Week 5

Dag 29, maandag 13 mei
Red Rock Canyon NCA – Inpakken

Ook vandaag beginnen we rustig aan, het was gisterenavond redelijk laat dus vanmorgen wat langer blijven liggen, ook hadden we het plan opgevat een pedicuurbehandeling te laten doen bij de nagelsalon die in de Walmart zit en die beginnen meestal niet voor 10:00am.
Na het ontbijt en de ochtend klusjes rijden we naar de Walmart en melden ons bij de nagelsalon, we kunnen gelijk gaan zitten en dan volgt een heerlijke voet behandeling inclusief het scrubben van de onderbenen en een voet en onderbeen massage, Annie krijgt ook nog een mooi kersenrood kleurtje op haar teennagels dat laat ik maar aan mij voorbij gaan.
Na deze verwenning voelen de voeten weer heerlijk zacht aan en ben ik bijna een pond lichter zoveel eelt zat er vooral op de hielen, een gevolg van altijd op slippers lopen.
Al bij al zijn we er zeker anderhalf mee zoet, een behandeling die zeker voor herhaling vatbaar is.
T-T krijgt opdracht om ons naar Red Rock Canyon National Conservation Area te brengen de heen weg gaat redelijk goed maar op de terugweg raakt hij de weg weer volledig kwijt, dit gebied verandert met de dag, want ook op Streets & Trips kan ik de route die we gereden hebben niet terug vinden en die is zeker up to date.
Voor we naar het park rijden zoeken we eerst een Subway voor de lunch want in het park is niets te krijgen.
We rijden na het betalen van $ 7,00 het park in en gaan eerst naar het visitorcenter, het is bloedheet tegen de veertig graden en dat in de schaduw, we blijven dan ook zo veel mogelijk in die schaduw.
Zelfs de Desert Tortoise vind het te heet ze hebben zich allemaal terug getrokken in hun holletjes, de enige dieren die we zien zijn de schitterende bronzen sculpturen die de tuin rond het visitorcenter na de verbouwing sieren.

We beginnen aan de dertien mijl lange scenicdrive waarbij we alleen een aantal fotostops maken verder komen we de camper niet uit.
Er staat weer een stevige bries die aanvoelt als een haarföhn op de hoogste stand dus niet echt aangenaam.

We aanvaarden de terugweg waarbij de hulp van T-T geen echte hulp was, een geluk dat we hier al redelijk onze weg weten te vinden, maar voor mensen die nieuw zijn in dit gebied let op dat je niet de woestijn in gestuurd wordt door je GPS, als je op zeker wil spelen volg dan vanuit het park de NV-159 oost, dit is Blue Diamond Road buiten de stad en wordt West Charleston Boulevard zodra je de stadgrens passeert, je hebt dan wel een heleboel stoplichten maar je komt zo op de strip uit.
Wij moeten aan de oostkant van Las Vegas zijn dus volgen we de NV-215 noord wat tegenwoordig volledig Freeway is naar West Summerlin Parkway en dan via de US-95 en I-515 zuid naar Boulder Hyway.
We gaan iets eerder van de I-515 af om te tanken dan hebben we daar morgen geen omkijken meer naar.
Terug op de campground eerst de airco op vol vermogen zodat de temperatuur werkbaar wordt er moet (HELAAS) namelijk gepakt worden.
Tegen 07:00pm zijn de twee grote koffers al gepakt en zitten ruim onder hun gewicht ook de Carry-on bagage is al verdeelt, de rest van de spullen kan morgenochtend in de reistas.
We gaan naar Sam’s Town om te eten en zien dat er maar een rij van een man of tien staat voor het buffet dus sluiten we daar aan, geen hoogstandjes maar goed eten voor $ 14,00 per persoon zo veel je wilt en inclusief non alcohol drinken.
Morgenochtend de laatste spullen inpakken, de camper van binnen schoonmaken en de vuilwatertanks nog legen.
Gereden: 93 mijl
Getankt: Las Vegas, 49,187 gallon á $ 3,439
Campground: Sam’s Town Boulder RV Park, kosten $ 22,40 met full hookup, wifi tegen betaling dus gebruiken we onze eigen hotspot.

