Week 5

Dag 29, maandag 2 juli, Swan Lake BC > Fort Nelson BC.

Vanmorgen was ik eens als eerste uit bed, Annie had een slechte/onrustige nacht gehad en ik werd wakker door een muggenbeet aan mijn oor.
Gelijk naar buiten gestapt om te kijken of er wildlife was, niet in het meer maar wel op een grasveld er naast 2 Moose waarvan er een bull was, mogelijk dezelfde dieren die gisteren in het water liepen.
Het is ruim voor 08:00am als we wegrijden, we zullen de hele dag de Alaska Highway oost volgen, ondanks dat we deze weg 4 weken geleden ook gereden hebben, je hebt geen andere mogelijkheid, is het een mooie rit.
Het weer is wat beter dan 4 weken terug, er staat wat meer in bloei en je rijdt de andere kant uit wat weer heel andere zichtpunten geeft.
Bij Nugget City, niet meer dan een h(m)otel, winkel, campground en tankstation, wordt de tank gevuld, het valt trouwens onder Watson Lake, in Watson Lake stap ik even het visitorcenter binnen om te vragen of er en bakery in de stad zit, dat niet maar de plaatselijke supermarkt heeft wel dagelijks vers brood dus daar even gestopt voor brood, aardbeien en chips.
Daarna gaan we de Rocky’s in voor de rest van de dag, we maken heel wat fotostops voor mooie uitzichten maar ook voor wildlife.
Ook maken we nog een zij stapje, we komen een bord tegen met daarop Smith River Falls 2 kilometer dat is niet ver dus gaan we er voor, het is een dirtroad met flinke gaten er in maar op het gemakje moet dat wel lukken, als we bijna op het eind zijn komen we een auto tegen, oeps daar is geen ruimte voor.
De auto gaat achteruit en dat blijkt maar een 20 meter te zijn voor we op de parking aan het eind zijn.
We zien een schitterende waterval die was de 2 kilometer slechte weg zeker waard, op de terug weg komen we weer een auto tegen maar net op een plek waar men kan uitwijken, twee personenauto’s kunnen elkaar bijna overal passeren maar met een camper heb je toch een probleem.
We komen in Fort Nelson en gaan eerst tanken want we hebben minder dan een kwart tank, terwijl ik tank zoekt Annie in een van haar apps naar overnachting mogelijkheden die zijn er niet veel, de campgrounds hier in Fort Nelson zien er erg verlopen uit dat trekt ons niet echt ook moeten we nog koken en het is ondertussen al 07:00pm.
We besluiten de route te vervolgen en onderweg te kijken eerst voor een kookplek en dan en overnachting plek, een bord voor een regional park lijkt interessant maar brengt ons ruim 12 kilometer de polder in over gravelwegen, later lees ik dat het niet geschikt is voor grote campers en trailers goede gok dus.
We vinden een plek bij de brug over de Jackfich Creek er staat al een camper-van en een fifth-wheel er zoeken een plekje wat redelijk vlak is en parkeren de camper.
Terwijl ik de bbq gereed maak om het vlees op de grillen komt de buurman van de fifth-wheel naar ons toe en raad ons aan om de bbq niet te gebruiken want er lopen 2 Black Bears in de omgeving, hij laat foto’s zien van eerder vanmiddag waar een van de beren rechtop tegen de camper-van staat, bbq terug in de berging en vlees in de koekenpan op het gas.
Dan het wildlife van vandaag, dat begon met de 2 Moose daarna achtereen volgens verdeelt over de dag, een Blad Eagle in een boom die zat bij een dood gereden Porcupine die in de berm lag, een Red Fox die helaas verdwenen was toen we omdraaide, 3 Black Bear waarvan een redelijk jong dier, een bruine Black Bear, een Bizon Bull, 2 Black Bear, een Yellow Bellied Marmot, een Bizon Bull, een kudde van 50 oude Bizon met 30 kalfjes, een Deer we weten de soort niet, een Stone Sheep, 2 groepen Stone Sheep totaal 16 stuks met 2 jonge, een Black Bear en 2 Sandhill Crane.
We hebben ons dan ook echt niet verveeld vandaag ondanks de lange rit, morgen nog een flinke rit en dan kunnen we uitbollen.
