Week 5

Dag 29, maandag 17 april, Las Vegas

Beide een slechte nacht gehad en daardoor waren we om07:00am al uit bed.
Bedoeling was 08:00am, na het ontbijt de laatste opruim en poets klussen gedaan en rond 09:00am waren we in konvooi op weg naar het verhuurstation van El Monte wat 3,1 mijl verder aan Boulder Hyway zit.
Alle onze eigen spullen zitten al in de auto, alleen nog een viertal plastic tasjes met kleine dingen en twee campingstoeltjes liggen nog in de camper.
Deze spullen leggen we in het rek bij El Monte en nog geen twee minuten later zijn ze allemaal op weg naar een tweede leven.
We melden ons in de office en vullen onze naam en aankomst tijd in op de lijst, denk dan ze zo bij grote drukte willen voorkomen dat en een langer moet wachten dan de ander.
Nu was het niet druk en even later kwam er al een medewerkster waarmee we de camper controleerden en de kleine gebreken doorgaven zodat men die kon herstellen voor de camper weer weggaat met de volgende huurder.
De gegevens worden doorgegeven aan een andere medewerkster die dan de papierwinkel en eventuele kosten afhandelt.
Zo hadden we 98 mijl meer gereden dan ingekocht en die worden dan achteraf verrekend (á $ 0,32 per mijl)
Alles bij elkaar waren we ruim een uur verder voor alles klaar was en we op weg konden.
We rijden via Flamingo en Las Vegas Blvd naar Las Vegas Outlet South.
Daar was het zo op een maandagmorgen al erg druk.
We bekijken op het gemak alle winkels, gaan er ook een paar binnen maar kopen niet veel.
Annie weet 1 korte broek te scoren en daarmee zijn de aankopen hier vernoemd.
We gebruiken de, voor ons doen, vroege lunch in een van de twee foodcourts en rijden daarna naar de Walmart op Eastern.
We hadden op Boulder al naar wat kledingstukken gezocht maar die waren daar niet in de juiste maat, op Eastern hebben we meer geluk en daarmee is er weer een missie geslaagd.
Het gaat richting 02:00pm en we besluiten om te kijken of we al in ons hotel kunnen inchecken.
Dat kan het gaf wel wat gestoei met een computer maar dat was de baliemedewerkster haar probleem.
Gezien het aantal wat wilde inchecken zit het hotel voor driekwart vol met militairen allemaal luchtmacht aan de uniformen te zien.
Mogelijk was dat de reden dat de prijs maar niet wilde zakken het zit gewoon (bijna) vol.
Onze kamer is al beschikbaar zodat we een deel van onze bagage al uit de auto halen en meenemen naar boven.
Dat kostte even tijd want al die militairen wilden ook naar hun kamers en met drie liften kan dat even duren.
Op de kamer kan Annie geen contact krijgen met de wifi, dit moet doormiddel van kamernummer en achternaam van degene die geboekt heeft, na wat gestoei en probeersels komt ze er achter dat de baliemedewerkster ‘die de pensioengerechtigde leeftijd al lang bereikt heeft’ mijn voornaam maar als achternaam gebruikt had.
De rest van de middag wordt deels besteed aan het ompakken van de koffers waarbij er een op gewicht gebracht wordt met spullen die we niet meer nodig hebben, die koffer gaat en blijft dicht.
Rond 06:30pm stappen we in de auto en rijden naar de Red Lobster op Flamingo om daar van een heerlijke vier gangen menu te genieten.
Op de terugweg nog even wat ontbijtspullen gehaald bij de Walmart op Boulder.
Terug in het hotel stapt Annie uit op de derde om even koffie te halen, de verslagen worden weer bijgewerkt en we zullen na de afgelopen nacht waarschijnlijk vroeg naar bed gaan.
Voor morgen staan Red Rock Canyon National Conservation Area op de planning, hopelijk is het daar niet al te druk ondanks dat het deze week Nationale Parken week is en daardoor alle parken gratis zijn.
Gereden: 3,1 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Geen, Eastside Cannery Casino en Hotel, dat ligt trouwens naast de campground van de laatste dagen.

Dag 30, dinsdag 18 april, Las Vegas > Red Rock Canyon

Goed geslapen, na het erg harde bed van de camper nu een (iets te) zacht bed van het hotel.