Dag 30, dinsdag 14 mei
Camper inleveren – Strip

We starten weer op onze normale tijd maar kunnen alles op het gemak doen, de camper moet om 11:00am ingeleverd zijn en het verhuurstation zit tegenwoordig maar op drie minuten rijden van onze vaste campground in Las Vegas.
Na het ontbijt worden de laatste spullen ingepakt en de camper van binnen schoongemaakt, ik leeg de beide vuilwatertanks en spoel de zwart watertank (wc) na dit gaat heel gemakkelijk er zit een aansluiting voor de waterslang waardoor je schoon water rechtstreeks in die tank laat lopen zodat de wanden goed schoon worden nogmaals leeg laten lopen en klaar.
Alle spullen die niet mee naar huis gaan zoals potten en pannen, stoeltjes, serviesgoed enz. worden bij elkaar gezet zodat alles in keer bij de vuilcontainer afgezet kunnen worden.
Tegen 10:00am vinden we het mooi geweest en rijden langs de vuilcontainer, de rommel in de container en het bruikbare spul er naast, dan wordt al gelijk de vraag gesteld of we dat allemaal wegdoen, ja dus, oké dan kom ik zo even shoppen zegt de man, omdat hij een naambordje op zijn shirt heeft en met een park golfkarretje rondrijdt denk ik dat het een campground medewerker is maar goed als hij het kan gebruiken vinden wij het best.
Wij hebben er ruim vier weken gemak en plezier van gehad en hergebruik is beter dan naar de landfill (stortplaats).
We rijden naar El Monte melden ons na het uitladen van de bagage op het kantoor en vragen gelijk naar Roger Brewer de General Manager van de Las Vegas locatie, die is even weg maar komt binnen een uurtje weer terug, oké dan wachten we wel op hem.
Ondertussen neemt ik met een van de medewerksters de camper op en noteert zij de punten die aandacht nodig hebben daar zitten wat kleine puntjes tussen die het vanaf dag een al niet deden zoals een aantal lampen die niet branden en twee stopcontacten waar geen stroom op zit.
Daarbij hebben we het over het gegeven dat huurders dit soort zaken niet doorgeven bij inlevering wat volgens haar problemen met volgende huurders kan voorkomen, mijn opmerking dat dit soort zaken toch ook door diegene die de camper nakijkt gezien moeten worden krijgt niet echt een antwoord, ze wil haar collega’s duidelijk niet afvallen.
Als ik terug kom van een toilet bezoek staat het Engelse echtpaar waar we de Coyote Buttes South en White Pocket tour mee gedaan hebben aan de balie ook zei moesten vandaar inleveren dus bespreken we nog even wat we na ons afscheid in Kanab nog allemaal gedaan hebben.
Even later komt Roger terug en worden we op zijn kantoor uitgenodigd om een en ander te bespreken, hij zit er duidelijk wel mee dat de PAD-transfer mis ging en ook de leeftijd van de camper en het feit dat wij regelmatige huurders zijn vind hij zeer onaangenaam, blijkbaar zit er een kink in de communicatie van dit soort gegevens tussen hoofdkantoor en verhuurlocatie, hij had/heeft namelijk een aantal splinternieuwe A-class camper staan waarvan hij er graag een had meegegeven was wel een slag groter maar dat was zeker geen probleem geweest.
Weten we dat ook weer dus een volgende keer bellen we een paar weken van te voren en houd hij er een voor ons vast, voor nu kan hij niets anders dan een (leuk) deel van de huurprijs terug storten via de credit kaart wat hij dan ook gelijk doet.
Als alles is afgehandeld wachten we op de shuttlebus die ons naar het hotel zal brengen, na een stop bij New-York New-York om een aantal andere huurders af te zetten komen we bij Planet Hollywood.
Daar heeft men het nodig gevonden om de shuttelbus stop een eind te verplaatsen waardoor we nog een flink stuk met onze koffers moeten lopen voor we ze bij de belldesk af kunnen geven niet erg klantvriendelijk zeker niet als je dan ziet dat de twee banen waar de shuttlebussen vroeger stopte er nu verlaten en nutteloos bijliggen.
Het inchecken gaat gelukkig vlot met maar een paar mensen voor ons daarna wordt het een stuk drukker waarschijnlijk net weer een paar vliegtuigen geland of zo.
We gaan naar onze kamer op de vijftigste verdieping hoewel ik de verdieping nummering niet erg kan volgen want na verdieping achtendertig komt ineens vijftig waar de tussen liggende twaalf gebleven zijn weet ik niet.
We hebben een ruime kamer met stripview, we kijken recht op het Cosmopolitan en kunnen een deel van de waterpartij voor Bellagio zien.