Campground: boondock bij Jackfish Creek ten zuiden van Fort Nelson, geen voorzieningen.
Vandaag gereden: 716,7 kilometer.
Getankt: Nugget City YK 140,367 liter á C$ 1,479 en Fort Nelson BC 129,960 liter á C$ 1,539.

Dag 30, dinsdag 3 juli, Fort Nelson BC > Valleyview AB.

Geen beer meer gezien ook vanmorgen niet, we zijn weer om 07:00am uit bed en om07:45am al onderweg, het zonnetje schijnt en staat schuin voor ons wat het wild spotten in de linkerberm wat moeilijker maakt.
Helaas spotten we vandaag behalve 2 roadkill Deer, alleen maar paarden en later in Alberta ook wat koeien.
We volgen de Alaska Highway weer en zien verschillende stukken waar de laatste jaren een paar flinke wildfire’s zijn geweest daar staan alleen maar verbrande bomen met nu en dan een plukje wat nog groen is en op een of andere manier gespaard is voor het vuur.
De lucht trekt dicht en al vlug hebben we de eerste buitjes wat al vlug buien worden, ook weer verschillende roadworks maar wel minder dan op de heenreis.
Bij Taylor zijn ze net na de brug over de Peace River bezig om al de gravel die ze afgelopen winter gebruikt hebben om te strooien na sneeuwval aan het verwijderen hier komen we weer achter een pilot car.
Dit is vanaf de brug een flinke klim waar we dus halverwege moeten stoppen om op de pilot car te wachten, voor ons niet zo’n probleem maar de grote vrachtauto’s hebben wel flink moeite om weer op gang te komen midden in die klim.
In Fort St. John doen we de laatste boodschappen voor deze reis en lopen ook nog even de Dollarama binnen en scoren nog een paar leuke dingen voor in de tuin.
In Dawson Creek wordt de tank gevuld en komen we aan het voor ons nu eind van de Alaska Highway, we volgen de BC-2 zuid en die gaat over in de AB-43 oost deze volgen we de rest van de dag, op de Britisch Columbia – Alberta grens raken we weer een uur kwijt en zitten nu op 8 uur verschil met Nederland.
De regen blijft aanhouden en is soms zo hard dat de ruitenwisser op volle snelheid moet, in Grande Prairie vallen we midden in de avondspits, we zoeken even een parkeerterrein bij een winkelcentrum op om even te ontspannen en te overleggen.
Alberta is in ieder geval in deze omgeving niet erg reiziger vriendelijk, op het hele stuk van de grens met BC tot aan Valleyview is er zegge en schrijven 1 rest area en dat is niet meer dan een strook asfalt met een vuilnisbak zelfs geen pittoilet, voor ons met een camper geen probleem maar met de auto kan je nergens terecht voor en grote of kleine boodschap.
Boondocken kan je hier dus helemaal wel vergeten want er is gewoon niets waar je kan parkeren laat staan overnachten.
Een Provincial Park gaat niet lukken daar moet je cash betalen en we hebben niet meer genoeg Canadese dollars dus gaan we voor en private campground nu had ik er van te voren al een uitgezocht maar van Streets & Trips kreeg ik geen goed adres, dezelfde campground staat ook in de app op Annie haar telefoon met adres, dat in gegeven en we beginnen aan de laatste 80 kilometer.
Volgens het opgegeven adres moeten we een stukje de AB-49 noord op maar daar heb ik mijn twijfels over, want op de heenweg had ik al een verwijzingsbord gezien, ook nu staat er als we Valleyview binnen rijden een bord met pijl naar links terwijl de garmin het adres naar rechts zoek, op het eigen gevoel en het verwijzingsbord afgegaan en zo komen we na nog een paar honderd meter over een sliknatte gravelroad bij de campground.
Als we het terrein opdraaien komt de regen met bakken uit de lucht en ook later op de avond hebben we nog verschillend grote buien zodat er nu en dan kleien riviertjes over de campground lopen.
