Week 2
Dag 8, zaterdag 24 november, San Francisco.
Vanmorgen uitgeslapen het was al 08:00am voor we uit bed kwamen, en het zonnetje schijnt wat een verschil met gisteren, in de ontbijt ruimte is het weer lekker rustig we vullen de magen goed zodat we er een poosje tegen kunnen.
Rond 09:15am vertrekken we richting San Francisco, het eerste doel zijn de Painted Lady’s aan Alamo Square een rijtje huizen die vooral bekend zijn omdat een daarvan gebruikt werd in de serie Full House.
Je moet er van houden persoonlijk vond ik de oude bomen op Alamo Square mooier.
We rijden terug naar Dolores Street om daar de 49 mile Scenic Drive op te pakken dat lukt goed maar iets verderop zijn er wegwerken en een omleiding waarbij men vergeten is op de 49 route ook aan te geven.
Na wat geslinger door een richting straten komen we op Cesar Chavez de route weer tegen maar raken hem even kwijt omdat de borden zo ver verbleekt zijn door de zon dat ze niet meer leesbaar zijn.
We weten hem door de kaart weer op te pakken en volgen hem nu tot Union Square, daar duiken we de parkeerkelder in en maken een wandeling over het plein, bekijken de enorme kerstboom die geschonken is door Macy’s net als de ijsbaan op het plein trouwens.
We lopen Macy’s binnen voor een sanitaire stop dat kan op verdieping 3 en 6, op 3 een wachtrij van een half uur of zo, een geluk is dat veel mensen net als schapen kuddedieren zijn en allemaal in de rij gaan staan, wij naar 6 en daar waren de toiletten zo goed als leeg.
Daarna terug naar de parkeerkelder, daar is het even zoeken op welke verdieping men moet betalen, een bordje in de lift zou al helpen maar het is gelukt.
We raken de 49 route weer kwijt door de enorme drukte en besluiten op het eigen richtingsgevoel naar de omgeving van Pier 39 te rijden, dat lukte goed alleen was er daar geen doorkomen aan.
Net als in de bekende parken is ook San Francisco in het weekend geen goed idee, zeker niet in een voor veel Amerikanen lang weekend.
Parkeren was niet mogelijk voor alle parkeerterreinen/garages stonden lange rijen auto’s te wachten, we besluiten dan ook om door te rijden, goede beslissing gezien de duizenden mensen die richting de pier en Fisherman’s Wharf liepen.
We pakken de 49 route weer op en net na Ford Mason vinden we op Marina Green genoeg parkeermogelijkheid.
Hier genieten we een poosje van het goede weer en het zicht op zowel de Golden Gate Bridge als Alcatraz we gaan weer door maar raken de route wederom kwijt, door de kust te blijven volgen komen we op Old Mason Street uit en die gaat naar Fort Point.
Dat is het volgende punt in de route en daarmee zitten we weer goed, het is daar net als rond Pier 39 enorm druk, file rijden en stilstaan, want als er ergens een auto uit een parkeervak komt blijft de eerste auto staan om dat plekje in te nemen, logische gedachte maar geef de uitkomende auto dan wel ruimte, men heeft hier toch al zoveel moeite om ergens uit te draaien want vele mensen weten volgens mij niet waar dat wiel in de auto voor is, men noemt het een stuurwiel maar dat er door er aan te draaien een bocht kan maken is bij vele hier niet bekent.
Als we op de terugweg wederom de route kwijt raken hebben we het wel gehad en krijgt garmin opdracht om het hotel op te zoeken, wel via een toeristische route en niet over de snelweg.
Zo volgen we hyway 1 van de Golden Gate Bridge naar het zuiden door Golden Gate Park en verder, onderweg nog voor $ 20,00 cash getankt, veel pompen geven hier $ 0,10 korting als je cash betaald bij debet of credit betaal je meer.
Rond 03:30pm waren we weer bij ons hotel, even langs de receptie om te vragen of ze nu wel quaters hebben voor de wasmachine en droger, hij had voor $ 3,00 laat dat nou precies genoeg zijn om 1 machine te wassen en drogen.
Op de kamer de was opgepikt en gelijk in de machine gedaan die staat 2 deuren verder en was leeg, gisteren was hij bijna constant in gebruik vandaar dat ze gisteren waarschijnlijk ook geen kwartjes hadden bij de receptie.
Eten doen we vandaag bij Wendy’s dat is lekker gemakkelijk want die zit aan de andere kant van de weg.
Morgen trekken we weer verder en volgen dan Hyway 1 tot Santa Cruz.
Dag 9, zondag 25 november, San Bruno > Santa Cruz.
Als we om 08:00am de luiken open doen zien we dat het bewolkt is maar in ieder geval droog, we gaan eerst ontbijten en zetten daarna koffie voor onderweg.
Om 09:30am laden we alles weer in de auto en checken uit, als we richting de kust rijden zien we dat het mistig is maar als we Hyway-1 opdraaien komt de zon al te voorschijn en lost de mist al vlug op.
We komen bij Pacifica de 1 op daar is het nog vierbaans freeway maar al vlug wordt de weg smaller en gaat ook de maximum snelheid een stuk omlaag.
Ondanks dat het zondag is valt het verkeer erg mee, niet zo druk en ook geen kamikaze piloten die de boel proberen op te jagen.
We stoppen zeer regelmatig om van het uitzicht en de ocean te genieten, vaak zo maar op een turnout langs de weg maar ook verschillende keren op een parking die als California State Park aangemerkt worden, hier vind men dan ook vaak een (pit)toilet en natuurlijk een betaalhokje.
Die laatste zijn op 2 na allemaal onbemand en we zien ook niemand die dan de dayfee (á $ 8,00) betaald, wij dus ook niet want vaak zijn we binnen 15 á 30 minuten al weer weg.
Ik heb geen idee hoe het is als de hokjes wel bemand zijn of men dan voor een half uurtje voor een foto ook de dayfee moet betalen en of dat dan geldig is voor meerdere terreinen op dezelfde dag, wij zijn voorstander van het systeem wat men in Alaska hanteert daar heb je en half uur voor een fotostop en blijf je langer dan moet je pas betalen.