We laten de koffers naar boven komen en dan start ik eerst de laptop op om online in te checken voor de vluchten van morgen.
Als ik inlog zie ik dat er ook voor de tweede vlucht stoelen zijn toegewezen waar dat voor de vakantie niet kon en we ons aan de balie moesten melden, alleen mag ik op stoel 19-E midden stoel 1ste rij Economie-Plus en Annie 36-F gangpad achterin Economie gaan zitten dat is niet onze voorkeur dus ga ik vlug kijken wat er mogelijk is.
De stoel naast mij is nog vrij maar moet $ 119,00 kosten, in Economie zijn nog twee stoelen naast elkaar vrij 35-A en B dus raam en gangpad en geen medereiziger naast ons dus vlug die twee stoelen geclaimd verder ging het inchecken vlot ook de extra koffer ingecheckt en gelijk betaald, boardingstickets zullen we morgen wel uit de zuil op het vliegveld halen.
We moeten trouwens naar Terminal 3 waar alle internationale vluchten en een deel van de binnenlandse vluchten hun incheckbalie hebben onder andere alle United vluchten.
Ondertussen is het al ruim lunchtijd dus gaan we naar beneden en duiken de Miracle Mile in en lopen naar Ocean One waar we de lunch gebruiken, daarna even langs de Pandora shop voor de gebruikelijke vakantie bead, een dice (dobbelsteen) deze keer en dan naar buiten en naar de overkant voor de eerste fonteinenshow bij Bellagio.

Vervolgens gaan we naar binnen om de binnentuin te bekijken, deze heeft een Nederlands thema met zelfs een paar grote klompen, denk wel dat er binnenkort een nieuw thema zal komen, want verschillende groepen met planten zijn al een heel eind uitgebloeid, het is trouwens weer schitterend aangeplant.

Weer terug buiten kunnen we nog een watershow meepakken, we gaan terug naar onze kamer om later op de avond nogmaals de strip op te gaan.

Na een paar uur rustig aan gaan we weer naar buiten, eerst richting MGM daar zitten net na het Harley Davidson Café een paar souvenirs winkels waar we nog een paar (hele foute) dingen willen halen voor een paar collega’s van Annie.

We steken de strip over en lopen het Cosmopolitan hotel binnen daar waren we nog niet geweest was nog niet open tijdens ons vorige bezoek, schitterende inrichting maar de winkels iets boven ons bestedingsbudget.

We lopen langs het Bellagio waar uit de luidsprekers net de melding komt dat er geen shows zijn in verband met de harde wind.
De strip weer over via de loopbrug dan zien we op de hoek van de strip en Flamingo Road Bill’s Gamblin’ Hall & Saloon de voormalige Barbary Coast hotel & casino gesloten is, alle reclame en namen zijn van het gebouw af en aan de kant van het Flamingo hotel is de hele buitenmuur weg gesloopt het wordt verbouwd en moet begin 2014 weer open als het Gansevoort Las Vegas Boutique Resort.

We gaan richting Venetian omdat we nog even bij de kraampjes bij de Carnaval Court willen kijken, na O’Sheas kunnen we niet verder over de stoep maar worden een nieuw gebouw binnen geleid dat blijkt het nieuwe “The Quad”hotel & casino te zijn het voormalige Imperial Palace, de winkels en kraampjes op het plein voor de Canaval Court zijn verdwenen, de winkels onder andere een Starbucks zijn opgenomen in het nieuwe casino.

In het nieuwe casino kan men aan de pokertafels tegenover een van de ruim twintig lookalikes als dealer komen te zitten, wij zagen onder andere een Blues Brother, Prince, Beyonce en nog een paar lookalikes, ze schijnen ook op te treden met nummers van die artiesten.
We krijgen honger en bedenken dan dat er in Harrah’s een Outback zit dus gaan we daar naar binnen en verorberen daar een werkelijk fantastisch lekkere hamburger, na het eten gaan we weer richting hotel.
Door de harde wind liggen de watershows bij Bellagio nog steeds stil dus we gaan naar de kamer om na een verfrissende douche het bed op te zoeken.

