Week 5

Dag 29, woensdag 5 juli
Las Vegas.

Vanmorgen om 07:30 opgestaan, ontbeten en de camper schoongemaakt, de vuilwatertanks geleegd en doorgespoeld met schoon water.

Hierna kwam Roland de campground weer opgereden samen met Jan en Marjan is hij eerst de auto van Jan en Marjan weg wezen brengen naar El-Monte, toen ze weer terug waren zijn we in colonne naar El-Monte gereden om de campers in te leveren.
Daar aangekomen eerst onze spullen in de Mustang gedaan en daarna de papier winkel af gaan handelen, dat was goed geregeld Jan kreeg een heer die niet zag dat er een ster met scheur in het voorraam zat (kost $ 600,00) en gelijk geloofde dat de lak schade er al zat voor vertrek en ik kreeg een dame die de voorruit bijna aflikte om te kijken of er schade aan was (nee dus) en ook de rest van de camper goed nakeek of er schade aan was (ook nee dus)
Wel had ik een hele waslijst met kleine gebreken voor haar,
generator werkte niet lekker, even de koelkast op gas tijdens het starten en hij draaide.
Microwave sloeg soms op alarm als hij stroom kreeg, stroom er af en nog een keer en hij deed het.
Hordeur kwamen de schroeven van de handel af, schroeven opgedikt met ducktape en ze zaten vast.
LP gas indicatie in de camper kwam niet overeen met de werkelijke inhoud (gaf veel te veel aan ¾ bij bijna leeg) kwestie van even op de meter op de tank zelf kijken
Ventilatie in chauffeurscabine werkt niet, had wel een probleem geweest als we een warmere route hadden gereden, waarschijnlijk een zekering kapot.
Licht in chauffeurscabine werkt niet,  licht genoeg in het woongedeelte, waarschijnlijk een zekering.
Een luik bij de vuilwateraansluiting zou gemakkelijk zijn (zit wel op ander modellen)
Ze was blij dat ik het voor haar had bijgehouden maar niet met de gebreken zeker niet omdat het een splinternieuwe camper was.
Alle problemen waren onderweg goed op te lossen dus onze reis is er niet minder door geweest en heeft voor mij bij El-Monte weer wat extra krediet opgebouwd waar ik volgende keer gebruik van hoop te maken (voor wat hoort wat volgens de dame)
Hierna zijn we met twee auto’s naar Tuscany Suites & Casino gereden waar we gelijk konden inchecken, ook hier zitten we weer in twee kamers naast elkaar.
De kamers lijken wel balzalen na vier weken camper, het zijn ook suites met keukenhoek, badkamer met bad en douche apart.
Nadat we alle spullen op de kamers hebben gebracht zijn we met zijn vijven naar een outlet center aan de noordkant van Las Vegas gereden.
Wij zoeken nog een cadeau voor onze zoon en ook voor zijn vriendin, het cadeau voor de zoon is vlug gevonden.
Wat verder vinden we ook wat voor zijn vriendin maar lopen gelijk tegen een probleem aan ten eerste is het vrij groot en ten tweede hebben ze er nog veel meer leuke dingen.
Paniek ? nee niet echt want ik had ook al een zaak gezien die koffers en reistassen verkoopt.
Hierna nog even in de grootste souvenirwinkel van Amerika (staat boven de deur) geweest, als je Las Vegas kitsch zoekt moet je hier zijn werkelijk overal staat LAS VEGAS op.
Terug naar het hotel en even de benen ophoog, fout natuurlijk, we zijn allebei in slaap gevallen (de vorige nacht was ook al kort)
Toen we wakker werden eerst de koffer herpakken en wat blijkt we hebben zoveel gekocht dat de vierde tas dus ook gewoon vol zit.
Daarna even bij de buren aangeklopt daar wordt niet open gedaan, beide auto’s staan op de parking dus die zitten waarschijnlijk in het casino, wij willen nog een laatste keer naar de strip dus gaan we te voet.
Dat is niet zo gek ver 1,5 blok (ongeveer 0,5 mile) en we staan op de strip tussen Bellagio en Caesars Palace.
We lopen eerst naar Fashion World om daar wat te eten daarna brengen we een bezoek aan The Venetian waar we ons vergapen aan het schitterende schilderingen de plafons zijn werkelijk adembenemend, de wolken luchten lijken wel te bewegen en het is zo uitgelicht dat het net lijkt of je in Venetië loopt op een licht bewolkte dag.

Als afscheid van de strip en Las Vegas zijn we nog even naar de schitterende watershow van Bellagio geweest.

Daarna terug naar het hotel en onder de douche Voor we in bed liggen is het toch weer 01:00 am
Campground: geen overnachting in Tuscany Suites & Casino
vandaag gereden 7 mile.