Er wordt op veel terreinen gewaarschuwd voor mogelijke diefstal met het advies om alles van waarde mee te nemen en niet in de auto te laten, voor ons wat moeilijk met ons hele hebben en houden achterin de auto.
Op veel plekken kunnen we genoeg zien terwijl we zicht op de auto houden en soms is het zo druk dat het niet aantrekkelijk is voor kwaadwillende, wel hebben we bij een paar plekken geen veilig gevoel omdat het rommelig is met op verschillende plekken hopen gebroken autoglas in die gevallen rijden we dan ook door zonder de auto te verlaten.
In Half Moon Bay zien we een Safeway en aangezien we door bijna heel onze drinken voorraad heen zijn stoppen we voor water en softdrink en nemen bij de bakery afdeling gelijk een paar donuts mee voor de lunch.
We zien ook eindelijk redelijk wat wildlife voornamelijk verschillende soorten vogels maar en zwemt ook een Sea Lion voorbij.
De lunch gebruiken we bij een stuk strand wat erg geliefd is bij beginnende surfers, althans wij denken dat het beginners zijn want als ze eenmaal op hun plank staan liggen ze er bij 5 seconde al weer af.
Het is heerlijk cruisen zo langs de kust we genieten dan ook volop enige nadeel als men van noord naar zuid rijdt is dat de zon van de voorkant komt maar men rijdt zo wel dicht langs het water en men kan veel gemakkelijker van de weg af zonder dat men die over moet steken.
We naderen onze eind bestemming voor vandaag en komen net na 02:30pm bij ons hotel aan, we vragen om een kamer op de begane grond zodat we de koffers gemakkelijk naar binnen kunnen brengen, de heer weet dat te regelen en loopt even mee om te kijken of de kamer al klaar is dat blijkt nog 5 minuten te duren (de deken moest nog op het bed) en even later meld hij dat we op de kamer kunnen.
Spullen naar binnen gebracht en een bakje koffie gedaan.
Terwijl Annie al aan haar verslag werkt neem ik de folders van verschillende Whale Watching bedrijven door, onze volgende plaats is Monterey en dat is van hier uit maar 44 mijl, we denken er dan ook over op morgen weer een Whale Watch te doen.
Tussen de folders zat er ook een van de Santa Cruz Wharf (er stond een walvis voorop vandaar dat ik hem meegepakt had) deze pier is de langste houten pier van Amerika en is al in 1914 gebouwd, als ik zie hoe hij er uit ziet zal dit waarschijnlijk niet de originele pier zijn.
Men kan er behalve wandelen, eten en shoppen ook Sea Lions kijken, die dieren liggen massaal op de houten dwarsbalken en planken onder aan de pier, ze moeten daar wel met hoogwater op kruipen, want toen wij er vanmiddag waren was het laag water en lagen de dieren toch zo’n 2 á 3 meter boven het water.
Het zijn volgens een tekstbord op de pier voornamelijk mannetjes en ze komen hier om uit te rusten en zich tegoed te doen aan de vele vissen die zich rond de palen van de pier ophouden, we zagen dan ook verschillende Sea Lions op hun kop in het water staan/zwemmen tegenaan die palen waarbij alleen de staart boven water uitkwam.
Als de zon ondergaat koelt het al vlug af en dus gaan we richting het hotel wel pakken we vanaf de pier nog een schitterende zonsondergang mee.
Je kan en mag deze pier trouwens gewoon met de auto oprijden er is volop parkeergelegenheid en voor $ 1,00 per uur is een koopje, mocht je bij een van de vele restaurants op de pier gaan eten krijg je ook nog een 2 uur parkeer tegoed.
Wij vinden het te vroeg op nu al te eten en gaan naar het hotel, van de heer bij de receptie hadden we al een goede tip gekregen om te gaan eten en dan ook nog eens op nog geen 2 minuten lopen.
Bij Hindquarter (HQ) Bar & Grill genoten van heerlijke Scampi met champignon en knoflook, geen goedkoop restaurant maar wel een hele goede.
Dag 10, maandag 26 november, Santa Cruz > Monterey.
Niet zo best geslapen vannacht, kon slecht in slaap komen omdat de oude slijmbeurs ontsteking in mijn schouder weer opspeelde en dan vonden ze het bij de buren nodig om vanmorgen net na 07:00am het parkeerterrein schoon te maken met een bladblazer dus wat uitslapen kwam ook al niet van.
Het ontbijt stelde vanmorgen echt niets voor, toastbrood, boter, 2 soorten jelly, 2 soorten ontbijtgranen, koffie, en orange jus en dat was het we waren dan ook vlug klaar een geluk was dat we op dat moment de enige waren want 1 toaster waar 2 boterhammen in kunnen is niet veel als iedereen gelijk wil ontbijten.
We zoeken Hyway-1 weer op deze is jammer genoeg voor een groot deel 4 baans freeway en ligt op dit deel van de route een behoorlijk stuk van de kust af.
Nu is het voor ons in 2001 de laatste keer geweest dat we dit deel gereden hebben maar ik kan me eigenlijk geen stukken freeway voor de geest halen.
We zagen gisteren al redelijk wat stukken grond waar groenten en aardbeien gekweekt werden maar vandaag kwamen we echt in de groenten tuin van Amerika terecht, artisjok, spruiten, bloemkool en heel veel aardbeien.
Soms denk je in de verte een meer te zien maar als je dan dichterbij komt zijn het hele velden met nieuwe aardbeiplanten die staan namelijk allemaal op grondruggen die met plastic zijn afgedekt en voorzien zijn van druppel bevloeiing.
Het werk wordt hier trouwens gedaan door al die mensen die dhr T. het liefst vandaag nog de grens over zou zetten, ze staan hier met tientallen op een rij met de kont in de lucht en de kop naar beneden de aardbeiplantjes in de grond te steken ook de bloemkool oogst is volop aan de gang.