Het inschrijven neemt even tijd in beslag want het computersysteem werkt alleen als men een volledig adres ingeeft inclusief telefoon nummer, om spelfouten te voorkomen schrijft Annie de gegevens op voor de dame, mijn handschrift is net Egyptisch spijkerschrift wat zeker tot fouten leid.
We zetten de camper op zijn plek en sluiten water en stroom aan, schuiven de beide slide’s uit en ook de luifel wordt uitgeklapt, die werkt niet alleen als zonnescherm maar ook als paraplu, zo blijf ik droog als ik een shagje rook
Hopelijk hebben we morgen wat beter of in ieder geval droger weer want we willen in Stony Plain nog een aantal murals bekijken maar ’s avonds ook inpakken en dan zit je niet op natte jassen te wachten die in de koffer moeten.
Campground: Sherk’s RV Park Valleyview , kosten C$ 45,00 full hookup en wifi, douche kost C$ 1,00 voor 6 minuten warm water.
Vandaag gereden: 663,9 kilometer.
Getankt: Dawson Creek BC 116,369 liter á C$ 1,289.

Dag 31, woensdag 4 juli, Valleyview AB > Devon AB.

Vanmorgen onder een stralend blauwe hemel opgestaan, het is 08:10am als we vrolijk worden uitgezwaaid door de campground dame een bijzonder mens maar dan in de goede zin van het woord.
We pakken de AB-43 zuid weer op en zien in de verte alweer donkere wolken de lucht vullen, gelukkig blijft het op een paar spetters na de hele dag droog en aangenaam van temperatuur.
We zien wat meer rest area’s dan gisteren en nu zelfs met pittoilets, weet niet hoe de andere zijn maar de ene waar ik een kleine boodschap achterlaat wil je echt niet gebruiken voor een grote boodschap, of er waren een stel viespeuken geweest of hij was al een week niet schoongemaakt.
We stoppen regelmatig even voor een nicotine shot want voor de rest valt er weinig te doen onderweg wel nemen we het viewpoint van die lange houten spoorbrug mee maar het zicht van de andere kant op de heenweg was mooier omdat je er toen van onderaf tegenaan keek en ook de bocht mooier uitkwam, nu keken we er van bovenaf naar en dat is heel anders.
Het enige wildlife wat we zien zijn grote gele Moose borden die het verkeer moeten waarschuwen voor de mogelijke aanwezigheid van deze dieren op de snelweg maar de echte laten zich niet zien.
In Whitecourt wordt het dorstige beest weer voorzien van nieuwe brandstof en daarna ruilen we de AB-43 om voor de AB-16 E die ons naar Stony Plain brengt.
Daar zoeken we eerst het visitorcenter op zoals overal in Canada wordt ook deze beheerd door de zeg maar de kamer van koophandel, ze is gevestigd in het Rotary Park aan de rand van de stad, de zeer vrolijke en behulpzame jonge dame is maar wat graag bereid om ons van informatie te voorzien en kan precies aangeven hoe we het beste onze middag kunnen besteden.
We maken eerst een rondje door het parkje en gebruiken dan eerst de lunch voor we de stad inlopen om de murals te bekijken, het zijn er in totaal 35 waarvan zo’n 25 dicht bij elkaar zitten in ‘Old Town’ die kunnen we op 1 na allemaal vinden, de andere liggen wat meer verspreid en verder weg die slaan we dan ook over.
Te lopen waren die niet en om met de camper door de stad te draaien vraagt om problemen al was het maar met parkeren.
Onze garmin dame geeft 2 routes naar onze eindbestemming voor vandaag 1 over de snelweg en een door de polder, met tijd genoeg kiezen we voor de laatste, was echt door de polder met voornamelijk canola en tarwe niet echt enerverend.
In Devon brengt het eerste adres ons bij het kantoor van de club waar de campground onder valt maar ja daar kan je niet overnachten, het tweede adres is wel goed en melden we ons op kantoor voor een plek met full hookup, want de vuilwatertanks moeten geleegd worden voor we de camper inleveren.
Het is een grote campground gelegen aan de North Saskatchewan River en die heeft de kleur van een beker chocomelk, terwijl we inschrijven vraagt naast ons iemand naar de laundry dat is geen goedkope hier C$ 4,00 voor de was en C$ 3,00 voor de droger vinden we flink aan de prijs.
