Week 4

Dag 22, zondag 21 juni
David Thompson Corridor – Golden

Vanmorgen waren we pas om 08:00am uit bed, onze wekker past zich automatisch aan naar de tijdzone waarin we zitten en heeft vannacht schijnbaar besloten dat we in Pacific-time zitten, wat niet klopt maar daardoor was hij een uur versprongen.
Het heeft vannacht flink geregend en vanmorgen was het maar 9 graden in de camper dus gaat de kachel aan voor we uit bed komen.
Na het ontbijt is het 08:40am als we van de campground wegrijden.
Vijf minuten later zijn we al bij het tolhuisje van Banff National Park, een jongedame is net bezig om dit huisje te openen en geeft als ze onze pas aan de spiegel ziet hangen aan dat we door mogen rijden maar dat wil ik niet en vraag om parkinformatie.
Nadat ze de luiken heeft vastgezet voorziet ze ons van een park krantje en een map van de hele Icefield Parkway, waarom we die laatste niet in Jasper gekregen hebben is ons niet duidelijk.
We gaan het park in en bij Saskatchewan Crossing komen we weer op de Icefield Parkway die we weer zuid opgaan.
Eerst stop is bijWaterfowl Lake het is daar fris en op Bowpass wat op 2067 meter hoogte ligt zien we verse sneeuw, niet alleen hoog op de berg maar ook in de berm naast ons en op de dennenbomen.

We slaan af naar het parkeerterrein van Bow Sumit en Peyto Lake, we parkeren op 2085 meter en lopen via een asfaltpad naar het viewpoint wat op 2115 meter hoogte ligt is, maar 30 meter hoogte verschil maar aan deze hoogte zijn we nog niet gewent en de stijging is over een korte afstand.
Het uitzicht op Peyto Lake is fantastisch we maken dan ook flink wat foto’s voornamelijk als de mierenhoop van gele medemensen weer weg is.

Het is hier trouwens erg koud we lopen dan ook tussen de verse sneeuw.
Na een goed half uur zijn we terug bij de camper.
Onderweg hebben we nog een paar keer en buitje en de bewolking hangt weer tussen de bergen.
Dit maakt het voor foto’s niet gemakkelijk, de glacier en bergtoppen zijn veelal niet zichtbaar.
We gaan verder en komen een echte bearjam tegen er staan veel auto’s aan de kant en een hele groep mensen staan naar een punt te kijken, er zit/ligt een Grizzly naast een meertje een kleine honderd meter van de weg af.
Camper aan de kant en vlug de telelens monteren.
Het dier houd er duidelijk een zondagmorgen, na een zware zaterdagavond/nacht, op na, want hij ligt languit in het gras, tilt af en toe zijn kop op of staat op draait een rondje en gaat weer liggen.
Even denken we dat er een cub bij is maar dat blijkt een donkere achterflank te zijn.
We maken een heleboel foto’s, het dier is niet van plan om actiever te worden waarna we weer verder rijden.

Op het viewpoint van Bow Glacier is het erg druk met een paar busladingen Japanners/Chinezen maar die krijgen gelukkig maar vijf minuten voor een foto dus weer even rustig tot de volgende bus.
Volgende stop is het viewpoint van Crowfoot Glacier, voor we hier ook maar een foto gemaakt hebben zien we een hele groep van de gele mensen met de lenzen naar beneden bezig terwijl de glacier toch echt er boven zit.
Er loopt een Black Bear, in tegenstelling tot de meeste mensen die ander er op wijzen als er wildlife gezien wordt houden zij het schijnbaar voor zichzelf.
Vlug de telelens er op en op berenjacht, even verderop blijkt er nog een te lopen dus dat wordt heen en weer lopen om te kijken welke de mooiste foto geeft, die moeten nog komen de twee beren komen namelijk steeds dichter bij elkaar en zijn op een gegeven moment in een shot te vangen.

Dat duurt helaas niet lang want er was iemand die de dieren op een of andere manier liet schrikken waardoor ze spoorslags in het bos verdwenen.
Na nog een paar stops bij onder andere Hector Lake en Herbert Lake komen we aan het eind van de Icefield Parkway en komen op de AB-1 uit.
We slaan af naar het westen richting Fields.
De AB-1 is een vierbaans hyway dwars door Yoho National Park, we komen borden tegen die aangeven dat er een viewpoint is voor de Spiral Tunnels, wat moet dat dan weer zijn?
Van de weg af en eens kijken wat we ons daarbij voor moeten stellen.
Het blijkt dat men hier twee tunnels in de bergen heeft gemaakt die in een halve cirkel door de berg lopen om zo het enorme hoogte verschil op te lossen voor de treinen die hier langs komen.
Vroeger gingen ze langs de bergwand omhoog maar dat was zo steile dat er verschillende ongelukken bij gebeurd zijn.
Met die tunnels is de klim veel gemakkelijker te nemen.
Als we bij het viewpoint staan horen we een trein aankomen dus eens kijken hoe dat werkt, de eerste locomotief verdwijnt in de onderste tunnel opening en komt twee minuten later uit de bovenste tevoorschijn dan is de rest van de trein nog lang niet in de onderste opening verdwenen.
De trein maakt een bocht langs de berg en komt dan vlak onder het viewpoint weer langs zodat je een trein op drie verschillende punten ziet passeren een vreemd idee als je dat niet met eigen ogen aanschouwd.
De laatste, duwende, locomotief verdwijnt zeven minuten na de eerste in de onderste tunnel opening.