Gereden: 3 mijl
Getankt: niet
Campground: geen, Planet Hollywood Hotel & Casino

Dag 31/32 ,woensdag 15 en donderdag 16 mei
Las Vegas – Thuis

Om 07:00am zijn we uit bed even wassen, tanden poetsen en reistas inpakken en dan via de tv uitchecken en naar beneden, bij de boeking hoorde ook een ontbijt en bij het inchecken gisteren was al gezegd dat men hiervoor bij de Starbuck voor $ 18,00 kon bestellen en er zit en Starbuck in de lobby naast de ingang maar daar staat zo’n lange rij dat we daar maar geen gebruik van maken we vinden op het vliegveld wel iets te eten.
Een taxi wordt voorgereden en na wat passen en meten zit alle bagage in kofferbak en op de voorstoel, binnen vijftien minuten staan we bij terminal drie en lopen naar de incheckbalie van United daar is het helemaal niet druk en is er een incheckzuil vrij dus voor beide de boardingstickets uitgeprint en naar de balie om de bagage af te geven, nog wel even een extra adreslabel aan de ruimbagage gedaan want er schijn op Brussel een staking te zijn onder de bagage afhandelaars.
Binnen tien minuten is alles geregeld en lopen we nog even naar buiten voor een voorlopig laatste nicotineshot zo vlug hebben we het op LAS nog nooit voor elkaar gekregen.
Weer naar binnen en eerst door de security daar staat een flinke rij maar het gaat allemaal vlot, met de airtrain naar de D-gates en op zoek naar een ontbijtje dat lukt vlak bij onze vertrek gate, op het gemak gegeten en dan naar de gate.
Het boarden begint keurig op tijd, men is wel streng ik denk mede omdat het een volle vlucht is, het gaat weer per groep en als je in groep vier zit en bij groep drie al denkt in te stappen wordt je zonder pardon terug gestuurd, ook het twee stuks carry-on wordt strak aan vast gehouden dat is vooral voor een grote groep kleine gele mensen met smalle ogen een groot probleem want die hebben wel vier tot vijf tassen en zakken bij zich, dat wordt een leuk spel van tas in tas en tas aan een ander geven maar dan heeft die weer een probleem.
Geen idee of het werkelijk zo is maar er spreken er ineens heel weinig uit die groep Engels en doen dus of ze het niet snappen, pech deze reis want de dame aan de gate die de tickets scant is onverbiddelijk.
Wij zaten in groep vijf en waren al bang dat de bagagebakken al vol zouden zitten maar dat viel heel erg mee alles kon gemakkelijk in die bakken.
Op de aangegeven tijd komen we van de gate los en zitten we binnen de kortste keren in de lucht, als het vliegtuig na het opstijgen wegdraait hebben we nog een mooi zicht op Red Rock Canyon NCA en even later op Valley of Fire SP en het bovenste deel van Lake Mead NRA, ook Zion NP en Bryce Canyon NP zijn nog goed te zien daarna komen we in wat wolkenvelden en kunnen we er weinig meer van maken.
We slapen nog een beetje tot de landing op ORD er aan komt, we zijn een half uur ingelopen op de geplande tijd maar daar raken we een flink deel van kwijt omdat we bijna driekwart van het vliegveld over moesten rijden voor we aan gate B-3 waren.
Uitstappen en eerst kijken waar we naar toe moeten er was bij vertrek uit Las Vegas namelijk nog geen gate van de aansluitende vlucht bekend, we moeten naar C-9 dus een andere terminal dat wordt weer security, maar dat bleek niet zo men heeft een en ander aangepast waardoor men binnen een securityzone blijft.
Dat betekend wel dat iedereen zich bij de gate moet melden bij het grondpersoneel, die bekijken dan ticket en paspoort en geven een (rood)stempel op het ticket, zonder dat stempel kom je dus niet aan boord.
Onderweg van de ene naar de andere gate hebben we nog even een paar frappé’s meegenomen bij de Mc.D. en die slurpen we op het gemak naar binnen terwijl we wachten tot we mogen boarden.
Even ben ik bang dat we net als op de heen vlucht weer een vertraging gaan krijgen want het cabinepersoneel komt tegenover ons zitten omdat ze niet aan boord mogen maar dat bleek gelukkig te liggen aan het feit dat de schoonmakers nog aan boord waren.
Ook nu beginnen ze weer op tijd met boarden en wordt er aan boord verschillende keren omgeroepen om zo vlug mogelijk je spullen op te bergen en te gaan zitten zodat ook deze volle vlucht op tijd kan vertrekken.
Wij zitten nu in groep drie dus zijn we vrij vlug aan boord, het verbaast mij altijd wat de mensen nog allemaal uit hun carry-on moeten halen voor ze gaan zitten.
Op tijd weg lukt niet omdat er nog een paar karren bagage aan boord moeten als de deur al gesloten is, eenmaal van de gate weg duurt het ook nog even voor we weg kunnen want we hebben een gecombineerde start en landingsbaan dus moeten we wachten tot en een gat zitten tussen de landende vliegtuigen zodat we weg kunnen.
Eenmaal in de lucht een half uur te laat geeft de piloot aan dat we door gunstige wind een kortere vlucht zullen hebben en dus toch op tijd in Brussel zullen zijn.
De vlucht is rustig alleen tijdens eten en drinken een beetje turbulentie, het lijkt wel of ze daar op wachten voor men dat gaat rond brengen, veel bewolking met boven Engeland even wat zicht op de grond maar voor we de Noordzee overgaan weer een gesloten wolkendek dus zien we pas Belgische bodem als we onder de wolken uitkomen, de ramen worden dan ook gelijk al nat dus het is hier weer slecht weer.
Vertrekken met temperaturen rond de veertig en aankomen rond de negen graden blijft een afknapper.
Uitstappen en naar de douane waar deze keer een flinke rij staan ook voor EEG-burgers en dan naar de bagagebanden, in het vliegtuig was al aangegeven dat we naar band vijf moesten en ook dat mensen die doorvlogen daar hun bagage op moesten halen en meenemen voor de volgende vlucht in verband met de staking.
Onze koffers kwamen vrij vlot tevoorschijn en ook nog alle drie dus konden we naar buiten om de nicotine weer peil te brengen, daarna de taxifirma gebeld en die sturen een busje dus wachten we bij de infobalie tot er een chauffeur verschijnt met een bord waar onze naam op staat.
Op BRU zijn ze nog steeds aan het verbouwen dus is het altijd een verrassing waar je naar toe moet lopen deze keer redelijk dichtbij maar wel door een vreselijke herrie omdat met bezig is om de beton af te stralen, een opstijgend vliegtuig houdt minder leven.
Naar “The Lodge” in Vilvoorde en daar de spullen in de eigen auto en op weg naar huis.
De E-19 is met al die regen weer een regelrechte ramp, door het type asfalt wat men hier gebruikt heb je een zeer gesloten bovenlaag waar dus al het water op blijft staan en door de autobanden omhoog gegooid wordt gevolg net zo veel zicht als in een dichte mistbank.
Voorbij Antwerpen op de A-4 kan je op de centimeter nauwkeurig merken dat je Nederland binnenkomt, ander asfalt en dus geen opspattend water meer.
Na een koffiestop bij Annie haar ouders waren we rond 13:00 uur thuis en daar staat het onkruid in de tuin bijna tot aan ons middel dus hebben we weer wat te doen de komende dagen.
Bij het uitpakken van de bagage blijkt een van de twee koffers gecontroleerd te zijn er zat een briefje van de TSA in dat hij was nagekeken, dat was al weer een aantal jaar niet voorgekomen.
Gereden: 0 mijl
Getankt: niet
Campground: geen, vliegtuig en eigen bed