Het is 03:20pm als we op onze plek staan, eerst even de vuilwatertanks legen dat gaat altijd beter gelijk na een rit als alles nog in beweging is, morgenochtend is alles naar de bodem gezonken en komt het er moeilijker uit, morgenochtend nog een keer naspoelen en we kunnen hem met een gerust hart inleveren.
In de loop van de namiddag beginnen we met schoonmaken en inpakken daarbij wordt 1 koffer gevuld tot de 23 kilo en gaat dicht die komt niet meer open voor we thuis zijn.
Wat niet meer mee moet en restjes brood en beleg worden weggegooid en na het avondeten gaat ook de bbq richting de afvalcontainer.
Tussendoor wordt ook nog online ingecheckt bij de KLM, ging gemakkelijk, want er kwam een mail binnen met een link waardoor je gelijk op de goede site kwam.
De rest van inpakken en schoonmaken doen we morgenochtend, want we moeten pas om 12:00 noon inleveren en vliegen om 05:35pm wat betekend dat we pas rond 02:35pm de koffers kwijt kunnen, want er gaat maar 1 vlucht van de KLM en zal de balie waarschijnlijk niet eerder open zijn.
Campground: Devon Lions Campground , kosten C$ 44,10 full hookup en wifi.
Vandaag gereden: 352,8 kilometer.
Getankt: Whitecourt AB 132,221 liter á C$ 1,249.

Dag 32, donderdag 5 juli, Devon AB > Nisku AB.

Vanmorgen heel op het gemak ontbeten en daarna alle laatste klusjes afgewerkt, de tweede koffer gevuld en gewogen deze bleef nog onder de 22 kilo zelfs met nog wat spullen er in die meestal weggegooid worden op de laatste dag dat blijkt achteraf goed uit te komen.
Rond 09:30am beginnen we aan de laatste kilometers van deze reis, nog even af tanken in Nisku vlak bij de camper verhuurder en het vliegveld en om 10:05am rijden we het terrein van Fraserway op, we laden de koffers uit en melden ons op kantoor.
De Nederlandse medewerkster Brenda zal ons vandaag helpen, op de vraag hoe de reis geweest was antwoord ik geweldig maar we hebben wel schade aan de camper, wat tot schrik reacties leid achter de balie, gebarsten voorruit zeg ik, is dat te maken vraagt de eveneens van Nederlandse afkomst zijnde manager, vrees van niet zeg ik, hij loopt naar buiten en komt even later terug, nee dat wordt een nieuwe voorruit, hij gaat gelijk bellen met de reparateur voor vervanging want de camper moet morgen alweer de deur uit, het is hoogseizoen voor deze mensen.
Voor de rest geen problemen, Brenda noteert een paar kleine mankementen die we tegen kwamen tijdens de reis en geeft aan dit zeer te waarderen om zo de campers voor de toekomstige huurder in orde te houden.
Terwijl we de papierwinkel afhandelen komt er nog een stel binnen om in te leveren, het zijn ook Nederlanders en zitten op dezelfde terugvlucht als wij, zij geeft aan dat die vlucht geannuleerd is en dat het wel tot maandag kan duren voor er een vlucht is met vrije stoelen.
Wij hadden vanmorgen geen wifi en dus onze mail niet meer kunnen checken, Annie gaat online en ziet de mail met annulering maar verder nog helemaal niets, de zus van de andere dame werkt bij de KLM als stewardess en wordt gevraagd een en ander uit te zoeken maar ook zij komt niet verder dan dat de vlucht vanuit Amsterdam niet vertrokken is reden onbekend, later blijkt er een technisch probleem te zijn.
Er komen bij beide koppels weer berichten binnen over vervangende vluchten die zullen morgen zijn met Air Canada maar verder horen we niets.
We worden met zijn vieren naar het vliegveld gebracht en daar gaan we opzoek naar nadere informatie, maar waar, een balie of informatiepunt van KLM is er niet, medewerkers zullen waarschijnlijk pas 3 uur voor de geplande vluchttijd aanwezig zijn.