Dag 30, donderdag 6 juli
Las Vegas – Atlantic Ocean

Om 05:30 gaat de wekker (lekker kort nachtje), we drinken nog even een bakje koffie en gaan dan naar beneden voor een taxi naar het vliegveld, (omdat we zo vroeg moeten vliegen hebben we geen beroep op Jan en Marjan gedaan om ons weg te brengen) geloof trouwens niet dat al onze spullen in de auto gepast hadden.
Eerst even uitchecken, ondertussen had de belboy al voor een taxi gezorgd dus toen ik buiten kwam zaten de spullen al in de taxi.
Naar het vliegveld een ritje van tien minuten, de chauffeur zette ons keurig bij de balie van United Airline af.
Hier stond wel een rij maar gelukkig niet zo’n lange, terwijl we stonden te wachten zagen we een koppel dat een van de reistassen moest openmaken en daar verschillende spullen uithaalde en de in een nog lege rugzak deden omdat de koffer te zwaar was ging het nu mee als extra carry-on bagage (een extra carry-on was schijnbaar niet zo erg als een paar kilo te zwaar)
Natuurlijk mochten wij het genoegen smaken om dezelfde mierenneuker te treffen en jawel hoor uw koffer is te zwaar dat kost u $ 50,00.
Volgens mij mogen we 100 lb p/p meenemen en daar zitten we niet aan, klopt maar deze is te zwaar 73,5 lb i.p.v. 50 lb wacht maar even zei ik.
Koffer open en wat zware spullen er uit gehaald en op de mierenneuker zijn weegschaal gezet tot hij er mee kon leven, daarna die spullen in een van de reistassen gepropt.
Hing hij toch nog twee labels aan de koffers 1 met 52 lb er op en 1 met 53 lb.
Op de heenreis wogen beide koffers 27,5 kilo en werd er nergens over gepraat.
Koffers afgegeven bij de TSA (ze zijn deze reis niet 1 keer gecontroleerd op die vroege vogel op Schiphol na dan die voor het inchecken al in Annie haal koffer wilde kijken)
Op zoek naar de gate en hopelijk ook nog ergens een ontbijt dat lukte bij Burger King (Croissant met ham en ei is goed te eten).
Bij de gate krijgen we te horen dat het boarden zo’n vijf á tien minuten later zal beginnen, de bemanning is er nog niet die komen met een andere vlucht binnen.
wat later zien we een United toestel binnen komen en even later komt de bemanning aanlopen die krijgen dus niet eens tijd om even naar de restroom te gaan.
Deze vlucht wordt trouwens uitgevoerd door Ted een dochteronderneming van United.
Een half uur later dan gepland stijgen we op en laten Sin City achter ons, terugkomen zullen we hier zeker, want we hebben nog steeds Fremontstreet by night niet gezien .
De verzorging aan boord is iets minder dan bij United, we krijgen maar een keer een softdrink en dan ook nog een glas wel komen ze nog een keer langs met water.
Bij United komen ze twee maal langs en krijg je een blikje drinken en ook nog water.
Ook laten ze tussendoor geen routeschema zien er worden wel films getoond gelukkig kan je via kanaal negen wel de cockpit horen zodat je een idee hebt waar je ongeveer zit.
Door de harde achterwind landen we gewoon op tijd op Washington Dulles International Airport.
Tijdens de daling kon ik goed zien dat het in deze omgeving de laatste tijd noodweer was geweest wat een water stond er op verschillende plaatsen zeg, hele percelen stonden blank en ook aan de oevers van verschillende waterlopen stonden een deel van de bomen met de voeten in het water.
Aankomen bij Gate C14 en vertrekken van Gate C3 dat is lekker kort bij elkaar.
Onderweg kwamen we nog een rookkamer tegen bij C4 dus daar nog even naar binnen, niet te lang want je kon gelijk al merken dat we richting Nederland gaan.
Er zaten een paar van die Hollandse mutsen te klagen dat ze hun aansteker en haarlak in hadden moeten inleveren en dat alles zo groot was en ver uit elkaar en dat daar zoveel tijd in ging zitten (welke oen doet er dan ook Los Angeles, New York en Washington DC in drie dagen) heb mezelf maar omgedraaid en ben na een peukje weer naar buiten gegaan, hier wil ik niet bij horen.
Nog even bij Star Bucks een laatste Frappo meegenomen, voor we die ophadden konden we al gaan boarden.
Aan boord gelijk het horloge op Nederlandse tijd gezet, volgens het vluchtschema zouden we er 6:30 uur over deze vlucht door en was de verwachte aankomsttijd 06:06 uur dat is bijna een uur vroeger als wij op de papieren hebben staan.
Keurig op tijd werden we van de Gate weggeduwd en begon er schuin achter ons een klein kind je jengelen dat belooft wat.
Overnachting: aan boord van de UA 946.
Vandaag gereden 0 mile.