Epiloog

Het was weer een mooie reis met als echte hoogtepunten het vinden van de King of Wings in New Mexico en de dagtour met Dreamland Safari Tours naar Coyote Buttes South en White Pocket in het Vermilion Cliffs Monument een tocht die zijn geld meer dan waard was.
Jammer dat er deze winter bijna geen regen gevallen was waardoor de wildflower zo goed als niet aanwezig was.
Er zijn ook weer een paar dingen afgevallen dus we zijn nog niet klaar in dit gebied.
De camper was wat ouder waardoor hij ook wat meer brandstof gebruikte dan we gewent zijn, we hebben 3567 mijl gereden waarvoor we 480,318 gallon brandstof nodig hadden wat neerkomt op 7,43 mijl per gallon.
Gemiddeld waren we $ 3,618 per gallon kwijt dat is $ 0,169 minder dan onze reis van vorig najaar het zal voor een deel aan de prijsschommeling van de brandstaf liggen maar het noordoosten lijkt toch aanzienlijk duurder dan het zuidwesten.
Wat de volgende reis gaat worden weten we nog niet mogelijk nog een korte trip in het najaar en voor volgend jaar is er mogelijk een Route-66 trip maar dat zal afhangen van het gegeven of er weer nieuwe campers van Chicago naar het zuidwesten moeten, dit jaar moesten er flink wat nieuwe El Monte campers naar net zuidwesten waaronder ook A-class van 34ft dus dat gaan we in de gaten houden, ook een Alaskatrip staat hoog op het verlanglijstje.