Delta is partner van KLM en op de mail die ik kreeg over gewijzigde vluchten stond dat die door Delta geregeld waren dus op zoek naar de Delta balie en die zit dus letterlijk helemaal aan de andere kant van het vliegveld, gelukkig is dat niet zo heel groot.
De medewerker kan ons ook niet verder helpen en vraagt het zijn cheffin die weet ook van niets maar gaat bellen met de KLM even later weet ze te melden dat we gewoon bij de KLM balie moeten zijn en dat ze daar personeel gaan optrommelen.
Weer terug naar de andere kant en wachten er komt een jongedame in KLMblauw en die weet te melden dat men vanaf 01:30pm aanwezig zal zijn voor informatie en omboeking, het is wel 01:50pm voor men daadwerkelijk in actie komt.
Vluchten hebben we al alleen moeten we voor boardingtickects en zo wel naar de Air Canada balie dat komt dan straks wel.
De vluchten zijn pas morgen dus een hotel en eten is misschien ook wel handig, we krijgen een hotel voucher de kamer is al door KLM geboekt en een voucher voor diner á C$ 25 p/p en ontbijt á C$ 15 p/p wat ik gelijk al aan de magere kant vindt.
Dan naar de Air Canada balie, die dame weet niet hoe en wat en roept haar manager die verwijst/brengt ons naar de ticketcounter waar we dan eindelijk nieuwe tickets krijgen en ook gelijk ingecheckt worden, hierdoor moeten we morgen alleen de bagage nog afgeven.
We vliegen nu om 11:20am van Edmonton naar Toronto waar we een overstap van bijna 4 uur hebben om dan om 09:00pm naar Amsterdam te vliegen waar we zaterdagmorgen om 10:15 zullen landen.
Volgens onze medelotgenoten hebben we recht op € 600,00 p/p van de KLM vanwege de geannuleerde vlucht, daar gaat waarschijnlijk nog wel een en ander bijkomen want we hadden extra betaald om stoelen te reserveren en zoals ik al aangaf is het bedrag voor eten ook niet al te ruim dat bleek vanavond al, voucher is goed voor C$ 25,00 p/p en het goedkoopste gerecht begint bij C$ 25,75 komt nog drinken en tip bij wat dan al vlug op C$ 35,00 p/p komt.
Hier gaan we eenmaal thuis eens uitgebreid voor zitten, ook de zeer summiere of eigenlijk de eerste uren helemaal geen informatie van de KLM zullen ze zeer zeker nog van horen.
Campground: Four Points by Sheraton, kosten: ? rekening KLM
Vandaag gereden: 24 kilometer.
Getankt: Nisku AB 63,690 liter á C$ 1,369.

Dag 33/34, vrijdag 6/zaterdag 7 juli, Edmonton AB > thuis.

Gisteravond lagen we om 10:00pm al in bed een dag rondhangen op vliegveld en hotel is schijnbaar toch vermoeiend.
Rond 07:00am waren we uit bed eerst maar ontbijten hiervoor hebben we vouchers van C$ 15,00 p/p ook dat is aan de magere kant, alle bonnen worden bewaard zodat we de meerkosten bij de KLM kunnen declareren.
De shuttlebus hadden we voor 08:30am besteld dat had achteraf best een half uurtje laten gekund, er zat nog een koppel in de bus die gestrand waren door de vluchtannulering, zij vlogen naar Calgary en dan met de KLM naar Amsterdam.
Op het vliegveld naar de balie om onze koffers af te geven dat gaat hier ondanks dan het een international vliegveld is redelijk amateuristisch, de baliemedewerker doet wel het label aan je koffer maar daarna moet je hem zelf (onder toezicht) wegen en op de lopende band zetten.
De handbagage krijgt ook een label zodat men aan de gate kan zien dat het mee aan boord mag en niet naar de ruimbagage hoeft.
Op naar de security en daar was er schijnbaar iets mis met mijn Carry-On de laptop werd uitgebreid bekeken en getest op drugs en explosieven ook zat er schijnbaar iets vreemds in mijn koffer, dat bleek de beanback waar we de garmin op zetten te zijn die kenden ze hier waarschijnlijk nog niet..
Als je wordt omgeboekt heb je geen stoelkeuze, we zitten op het eerste stuk wel in dezelfde rij maar niet naast elkaar, gelukkig is de persoon die tussen ons inzit bereid om van stoel te ruilen.