Om 07:15 waren we uit bed, eerst even naar beneden om de nicotine aan te vullen en op de terug weg op de derde gelijk twee bekers koffie mee genomen.
Om 09:00am gaan we op weg daarbij eerst langs de Subway, want in het Red Rock Canyon Conservation Area is niets te koop.
We rijden via Charleston Blvd deze weg gaat over in de Blue Diamond Hyway (NV-159) en daar ligt het park aan.
Men kan ook via de US-93 noord en dan de I-215 zuid maar onze ervaring is dat je daar bij de aansluiting met de I-15 vaak in de file komt te staan.
Ondanks dat onze route veel stoplichten bevat is hij vaak sneller dan via de hyway.
Bij de parkingang laten we onze pas zien en krijgen het krantje met map op de achterkant.
Dat het park door de Nationale Parken week gratis zou zijn is alleen voor de beide weekenden nu moet men gewoon betalen, $ 7,00 voor een dagpas.
We rijden eerst naar het visitorcenter voor een pitstop maar vooral voor de tortoises (schildpadden) en die waren gelukkig al wakker en aan de wandel zelfs de opa “een enorm grote” was actief of te wel hongerig, meestal laat deze grote jongen zich niet zien of steekt alleen zijn achterwerk uit zijn woonhol. Het is druk niet alleen bij het visitorcenter maar in het hele park, gelukkig zijn we met en auto, want met een camper was het waarschijnlijk alleen maar doorrijden geweest.
Zelfs met een auto is het vaak zoeken naar een plekje of geluk hebben dat er net iemand weggaat.
Men is bezig om de hele scenic drive te renoveren, oud asfalt er uit, fundering aanpassen en verbreden en nieuw asfalt er op.
De parking van Calico I wordt enorm vergroot dit is een zeer geliefde plek bij de klimmers.
Hopelijk worden ook verschillende andere parkings vergroot, want er is gewoon een enorm gebrek aan parkeerplekken.
We draaien het rondje bij de Sandstone Quarry op en hebben geluk dat er een plekje vrijkomt.
Wandelschoenen aan en het veld in, niet om een van de trails te doen maar om cactussen te zoeken.
Die staan er hier genoeg dus hoppen we van de ene naar de andere, vele vol in knop maar helaas nog geen bloemen op een beavertail bloemetje na dan. Als ik stop en buk om een mooie Coryphantha te fotograferen zie ik in mijn ooghoek iets bewegen.
Het blijkt een Horned Lizart te zijn niet zo’n grote maar toch een mooie vondst en hij blijft ook nog heel rustig zitten zodat we een flink aantal foto’s kunnen maken.Je kan aan alles zien dat het park veel drukker is geworden de laatste jaren zo is de trail naar de Calico Tanks veel breder gemaakt en beter gemarkeerd hopelijk ook verderop waar je over de slickrock moet, want daar was het voor ons een paar jaar geleden echt spoorzoeken om het goede pad te vinden.
Terug naar de auto en weer verder, bij High Point Overlook is parkeerplek genoeg.
Niet zo heel vreemd want je wordt daar letterlijk van de overlook afgeblazen door de stormachtige wind we komen de auto dan ook niet uit.
De dirt road naar White Rock Trailhead is heel erg slecht.
Om daar een trial te lopen moet men eerst een groot stuk over het open veld en dat is met deze wind niet te doen.
We rijden dan ook terug naar de scenic drive en gaan naar de Willow Spring Picknick area.
Het stuk scenic road tussen White Rock en Willow Spring is op dit moment gravel en versmalt geeft verder geen vertraging, want omdat de scenic drive oneway is heb je geen tegenliggers.
Bij Willow Spring gebruiken we de lunch, in de auto anders waait je brood weg, en gaan daarna het veld in om weer cactussen te zoeken.
Tijdens de lunch hadden we de bergwand al wat afgespeurd en Barrel cactussen gezien, die wilden we wel van dichtbij bekijken.
Het vergde enig klimwerk maar we konden er bij komen.
Wat dan vanuit de auto een leuke Barrel lijkt is ineens bijna twee meter hoog als je er bijkomt. Voorzichtig weer naar beneden en daar rond de wash nog een aantal Coryphantha’s gevonden waarvan een met een net geopend bloemetje.Toen we hier na de lunch uit de auto stapten hadden we nog een beetje regen misschien een druppel of tien maar er kwam water uit de lucht.