We gaan weer verder en gebruiken de lunch op een picknickarea langs de rivier.
We laten Yoho National Park voor vandaag zitten met die lage bewolking is er weinig te zien, doen we morgenochtend op weg naar Lake Louise.
Eigenlijk zouden we in het park slapen maar we willen graag een campground met wifi en dat gaat in de parken niet lukken, we rijden daarom door naar Golden waar verschillende private campgrounds zitten.
Na een bezoek aan het informatiecentre hebben we verschillende adressen dus gaan we op zoek.
Eerst even wat boodschappen bij de IGA doen dat is een supermarkt die onderdeel van Albert Heijn blijkt te zijn.
Op naar de campground dat lijkt aan het gebouw te zien een voormalige KOA te zijn, ziet er redelijk uit is wel naast de AB-1 maar met een plek achterin moet dat wel lukken.
Office blijkt op zondag gesloten te zijn kan ook betalen we morgenochtend wel maar de wifi vraagt om een code en die is weer nergens te vinden.
We gaan bij de volgende kijken die ligt in de stad langs de Kicking Horse River daar is de office wel open en ze hebben nog plek wel met 15 amp in plaats van 30 amp maar zonder airco moet dat geen probleem zijn.
Het is hier trouwens erg aangenaam wat temperatuur aangaat en de stoeltjes staan dan ook al vlug buiten, we zitten tot tegen 09:00pm buiten dan verdwijnt de zon achter een bergtop en koelt het vlug af, de nacht zal hier waarschijnlijk niet zo koud zijn als afgelopen nacht.
Gereden: 176,3 kilometer.
Getankt: Niet.
Campground: Golden Municipal Campground, kosten $ 34,65 met water, stroom en wifi, dumpstation aanwezig.

Dag 23, maandag 22 juni
Golden – Lake Louise

Ook vanmorgen waren we weer het slachtoffer van het moderne digitale tijdperk, zowel de wekker als Annie haar telefoon gaven een voor ons verkeerde tijd aan waardoor het weer 08:00am was voor we wakker werden.
Ontbijten opruimen en op weg, we gaan de BC-1 weer op, oost deze keer.
Deze hyway die ook door het park gaat mag rijden zonder parkpass als men op doorreis is, wil men een van de zijwegen op dan moet men een parkpass hebben.
Hiervoor zijn langs de hyway huisjes geplaatst waar men zo’n pas of dagkaart aan kan schaffen.
We hebben dan wel een jaarpas maar toch stoppen we even bij zo’n huisje om informatie over Yoho National Park te vragen.
De dame voorziet ons van een park krantje en een parkmap op A3 formaat met daarop de trails binnen het park.
Er staan 28 trails op, van Easy via Moderate tot Difficult, dit alles met de geschatte tijd voor een rondtrip, de totale afstand en hoogteverschil.
We gaan eerst Emerald Road op die gaat naar het gelijknamige meer, eerste stop op deze weg is Natural Bridge deze is uitgesleten door de Kicking Horse River die er trouwens nog steeds met veel geweld doorheen stroomt.
Mogelijk zal hij in de loop der jaren deze rotsbrug helemaal weg slijten.

We rijden door naar Emerald Lake , hier willen we de trail naar Hamilton Falls doen, volgens de papieren 1,6 km met een minimaal hoogte verschil en er staan een half uur voor.
We beginnen er vol goede moet aan maar na een kleine tien minuten besluiten we om te draaien, we lopen over een pad wat vol zit met boomwortels en losse stenen, door het smeltwater is al het fijnere spul weggespoeld.
Ook zijn we in de eerste vijf minuten al minstens dertig meter geklommen en een papier aan een boom, bestemd voor de showshoe lopers in de winter, geeft aan dat het pad naar de falls constant omhoog gaat.
Het zal het in de winter over de sneeuw best lekker lopen maar nu is het een enkel verzwikkend pad.
We nemen nog en kijkje bij Emerald Lake waar net als op veel plaatsen in de Nationale Parken hier de commercie hoogtij viert, hotel, restaurant, kano verhuur enzovoort.

We gaan het park weer uit en volgen BC-1 weer verder, de weg wordt hier van een nieuwe laag asfalt voorzien, door deze werken en de pylonen die wel erg nauw staan wat extra opletten vraagt missen we het bord voor de afslag naar de Yoho Valley Road.
De bewegwijzering is toch al niet geweldig, men ziet een bord met daarop wat er aankomt maar niet over hoeveel meter dat is en bij de afslag zelf staat helemaal niets.
We vinden een plek om te keren, wel niet helemaal legaal maar in een roadwork valt dat niet zo op en dan “Ik buitenlander,ik niet begrijp”.
We rijden Yoho National Park opnieuw in, hoewel je eigenlijk constant in het park rijdt.
Eerste viewpoint is voor de Spiraltunnel nu de Upper, het is dat we weten waar we naar moeten zoeken anders hadden we hem waarschijnlijk nooit gevonden.
Tweede viewpoint is voor de samenkomst van de Yoho en de Kicking Horse River, hier is mooi te zien dat de Yoho River nog melkachtig van kleur is door de Glacier Silt die er nog in zit en de Kicking Horse River door dat die al een door een paar meertjes gestroomd waar al een flink deel van de Glacier Silt bezonken is hij is al veel blauwer van kleur.

Verder naar het eindpunt, we krijgen nog een leuk stukje weg met Z in plaats van S bochten het zijn er maar drie maar een er van vraagt met een camper twee maal steken voor men die bocht door is.
Als het tegemoet komende, dalende, verkeer dan ook nog eens doorkomt tot in de bocht heb je dus een probleem, dacht dat de regel stijgend verkeer heeft voorrang op dalend verkeer internationaal was maar blijkbaar kent niet iedereen die regel.
Jammer maar een 31 ft camper kan echt niet even op een klein puntje gaan staan dus moet de tegenligger achteruit.

Het hoogtepunt van deze weg is zonder twijfel de Takakkaw Falls we kunnen hem al van ver zien.
Zo van de zijkant is hij eigenlijk op zijn mooist., omdat het bovenste deel in en kom valt die waarschijnlijk erg klein is komt het water daar met een mooie boog weer uit.
We parkeren de camper en lopen richting waterval een wandeling van ongeveer 500 meter oneway, op veel plaatsen langs dit pad heeft men goed zicht op de waterval dus worden er weer heel wat foto’s gemaakt.