Dit stukje naar Toronto gaat vlot en zonder problemen.
Op Toronto hebben we 4 uur voor de overstap, we zoeken eerst wat te eten, hiervoor hebben we geen vouchers gekregen maar we gaan het wel declareren want een tussenstop was niet voorzien en een mens moet toch af en toe wat eten.
Daarna de gate opgezocht en wachten tot we mogen boarden, die tijd werd steeds verder naar achter geschoven de oorzaak was dat de inkomende vlucht te laat was uiteindelijk werd het 09:30pm.
Nu hebben we wel 2 stoelen naast elkaar en een windowseat alleen ontbreekt op die plek het raam, we zitten op een van de bijna laatste rijen.
De piloot weet in zijn welkomstpraatje te melden dat we om 09:35am dat zou 3 kwartier vroeger zijn dan gepland , maar dat zou iets anders uitpakken.
Eenmaal in de lucht begint het cabinepersoneel na een goed uur met het uitserveren van de maaltijden dan komt er een melding van de piloot dat we een tussenlanding gaan maken op Goose Bay Airport, de reden krijgen we niet helemaal mee maar het houdt wel in dat men zich gereed maakt voor de landing en er gestopt wordt met de maaltijd servering.
We landen dus op Goose Bay in Newfoundland een voormalige militair vliegveld waar nu enkele regionale airlines, Air Borealis, Pal Airlines en Air Canada Express op vliegen, tussen 08:23am en 20:37pm komen er 17 vluchten per dag.
Verder landen er regelmatig vluchten met problemen voor ze de Alantic oversteken of er net overheen zijn omdat dit het eerste/laatste vliegveld is voor men de grote plas overgaat.
Er zijn 2 landingsbanen van 9.580 feet en 11,051 feet ze kunnen de grootste toestellen aan want zelfs een A-380 van Air France heeft hier al een landing gemaakt nadat er een motor was ontploft.
Na de landing komt er Politie aan boord en wordt er een dame afgevoerd, later bleek dit een Nederlandse vrouw van 21 te zijn die stomdronken was (had zelf drank meegenomen) en het personeel lastig viel en meer drank eiste.
Omdat we een stukje omgevlogen zijn moest er nog wel brandstof bijgetankt worden om de oversteek te maken, daarvoor moest er natuurlijk wel een chauffeur van een tankwagen uit zijn bed getrommeld worden, al bij al leverde dit gedoe 1,5 uur vertraging op en al die tijd werd er natuurlijk geen eten en zelfs geen drinken geserveerd.
Weer terug in de lucht begon men weer met de maaltijden daar had men al die tijd waarschijnlijk niets aangedaan want het was niet meer te pruimen, bovenkant koud en de rest lauw komt bij dat we bijna van achter zaten was er ook geen keus meer.
Af en toe wat gedoezeld maar echt slapen lukte helaas niet, ook het ontbijt viel tegen de kwaliteit van de maaltijden aan boord lijkt steeds minder te worden.
Uiteindelijk om 11:30 geland, deze keer eens geen Polderbaan en zo stonden we redelijk vlug aan de gate, achterin zitten betekend wel dat het even duurt voordat je van boord kunt.
We nemen deze keer niet de loopbanden maar stappen er naast stevig door, op de loopbanden lukt dat meestal niet omdat de mensen er stil op staan en niet altijd aan de kant gaan.
Paspoortcontrole is als EU burger vlug gedaan zonder lange rijen.
Naar de bagagebanden en daar komen onze koffers zodra hij gaat draaien al vlug tevoorschijn, die van Annie komt wel kapot van de band, de trekstang is afgebroken.
Buiten moesten we nog een half uur wachten op de bus van Van Der Valk, bij het hotel even naar binnen om het parkeerkaartje om te ruilen, daar werd er niets gezegd dat we een dag later terug kwamen.
Op weg naar huis nog even een tussenstop bij Annie haar ouders voor een bakje koffie en dan naar huis.
Het was een schitterende reis naar een gebied wat al heel lang op onze te doen lijst stond en een die zeker voor herhaling vatbaar is.