweg niet zijn tegen gekomen onder andere een Pediocactus soort en een Sclerocactus soort, ook de gewoon bedoornde Claret Cup cactus staat hier wel maar hebben we onderweg niet gezien, de door ons gevonden bijna doornloze soort staat hier dan weer niet.

We rollen het park uit en als ik het adres van de campground in geef blijkt die twee mijl verder aan dezelfde weg te zitten.
Volgens de meters zitten we bijna zonder schoon water en zijn de vuilwatertanks bijna vol, na nog maar twee dagen boondocken lijkt het mij een foutmelding maar kan dat niet controleren.
Een douche waar men wat langer onder kan staan en fatsoenlijk de haren kan wassen is met deze temperaturen trouwens ook wel aangenaam.
Er zijn alleen nog water en electra plekken vrij maar er is wel een dumpstation wat we kunnen gebruiken.
We legen eerst de vuilwatertanks, de dame zei dat kan je morgenochtend doen voor je gaat rijden maar ik doe dat liever na een rit als alles in de tank los zit, morgenochtend is het vuil zich weer bezakt en komt het moeilijker uit de tank.
Camper op zijn plek, stroom aansluiten en de airco aan het is bijna 36G in huis, omdat een zijkant in de volle zon staat koelt het nog niet veel af maar zodra de zon weg is wordt het al vlug aangenamer in de camper.
Gereden: 199,2 mile.
Getankt: Green River, 35,665 gallon á $ 2,399
Campground: Monument RV Park Fruita CO, kosten $ 32,94 met AAA korting water, electra, wifi dumpstation aanwezig.

Dag 6 zaterdag 4 juni
Fruita CO > Black Canyon of the Gunnison NP

Vanmorgen waren we allebei om 07:00am uit bed we zitten in het goede ritme, na het ontbijt rijden we om 08:00am van de campground weg.
We slaan linksaf de CO-340 oost op, garmin wilde naar rechts en dan via een stukje I-70 naar de US-50 maar dan kom je door een heel stuk met bedrijven en winkels en veel stoplichten.
De CO-340 loopt aan de andere kant van de Colorado River parallel aan deze route maar dan door een open gebied wat veel rustiger rijdt.
Garmin heeft trouwens opdracht gekregen om ons naar Black Canyon of the Gunnison National Park te brengen, de geplande route om via Crested Butte naar Gunnison te rijden gaat niet door omdat de Kebler Pass tussen Somerset en Crested Butte is afgesloten en er is geen andere weg tussen deze plaatsen.
We volgen de US-50 dus zuid naar Montrose, onderweg zien we weer een heleboel Prairiedogs in de berm en ook weer platgereden op de weg.
In Montrose wordt de tank gevuld, hij is half leeg maar we weten niet hoeveel we nog rijden en of we vanavond stroom hebben of de generator moeten gebruiken.
De US-50 gaat nu oost richting Gunnison maar na een kleine 5 mijl staan we af naar de CO-347 noord deze weg gaat naar de Black Canyon.
Bij de park ingang krijgen we een parkmap en krantje, vervolgens rijden we eerst naar de campground, het is weekend en mogelijk druk.
We rijden de B-loop en zien daar dat er veel plekken gereserveerd zijn, we zien een plek zonder reservering en zetten de camper er op, die past en hij staat ook nog redelijk vlak.
We vullen het envelopje in en doen een deel daarvan een de sitepaal daarmee is deze plek voor ons gedurende de komende nacht.
We blijken achteraf de enige vrije electra plek te hebben geboekt, ook de A-loop wat een non-electra loop is blijkt vol te zijn.
Terug naar de hoofdweg stoppen we de enveloppe met $ in de daarvoor bestemde paal en gaan dan verder het park in.
We pakken het eerste viewpoint mee en de volgende stop is het visitorcenter, voornaamste reden hiervoor is om de temperatuur verwachting voor vandaag en vooral vannacht te bekijken, verwachting is rond de 53F, frisjes dus, misschien moet er een extra fleece deken op bed.
We bollen op het gemak van viewpoint naar viewploint, daar moet men iedere keer een stuk of stukje lopen om bij het uitzicht te komen.

Dat duurt bij ons altijd wat langer omdat we allerlei planten tegen komen waar ook weer een foto van gemaakt moet worden.

Als je weet waar je moet zoeken staan er heel wat Claret Cup cactussen op de rotswanden en allemaal in bloei, ook komen we heel veel opuntia’s tegen deze staan volop in knop en in de loop van de middag komen we twee planten tegen die al in bloei staan.

Van de vele Soaptree van de vele Soaptree Yucca’s zijn er maar een paar die een beginnende bloeipijp laten zien.
Net als gisteren staat ook hier veel wildflower in bloei onder andere, een mooie geel bloeide Zonnebloem soort, twee verschillende geel bloeiende Aster soorten, hele velden met lila tot blauw bloeiende Lupine, een blauw en een donkerpaars bloeiende Delphinium soort en weer de roze bloeiende kruipende Plox.

Weer volop genieten dus.
Tussen de middag rijden we naar het Sunset Viewpoint om daar de lunch te gebruiken en even een pauze te nemen.
Terwijl we daar staan komt er een camper van Cruise die achter ons wil gaan staan, de man rijdt achteruit om te parkeren en knalt zo op onze achterbumper, de kreet die ik nog geef heeft geen nut, “ik hoorde geen piepje dat ik al zo dichtbij was” zegt de eikel, misschien je spiegels gebruiken of je vrouw uit laten stappen om te kijken zeg ik.
Voor het zelfde geld had ik achter de camper gestaan in plaats van er naast.
Gelukkig raakte de bumpers recht op recht en was er bij ons geen schade, zijn bumper was al krom.
Na dit incident volgen we de weg terug en nemen de viewpoint die we op de heenweg overgeslagen hebben mee.