Hoe dichter men bij de basis van de waterval komt hoe kouder het wordt,  eenmaal aan het eind van het pad wordt men nat van de nevel bescherming van de lenzen is dan ook verstandig.
Takakkaw Falls is 254 meter hoog en wordt gevoed door de Daly Glacier die weer deel uitmaakt van het Waputik Icefield, in de winter is het maar een grotendeels bevroren straaltje.
We rijden weer terug naar de BC-1 die even later overgaat in de AB-1 en rijden naar Lake Louise.
Daar zoeken we eerst een benzinepomp waar mijn vermoeden bevestigt wordt in Alberta is de brandstof een stuk goedkoper dan in British Columbia, $ 2,309 in Golden en 1,209 in Lake Louise.
Daarna naar de campground voor een plekje met stroom, daar gebruiken we eerst de lunch om vervolgens nog twee meren te bezoeken.
Als eerste Moraine Lake, als we ruim voor het parkeerterrein al auto’s in de berm zien staan vrezen we het ergste, maar het publiek komt denk ik in vlagen, want er zijn redelijk wat lege plekken.
Alleen de camperplekken lijken vol te staan natuurlijk staan daar ook weer luxe auto’s terwijl er staat aangegeven dat het camperplekken zijn zal altijd wel een strijd blijven.
Er is denk ik net een camper weg want we zien ineens een lege plek die groot genoeg is.
We lopen naar de rand van het meer denkend dat men daar een mooi uitzicht heeft doen we dat op de slippers maar voor het viewpoint moeten we een kleine vijftig meter de hoogte in wel zijn er traptreden maar gemakkelijk lopen is anders.
Het uitzicht is echter fantastisch en onderweg kan ik nog wat rotsplantjes fotograferen die nog niet vertrapt zijn, want paden volgen is erg moeilijk voor vele mensen.

Zo zijn er een heleboel mensen die niet via het pad terug lopen maar over de rotsen naar beneden klimmen om dan over de boomstammen die door de stroming in de uitmonding van het meer bij elkaar zijn geperst weer terug bij het startpunt te komen.
Dat doen sommige zelfs op teenslippers dat men daarbij lijf en leden in gevaar brengt komt schijnbaar niet bij ze op.

We gaan naar Lake Louise waarbij we het ergste vrezen wat parkeren aangaat, dat valt alles mee mede omdat er een paar enorme parkeerterreinen zijn.
We lopen naar het meer, hier is wel een wandelpromenade en daar is het enorm druk terwijl het toch maandag is, afgelopen weekend was het niet zo druk in de parken als we vandaag gezien hebben.
We maken weer flink wat foto’s en verbazen ons over het iets van tien verdiepingen hoge hotel wat hier aan de rand van het meer staat.

De inkomsten zijn voor de Canadese regering waarschijnlijk belangrijker dat het natuurbehoud want gondelbanen, skywalks, skipistes en dit soort hotels horen niet in een National Park.
We zoeken de camper weer op en rijden naar de campground waar we nog een uurtje in de zon zitten voor die achter een grote wolk verdwijnt.
Wildlife voor vandaag, heel weinig, een grondeekhoorns op de weg naar de campground en een aantal Clark’s Nutcrakers op het parkeerterrein en de wandel promonade bij Lake Louise, die laatste zijn zo brutaal als de raven en lijken alles te vreten tot piepschuim bekers aan toe.

Gereden: 172,8 kilometer.
Getankt: Lake Louise, 133,177 á $ 1,209
Campground: Lake Louise Campground in Banff NP, kosten $ 32,30 met stroom, dumpstation aanwezig.

Dag 24, dinsdag 23 juni
Lake Louise – Banff

De wekker heeft eindelijk door in welke timezone we zitten en loopt op de goede tijd af.
Het is precies 08:00am als we van de campground wegrijden, de ground squirrels die langs de toegangsweg leven zijn schijnbaar nog niet wakker want we zien er niet een.
Lake Louise door en hyway 1 oversteken en we zitten op de Bow Valley Parkway aka AB-1A.
Via de snelweg sta je in een half uur in Banff maar met meters hoge hekken aan beide zijden en geen stop mogelijkheid kan je het spotten van wildlife hier helemaal wel vergeten.
Wij nemen de toeristische route, mogelijk is dit de oude snelweg maar dat kon ik nergens bevestigt krijgen.
Heerlijk rustige weg met een maximum snelheid van 60 k/u zo kan je tenminste in het rond kijken op zoek naar beren en zo, omdat er bijna geen verkeer is ligt de snelheid maar op zo’n 40 k/u.
We nemen weer de nodige viewpoints mee voor bergtoppen, meertjes en meadows, we zijn al bijna halverwege als een man bij een viewpoint vraagt of we al beren gezien hebben.

Helaas is het enige wat we tot dan gezien hebben een Red squirrel die de weg overstak.
Hij had redelijk aan het begin, voor ons eind, van de weg een Elk bull gezien maar verder ook niets.
We vervolgen onze weg en komen een wildlifejam tegen en daar ligt de Elk Bull mooi te poseren, we maken de nodige foto’s voor we onze weg vervolgen.