We rijden de rest van de scenic drive zonder nog echt interessante dingen tegen te komen.
Als we bijna op het eind zijn zien we een heleboel blauwe en rode zwaailampen, een stuk of vijf politie auto’s een brandweerwagen en een ambulance.
Er staat een auto op de weg die aan zijn positie te zien van de scenic drive afkwam er voor lag een heleboel rommel van wat ik er in het voorbij rijden van kon maken de restanten van een motor, het zag er niet uit als auto onderdelen.
Verder viel er niet veel te zien want de agenten stonden driftig te zwaaien dat iedereen door moest rijden.
Nog een stop bij de Red Rock Overlook voor een paar snelle overzicht foto’s voor meer waaide het te hard. Laatste stop was Red Spring/Calico Basin, het werd op de weg er naar toe al erg donker en toen we de parking opdraaiden barste de bui los, we zijn dan ook niet meer uitgestapt.
Dat dit soort buien er plaatselijk zijn bleek wel op de terugweg, want nog geen halve mijl verder was de weg droog en was er geen druppel gevallen.
We rijden Charleston weer af en komen daar en Skechers factory outlet tegen, aangezien Annie haar schoenen aan vervanging toe zijn lopen we naar binnen.
Leuke schoenen gevonden maar niet in de goede maat te groot of te klein, de jonge dame die ons hielp kijkt nog even in het magazijn maar ook daar geen geluk.
Mogelijk in een van onze andere winkels zegt ze, op mijn vraag of dat ook voor Flamingo telt zegt ze: een moment en komt even later terug, ja daar is die maat wel aanwezig.
Route even omleggen en in plaats van Charleston te volgen gaan we via Flamingo richting Boulder, daar is Annie wel geslaagd, de oude schoenen blijven dus in Las Vegas, kwamen ze ook vandaan trouwens.
Nog even wat ontbijt halen bij de Walmart en naar het hotel.
Vanavond zijn we niet meer weg geweest maar hebben we in het hotel gegeten bij Snaps, goed eten voor weinig $$.
Gereden: ? mijl.
Getankt: niet.
Campground: Geen, Eastside Cannery Casino en Hotel.

Dag 31, woensdag 19 april, Las Vegas

Vannacht een stuk beter geslapen.
We ontbijten weer met Griekse yoghurt, broodje/koek en koffie, ondertussen worden er nog wat batterijen opgeladen voor de terugreis
De mp3 hebben we gisteren al opgeladen zodat we in ieder geval naar onze eigen muziek kunnen luisteren tijdens de vliegreis
We computeren nog wat en Annie ruimt een  koffer  in en houd de reiskleding er uit.
We kunnen om 09:30 am inchecken bij United, daar wachten we op voor we op pad gaan, ik zie dat de vlucht  Houston naar Amserdam drie kwartier later zal vertrekken dat betekent dat we later in Amsterdam zullen zijn.
Als ik ons ingecheckt hebt gaan we op pad eerst gaan we naar  Davi Nails om de voeten weer te laten doen, voor we naar daar naartoe gaan  moet Annie eerst nog geld pinnen, als je bij Davi Nails met een buitenlandse creditkaart betaalt vragen ze extra geld, omdat ze schijnbaar flink meer kwijt zijn aan kosten.
Op  het eind gaat er iets niet goed het gevraagde geld kwam er keurig uit maar geen pinpas.
Goede raad is duur, maar navraag bij de naastgelegen klantservice bied de oplossing er wordt iemand geroepen die in de machine kan en mag en die haalt de kaart er uit, gelukkig ook weer opgelost.
We zijn deze reis nog niet in de Boulevard Mall op Maryland Parkway geweest deze staat nu op het programma, ze zijn hier al een paar jaar van alles aan het vernieuwen, in de laatste jaren zien we de Mall steeds meer opknappen, maar er sluiten toch nog steeds winkels, Macy is al gesloten en ook JC Penney’s gaat er weg niet de kleinste winkels in deze mall.
Het is nog vroeg al we hier uitgekeken zijn, Annie stelt voor om nog even naar de Premium Outlet South te gaan, we willen er in ieder geval de lunch gebruiken.
Annie weet bij Fanity Fair nog 2 hemdjes te scoren.
We zoeken ons hotel op om later in de middag naar de Strip te gaan,  eerst moet de tweede koffer echter nog op gewicht gebracht worden, we hebben toch een beetje teveel gekocht en besluit Annie om wat oude en ondertussen te grote kleding achter te laten.