Dag 31, vrijdag 7 juli
Atlantic Ocean – Amsterdam – Biggekerke

Met een vliegtuig voor ons waren we zo de lucht in, ook nu konden we de gevolgen van de vele regen goed zien.
Tot New Brunswick (Canada) blijf je de kustlijn volgen zo kwamen we dus ook over New York City.
Schitterend gezicht van bovenaf je kan heel Manhattan zien liggen en verschillende gebouwen herkennen ook Central Park zie je mooi liggen, jammer dat door de laag staande zon en wat bewolking het maken van een paar foto’s niet mogelijk was.
Met een rugwind die vaak boven de 200 km/uur schoot het wel lekker op.
Van slapen kwam niet veel met dat jong achter ons die is dus heel de vlucht aan het krijsen geweest, pa lag met een dochtertje te maffen en ma zat met haar koptelefoon op naar een film te kijken alsof er niets aan de hand was, zelfs het herhaalde verzoek van het cabinepersoneel mocht niet helpen, je zou ze wurgen (pa en ma dan want het kind kan er weinig aan doen)
De verzorging aan boord was weer uitstekend, kip of pasta als warme maaltijd en tegen de ochtend een ontbijt tussendoor kwamen ze geregeld langs met water voor diegene die wakker waren (veel dus waar wij zaten)
Om 06:10 uur raakten de wielen weer Nederlandse bodem waarna we nog bijna een kwartier moesten rijden tot G3, gelijk even met Pascal gebeld en die zat nog maar bij Roosendaal we zien wel de koffers kan ook even duren.
Door de paspoortcontrole waar ook een flinke rij stond en dan naar de bagagehal, bij band 18 draaide alleen nog maar een paar koffers van een vorige vlucht dus even een rookparaplu opgezocht.
Na een kleine twintig minuten begonnen er koffers van onze vlucht op de band te komen, een koffer en een reistas kwamen vrij vlug de ander koffer en reistas kwamen bijna als laatste.
Op de heen vlucht hadden we de bekende KLM labels aan de koffers gedaan, eigenlijk geen succes want ze beschadigen behoorlijk, dus hadden we ze er af gehaald en aan de carry-on bagage gedaan maar omdat we een nieuwe reistas hadden die we dus nog niet goed kende hebben we er daar weer een aangedaan, maar goed ook want er kwamen veel zwarte reistassen van de band.
Door de douane, meneer waar komt u vandaan, duf/slaperig zeg ik Amsterdam, ó nee daar ben ik nu ik bedoel Washington, reist u alleen, nee met die dame, oké loopt u maar door, pokerface Annie heeft het weer gered .
In de aankomsthal nog een keer met Pascal gebeld die zat op 25 km van Schiphol, kom dan maar gelijk door dan hoeven we niet heel die parkeergarage door.
Nog even langs de restroom en naar buiten, voordat ik een peukje had gerookt kwam de bekende groene auto al aan rijden.
Even een blik op de bagage en Pascal zei het wordt steeds gekker nog even en ik moet met een vrachtauto komen.
De reis naar Zeeland verliep voorspoedig, klein beetje filevorming bij Rotterdam maar minder dat 70 km/uur hebben we niet gereden.
Nog even een stop in Krabbendijke bij Annie haar ouders, die waren ook weer blij ons te zien want met al dat slechte weer weet je het maar nooit, dat we daar minstens 3000 mile vandaan zaten wil maar niet doordringen.
Door naar Biggekerke, en daar stond het onkruid al te wachten zelfs de oprit zag groen dus de komende dagen weet ik wat ik moet doen, ook in de kas hadden de planten het moeilijk gehad met die warmte ondanks dat ik nog flink water had gegeven voor vertrek dus na het uitladen van de bagage eerst maar de kas in en eens flink water geven zullen ze vast dankbaar voor zijn.
’s Middags vielen bij ons allebei de ogen nog een uurtje dicht, je moet ook niet gaan zitten lezen als je al duf bent, ’s avonds lagen we rond 22:00 uur in bed om er de volgende morgen om 08:30 weer uit waren waarbij ik mezelf in tegenstelling tot andere reizen zeer fit voelde dus vol goede moed aan de onkruid invasie begonnen.
Het was weer een schitterende vakantie naar een voor ons nieuw gedeelte van Amerika, waarbij we door de nog aanwezige sneeuw niet alles hebben kunnen doen wat we wilden, dus hebben we weer een reden om nog een terug te komen in het noordwesten maar dan waarschijnlijk in het najaar zodat die parken (hopelijk) wel open zijn.
Waar naar toe en wanneer onze volgende reis zal zijn weten we nog niet maar dat kan morgen al anders zijn.
Voor nu iedereen bedankt voor het meelezen van ons zevende Amerika avontuur, en de forumleden van allesamerika bedankt voor de vele tips die er mede voor gezorgd hebben dat ook deze reis weer zeer de moeite waard was.

Tot een volgend reisverslag.