We naderen Moss Landing en gaan even van de weg af om over een landtong tussen de duinen en een slufter te rijden, in die slufter komen we eerst een hele grote groep vogels tegen en even verder een groep Harbor Seals gedeeltelijk op een strandje en de rest in het water, even verderop komen we dan een groep Sea Otters tegen.
We rijden dezelfde weg terug want het is een doodlopende weg je komt uit bij de haveningang en kan dan niet verder.
We wijken even af van de route om in Salina wat boodschappen te doen bij de Walmart.
Vervolgens rijden we naar Monterey en ons hotel, het is nog geen 11:00am maar we proberen het gewoon met wat geluk is onze kamer al beschikbaar en anders kunnen we hopelijk de koffers achterlaten, we zouden anders de auto met onze bagage ergens moeten parkeren tel daarbij dat we met een out of state nummerplaat (WA) rijden en de vele zwervers die we hier zien rondscharrelen geeft geen veilig gevoel.
We hebben geluk want de eigenaar weet ons een vrije kamer te geven waar we de spullen op zetten om vervolgens naar de Old Fisherman’s Wharf te rijden.
Het is even zoeken hoe we op het parkeerterrein kunnen komen, want men is het volop aan het renoveren, een bord met de uitleg dat men via Washington Street moet rijden bied uitkomst.
We lopen naar de pier en zien ook hier weer veel zwervers rondlopen en zitten, op de pier zoeken we de Monterey Bay Whale Watch Compagny op, deze hebben we uitgekozen, omdat zij op iedere afvaart Marine Biologists aan boord hebben deze mensen zijn zeer kundig en geven veel en goede uitleg tijdens hun tochten.
We vragen of er nog plek is op de 02:00pm tocht, die is er te veel zelfs men heeft minimaal 20 mensen nodig om een tocht rendabel te maken en met ons erbij komen ze aan 14 dus heeft men besloten om de tocht te annuleren, ze benaderen de mensen die gereserveerd hebben of ze met de 09:00am tocht van morgen mee willen en ze werken samen met een van de andere bedrijven die dit soort tochten doen.
Voor ons is morgenochtend geen optie, want we hebben ook nog een rit van 370 mijl morgen dus we lopen naar het andere bedrijf “Chris Fishing & Whale Watch waar we aangeven door hun collega’s te zijn doorgestuurd dat levert ook nog een korting van $ 3,00 p/p op we betalen nu $ 39,00 p/p en worden rond 01:45pm verwacht bij de boot.
Zo hebben we nog ruim een uur om te eten en onze spullen uit de auto te halen, want een jas zal zeker op zee geen luxe zijn.
Even voor 02:00pm mogen we aan boord en eenmaal op het achterdek zien we gelijk al 3 Harbor Seal die vlak achter de boot zwemmen, we hadden vanaf de pier al verschillende Sea Otters en een paar Sea Lion’s gezien.
We gaan op weg en zien dat het havenhoofd helemaal vol ligt met honderden Sea Lion’s, net 10 minuten onderweg zien we de eerste van een paar honderd Dolphins die we deze trip zullen zien.
We zien Common Dolphins, Long Beaked Common Dolphins,Pacific White-Sided Dolphins en Risso’s Dolphins dat zijn 4 van de 6 hier veel voorkomende dolfijnen.
We zijn al een uur onderweg en denken al dat het met de walvissen niet gaat lukken als er ineens een Humpback Whale opduikt, de boot volgt het dier zoveel mogelijk wel op gepaste afstand, de minimale voor Californië wettelijke afstand is 100 Yard (ongeveer 90 meter) even later komen er plotseling 2 boven water daar waren we dus naar opzoek want die waren eerder op de dag ook al gespot de eenling wat een extraatje waar we natuurlijk niets op tegen hebben.
Het fotograferen van de walvissen valt hier niet mee, door de lange golfslag zitten ze vaak net in een ander golfdal dan de boot en ze vertonen ook een ander gedrag dan wat wij gewend zijn.
De meeste Humpbacks die wij tot nu toe gezien hebben komen een paar keer (3 tot 5) boven water om dan bij de laatste keer hun staart te laten zien voor ze dieper duiken en 5 tot 10 minuten onder water blijven, deze dieren verdwijnen na 2 keer naar diepere plekken zonder dat ze hun staart laten zien, je verwacht ze dus nog minimaal 1 keer terwijl ze dus al dieper verdwijnen.
Er komt weer een eenling boven water, of het dezelfde als de eerste is kunnen we niet zeggen omdat die zijn staart niet liet zien en je niet kan zeggen of het en andere is of niet, de kleurschakering van de staart is voor iedere walvis uniek en daar herkennen de kenners de verschillende walvissen aan dat geld trouwens ook voor de Orka’s.
De kapitein wil net koers naar de haven zetten als er een grote groep dolfijnen aankomt die wel willen spelen dus varen we een paar rondjes terwijl de dolfijnen voor de boeg heen en weer schieten.
Dan is het uit met de pret en varen we terug naar de haven waar we rond 04:30pm van boord kunnen.
Terug naar het hotel en even ontspannen, rond 06:30pm rijden we de stad weer in om bij Denny’s te gaan eten, na het eten bij de buurman van Denny’s nog even getankt zodat we morgenochtend gelijk op pad kunnen.
Dag 11, dinsdag 27 november, Monterey > Barstow.
Vannacht weer eens telefoon gehad was al neergelegd voor Annie op kon nemen, bleek achteraf een van de medewerksters van het verzorgingstehuis van mijn tante te zijn, die was even vergeten dat we op vakantie waren gelukkig niets ernstig.
Het hotel van afgelopen nacht zat geen ontbijt bij, zelf koffie gezet en met een cake er bij.
We gaan vandaag een flink stuk rijden volgens garmin zullen we rond 03:30pm in Barstow zijn, dat zal wel later worden want we rijden eerst nog een kleine 100 mijl Hyway-1 en dat zal niet zonder stoppen zijn.