Tegen 05:00pm stappen we in de auto om naar de Strip te gaan, het is ondertussen wel spitsuur wat zeker dicht bij de strip ot filevorming leid.
We willen parkeren bij het Bellagio, als we de parkeergarage in willen staat het verkeer op de afslag naar het hotel vast, dacht even dat de garage vol was maar de kaartjesautomaat bleek niet werken waardoor de slagboom naar beneden bleef.
Er wordt een persoon bij de slagboom gezet en die verteld iedereen wat men moet doen bij het weer uitrijden.
We parkeren en lopen naar de binnentuin, deze heeft als thema het Japanse Keizerrijk, het was wel leuk maar je kon zien dat hij aan vervanging toe was veel planten waren over hun mooiste punt heen.
We willen ook nog naar The Park maar pas dan als het donker is, we besluiten eerst te gaan eten bij P.F. Chang’s, en steken de strip over naar Planet Hollywood.
Klaar met eten is het ook donker geworden en lopen we via de Miracle Mile en de Pandora shop waarAnnie nog een bead koopt die iets met de vakantie te maken  deze keer koos ze voor een snake.
We nemen nu de loopbrug over de strip om aan de ander kant te komen,  een stukje door het Aria en dan langs het Manderin Oriental voor we bij The park uitkomen.
Dit nieuwe stukje hebben we afgelopen winter al gezien toen het licht was, het zag er al leuk uit maar we hadden het idee dat het hier ’s avonds mooier en gezelliger zou zijn.
Nou we werden niet teleurgesteld, alleen de verlichting maakt het al heel gezellig, er speelde een live band en er daar omheen zijn ook mogelijkheden om te zitten iets wat je verder op de strip of Fremontstreet niet tegenkomt
We gaan het Monte Carlo in en zoekenons een ongeluk naar het treintje  wat ons naar het Bellagio brengt, ze zijn er hier erg goed in om je in hun eigen gokhal te houden, we kijken nog in de binnentuin of het anders is nu het donker is.
Er waren schijnbaar een paar vliegtuigen met Aziaten aangekomen,  want het was enorm druk.
We lopen naar buiten om naar de fonteinen te kijken, daar was het niet veel anders.
We kijken nog twee shows en zoeken de auto op, we rijden naar de uitgang en daar staat iemand die de slagboom voor ons open doet nadat we onze aankomsttijd hadden door gegeven, dat gaf hij dan weer door aan de centrale en dan kregen je het bedrag te horen wat je moesten betalen kan me creditkaart aan de uitrijpaal, net iets langer dan 4 uur en dus het volle dagtarief en dat is ondertussen al $ 15, lijkt mij toch een flinke extra inkomstenbron voor het hotel.
Terug naar ons hotel had ik wel zin in een ijsje van DQ maar die zit blijkbaar niet in Las Vegas , wordt het een ijsje bij de dubbele gele arch, ik tank ook de auto af dan hoeft dat morgenochtend niet meer.
Gereden: ? mijl.
Getankt: niet.
Campground: Geen, Eastside Cannery Casino en Hotel.

Dag 32/33, donderdag/vrijdag 20/21 april, Las Vegas > Houston > Amsterdam

Op een of ander manier hebben we de laatste nacht altijd problemen met slapen, zal wel door de komende reisstress komen.
Om 05:50am gaat de wekker en maken we  toilet en sluiten de koffers,  een snel ontbijt van yoghurt en een koek, helaas zonder koffie de fitnessroom was nog niet open.
Om 06:30am zitten we in de auto en gaan op weg naar de car rental, er is gelukkig nog maar weinig verkeer en we zijn daar dan ook heel  vlot.
Auto wordt gescand, we krijgen een bonnetje en “have a nice day”,
De shuttlebus voor terminal 3 staat al klaar instappen en rijden maar.
Bij de balie van United printen we de boardingspassen en de kofferlabels en kunnen ook nog eens meteen de koffers afgeven, binnen een klein kwartier was alles geregeld, nog even naar buiten voor een laatste nicotineshot tot we in Amsterdam zijn.
Voor de security hadden we TSA Pre, dan hoeft er niks uit de carry-on en mag je de schoenen aanhouden, riem, dunne jas of vest mag ook aan blijven alleen geen metaal in de zakken houden.