Niet veel later komen we dan toch op de AB-1 uit om een paar kilometer verder Banff binnen te rijden.
We besluiten eerst naar de campground te gaan om een plekje voor de nacht te reserveren en vragen een plek op het full hookup deel zodat we ook de vuilwatertanks weer eens kunnen legen.
Onze plek is nog bezet, checkout time is 11:00am maar ziet er goed uit.
Annie heeft ondertussen uitgevonden dat er een Mc D. in Banff zit, we rijden de stad in en vinden hem al vlug nu alleen nog een parkeerplek.
Dat is een heel ander verhaal tot we er achter komen dat men twee uur langs de stoep mag parkeren, we vinden een plek een straat achter de Mc D. en lopen er naar toe.
We bestellen twee koffie die niet te zui… blijkt, de koffie bij de Mc D. in Amerika is beter, of het ligt gewoon aan het filiaal.
Annie gaat online en zet de verslagen online dat duurt allemaal erg lang er is waarschijnlijk flink geknepen in de snelheid, want het verbinden met de Mc D. duurde al lang.
Het plaatsen van foto’s bij Annie haar verslag wordt na een foto dan ook maar stopgezet anders zitten we hier een halve dag.
We rijden de Scenic Vermilion Lakes Drive langs te mooie meren, ook hier geen wildlife te zien.
We besluiten om de middag te besteden aan een rondje meren kijken met Lake Minnewanka, Two Jack Lake en Johnson Lake.
De eerste twee zijn met elkaar verbonden.

Lake Minnewanka is manmade met een aarde dam waar een weg overheen loopt naar Two Jack Lake.
Net als we het parkeerterrein bij Minnewanka Lake op willen rijden zien we vier Bighorn Sheep in de berm staan camper aan de kant en er uit voor foto’s.

De dieren gaan op een gegeven moment de one lane bridge naar de dam over en lopen over de dam, wij rijden er stapvoets achteraan.
Bij Two Jack Lake komen we een prachtige picknickarea tegen en aangezien het lunchtijd is rijden we daar op, ik kan de voorwielen van de camper bijna in het meer zetten. Dit is echt een lunch met meerzicht.
Verder vermaken we ons met een aantal Columbian ground squirrels die hier rondscharrelen.

Volgende stop is Johnson Lake ook weer een mooi meer, hier zien we een viertal jonge dames die er zwemmen lijkt ons erg koud maar dat valt toch mee mogelijk is dit meer niet erg diep waardoor het vlugger opwarmt.

We aanvaarden de terugweg en besluiten dezelfde route te rijden er is een kortere route maar die gaat weer door een donker bos dan zijn die meren toch mooier om naar te kijken.
Op de heenweg hadden we een stop gelijk na de dam van Minnewanka Lake overgeslagen die pakken we nu mee.
Als Annie naar beneden loopt voor een foto ziet ze een heleboel Bighorn Sheep op de dam lopen, terug de camper in en vlug de dam op daar parkeren we in de berm en stappen uit om foto’s te maken.
De dieren zijn in de berm bezig om mineralen te eten die tussen het puin van de bermversterking zit, dit is waarschijnlijk lokaal gewonnen steenslag.
Ze schoppen met hun voorpoten de losse bovenste laag steentjes weg en likken dan de onderliggende stenen af.
Ze hebben het zo druk dat we er gewoon tussendoor kunnen lopen zonder dat ze er vandoor gaan.

Ik tel in totaal vierentwintig dieren, twintig volwassen dieren en vier lammetjes, van de twintig volwassen dieren zijn er zeker twee maar vermoedelijk vier jonge bokken, mannetje, de rest zijn allemaal ooien, vrouwtje, dit is echt genieten om zo letterlijk tussen te kunnen lopen.
Geen beren vandaag maar dit is ook niet verkeerd.
We gaan weer verder en besluiten om de Upper Hot Spring aan de andere kant van Banff te bekijken.
Dat was een verloren ritje, de hot spring stond, zo goed als droog er sijpelde wat water uit wat net een nat spoortje op de stenen maakte maar daar was alles mee gezegd.
We gaan naar de campground om daar nog een poosje van de zon te genieten, was niet zo heel lang, want er kwam een grote donkere wolk voor waar nog een paar druppels water uitvielen en met een aantrekkende wind zakte de temperatuur snel naar een waarde die niet uitnodigde om buiten te zitten.
Gereden: 130,5 kilometer.
Getankt: niet
Campground: Tunnel Mountian Trailer Court in Banff NP, kosten $ 38,20 met full hookup.

Dag 25, woensdag 24 juni
Banff – Drumheller

De wekker blijft ons parten spelen, hij was weer versprongen naar Pacifictime en was het weer 07:50am voor we uit bed waren, met een supersnel ontbijt was het 08:30am toen we van de campground wegreden.
We volgen een stukje hyway-1 oost tot Canmore, waarbij we het Banff National Park verlaten.

Bij Canmore stuurt onze garminjuf ons van de hyway af om dwars door het hele stadje te rijden om aan de andere kant onder hyway-1 door te gaan en de AB-1A op te pakken.
Dit alles terwijl er daar ook gewoon een afslag van Hyway-1 is.
Het eerste deel van deze weg is nog door de bergen, waarbij we verschillende grote fabrieken passeren, wat men er maakt weet ik niet maar denk dat het iets van cement of zo is want er reden een heleboel grote trucks geladen met rotsblokken naar toe.
We komen de bergen uit en komen dan in een glooiend landschap uit waar ook de bomen al snel minder worden.
Eindelijk weer wat meer uitzicht dit landschap kan mij toch veel meer bekoren dan al die bomen die bijna tot tegen het asfalt staan.
Na de fabrieken wordt de weg wel een stuk smaller met twee rijstroken van ongeveer 3,50 meter breed en een vlakke grasberm van een halve meter voor men in een greppel rijdt het is dus wel opletten om op de weg te blijven.
We krijgen meer boerderijen te zien eerst voornamelijk veeteelt en gras/hooibouw later ook wat meer akkerbouw.
We maken een korte fotostop bij het Ghost Reservoir Provincial Recreation Area, dit reservoir maakt onderdeel uit van de Bow River.