Het eerste stuk is nog 4 baans freeway en ook een redelijk stuk van de kust af, als we dan vlak langs de kust rijden word er vaak gestopt op de vele vista points voor een foto.
Zo’n 14 mijl ten noorden van Cambria komen we bij de Elephant Seal’s Rookery, waar men deze dieren kan bekijken.
In 2001 zijn we hier ook geweest toen was er een smalle parkeerstrook langs de weg waar men nauwelijks een camper kon parkeren zonder half op de weg te staan, je kon toen ook gewoon tussen de dieren door lopen.
Tegenwoordig ligt er een groot parkeerterrein en staat er een hekwerk langs de 6 mijl lange strook waar de dieren op het strand liggen, ook lopen er de hele dag verschillende vrijwilligers om uitleg te geven maar ook om de mensen uit de duinen en van het strand te houden.
De kolonie hier bestaat uit ongeveer 25.000 dieren maar die zijn er nooit allemaal tegelijk, in de rustige maanden juli en augustus vind men een paar honderd en in het werp en zoogseizoen van januari tot mei kunnen er wel 4.000 tot 8.000 liggen.
Nu lagen er voornamelijk jonge dieren en halfvolwassen mannetjes die laatste waren al wat schijn gevechten aan het voeren, nog geen echte want ze zijn nog te jong om te paren maar oefening baart kunst zullen we maar zeggen.
De eerste dieren kwamen hier pas in 1990 en in 1992 werd de eerste pup hier geboren, dit jaar (2018) werden er meer dan 5.800 geboren.
De hele periode dat de dieren op het strand zijn en dat kan tussen de 4 weken en drie maanden zijn eten ze helemaal niets, een grote man kan tot 5 meter lang zijn en 2.300 kilo wegen maar na die drie maanden op het strand zo’n 1.000 kilo kwijt zijn, een vrouwtje kan 4 meter lang zijn en rond de 800 kilo wegen hiervan raaks ze in de periode van baren en zogen zo’n 40% kwijt.
De meeste rookeries zitten trouwens niet langs de kust maar op de vele eilanden voor de kust van California en Baja-California in Mexico, de grootste zitten op de Channel Islands voor Santa Barbara.
In de 18de en 19de eeuw werden deze dieren zwaar gejaagd voor de oile die men uit hun blubber (vet) haalde, er waren er voordat de Mexicaanse en Amerikaanse regeringen ze ging beschermen minder dan 50 over, tegenwoordig zijn er al weer meer dan 250.000, de ontwikkeling van kerosine en gezuiverde petroleum heeft er ook toe bijgedragen dat het bejagen commercieel niet meer interessant was.
We gaan weer verder en even voorbij Cambria verlaten we Hyway-1 en rijden de CA-46 oost op we komen nu in een wijngebied, als men hier bij ieder wijnlokaal stopt om te proeven is men voordat men de US-101 gereikt als een balletje zoveel zitten er langs de weg.
Na een klein stukje US-101 noord volgen we de CA-46 oost weer verder maar maken eerst een stop om bij de Subway een footlong te halen, die nemen we mee om hem 18 mijl verder op een rest area op te eten.
Op dit deel van de CA-46 zien we naast wijngaarden ook veel Almond- en citrusboomgaarden en in de buurt van Lost Hills ook hele velden met honderden ja-knikkers, hier zit schijnbaar veel olie in de grond.
Onderweg hebben we al benzineprijzen van $ 4,199 gezien als we bij Lost Hills ineens $2,999 op de borden zien word de tank dat ook gelijk afgetopt.
Na een stuk I-5 zuid volgen we de US-58 oost om via Bakersfield waar het enorm druk was op de weg richting Barstow te rijden.
We zien onderweg verschillende parken/velden met zonnepanelen en in de buurt van Mojave en de US-14 veel windmolens.
Op de US-58 zit enorm veel vrachtverkeer en dat geeft zeker op het stuk tussen Bakersfield en Mojave waar men door de bergen/heuvels moet nogal eens oponthoud omdat ze elkaar in willen halen maar dat heuvel op dan weer net niet redden, de maximum snelheid is hier 65 m/u en soms 70 m/u maar als je met de stroom mee wil gaan moet je de teller toch op 80 m/u zetten.
Na Mojave vallen we in het donker en dan wordt het extra opletten want de belijning is bijna niet te zien zeker niet als het tweebaans wordt met tegemoet komend verkeer met vaak groot licht op.
Zo’n 30 mijl voor Barstow komen we ook nog in file terecht die vermoedelijk veroorzaakt werd door een erg drukke kruising met stoplichten, want als een paar mijl verder de weg weer 4baans wordt is de file zo opgelost.
Het is uiteindelijk 05:45pm als we bij ons hotel aankomen, spullen naar de kamer, even een bakje koffie en tegen 07:00pm gaan eten, de dame bij de receptie gaf 3 adressen op loopafstand aan in 2 ervan zat geen mens en dat is meestal geen goed teken dus werd het net als gisteren weer een Denny’s daar zat wel genoeg volk binnen.
Ik had het plan om morgenochtend het Route-66 museum te bezoeken om daar informatie te halen voor onze camperreis aanstaand voorjaar maar die blijkt ’s winters alleen op vrijdag, zaterdag en zondag geopend te zijn dat zullen we dus anders op moeten lossen.
Morgen rijden we via het Mojave National Preserve naar Las Vegas waar we de laatste dagen door zullen brengen.
Dag 12, woensdag 28 november, Barstow > Las Vegas.
We ontbijten eerst op het gemak, deze keer geen wafels voor Annie maar pancake ook geen probleem.
We laden de spullen in de auto en ik loop even naar de receptie om uit te checken.
Daarna kunnen we aan de rit van vandaag beginnen, eerst even een stukje terug over de I-15 zuid richting LA, Gasbuddy gaf aan dat net buiten de stad de brandstof zo’n $ 0,50 goedkoper was dan de pompen in de stad.