Het wordt inmiddels behoorlijk warm en omdat er geen schaduw is raken we ook nog redelijk verbrand dus besluiten we te stoppen en naar de campground te rijden.
Als we bij onze plek aankomen worden we verwelkomt door twee Deer die op het gemak van de struiken staan te eten, ze zijn duidelijk mensen gewend, want zelfs als ik achteruit de site opdraai blijven we rustig verder eten.
Na het eten komen er weer een aantal langs zes in totaal en ook deze zijn bijna mak te noemen, men kan ze tot op drie meter benaderen voor een foto.
Gereden: 101,5 mile.
Getankt: Montrose, 24,242 gallon á $ 2,499
Campground: Binnen het park kosten, $ 22,00 met electra.

Dag 7 zondag 5 juni
Black Canyon of the Gunnison NP > Aspen

Vanmorgen weer op onze normale tijd uit bed en na het ontbijt gaan rijden, even gestopt bij de ingang van de campground om het vuilnis in de container te gooien.
Daar liepen de zes Deer die gisterenavond bij de camper liepen.
We rijden de CO-347 zuid terug naar de US-50 welke we weer oost volgen, mooie route die het eerste stuk door het Curecanti National Recreation Area voert men mooi zicht op het Blue Mesa Reservior.
In Gunnison stoppen we even om garmin een Walmart te laten zoeken, als die aangeeft dat er in Salida een supercenter zit besluiten we daarheen te gaan.
We zijn beide redelijk verbrand maar hebben behalve een bodylotion niets verkoelend tegen zonnebrand dus willen we dat kopen.
In een supercenter is er meer keus dan in een kleine neighborhood market.
De route blijft mooi en op een gegeven moment moeten we aan de 7 mijl lange klim naar de Monarch Pass beginnen, omdat het zo’n lange klim is moet ik op en gegeven moment wel terug schakelen om de motor te ontlasten.
We komen in de sneeuw terecht niet zo veel meer en volop smeltend, want de temperatuur zit weer boven de 25G.
Boven aan de pas op 11.312 feet maken we een korte fotostop, het is daar best druk je kan merken dat het zondag is en veel mensen er op uit trekken, de kabelbaan is ook in gebruik iets wat voorgaande keren niet zo was.

Aan de andere kant naar beneden wat schijnbaar steiler is, want aan die kant is een “Run Away Truck Ramp” die aan de westkant van de pas niet zit.
We rollen Salina binnen en komen uit bij de Walmart, daar is het gezochte vlot gevonden en zijn we binnen een kwartier al weer weg.
Het adres van de campground in Aspen wordt ingegeven en dat blijkt niet zo erg ver meer te zijn dus besluiten we daar nu al heen te rijden.
We volgen de loop van de Arkansas River via de US-286 en US-24 noord tot aan de afslag naar de CO-82 die we west volgen.
Een foto bij Twin Lake en dat beginnen aan de beklimming van de Independence Pass ook weer een lange klim met een aantal haarspelt bochten, niet echt een weg waar je op kan schieten,
Ook hier komen we weer in de sneeuw uit en nu heel wat meer dan vanmorgen op Monarch Pass.

We klimmen uiteindelijk tot 12.093 Feet en stoppen daar voor wat foto’s het is hier erg druk en veel mensen maken een korte wandeling naar een viewpoint.
Dit gaat gedeeltelijk over de sneeuw ook wij beginnen aan deze wandeling.
De sneeuw is zacht en papperig maar er is een pad gelopen wat redelijk begaanbaar is tot we op een punt komen waar zo te zien een paar mensen door de sneeuw gezakt zijn.
Dat geluk mag ik ook proeven, een been verdwijnt tot aan de knie in de sneeuw, om mezelf op te vangen steek ik een hand vooruit en natuurlijk net de hand waar de camera in zit.
Die komt ook in de sneeuw en zit dan ook volledig onder de (smeltende) sneeuw.
Vlug mijn been uit de sneeuw gehaald vervolgens mijn slipper uit het gat gepakt, want die bleef zitten en vlug terug naar de camper om de camera te drogen.
We vervolgen onze weg richting Aspen en merken dat de weg aan die kant van de pas nog smaller is met veel snelheidsbeperkingen tot 20 á 25 m/u
We komen beneden al vlug de campground tegen maar rijden eerst naar het stadje om te tanken anders kan de generator niet draaien.
Aspen staat bekend om zijn hoge prijzen, dat geld dus ook voor de brandstof, waar we tot op heden maximaal $ 2,499 per gallon kwijt waren vragen ze hier $ 3,299.
Even vlug rekenen wat we nodig hebben om morgen tot in Leadville te komen en besloten om maar 10 gallon te tanken daar gaan we het gemakkelijk mee redden.
We rijden terug naar de campground en zoeken daar een plek uit en zetten de camper neer.
Ook de campground is flink aan de prijs, het is een National Forest campground zonder voorzieningen en toch moet hij $ 24,00 kosten maar het is een van de weinige campgrounds in deze omgeving en boondocken is helemaal niet mogelijk, omdat je overal op private terrein uitkomt zodra je van de weg afgaat .
De campground is verder overigens niet mis mee.
Gereden: 209,9 mile.
Getankt: Aspen, 10 gallon á $ 3,299
Campground: Difficult Campground, White River NF, kosten $ 24,00 zonder voorzieningen alleen pittoilet.