De AB-1A komt bij Cochrane op de AB-22 uit dit is een van de voorsteden van Calgary en aan de huizen te zien een plaats voor de beter gesitueerde onder ons.
De AB-22 volgen we noord tot de AB-567 die ons oost naar Airdrie brengt, dit is een grote plaats met heel veel nieuwbouw.
Calgary international airport is niet ver weg, denk ik want de vliegtuigen komen al redelijk laag over.
In Airdrie doen we de nodige boodschappen waarna Garmin ons via een waarschijnlijk iets kortere route naar de AB-9 richting Drumheller brengt.
We moeten zelfs nog over een stuk gravel/farm road en die is in heel wat betere conditie dan de Icefield Parkway, hier kon ik gemakkelijk 70 k/u aanhouden zonder dat er van alles ging rammelen.
Op dat stuk farmroad spotten we ook ons enige wildlife voor vandaag en wel twee Deer, die overigens snel in de bosjes verdwijnen als ze de stofwolk die wij veroorzaken aan zien komen.
Een kleine 25 kilometer voor we in Drumheller aankomen maken we even een lunchstop want de ervaring heeft ons geleerd dat als we ergens aankomen, het visitorcentre bezoeken en naar de campground gaan het weer erg laat wordt voor de lunch.
Net voor de brug over de Red Deer River in Drumheller zien we het visitorcentre wat onder de grootste T-Rex ter wereld is gevestigd, deze T-Rex is 26 meter hoog.

Men kan vanuit het visitorcentre met de trap naar boven tot in de bek van het dier, waar men dan een uitzicht over de omgeving heeft.
We vragen om informatie over de omgeving en krijgen een voorstel voor een route langs alle bezienswaardigheden in de omgeving.
Gelukkig hadden we eerder op de reis al besloten om de dag die we voorlopen in Drumheller te benutten, want er is hier meer dan genoeg te zien en doen om meerdere dagen door te brengen.

Wij hebben morgen de hele dag om een flink deel van alle dingen te bezoeken, want we blijven hier twee nachten.
We rijden naar de campground die net aan de andere kant van de brug zit en vragen eerst of men ook wifi heeft om vervolgens twee nachten te boeken.
Camper op zijn plek en de airco aan, want het is hier behoorlijk warm, we verzamelen alle was en draaien twee machines.
Hierdoor zijn we wel door onze dollarmunten heen en net als op heel veel campgrounds in Canada heeft men die ook nodig als men wil douchen, we hebben bijna geen baargeld meer en zoeken via garmin naar banken/atm machines.
Even de stad in om geld uit de muur te halen en dan naar de office om papier voor munten te ruilen, zodat we vanavond kunnen douchen.
Weet niet meer of ik het al eerder vermeld heb maar onze pinpassen werken in Canada nergens, niet in winkels en niet in atm machines, alles moet dus met de creditkaart.
Voor een winkel als de Dollarama hebben we dan ook baargeld nodig want die doen weer niet aan creditkaart betalingen.
Gereden: 262,8 kilometer.
Getankt: niet
Campground: River Grove RV Park, kosten $ 42,00 met water, stroom en wifi.

Dag 26, donderdag 25 juni
Drumheller en omgeving.

De wekker problemen zijn hopelijk opgelost, vanmorgen deed hij het in ieder geval goed.
Het is weer keurig 08:15am als we van de campground wegrijden.
Omdat we niet weten hoe lang we voor de Hoodoos nodig hebben en het een warme dag belooft te worden gaan we eerst naar dit natuurwonder bekijken.
De dino’s zijn allemaal in gebouwen dat kunnen we dan beter ’s middags doen als het heet is.
Ons eerste doel is Wayne, een voormalig mijnwerkers stadje.
In het verleden waren en rond deze plaats zes kolenmijnen en op het hoogtepunt woonde er 3.000 mensen, tegenwoordig is het nog net geen spookstadje met nog 30 vaste bewoners.
Er is nog wel een hotel met bar en wat oude rommel, ó sorry, antiekhandelaren.

Het stadje is vooral bekent om zijn weg er naar toe, binnen zes kilometer moet men namelijk over 11 onelane bridges om er te komen, ik ga er van uit dat er dan 22 bruggen moeten liggen want er liep in het verleden ook een spoorbaan om de kolen af te voeren.
Deze gaan allemaal over de zeer kronkelige Rosebud River.
Er is zelfs een vermelding in het Guinness Book of World Records over deze bruggen.
De spoorlijn is men volledig aan het opruimen er liggen langs het oude spoortraject alleen nog grote stapels spoorbielzen.
Leuke rit, het is wel een heen en weertje wat na Wayne houd de weg op.

Volgende stop is in Rosedale , daar is een oude Suspension Bridge in ere herstelt voor de toeristen.
Deze brug was in het verleden gebouwd door de mijnwerkers om zo de Red Deer River over te steken, voordat men de brug bouwde moesten ze iedere dag de rivier met roeibootjes oversteken om bij de mijn te komen.
De gewonnen kolen werden eerst ook via deze brug over de rivier gebracht maar nadat er aan de kant van de mijn een spoorlijn was gelegd was de brug alleen voor de mijnwerkers om over te steken.
Men kan de rivier via de brug oversteken maar het land aan de andere kant is private dus kan men er geen wandelingen maken.

Volgende stop zijn de Hoodoos, nu zijn wij als redelijk ervaren Amerika gangers natuurlijk vreselijk verwend met al die schitterende Hoodoos rond Page, Arizona maar dit was wel heel mager.
Er staan op een oppervlakte van ongeveer 50 vierkante meter een stuk of zeven grote en kleine Hoodoos, dit alles is via metalen trappen en platforms te bekijken.

Mocht men haast hebben dan is een minuut of tien voldoende om ze te bekijken, wij stropen uiteraard ook de omgeving nog wat af op zoek naar, verborgen Hoodoos.
We vinden een aantal beginnende Hoodoos die tegen de hellingen aangepakt zitten en zo kunnen we toch nog een leuk aantal foto’s maken.