Dan de I-15 noord op richting Las Vegas, dat zullen we niet in een ruk doen want dan staan we voor 10:30am al bij ons hotel.
Het is op deze woensdagmorgen lekker rustig op de I-15 richting Las Vegas heel wat anders dan op een vrijdagmiddag als half LA onderweg is om een weekend te gaan gokken, we hebben wel eens een file van zo’n 10 mijl zien staan hier waarbij wij ons gelukkig prijsden dat we precies de andere kant uit moesten.
Bij Baker slaan we af naar de Kelbaker road zuid en rollen op het gemak door het Mojave National Preserve, bij het visitorcenter op de kruising met de Kelso Cima Road drinken we een bakje koffie om daarna verder te rijden richting Cima.
Behalve een paar auto’s komen we ook nog een trein tegen die langzaam omhoog klimt, als we stoppen en uitstappen voor een foto blaast de machinist naar ons, vond het zeker leuk dat we belangstelling toonden voor zijn werk.
Een stukje verder spot Annie ineens een flinke roofvogel in een grote Yucca Tree, het dier blijft lang genoeg zitten voor een foto ik moet alleen nog even uitzoeken wat voor soort het is.
Bij Cima worden de gebouwen ieder jaar minder lijkt het wel, een paar fotogenieke schuurtjes liggen inmiddels ook plat, wel wapperde de Stars & Stripes nog trots voor het enige bewoonde gebouw dus waarschijnlijk is het postkantoor nog steeds in gebruik.
We draaien Cima Road noord op en rollen zo naar de uitgang van het park.
We maken nog een stop bij The White Cross WW 1 Memorial, dit kruis is een aantal jaar weg geweest en ook is er een lange rechtszaak geweest omdat er in 2001 iemand was die bezwaar had tegen het gebruik van een in zijn ogen religieus teken (het kruis) als memorial dit heeft zelfs tot het Supreme Court gespeeld.
Ook was er een probleem met de locatie op publiek land, dit is opgelost middels een grondruil met de Caretaker van het memorial die grond in de omgeving had, hierdoor is Sunrise Rock met een klein beetje grond er omheen nu van de VFW ook dit pas weer na ingrijpen van de rechter.
Het kruis is in 1934 door J. Riley Bembry opgericht en heeft er tot 2001 dus zonder problemen gestaan tot er een gek het nodig vond om stampij te gaan maken.
In 2000 is er overigens ook nog eens een U.S. National Park Service superintendent geweest die aan Henry Sandoz vroeg om het kruis weg te halen maar die heeft dat altijd geweigerd.
Een paar dagen nadat the Supreme Court alle bezwaren van tafel had geveegd is het kruis trouwens gestolen, het werd later in de San Francisco Bay Area terug gevonden en is op 11november 2012 met veel vlagvertoon weer op zijn originele plek terug geplaatst.
De wegen zijn sinds ze onder de verantwoording van de NPS vallen trouwens een heel stuk beter geworden er is nu alleen wat schade aan de zijkanten waar het asfalt door een flood is ondermijnd en is afgebrokkeld.
We komen weer op de I-15 noord en zien dat de pomp op de kruising met de Cima Road $ 4,799 per gallon wil hebben, de hoogste prijs die we deze reis in Californië gezien hebben, misschien dat Death Valley en Desert Center langs de I-10 nog meer vragen maar dit zijn we de drie duurste pompen van het land, zelfs Alaska was dit voorjaar veel goedkoper.
We zetten de lange afdaling naar Nevada in en rijden door tot de Blue Diamond Hyway waar we van de interstate afgaan en naar Las Vegas Premium Outlet South rijden.
Daar gebruiken we eerst de lunch en gaan daarna shoppen, deze keer weet Annie alleen een shirt te scoren voor het enorme bedrag van $ 1,10 + $0,09 tax maakt $ 1,19 er zat een labeltje aan wat 90% korting gaf, de kassamedewerkster feliciteerde haar met die vondst, want er zitten in dat hele rek met honderden koopjes maar een paar met zo’n hoge korting, meer geluk dat wijsheid want ze vond het een leuk shirt en was toevallig in haar maat.
We rijden naar het hotel en checken in daar worden we bijna naar de hemel gebracht, 14de verdieping hoger kan niet of je moet op het dak slapen.
De koffers naar de kamer gebracht n even ontspannen vervolgens gaan ze naar de Walmart waar we behalve spullen voor het ontbijt ook die dingen zoeken die al dan niet op verzoek mee naar huis moeten.
Er is schijnbaar een en ander veranderd (aangescherpt) in de Pharmacy want verschillende medicijnen die vroeger gewoon in het schap lagen zitten nu achter slot, niet erg want als je er om vraagt wordt het zo voor je gepakt maar dan vraagt de medewerker of we klaar zijn met boodschappen doen en naar de kassa gaan, als we dat ontkennen zegt hij dat hij het dan niet mee mag geven.
Hij geeft aan dat hij het bij een bepaalde kassa zal afgeven en we het daar dan tijdens het afrekenen zullen ontvangen en er dan gelijk mee naar buiten kunnen/moeten.
Wat hier de reden van is hebben we nog niet kunnen vinden maar er zijn hier in Las Vegas wel meer dingen verandert.
Zo staat er tegenwoordig een security beambte bij de liften van het hotel en moet men zijn kamerpas/sleutel laten zien voor men de liften in mag, mogelijk zijn er problemen geweest met zwervers die met de hotelgasten mee naar boven slipten en daar voor problemen hebben gezorgd, de verdiepingen met de hotelkamers waren toch al alleen bereikbaar door je kamerpas te scannen in de lift.
We gaan terug naar het hotel en nemen behalve de aankopen ook alle andere spullen zoals jassen die los in de auto lagen mee naar boven, we hebben die waarschijnlijk niet meer nodig dus die kunnen alvast onder in de koffers.
Wat we morgen gaan doen weten we nog niet, tijdens onze dagen in Las Vegas bekijken we dat altijd per dag net waar ons hoofd naar staat.
Dag 14, donderdag 29 november, Las Vegas shoppen en strip.