Als Annie door het poortje gaat wordt haar carry-on weer apart staat gezet en krijgt die een  extra controle.
De vorige keer waren het pakken cakemix die de alarmbellen deed rinkelen nu zijn het de potjes met kruiden, er wordt nog een drug en/of explosieven test gedaan en dan mag ze ook door.
We lopen naar de gate en halen koffie bij de Starbucks, we hebben nog anderhalf uur voor het vliegtuig vertrekt.
Het vliegtuig vertrekt op tijd en we hebben geluk want we stijgen  op langs de strip, mooi om hem ook eens van boven af te zien.
Het is helder weer en we zien onder andere Lake Mead en de Grand Canyon onder ons voorbij gaan, verder onderweg nog wat geslapen.
Op Houston moeten we weer helemaal naar de andere kant voor onze volgende vlucht, waar we de vorige keer het treintje niet konden vinden, het staat erg slecht aangegeven, vonden we het nu vrij snel, het scheelt een heel stuk lopen.
Het boarden van de vlucht naar Amsterdam begon op tijd, als we van de gate geduwd worden stopt het ineens en vertelt de piloot dat er een mankement is wat eerst gemaakt moet worden, gelukkig kan met het redelijk snel oplossen en vertrekken we met een half uurtje vertraging.
Dit vliegtuig heeft een 3,3,3, opstelling en Annie krijgt een Duits ventje van een jaar of 11 naast zich die geen seconde stil zit, volgens mij moet de persoon voor hem daar ook last van gehad hebben, want hij ramde op het tv schermpje of hij er een spijker in wilde slaan.
Zijn moeder zit aan de andere kant van het gangpad in een rij met nog 2 lege stoelen, waarom het joch dan toch naast Annie bleef zitten snap ik niet maar gelukkig verdwijnt hij op een gegeven moment toch naar een van de vrije stoelen naast zijn moeder.
Op wat licht turbulentie na een rustige vlucht, we hebben allebei  redelijk wat geslapen, komt waarschijnlijk doordat we afgelopen nacht minder geslapen hadden.
Om 09:25am landen we natuurlijk weer op de buitenste baan waarddor we een kwartier moesten taxiën voor we aan de gate stonden, en toen was weer het heel Schiphol door voor we bij de Douane waren dit ging deze keer super vlot.
Iedereen met een Europees paspoort mocht door de self check, of er nu mensen in de rij stonden voor niet Europese paspoorten die niet hoorden dat je door de self check kon, of dat het allemaal niet Europese paspoorthouders waren weet ik niet maar wij konden meteen doorlopen.
Natuurlijk kwam de bagage weer bijna op de achterste band,  dus ook daarvoor nog een eind moeten lopen, ook hier zat het mee, toen de band eenmaal ging lopen kwam onze bagage al vrij snel tevoorschijn.
Doordat we al helemaal achter in de bagagehal waren stonden we wel in een mum van tijd buiten, bij het NS station, nog een klein stukje verder en we waren buiten.
De bus van Van Der Valk stond er nog en we konden meteen instappen, wij waren de laatste die met deze bus mee konden.
Het viel mij op dat de bus een andere route nam, dit werd even later bevestigd door de chauffeur, er was een proef met een alternatieve route voor als de A4 afgesloten is.
We gingen letterlijk door de polder, dwars door Rijsenhout om tenslotte via een heel smal weggetje aan de achterkant van het hotel uit te komen, onderweg werd er door de chauffeur en een hotelmedewerker overlegd wat er voor aanpassingen gedaan moesten worden om de bochten wat ruimer te maken.
Het lijkt mij geen gunstige route, door Rijsenhout moeten ze over een smalle 30 km weg met veel drempels waar ook nog eens veel tegemoet komend vachtverkeer is.
Ik haal de auto en als alle bagage er inzit, loop ik  naar de receptie voor een nieuw uitrijkaartje.
Deze keer weinig file en tegen 12:00pm zijn we bij Annie haar ouders voor een bakje koffie.
Na een uurtje rijden we door naar huis, Annie begin meteen aan de was en voelt zich nog zo fit dat ze ook alle boodschappen nog doet.
Ik kijkt in tuin en kas hoe alle planten er voor staan en geef waar nodig water, even na 08:00pm is de pijp leeg en ga ik naar bed, Annie houd het tot 09:45pm vol en zo eindigde weer een mooie reis.
Campground: Geen, eigen bedje