We rijden door naar de Atlas Coal Mine dit was de laatst nog werkende kolenmijn en nu een National Historic Site.
De laatste kolen werden er in 1984 gewonnen.
In de omgeving van Drumheller waren vanaf 1911 in het totaal 139 koolmijnen, vanaf 1947 werd de belangstelling voor kolen al minder na de vondst van het Leduc olieveld, olie was veel schoner dan kolen waardoor de interesse daarvoor afnam.
Een bezoek aan het binnenste van de mijn heeft niet onze belangstelling dus beperken we ons tot de buitenkant en het vele oude materiaal wat daar staat.

We rijden terug naar Drumheller en zien daar de thermometer al 27 graden aangeven, terwijl het nog ruim voor de middag is.
Het plan was om eerst de North Dinosaur Trail te rijden en vervolgens de South maar daar brengen wegwerkers verandering in.
Zoals al vermeld is men bezig om de oude spoorlijn op te ruimen, er een toeristische attractie van maken is schijnbaar geen optie.
Uit de weg die naar de noordkant van de stad gaat wordt de spoorrails verwijderd en hebben ze de weg afgezet.
We draaien de boel om en gaan eerst de zuidelijke route doen, het is en rondje met op het halfweg punt een ferry over de Red Deer River.

We volgen de rivier tot de weg afbuigt en omhoog gaat.
Eenmaal boven komen we bij Orkney Viewpoint waar men een schitterend zicht heeft op de rivier en de aan de overkant gelegen Horsethief Canyon een prachtig stukje Badland.

Volgende punt is de Bleriot Ferry die de noord en zuidkant van de rivier verbind.
Het is een pontje wat langs kabels naar de overkant gaat, het is een kleine honderd meter tussen de beide oevers.
Door de lage waterstand is het oprijden van de ferry met een lange camper wat moeilijk,de achterkant raakt de grond terwijl we nog lang niet op de boot staan.
Stukje achteruit en dan schuin aanrijden en we kunnen er wel opkomen binnen twee minuten is men aan de overkant, deze ferry is trouwens gratis.

Volgende stop is het Horsethief Canyon viewpoint, men kan hier ook verschillende trails lopen maar men moet dan wel eerst via een erg steil pad naar beneden, dit en de inmiddels hoge temperatuur is voor ons reden om hier niet aan te beginnen.

We stoppen vervolgens bij The Little Church, hier kunnen zes mensen tegelijk de dienst bijwonen, als ze niet te breed zijn misschien twaalf maar dan heb je het wel over maatje 32 mensen.

Het Royal Tyrrell Museum of Palaeontology of te wel dinokunde slaan we over wegens geen interesse.
We willen lunch op MCMullen Island onderdeel van Midland Provincial Park maar daar hebben verschillende mensen hun auto’s zodanig, in de schaduw, geparkeerd dat er geen ruimte meer is.
We gebruiken de lunch op het parkeerterrein van het Dinosaur Museum om dat daarna te bezoeken, klein en leuk museum met vooral voor kinderen leuke dingen te doen.
De tentoongestelde fossielen roepen bij ons toch wat vraagtekens wat echtheid aangaat op, want ze zijn wel zo perfect en ongeschonden dat het wel nep lijkt.

Mede door de hoge temperaturen hebben we het wel een beetje gehad voor vandaag en zoeken we de airco van de Walmart op om te kijken of we nog wat kleedjes voor vrouw, kleindochter en nieuw nichtje kunnen vinden.
Daarna naar de campground, airco aan stoelen in de schaduw en ontspannen.
Als we ’s avonds op het gemak buiten de verslagen zitten te typen ziet Annie rond 10:00pm ineens iets in de boom recht boven ons.
Er zit een grote uil en even later zie ik ook nog een tweede, ondanks dat het al redelijk duister begint te worden maken we nog wat foto’s hopelijk zit er wat bruikbaars tussen.
Deze actie trekt natuurlijk de belangstelling van andere kampeerders en zo staan we met een man/vrouw of tien allemaal naar boven te kijken.
Hierdoor lopen de verslagen van vandaag wel enige vertraging op maar dat was het zeker waard, vooral als de twee uilen samen op een dode tak recht boven ons gaan zitten, helaas was het toen al veel te donker voor fatsoenlijke foto’s
Gereden: 123,5 kilometer.
Getankt: niet
Campground: River Grove RV Park, kosten $ 42,00 met water, stroom en wifi.

Dag 27, vrijdag 26 juni
Drumheller –Radium Hot Spring

Als we vanmorgen opstaan is het afgekoeld naar 20 graden dat belooft wat voor de rest van de dag.
We gaan dan wel weer de bergen in, maar ook daar worden hoge temperaturen afgegeven.
De wekker werkt weer zoals het hoort en dat betekend dat we om 08:05am onderweg zijn.
In Drumheller eerst even de tank vullen, want het wordt een lange rit, we zijn hier maar $ 1,089 per liter kwijt de goedkoopste van deze reis en aangezien we terug BC in gaan zal de prijs alleen maar hoger worden.
We pakken de Ab-9 west op en maken een stop bij Horseshoe Canyon ook weer een schitterend stuk Badland, men kan hier ook een helikopter vlucht maken over het gebied, niet eens zo heel duur $ 55,00 p/p maar zo vroeg in de morgen is er nog geen helikopter te bekennen.
Wat we wel tegen komen zijn Prairiedogs, deze buitelen over elkaar heen zoveel zitten er op dit viewpoint.