Vanmorgen uitgeslapen, het was al tegen 08:30am voor we er uit waren, even naar beneden voor een peukje en langs de fitnessroom op de 3de voor koffie.
Op de kamer ontbeten en het rustig aan gedaan, voor 10:00am gaan shoppen heeft voor veel winkels geen nut.
Bij het opstaan scheen de zon maar het werd al vlug bewolkt, we rijden naar Galleria at Sunset want daar zitten de meeste winkels die wij op het oog hebben bij elkaar.
Eerste stop is Hobby Lobby waar we weer wat kerstspullen vinden, de boom wordt dit jaar naturel dus zoeken we alleen spullen met dit thema.
Als we buiten komen spettert het een klein beetje, volgende stop Michael’s en Old Navy die zitten zo’n beetje naast elkaar.
De regen wordt al wat meer als we naar Bed, Bath & Beyond rijden hier vinden we niet wat we zochten vervolgens doen we de Walmart op Marks Street aan als we daar buiten kopen is het echt hard gaan regenen.
Het is inmiddels al ruim 01:30pm en dus zetten we koers naar het hotel waar we lunchen en de rest van de middag ontspannen en de voeten wat rust geven.
Rond 06:00pm vertrekken we naar Flamingo om te eten bij de Red Lobster, we genieten weer van het 4 gangen menu voor nog geen $ 18,00.
Na het eten rijden we naar de strip en parkeren bij het Bellagio Hotel, het parkeren kost bij alle hotels ongeveer hetzelfde en wij vinden Bellagio het gemakkelijkst.
Je rijdt vanaf de strip zo de parkeergarage in en dan vanuit de lift bij de receptie en de binnentuin waar je bij vele ander hotels via de achterkant de garage in moet en dan het hele casino door om op de strip te komen.
De binnentuin is nog volop in aanleg maar de grote lijnen zijn al zichtbaar en die zijn heel anders dan andere jaren, de ijsberen familie is er nog en lijkt gegroeid ook de grote kerstboom staat er weer maar verder is het heel anders met een grote koets met vier enorme witte paarden er voor en nog meer andere dingen, we hopen dat het zaterdagmiddag klaar is zodat we het nog kunnen bekijken voor we naar het vliegveld gaan.
Buiten pakken we een fonteinshow mee en lopen dan naar Caesars Palace en komen we tot de conclusie dat roltrappen en regen een slechte combinatie zijn, alle buiten roltrappen om de strip over te steken zijn buiten werking en ook de loopband naar Venetian staat stil.
We gaan het Venetian in en lopen naar de achterkant waar altijd een mooie kerstsfeer wordt gemaakt, deze is al klaar was niet zo moeilijk want het meeste is kunststof en prefab en zo gemakkelijk in elkaar te zetten, zag er mooi uit maar voor de kenner van bloemen en planten duidelijk zichtbaar kunst waar in het Bellagio altijd alles met echte bloemen wordt gemaakt.
Zo zagen we aan het begin van de avond een van de bloemisten bezig om de ijsberen vol te steken met witte anjers die worden stuk voor stuk en de oase gestoken.
Dag 15, vrijdag 30 november, Las Vegas, Red Rock Canyon NCA.
Vanmorgen schandalig lang uitgeslapen het was 09:00am voor we uit bed kwamen zal wel aan de avondwandeling over de strip gelegen hebben.
We ontbijten weer op de kamer en gaan om 10:15am zaten we in de auto op weg naar Red Rock Canyon NCA, garmin heeft een nieuwe route gevonden en laat ons Sahara Ave volgen tot we bijna bij Red Rock Canyon zijn het is dan nog maar 4,5 mijl over Charleston Blvd naar de ingang.
Het is weer druk in het park de betaalhokjes zijn alle 3 open en er staat een rij om het park in te kunnen, er staan borden met het verzoek om zich voor vragen te wenden tot de medewerkers in het visitorcenter zodat het bij de ingang wat vlotter gaat maar helaas kan niet iedereen goed lezen en duurt het soms lang voor men door rijdt.
Ook hier is de toenemende drukte in de parken goed te merken bij ons eerste bezoek was er nog maar 1 gammel hokje nu staan er 3 mooie goed uitgeruste betaal hokjes met stoplichten en al ook de prijs is flink omhoog was het toen $ 5,00 nu is men $ 15,00 voor de dag kwijt.
Moet daarbij wel zeggen dat men de centen hier goed gebruikt, naast de nieuwe ingang en het al verschillende jaren aanwezige mooie visitorcenter heeft men de hele 13 mijl opnieuw geasfalteerd en zijn er bij alle vieuwpoints grotere en nu ook volledig geasfalteerde parkeerplaatsen.
Helaas is men daarbij de camperreiziger vergeten, want alle plekken zijn alleen maar geschikt voor personenauto’s met op elk terrein 1 plek voor een bus.
Parkeren buiten de vakken is verboden en daarnaast ook onmogelijk gemaakt door paaltjes of rotsblokken.
We brengen een kort bezoek aan het visitorcenter, de Tortoise zijn al in winterslaap en ook de planten zijn in rust en hebben zo te zien behalve de regenbui van gisteren al heel lang geen water gehad, alles is geel en dor zelfs de planten die normaal gesproken hun blad vasthouden en wat groen brengen zien er nu bruin uit.
We komen er in het visitorcenter wel achter dat de vogel die we gisteren in Mojave NP zagen een Golden Eagle was.
Heel op het gemak rijden we de 13 mijl Scenic Route door het park waarbij we op bijna alle viewpoint stoppen en soms een korte wandeling maken.
Het is bijna 03:00pm als we het park verlaten, garmin krijgt opdracht om een route naar de Boulevard Mall op Maryland Pkwy te zoeken.
Daar slaagt Annie er ineens in om passende spijkerbroeken te vinden bij Old Navy, of we gisteren niet goed gekeken hebben of dat men hier een andere collectie heeft dan Old Navy bij Galleria weten we niet maar er gaan er wel gelijk 3 mee naar huis.