Dan gaan we echt aan de rit, verder over de AB-9 die overgaat in de AB-72 vervolgens de CA-2 richting Calgary en net voor de stad echt begint via de Banff bypass aka AB-201 zuidwest naar de CA-1.
Net voor we de CA-1 opdraaien zien we de Olympische springschansen boven het landschap uitsteken.
Op de CA-1 west gaat het glooiende landschap langzaam over in bergachtig en zien we in de verte alweer sneeuw op de bergen rond Banff liggen.
We zijn het National Park nog maar net binnen als we in een file uitkomen waar we een kleine twintig minuten mee zoet zijn.
De linker rijbaan was afgezet waarschijnlijk voor een noodreparatie aan de betonnen afzetting en omdat hier de vakanties begonnen zijn is het extra druk.
Dat de vakanties begonnen zijn merken we niet alleen aan meer verkeer maar ook aan het rijgedrag, men vliegt of er geen morgen meer komt.
Gezien de rijstijl, denk ik dat een aantal mensen geen vakantie meer zullen vieren, het kan niet anders of er zijn ongelukken gebeurd.
Als de file is opgelost passeren we Banff en maken wat verder nog een fotostop op een viewpoint langs de Bow River.

Even verder geeft het matrixbord boven de weg aan dat men rekening moet houden met vertraging door het vakantie verkeer.
We slaan af naar de AB-93 en raken daarmee een deel van het verkeer kwijt, niet alles want ook deze weg is behoorlijk druk.
Op het laatste parkeerterrein, picknickarea van Banff National Park gebruiken we de lunch.
Alberta wordt British Columbia en Banff National Park wordt Kootenay National Park.
Omdat de parken in elkaar overgaan is er natuurlijk weer geen tolhuisje en daardoor geen map van het nieuwe park.
We pakken zoveel mogelijk afslagen mee in de hoop niets te missen lukt niet altijd want verschillende afslagen staan niet aangegeven en zijn er ineens en om er dan nog in te draaien terwijl de snelheid op 80 á 90 k/u zit gaat niet lukken.
Ook missen we de informatie over mogelijke trails en wagen we ons daar mede gezien de hoge temperaturen niet aan.
Wel jammer want de trail door Marble Canyon bleek achteraf niet zo heel lang en erg mooi.
We rollen via verschillende viewpoints steeds verder naar het zuiden.
Het laatste stukje tussen de Hot Spring Pools en het stadje gaat steil naar beneden en dan komt de BC-93 uit op de BC-95 bij een 4way stop.
Door de daling en het drukke verkeer het bord voor het informatiecentre gemist en dan is het gokken.
We gaan naar rechts, fout voor het informatiecentre, maar goed voor de campground, hier had ik namelijk geen adres van kunnen vinden alleen een postbus nummer.
Het is vrijdag en begin van de vakanties dus gaan we eerst maar kijken of er nog een plekje is, alle No Hookup en P&W plekken zijn al vol alleen full hookup is nog beschikbaar kost iets meer maar we hebben een plekje voor de nacht.
We rijden het park terug in langs het tolhuisje om zo een parkmap/krant te scoren.
Ik vraag of de jongedame ons ook aan een krantje van Glacier National Park kan helpen maar die heeft ze helaas niet, ze geeft aan het bij het visitorcenter te proberen.
We rijden verder het park in naar de Radium Hot Spring Pools in e de hoop daar ook nog wat van de echte Hot Spring te kunnen zien.
Valse hoop natuurlijk, het enige wat men er kan zien zijn de zwembaden en de bij behorende gebouwen.
We rijden een stukje terug naar de stad om nog een viewpoint te bekijken, hier komt de Sinclair Creek weer boven de grond en loopt via een mooie cascade naar beneden.

Bij de hotspring pools wordt deze creek ondergronds gebracht, de canyon is hier zo smal dat er geen creek en tweebaansweg naast elkaar doorheen kunnen.
De creek is daarom in een tunnel gelegd waar men de weg overheen gemaakt heeft.
Op de campground stroomt deze creek trouwens precies achter onze plek langs ben benieuwd of we daar vannacht last van gaan hebben, want hij ruist behoorlijk.
In de stad even langs het visitorcentre waar we precies op tijd waren, achter ons werd het ‘Gesloten’ bordje omgedraaid.
Een parkmap/krant van Glacier National Park hadden ze niet maar wel een Visitors’Guide waar een parkkaartje instaat dus hebben we al wat en als ik het goed zie op dat kaartje zit er aan het begin van het park een Welcome Station waar we mogelijk een officieel krantje kunnen scoren.

We gaan naar de campground, zetten de camper op zijn plek en de airco aan om vervolgens in de schaduw achter de camper bij de creek te gaan zitten.
De temperatuur zat vandaag ook hier in de bergen ruim boven de 30 graden.
Gereden: 402,5 kilometer.
Getankt: Drumheller 137,741 á $ 1,089
Campground: Canyon RV Resort, kosten $ 50,93 met full hookup en wifi.

Dag 28, zaterdag 27 juni
Radium Hot Spring – Salmon Arm

We zijn mooi op tijd uit bed wel heeft het lawaai van de Sinclair Creek geeft ons wel een deel van de nachtrust gekost, hij was wel heel duidelijk hoorbaar.
Om 08:10 klimmen we uit de Canyon waar de campground in ligt en rijden eerst even terug naar het visistorcentre.
Daarachter is de kruisgang van Jezus uitgebeeld middels achttien beelden die op een pad langs de bergwand staan.
We dachten eerst dat het houten beelden waren maar ze zijn van glasvezel wel mooi gemaakt overigens, helaas kent men ook hier vandalisme, want een paar beelden zijn beschadigt.

Volgende stop is Husky, want het huisje heeft dorst en we hebben een behoorlijke rit.
Daarna pakken we de BC-95 noordwest op en komen langs de Columbia River te rijden, die zullen we vandaag verschillende keren tegenkomen.
Hier is het nog een bescheiden stroompje maar later op de dag bij Revelstoke is het een brede rivier.
De naam van de valley waar we doorrijden heb ik niet kunnen vinden maar hij is wel heel mooi met heel veel meren en moeras gebieden die men de Columbia Wetlands noemt.