Na op het gemak de rest van de mall bekeken te hebben gaan we richting hotel, deze mall ziet er erg netjes uit heeft bijna altijd alle winkel oppervlak bezet en toch is het er iedere keer erg stil.
Nog even langs de Walmart voor het ontbijt morgenochtend en wat te eten tijdens de vliegreis.
Terug op de kamer eerst een bakje koffie met een applefitter gedaan en al een beetje aan het verslag gewerkt.
Rond 06:00pm naar Sam’s Town gereden en daar bij TGI Friday’s gegeten, na het eten de binnentuin ingelopen om de kerstverlichting te bekijken.
Hier hadden we het geluk dat er net een fonteinshow begint normaal zijn die om 06:00, 08:00 en 10:00pm maar nu start er een om 07:00pm zo hoeven we niet op de 08:00pm show te wachten.
Het was trouwens een speciale holidayshow met allemaal kerstliedjes die hadden we nog niet eerder gezien, bij de dubbele gele Arch nog even een ijsje gehaald en dan terug naar het hotel.
De spullen over beide koffers verdeeld en gewogen, beide zitten ruim onder de 20 kilo terwijl ook de carry-on’s nog voldoende ruimte hebben,zelfs met de oude koffers die ruim 2 kilo per stuk zwaarder waren dan deze nieuwe hadden we genoeg ruimte in gewicht gehad, volume is een ander verhaal want er zitten wat spullen tussen die bijna niets wegen maar wel een groot volume hebben.
Gewicht is bij BA sowieso geen probleem want zowel koffer als carry-on en zelfs je personal item (2de carry-on) mogen 23 kilo wegen.
Om 09:00pm online inchecken bij BA, dat lukte echter pas om 09:05pm dus mogelijk vertrekken we 5 minuten later, want 24 uur van te voren is ook daadwerkelijk 24 uur bij BA, voor beide vluchten de stoelen nog aangepast zodat we raam en midden zitten waarbij de 3de stoel nog vrij was maar dat kan natuurlijk nog veranderen.
Op de heen vlucht hadden we voor het deel van Londen naar Las Vegas geluk met een lege stoel naast ons hopelijk mogen we dat geluk nogmaals proeven.
Morgenochtend zullen we waarschijnlijk wat later uitchecken, kan tot 11:00am en dan een groot deel van de dag op de strip doorbrengen, tegen 06:00pm de auto inleveren en dan naar de E-terminal voor de eerste vlucht, we moeten op het vliegveld nog wel de boardingstickets halen, want we hebben geen printer aan de laptop hangen.
Dag 15/16, zaterdag 1 en zondag 2 december, Las Vegas > thuis.
We doen alles op het gemak vanmorgen, onze vlucht gaat pas om 09:05pm dus hebben we nog een hele dag hier in Las Vegas, het loopt al tegen 11:00am als we uitchecken en alle spullen in de auto leggen.
Via Flamingo rijden we naar Las Vegas Blvd waar we gelijk de parkeergarage van Bellagio induiken, deze ligt erg gunstig om in en uit te rijden en wat de prijs aangaat kosten alle hotels even veel.
Als je wat goedkoper wilt staan moet je een van de private parkeerterreinen opzoeken maar ik heb geen idee hoe het daar is wat veiligheid/bewaking aangaat en met al onze spullen in de auto is dat ook een punt van aandacht.
Op dit tijdstip is het nog niet druk in de garage en kunnen we op de eerste verdieping parkeren waardoor we zo de binnentuin in lopen, deze is inmiddels helemaal klaar, hier is het al wel enorm druk.
We bewonderen en fotograferen de schitterende opstelling, de ijsberen familie bevat ondertussen al zes leden, rond de vijver zijn pa en 3 kinderen opgesteld deze zijn allemaal volledig met witte hortensia bloemschermen opgebouwd.
Voordeel hiervan is dat de bloemen ook in gedroogde vorm en kleur en vorm behouden.
Ma en 1 kind staan bij de grote kerstboom en de ijsprinses, deze 2 beren hebben koppen van hortensia maar de lichamen zijn gemaakt van anjers, die vragen wel dagelijks onderhoud in mama zitten 10.000 anjers verwerkt van het kind kon ik geen gegevens vinden maar die zal toch ook zo’n 4 á 5.000 bloemen bevatten.
Alle beren hebben een rode (coca cola) sjaal die is gemaakt van rozenblaadjes.
De ijsprinses heeft een jurk die grotendeels is gemaakt van zilverkleurig gespoten palmbladeren waarbij de voorkant is gemaakt met witte hortensia’s, rozen en Phalaenopsis bloemen.
De enorme koets met 4 witte paarden er voor bevat weinig bloemen maar is gedeeltelijk bewerkt met verschillende zaden.
Alle vlakke stukken zijn weer afgewerkt met duizenden kerststerren in verschillende kleuren.
Als we later met de airtrain richting The Park gaan zien we op de binnenplaats nog een grote hoeveelheid reserve materiaal staan daarmee zou je bijna nog zo’n tuin kunnen versieren.
The Park is eigenlijk een object wat je ’s avonds moet doen als de verschillende kunstwerken uitgelicht zijn maar is toch ook overdag leuk aangekleed.
We steken de strip over via de loopbrug tussen New York – New York en MGM en zijn bij het Vrijheidsbeeld de vlak halfstok hangen als eerbetoon aan de gisteren overleden oud president George Bush senior, heb er eigenlijk niet opgelet of er nog meer vlaggen halfstok hingen.
We kijken in het M&M gebouw en zijn dat ze daar oor een ½ lbs ruim $ 7,00 willen hebben en dan zie je toch mensen grote zakken vullen, dat kost in de supermarkten heel wat minder, ook het naastgelegen Coca Cola gebouw lopen we even binnen.
We krijgen honger maar bij de vlakbij gelegen Denny’s staan de mensen al buiten in de rij daar hebben we geen zin in en lopen door we weten dat je bij PH’s in de Mirical Mile shop’s ook goed kan eten bij Ocean One.