Tussen Parson en Nicholson zien we verschillende hoge palen staan met er bovenop een platform, op zes van deze palen zit een nest van een Osprey, vijf daarvan zijn bewoond en bij twee maken we een stop om foto’s te maken.

Bij Golden komen we op de CA-1 aka de Trans Canada hyway die we de rest van de dag west zullen volgen.
De planning was om vandaag tot Glacier National Park te rijden en daar te overnachten.
De temperaturen doen ons anders beslissen, het is veel te heet voor lange hike’s en zullen we alleen wat korte doen en ook Mount Revelstoke National Park meepakken en dan zien we wel waar we uitkomen.
Het Welcome Centre aan de oostkant van Glacier NP is niet meer dan een hokje waar alleen maar een commercieel blaadje van de omgeving te vinden is, voor een parkmap zullen we naar het Roger Pass Discovery Centre moeten.
We slaan de eerste twee punten over dat is een dagrecreatie gebied en een trail van 42 kilometer oneway.
Voor we bij het Discovery Centre komen moeten we eerst nog door vijf avalanche tunnels, waaronder een hele lange.
We komen in een roadwork, men is de CA-1 van een nieuwe asfaltlaag aan het voorzien, midden in dit werk ligt het Discovery Centre, maar dat is gelukkig wel bereikbaar.
Op vertoon van onze parkenpas krijgen we een map met alle trails er op, van Mount Revelstoke heeft de dame alleen een Franstalige versie, we nemen hem toch maar mee want je kan in ieder geval zien waar je moet zijn en de lengte een tijdsduur staan er ook op.
We bekijken de tentoonstelling binnen, deze is voor een deel gewijd aan een groot trienongeluk in 1910, er is toen een volledige trein door een avalanche van de berg geveegd.
Buiten is daar ook nog een monument voor opgericht in de stijl van een Japanse tuin, als men de lijst met slachtoffers bekijkt begrijpelijk, want er staan meer Japanse namen op dan andere nationaliteiten.
Ook staan er een paar oude kanonnen die vroeger werden gebruikt om opzettelijk een, gecontroleerde, avalanche te veroorzaken.

We gaan verder en gebruiken de lunch op het parkeerterrein van de Rock Garden Trail daarna willen de trail van de Rock Garden lopen, hier zijn we op onze schreden terug gekeerd, omdat we op een gegeven moment niet meer konden zien hoe het pad verder ging.

Volgende trail was de Hemlock Grove een stuk zeer oud cederbos, in de schaduw dus goed te doen.
Daarna verlaten we Glacier NP via weer drie avalanche tunnels een paar kilometer verder rijden we Mount Revelstoke National Park binnen.
De eerste trail slaan we over, Giant Cedars is hetzelfde als Hemlock Grove een paar kilometer terug.
Vervolgens komen we bij Skunk Cabbage een wandeling die grotendeels over een boardwalk gaat en een stuk Columbia Mountian Wetlands laat zien.

De trail ligt in de volle zon en is schroeiend heet er is dan ook geen enkel wildlife te vinden.
Bijna gekookt besluiten we de hoogte op te zoeken en Mount Revelstoke te beklimmen maar dan wel met de camper.
De Meadows in the Sky Parkway is 26 kilometer lang en brengt je middels zestien switschbacks , SSS-bochten, 1.600 meter omhoog.
Ondanks de hitte pakken we wel de viewpoints onderweg mee, die liggen allemaal aan de weg en hebben een fantastisch zicht op dal en besneeuwde bergtoppen.

Eenmaal boven parkeren we op het eerste parkeerterrein verder mag men niet met een camper, we lopen naar het tweede parkeerterrein en doen daar de korte trail rond Balsem Lake.
Men moet daar wel in beweging blijven anders wordt men volledig lek geprikt door grote paardenvliegen en muggen.

We besluiten dat het genoeg is zo, men kan met een shuttlebus nog verder naar de top maar ondanks dat het iets koeler is dan beneden heeft het weinig zin om daarheen te gaan.
Rond Balsem Lake bloeide nog maar enkele alpineplanten dus hogerop bloeien die zeker nog niet.

We rollen weer naar beneden en pakken de CA-1 west weer op en besluiten nog een stuk te rijden, zodat de reis van morgen een eind korter wordt.
We willen morgen doorrijden naar Surrey en daar de laatste twee nachten doorbrengen.
Bij Sicamous vinden we geen geschikte campground, bij de golfbaan is enorm duur, bij een motel ziet er erg tokkie achtig uit en een derde zien we wel liggen maar geen toegangsweg die zat waarschijnlijk aan de BC-97A.
We rijden langs het enorme Shuswap Lake, waar veel recreatie op is dan zal er vast ook wel ergens een campground zijn.
Die komen we net voor Salmon Arm tegen en er is nog plek ook.
Volgens de campground eigenaar was het hier vandaag 39 graden geweest en wordt het de komende dagen nog warmer, het was zeker drie weken te vroeg voor dit soort temperaturen, zei hij.
We zetten de camper op zijn plek en zijn deze keer blij met een plekje in de schaduw.
De airco gaat op vol vermogen en ondertussen wordt ook aan het avondeten begonnen het is inmiddels al tegen 07:00pm.
In de loop van de avond koelt het redelijk af, de verwachte nacht temperatuur ligt rond de 17 graden dat is wel vol te houden.
Hier stroomt trouwens de Cande Creek over de campground maar dat is en rustig kabbelend beekje en zal weinig geluidoverlast geven.
Gereden: 396,1 kilometer.
Getankt: Radium Hot Spring 114,835 liter á $ 1,289
Campground: Hidden Valley Campground & RV Park, kosten $ 35,91 met water, stroom en wifi.