Daar hebben ze tegenwoordig een speciale lunchkaart waarbij alle gerechten $ 4,99 kosten dat is zeker voor een eet mogelijkheid op de strip spotgoedkoop, hier vullen we de magen en bekijken daarna de rest van de winkels.
Weer terug op de strip steken we via de voetbrug tussen Bally’s en Bellagio de strip weer over.
Of het met het weekend of het holiday season te maken heeft weten we niet maar de fonteinenshow bij Bellagio begint vroeger dan gewoonlijk (03:00pm) hierdoor kunnen we om 02:30pm al een show meepakken voor we de auto weer opzoeken.
We rijden de strip af naar Las Vegas outlet center South maar rijden eerst even verder door om te tanken zodat we de auto weer met volle tank in kunnen leveren.
In de mall genieten we eerst van een lekker ijsje bij de DQ daarna lopen we Famous footwear nog even binnen en weet Annie nog 2 paar schoenen te scoren, deze passen zowel wat ruimte als gewicht aangaat nog gemakkelijk in de koffer.
We rijden naar de car rental en leveren de auto in we hebben 2335 mijl gereden.
Met de shuttle naar de E-terminal en daar kunnen we gelijk de koffers al inleveren, we blijven nog een poosje in de vertrekhal zitten zodat ik nog naar buiten kan voor een laatste nicotineshot.
We gaan door de security waarbij we nog van rij wisselen, we hebben beide een TSA PRE en dan hoef je niets uit te pakken, anders moeten laptop en vloeistoffen uit de koffers en schoenen uit nu kunnen we zo doorlopen.
Bij de gate staat nog een BA toestel wat naar Gatwick moet deze is zeker een uur te laat weg en we denken al aan een gate wijziging voor onze vlucht maar ook die blijkt te laat te zijn.
Rond 06:00pm komen Lyan, Albert en Janny ook aanlopen en kletsen we bij over onze beide reizen.
Albert weet te melden dat ons toestel al een uur te laat uit Londen was vertrokken, die heeft niets van de tijd ingehaald want waar wij 2 weken geleden om 06:20pm landen kwam hij nu om 07:20pm aan.
We vertrekken uiteindelijk 3 kwartier te laat en weten dan al dat we de aansluitende vlucht niet zullen halen daar zit maar 1 1/2 uur tussen terwijl we nog van terminal 3 naar 5 moeten en alleen daarvoor staat al 1 ½ uur.
Rustige vlucht en na het eten geslapen tot we boven IJsland vlogen en nog 2 uur te gaan hadden, na het ontbijt werd de daling al ingezet, onderweg waren we nog een keer 10 minuten uitgelopen op de geplande landingstijd.
Moet zeggen dat ze het bij BA wel goed geregeld hebben, want als we de slurf uitstappen staat er al een medewerker op ons te wachten met boardingstickets voor de volgende vlucht en een bon van 5 pond p/p voor een bakje koffie bij een van de deelnemende bedrijven op de terminals, alleen zou een lijst met die deelnemers wel gemakkelijk zijn nu moesten we eerst vragen of men die bonnen aannam.
Van terminal 3 naar 5 en daar weer door de security, als je al krap in je tijd zit weten ze het hier wel voor elkaar te krijgen dat je de aansluiting mist, vreselijk traag en zeer onvriendelijk personeel.
We drinken een kopje koffie en wachten tot onze gate bekent word gemaakt, ook deze vlucht heeft weer 20 minuten vertraging en zal vol zijn, hoe ze het dan voor elkaar krijgen om ons alle 5 op die vlucht te zetten en ook nog eens op een rij is mij een raadsel, de vlucht was inderdaad vol.
Er worden al voor het boarden mensen gezocht die hun Carry-On in willen checken, omdat men denkt dat niet alles in de bagagebakken zal passen, maar met elektronica in de koffer en fotoapparatuur in de rugzak gaat dat niet gebeuren.
En dan is er tijdens het instappen een dame die mij vraagt om mijn Carry-On af te staan “echt niet” ze denkt mij nog een oor aan te naaien door een bak tevoorschijn te halen waar mijn koffer in moet, hij past er keurig rechtop in maar ze denkt mij toch te hebben door aan te geven dat de koffer en op zijn kant in moet pech voor de muts want ook zo past hij keurig in haar bakje en moet ze mij met koffer en rugtas doorlaten.
Kort vluchtje van 3 kwartier maar wel op de polderbaan landen dus weer 20 minuten taxiën voor we aan de gate zijn wat natuurlijk weer de laatste is van de D-terminal.
Dan is ook nog eens de toegang naar het Schengen deel van de bagagehal afgesloten en moeten we via de E-terminal door het internationale deel gelukkig staan ook daar zelfscan poortjes voor Europese paspoorten dus waren we daar zo doorheen waarna we weer naar het Schengen deel moesten voor de koffers die draaiden ondertussen al rondjes op de band, ze lagen mooi achter elkaar en zo waren we binnen een paar minuten al weg.
Kreeg bij het naar buiten gaan nog wel de vraag van een douanebeambte waar de vlucht voor Londen vandaar kwam maar op mijn antwoord Las Vegas mocht ik zo doorlopen.
Naar buiten en dan even kijken hoe laat de shuttlebus van het Ibis hotel komt 22:07, was even dringen want we zijn weer in Nederland en daar blijft men niet keurig in de rij staan om in te stappen.
Om 22:30 nemen we afscheid van Lyan, Albert en Janny en stappen in de auto.
Lekker rustig op de weg wel de hele rit regen gehad en bij Rotterdam blijkt de A-29 afgesloten en moeten we via Dordrecht omrijden.
Om 00:20 rijden we de oprit op en laden de koffers uit, even bijpraten met onze dochter en dan naar bed onze 29ste Amerikareis zit er op.
21 maart mogen we aan onze 30ste reis beginnen dat wordt weer een camperreis en brengen we een nieuwe camper van Elkhart naar LA waarbij we Route-66 willen volgen.